

Werk en Opleiding

Yumi
31-01-2025 om 14:52
Rare sollicitatiegesprekken die je blijft onthouden
Naar aanleiding van het topic rare verzoeken sollicitanten, dacht ik terug aan sollicitatiegesprekken waarbij het management van het bedrijf me deed verbazen....
Wie is er weleens op gesprek gegaan, waarvan je achteraf denkt wat gebeurde daar nou, of wat een vreemde vraag, of id?

Ademes
31-01-2025 om 16:34
Jaren geleden (25 jaar denk ik) werd mij gevraagd of ik wel eens leerlingen sloeg. Mijn voorganger had kennelijk de lijfstraffen nog niet afgeschaft...

krulliebollie
31-01-2025 om 16:47
Ik heb een heel apart gesprek gehad toen ik solliciteerde bij een organisatie in de verslavingszorg. Ik was 22 en droeg hele normale kleding voor die tijd.. denk aan een spijker broek met daarop een tshirt. Het was zomer. Ik had een normaal postuur ( maat 38 ) en bijpassen de cup ( 75 b/c). Tijdens het gesprek vroeg de mannelijke collega’s ‘ je hebt lekkere borsten, hoe zou je daar mee omgaan richtingen cliënten’. Ik heb aangegeven dat ik niet van plan ben om met cliënten over mijn borsten te praten. Kennelijk was dat het juiste antwoord. Aangenomen. Was wel na een jaar weg want de werksfeer was bijzonder. Deze man later nog aangesproken op zijn vraag, vooral over het waarom. Hij zag het als een soort vuurdoop met een moeilijke doelgroep. Als ik zou stotteren of niet wilde antwoorden was ik in zijn ogen niet geschikt om met deze doelgroep te werken. Heel apart.

ToetieToover
31-01-2025 om 16:48
Heel lang geleden, toen alles nog mocht , had ik een paar memorabele gesprekken.
De beste man geloofde niet dat ik zelf die brief had geschreven. Ik was op mijn allereerste sollicitatie ooit, en kennelijk kwam ik van de spanning niet zo goed over als op papier. Ik had ‘m echt zelf geschreven! Jeuj wat was ik boos toen het onrecht!
Een andere uitglijder van de interviewer: “we verkopen steeds geconcentreerdere versies van wasmiddel X, want die domme huisvrouwen blijven er toch evenveel van gebruiken, dus kunnen we mooi ‘milieu’ roepen én meer verdienen!” Hij vond zichzelf nogal briljant. Keek peinzend naar mijn gezichtsuitdrukking en zei toen “ik bedoel jou niet hoor, je bent wel een vrouw met alles erop en eraan, maar niet zo dom”. Na dat ‘compliment’ ben ik ‘m gauw gesmeerd. Flapdrol.

Bb19bb21
31-01-2025 om 16:49
Na een namenrondje trapte de sollicitatie af met een inhoudelijke vraag: is X hoog of laag en waarom? Ik dacht hoog. Vervolgens ben ik hierover 45 minuten ondervraagd. Daarna was er nog maximaal 10 minuten tijd voor wat andere vragen. Thuis heb ik toch het antwoord maar even opgezocht. Bleek het laag te zijn. Nou ja, einde sollicitatie toch? De grap is dat ik daarna alsnog ben aangenomen. Ze waren onder de indruk van het feit dat ik zo consequent de verkeerde kant op kon blijven redeneren 😂. De baan zelf was overigens erg leuk.

Joszy
31-01-2025 om 16:59
Mijn eerste grote mensen baan was bij een kleine organisatie waar een vriendin van mij werkte. Gesprek met 3 heren die elke keer al zelf antwoord gaven. Dus iemand vroeg: denk je niet dat je overgekwalificeerd bent voor deze functie? En voor ik ook maar eh kon zeggen zei een van de anderen: nee zeg, we hebben minstens een hbo-er nodig en liever nog een wo-er. Ik heb echt niks zelf hoeven beantwoorden.
Volgende dag belde vriendin dat iedereen het zo'n leuk gesprek had gevonden, ze waren helemaal enthousiast 😆
Ik heb er uiteindelijk jaren leuk gewerkt maar dat gesprek was wel apart!

