Rare sollicitatiegesprekken die je blijft onthouden
Naar aanleiding van het topic rare verzoeken sollicitanten, dacht ik terug aan sollicitatiegesprekken waarbij het management van het bedrijf me deed verbazen....
Wie is er weleens op gesprek gegaan, waarvan je achteraf denkt wat gebeurde daar nou, of wat een vreemde vraag, of id?
Eind jaren tachtig, een sollicitatie in een opleidingsplaats in een ziekenhuis. Met alle andere sollicitanten urenlang in een wachtkamer wachten. Er was een andere sollicitant die uit ongeduld wegliep, dus echt lang wachten. Ik kon het niet laten er een opmerking over te maken, zo lang wachten en dan met alle sollicitanten bij elkaar, dat ik dat vreemd vond. Nou, zo gaat het nu eenmaal in ziekenhuizen, daar moet je regelmatig lang wachten.
Ik ben toch maar ergens anders gaan solliciteren. Daar kreeg ik aan het eind het contract onder mijn neus geschoven, "graag daar tekenen". Ik heb gevraagd of ik er een nachtje over mocht slapen en heb (tot hun opluchting, begreep ik) later mijn krabbel gezet.
Dees! schreef op 05-02-2025 om 18:45:
Goeie tweede was het gesprek dat ik had aan de andere kant van het land en waar ik tegenover een commissie van bijna 20 man zat. Ik zou gaan werken voor een samenwerkingsverband en van iedere deelnemende gemeente zat er een afgevaardigde.
Niet te doen zo’n gesprek.
Jeetje 20 man en dan niet eens meerdere rondesnoo 1 dag plannen (al is een sollicitatie van 2-5 uur met 5 groepen van 4 man ook niet ideaal).
Dolfje schreef op 05-02-2025 om 15:47:
Zo solliciteerde eens ergens en toen moest ik voor het gesprek een witte blouse en zwarte rok kopen. Dus nog voor ik de baan had. Bij hun kopen ook nog uiteraard.
Heb ik dus niet gedaan.
klinkt als een scam.
Citroengraag schreef op 03-02-2025 om 15:32:
Drie weken geleden, nog geen vraag over mijn eigen cv gehad: wat doet je man voor werk?
Het valt me wel op dat er nog veel antwoorden hier zijn waarin vrouwen wat seksistisch hebben meegemaakt.
Top topic trouwens, moest om sommige dingen (niet de seksistische natuurlijk) ook wel glimlachen.
Ik had zojuist een onverwacht sollicitatie gesprek. Gewoon even aan de telefoon, of ik tijd had mijn sollicitatie even te bespreken.
Achteraf gesproken had ik beter even aan kunnen geven, dat ik eerst de vacature erbij moest zoeken. Maar helaas zei ik ja, en het gesprek ging meteen de diepte in.
Het gaat niet om een vacature waarbij omgaan met onverwachte situaties een vereiste is.
Niet zozeer een raar gesprek als wel een domme actie van mezelf. Ik had gesolliciteerd op een vacature en gesprek 1 op het hoofdkantoor was in orde, dus ik mocht door naar gesprek 2 op locatie. Ik ging samen met mijn man (die zou buiten op me wachten, we hadden daarna een andere afspraak) en we gingen met de bus. Toen we uitstapten, bleek dit de verkeerde halte te zijn. Locatie was een heel stuk verder en lopen of wachten op de volgende bus geen optie, dan zou ik veel te laat zijn. Dus er zat niks anders op dan te liften. Man is van Arabische afkomst, dus hij stond verdekt opgesteld, omdat we bang waren anders helemaal geen kans te maken. Uiteindelijk opgepikt en net op tijd aangekomen.
Gesprek ging vervolgens goed en ik werd aangenomen. Man en ik hebben er later nog vaak om gelachen.