Rare sollicitatiegesprekken die je blijft onthouden
Naar aanleiding van het topic rare verzoeken sollicitanten, dacht ik terug aan sollicitatiegesprekken waarbij het management van het bedrijf me deed verbazen....
Wie is er weleens op gesprek gegaan, waarvan je achteraf denkt wat gebeurde daar nou, of wat een vreemde vraag, of id?
Jaren geleden, telefoontje van het bedrijf waar ik gesolliciteerd had.
Omdat ze in de Ahoy op een beurs stonden, de vraag of het mogelijk was om daarheen te komen voor een gesprek. Prima, afspraak gemaakt en op de afgesproken tijd melde ik me bij één van de heren op de aangegeven locatie.
Die bracht mij naar een man die achter een bureau zat en stelde mij voor. De man stond op om mij een hand te geven, viel en verdween achter zijn bureau.
Met zijn tweeën moesten ze hem weer op zijn stoel zetten.
In eerste instantie schrok ik, maar hij bleek stomdronken te zijn. Ik ben nog even gebleven, een gesprek voeren was niet mogelijk. Voor mij was het in ieder geval wel meteen duidelijk dat dit niet het bedrijf was waar ik voor wou werken.
Misschien heb ik 'm ooit wel eens eerder verteld. Leuke functie bij een kleine non-profitorganisatie. Het was wel 100 km verderop, dus ik zou ervoor moeten verhuizen, maar dat vond ik niet erg.
Na twee gesprekken wilde ik het onderwerp 'salaris' aankaarten, of ze me een indicatie konden geven. Ik zou immers wel moeten verhuizen en dan wil je een beetje weten waar je aan toe bent en ik had ook al twee keer die reis gemaakt voor de gesprekken.
Nee, dat gingen we niet bespreken, dat zou ik wel horen als ik het contract kwam ondertekenen. Einde oefening wat mij betreft. Als je zo met je sollicitanten omgaat vind ik dat geen leuke werkgever.
Wauw! Uberhaupt een sollicitatiegesprek willen voeren op een beurs is al vrij bizar, maar dan moet het fatsoen hebben om even te wachten met zullen tot je sollicitant is geweest…. Bizar.
Oh die van jou is ook wel bizar Ginevra
O zo'n 45 jaar geleden was het blijkbaar voor sommige mensen normaal om op een sollicitatiegesprek te vragen wat je vader deed. Dus ik zeg altijd dat ik daar aangenomen ben door de functie van mijn vader.
Vond mijn chef heel belangrijk, hij was al snel vergeten dat degene wiens plaats ik innam, de dochter van een dokter was, dus dat moest wel een goede zijn, binnen 2 weken vertrok. Dat hoorde ik dus later van collega's.
Volgens mij word je tegenwoordig meteen op de schandpaal die internet heet geplaatst, met zulke vragen.
Toen was ik te bleu/verbaasd over die vraag dat ik braaf geantwoord heb. Nu zou ik vragen of ze mijn vader wilden aannemen, maar goed, ik hoef iet meer te solliciteren.
O en nog een raar gesprek via uitzendbureau bij een transportbedrijf. Ik werd ergens in een kantine gezet, koffie kon ik daar halen, en de baas zou zo komen. Na enige tijd kwam er iemand binnen die al meteen meldde dat hij mijn c.v niet bij had. En uit het gesprek bleek dat hij ook helemaal geen interesse in mij had. Dus we zaten allebei onze tijd te verdoen
Mag andersom ook?
Ik weet nog dat ik bij DHL solliciteerde B2B, grote accounts. De 2 tegenover me zaten er al meer dan 6 jaar maar zij wilden eigenlijk enkel mensen die het 2 of 3 jaar deden om vervolgens verder te groeien.
Daarna ging het over mijn gezinssituatie. Ze konden zich namelijk niet voorstellen dat ik geen kinderwens had. Ze dramden echt.
Ondanks dat ik al 3 jaar ervaring had bij de concurrent afgewezen vanwege: Ze konden me niet echt plaatsen.
Ofwel, ik pas niet in een hokje of ze waren bang dat ik ging leggen ondanks dat ze mensen blijkbaar maar voor 2 of 3 jaar wilden.