Yumi
31-01-2025 om 17:04
Moosey schreef op 31-01-2025 om 15:01:
Wauw! Uberhaupt een sollicitatiegesprek willen voeren op een beurs is al vrij bizar, maar dan moet het fatsoen hebben om even te wachten met zullen tot je sollicitant is geweest…. Bizar.
Ik weet de tijd niet meer, maar ergens in de middag, die beurs was nog een aantal uren open... Om straalbezopen je potentiële klanten te woord te staan, die op de beurs aanwezig zijn, leek mij ook nog wel een dingetje

Yumi
31-01-2025 om 17:12
Ginevra schreef op 31-01-2025 om 15:00:
Misschien heb ik 'm ooit wel eens eerder verteld. Leuke functie bij een kleine non-profitorganisatie. Het was wel 100 km verderop, dus ik zou ervoor moeten verhuizen, maar dat vond ik niet erg.
Na twee gesprekken wilde ik het onderwerp 'salaris' aankaarten, of ze me een indicatie konden geven. Ik zou immers wel moeten verhuizen en dan wil je een beetje weten waar je aan toe bent en ik had ook al twee keer die reis gemaakt voor de gesprekken.
Nee, dat gingen we niet bespreken, dat zou ik wel horen als ik het contract kwam ondertekenen. Einde oefening wat mij betreft. Als je zo met je sollicitanten omgaat vind ik dat geen leuke werkgever.
Wat een lef om te denken dat je zonder overleg wel gaat tekenen

Zeespiegel
31-01-2025 om 17:16
Bij een gesprek had na enige tijd de HR manager een andere afspraak. De afdelingsmanager besloot toen mij even een donderpreek te geven over ouderschapsverlof. Ik had geen enkele intentie ouderschapsverlof op te nemen.
Maar in die preek gaf hij dus informatie over een collega daar, die dus blijkbaar te pas en te onpas voor alles ouderschapsverlof in probeerde te zetten. Wat mij als sollicitant dus niet zozeer aanging, en wat verder meer bij de HR manager ligt, zou ik denken. Zeker aangezien in de vacature expliciet doorbetaald ouderschapsverlof vermeld werd, wat toch doet vermoeden dat het officiële personeelsbeleid anders is.
Erg jammer, inhoudelijk leek het me een prachtige baan.
Maar als iemand in 1 preek op drie manieren over de scheef gaat, waarbij ik ook nog eens de indruk krijg dat de genoemde collega mogelijk onwettig behandeld wordt, dan houdt ik dat dus niet stil.
Na het tweede gesprek vreemd genoeg afgewezen op iets dat bij het eerste gesprek nog geen probleem was....

Yumi
31-01-2025 om 17:21
Dolfje schreef op 31-01-2025 om 15:34:
Mij is een keer tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd of ik snel kinderen wilde want dat kwam eigenlijk in de planning niet uit. Ik was 22, dacht toen al dat ik ze niet wilde, maar ik was een te groot risico vanwege mijn vruchtbare leeftijd.
Ik was met stomheid geslagen.
Die vraag herken ik wel is me zo vaak gevraagd, absurd.
Toen ik zwanger was van de eerste en dit aan mijn werkgever vertelde, kreeg ik het antwoord.... jammer, we hadden grootse plannen met jou in de toekomst, maar gefeliciteerd. Ik wist niet wat ik hoorde en heb het zo gelaten.

Zeespiegel
31-01-2025 om 17:24
Dolfje schreef op 31-01-2025 om 15:34:
Mij is een keer tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd of ik snel kinderen wilde want dat kwam eigenlijk in de planning niet uit. Ik was 22, dacht toen al dat ik ze niet wilde, maar ik was een te groot risico vanwege mijn vruchtbare leeftijd.
Ik was met stomheid geslagen.
Op dergelijke vragen heb ik altijd geantwoord, dat ze me dit volgens de wet niet mogen vragen. Zelfs al had ik toen helemaal geen kinderwens. Mogelijk ben ik daardoor werk misgelopen, maar als niemand werkgevers op de rechten van sollicitanten wijst, veranderen ze nooit.

Groentetuin
31-01-2025 om 17:25
Ik zat ooit in de sollicitatie commissie, de sollicitant was een jongeman die we aan t eind bedankten voor t gesprek.Hij vroeg of t gesprek nu afgelopen was, dat werd beaamt.
Ipv dat hij opstond en wegging ging hij , nu het gesprek toch afgelopen was er eens goed voor zitten en vertelde uitgebreid waarom hij bij zijn huidige werkgever weg wilde. T was echt een heel gênante situatie, hij maakte zijn huidige werkgever zwart.We hebben hem moeten zeggen dat hij nu echt weg moest gaan.
Hij kreeg de baan niet dat is duidelijk.

DeOnbekende
31-01-2025 om 17:31
Ik had ooit een gesprek bij een bedrijf waar ik héél graag wilde werken. Mijn interviewer zei dat hij wel begreep dat een knap vrouwtje het één en ander voor elkaar kreeg, maar of ik ook echt iets kon..
Ik was door naar het tweede gesprek, maar heb het recruitmentbureau met hem in cc laten weten dat ik niet gediend was van seksistische opmerkingen en dat ik ervan afzag. Tien jaar later kreeg ik een sollicitatiebrief binnen van die kerel, het was heel fijn om hem persoonlijk af te wijzen.

Marty1984
31-01-2025 om 17:33
Via interim op gesprek bij een bedrijf in de buurt.
Ik word binnengelaten en ik mag eerst 8 pagina's aan persoonlijke info invullen. Niet eens zozeer over mezelf, maar wel over mijn ganse familie, incluis de geboorteplaats en datum van mijn grootvader.
Na 45 minuten mag ik op gesprek. Dat de volle 3 minuten duurt. "De rest zouden ze wel zien op het formulier".
's Namiddags telefoon. "Ik ging niet matchen met het team."
Waarschijnlijk had mijn oma het verkeerde beroep of was mijn vader op de verkeerde plaats geboren . Of hadden ze liever iemand met 3 broers ipv 1 zus.
Ik vraag me nog altijd af wat ze moesten met die info en of ze die zo af en toe nog eens opdiepen .

Yumi
31-01-2025 om 17:34
Zeespiegel schreef op 31-01-2025 om 17:24:
[..]
Op dergelijke vragen heb ik altijd geantwoord, dat ze me dit volgens de wet niet mogen vragen. Zelfs al had ik toen helemaal geen kinderwens. Mogelijk ben ik daardoor werk misgelopen, maar als niemand werkgevers op de rechten van sollicitanten wijst, veranderen ze nooit.
Je hebt gelijk, maar ik had vroeger het lef niet en gaf dan maar gewoon antwoord.

Marty1984
31-01-2025 om 17:38
Bakblik schreef op 31-01-2025 om 16:06:
U heeft bij de secretaresse kosten voor een treinkaartje gedeclareerd. (Je mocht reiskosten voor het gesprek declareren stond in de uitnodigingsbrief)
Wat is de reden dat u met de trein bent gekomen?
Heel bleu net van school eerlijk antwoord gegeven.
Ik mag om medische redenen geen auto rijden.
Dus als u wordt aangenomen komt u ook met de trein?
Ja er zit niets anders op, het is maar een uur en 5 minuten reizen. (Regio Leiden Rotterdam)
4 dagen later afwijzing op de mat:
Gezien het feit dat u afhankelijk bent van ov is het risico dat u regelmatig te laat zult zijn te groot. We bedanken u voor de moeite bladibladibla.
Dat er in die tijd iedere dag naar Rotterdam filerecords sneuvelden hadden ze nog nooit gemerkt?
Zo ben ik eindeloos vaak afgewezen.
Dat hun andere medewerkers even snel / traag ter plekke raakten en élke dag een half uur konden zoeken naar parking was kennelijk meestal bijzaak.
Ik vind het dus al niet raar meer dat het in een gesprek naar boven komt en dat ik erop afgewezen word.
Had ik trouwens eindelijk een job op 10 kilometer ipv op 25 kilometer waar ik met de bus of fiets naartoe kon ipv 1.5 uur met de trein ... kreeg ik nog de vraag "hoe ik dat ging doen" en "of ik dat wel ging volhouden". Wat denk je nu zelf? Het werd 'em weer niet omdat ze het niet voor zich zagen.
(Ik heb een periode gehad dat ik echt 3 sollicitaties per week had. Waar het telkens niets op werd wegens gebrek aan ervaring en gebrek aan rijbewijs. Of dus van die mensen die je 8 pagina's voor niets laten invullen.)
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.