Echt wtf... vraag me af of ze er nog steeds zitten na 20 jaar
financiele functie bij de politie:
Grote vergadertafel. Ik moest asn de kopse kant zitten. Aan beide zijkanten zaten 2 heren in blauwe overhemden die vragen op mij afvuurden. Misschien hadden ze graag agent willen worden ofzo. Ik miste nog de felle lamp in mijn gezicht om het een echte ondervraging te laten zijn. Toen ik vroeg naar verdere samenstelling van het team / de afdeling: er werken wel vrouwen op o s secretariaat.
Mij is een keer tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd of ik snel kinderen wilde want dat kwam eigenlijk in de planning niet uit. Ik was 22, dacht toen al dat ik ze niet wilde, maar ik was een te groot risico vanwege mijn vruchtbare leeftijd.
Ik was met stomheid geslagen.
In mijn studententijd een keer een gesprek gehad bij een bedrijf in de telefonische sales. Op een gegeven moment werd er verteld dat ze ook veel feestjes hadden en vroegen ze zich af of ik "ook gebruikte". Tijdens het gesprek nog aangegeven geen interesse verder te hebben, dat was overigens wederzijds. 
Dolfje schreef op 31-01-2025 om 15:34:
Mij is een keer tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd of ik snel kinderen wilde want dat kwam eigenlijk in de planning niet uit. Ik was 22, dacht toen al dat ik ze niet wilde, maar ik was een te groot risico vanwege mijn vruchtbare leeftijd.
Ik was met stomheid geslagen.
OMG daar komt een bedrijf tegenwoordig niet meer mee weg!
Ik werd uitgenodigd om op sollicitatiegesprek te komen bij een bedrijf die gereedschap maakt (betere sector), gesprek was met een secretaresse. Ergens in dat gesprek werd gevraagd of ik moeite had met de Japanse cultuur, want het werd als not-done beschouwd als ik zelf de directeuren zou aanspreken ...
madee schreef op 31-01-2025 om 15:51:
[..]
OMG daar komt een bedrijf tegenwoordig niet meer mee weg!
Nee het is ook al bijna 30 jaar geleden. Maar dacht later ook meteen van hier wil ik niet werken.
U heeft bij de secretaresse kosten voor een treinkaartje gedeclareerd. (Je mocht reiskosten voor het gesprek declareren stond in de uitnodigingsbrief)
Wat is de reden dat u met de trein bent gekomen?
Heel bleu net van school eerlijk antwoord gegeven.
Ik mag om medische redenen geen auto rijden.
Dus als u wordt aangenomen komt u ook met de trein?
Ja er zit niets anders op, het is maar een uur en 5 minuten reizen. (Regio Leiden Rotterdam)
4 dagen later afwijzing op de mat:
Gezien het feit dat u afhankelijk bent van ov is het risico dat u regelmatig te laat zult zijn te groot. We bedanken u voor de moeite bladibladibla.
Dat er in die tijd iedere dag naar Rotterdam filerecords sneuvelden hadden ze nog nooit gemerkt? 
Zo hé wat een rare gesprekken! Zelf gelukkig niet meegemaakt, wel een keer een gesprek waarbij er door de aanwezige leidinggevende mijns inziens echt een vijandige sfeer werd neergezet. Ik vond dat onaangenaam, zeker omdat in die functie je echt op je leidinggevende op aan moest kunnen, ging om een functie in de bemoeizorg. Ik heb direct gezegd dat ik de functie bij nader inzien niet wilde en ook waarom niet.
Een sollicitatie werkt voor mij altijd twee kanten op. Ik mag mezelf van mn beste kant laten zien en de werkgever ook. Het is gelijkwaardig. Als een leidinggevende daar andere ideeën over heeft dan zijn we dus geen match.
Veel jaren geleden zou ik in dienst komen van een creatieve eenpitter. Leuk gesprek gehad, had er goed gevoel over. Ik had aangegeven dat ik niet minder wilde verdienen dan mijn toenmalige bijbaan bij een warenhuis. Dat bedrag aangegeven, niet al te ambitieus want ik begreep dat hij niet heel veel kon betalen. Dat leek akkoord. Maar toen ik het contract ontving ter ondertekening, stond daar ineens een (nog) lager salaris in. Toen ik aangaf dat dat niet de afspraak was, was zijn reactie, 'Het is toch mijn contract, dus ik mag bepalen wat het salaris wordt'. Eh, nee.. ik moet het er ook mee eens zijn, lijkt me. Zo is het op het laatste moment niet doorgegaan.