Raarste sollicitatievragen

Knuddestudder schreef op 01-11-2021 om 22:18:

Raarste gesprek ging echt alle kanten op, behalve inhoudelijk over de functie of mijn motivatie. Voorbeeld:
Bedrijf: "Wie kookt er bij jullie thuis?"
Ik: "Meestal ik."
Bedrijf: "Wat heb je gisteren gegeten?"
Ik: "Eh... stamppot andijvie."

Het ging om een ambtelijke functie die totaal niks met eten of koken te maken had en waarvoor ik zeer gemotiveerd en volledig gekwalificeerd was. Maar daar ging het dus in het gesprek niet over, want "dat geloven we wel, we willen wie jij bent want daar krijgen we nog geen hoogte van". Ik werd afgewezen.

Stamppot andijvie was te burgerlijk voor de burgerij 😂

En bij een stage:
Heb je er moeite mee om voor iemand te werken die jonger is dan jij? 🤔
Sommige collega's in vaste dienst waren namelijk direct na de middelbare achool in dienst gekomen en waren misschien  wel max 3 hele jaren jonger. 
Ze dachten dat ik iemand was met een autoriteitsprobleem, want ik was niet onderdanig/genoeg onder de indruk of zo van hen omdat ik niet zo zenuwachtig was en ze benaderde als iemand op hetzeldfde niveau. 🤷‍♀️

Wel vaker te horen gekregen dat het raar was dat ik niet zo onder de indruk was van titels en functies. 😬

Geen sollicitatie vraag maar wel een opmerking die ik vreemd vond: ze zagen me helemaal in de betreffende functie en wilden me graag aannemen. 
Ze vonden wel dat ik wat veel praatte en vroegen zich af of " daar wat aan gedaan moest worden".

Bij een sollicitatie inderdaad ook wel eens de vraag gekregen of ik nog ‘zorgtaken’ had.
Met een uitgestreken gezicht gezegd dat ik de boodschappen doe en kook en dat mijn partner strijkt en dweilt en dat ik dat een prima verdeling vond.
Dat was natuurlijk geen antwoord op hun vraag maar mijn bedoeling was duidelijk: ‘Daar heb je geen zak mee te maken’.

Wel de vraag of ik lang wilde blijven.  Hij was op zoek naar iemand voor een aantal jaren.  Ik ging ook voor de lange termijn. Ik was al 10 jaar single. Gelukkig met huis en kat. Op dag 1 van de maand begonnen, dag 5 leuke man ontmoet en jaar later verhuisd naar andere kant van het land. Ik doe geen toezeggingen meer...je weet niet hoe het leven loopt. 

Mayosate schreef op 30-10-2021 om 19:24:

Het valt me echt op hoeveel vrouwen de vraag krijgen of ze een kinderwens hebben…. Vind dat echt heel bijzonder en ik schrik er eigenlijk wel van.

Vind het juist wel iets wat van belang is als zo'n vrouw een half jaar uit de running gaat zijn. Ik was altijd al bewust kindvrij en begon daar dus zelf over toen ik twintiger was. 

Ik heb zelf veel sollicitatiegesprekken gevoerd (als organisatievertegenwoordiger). Ik heb er altijd voor gewaakt dat iemand de vraag zou stellen over de kinderwens. Ook vrouwen, die zelf met de opmerking kwam dat ze geen kinderwens had, kapte ik af, omdat we (ik) dat niet relevant vonden.
Eigenlijk vind ik dat deze vrouwen niet solidair zijn naar andere vrouwen. Een kinderwens is privé en gaat anderen niet aan. Door antwoord te geven op de vraag of zelf al met die info te komen, suggereer je dat een kinderwens wel degelijk relevant is.
Ik was altijd van mening dat ik graag een goeie vrouw in dienst nam, die mogelijk 1, 2 of meerdere keren een aantal maanden niet zou kunnen werken door zwangerschap en bevalling, dan een minder goeie man, die dit niet zou hebben.

Zelf heb ik eens gesolliciteerd bij een waterschap. Er was net een fusie geweest, dus het waterschap zat in een oud schoolgebouw, waar nog nauwelijks iets aan was gedaan om er kantoren van te maken.
Ik werd dan ook ontvangen in zo’n groot klaslokaal, met in het midden een enorme ouderwetse tafel. Er zaten vijf mensen achter de tafel. Ik kreeg een plekje aan de kopse kant op een heel doorgezakt stoeltje. Ik kwam nauwelijks boven de tafel uit. Ik kreeg ook de vraag over die kinderwens. Ik heb beleefd gezegd, dat ik daar geen antwoord op wilde geven, omdat dit niet relevant was voor de functie. Toen ontspon hier een discussie over achter die tafel. Ik voelde me letterlijk klein door de praktische situatie en toen heb ik gezegd dat ik het gesprek wilde beëindigen, omdat ik dacht dat de organisatie en ik niet bij elkaar pasten. Toen ben ik vertrokken.

Picunia schreef op 22-11-2021 om 14:37:

Eigenlijk vind ik dat deze vrouwen niet solidair zijn naar andere vrouwen. Een kinderwens is privé en gaat anderen niet aan. Door antwoord te geven op de vraag of zelf al met die info te komen, suggereer je dat een kinderwens wel degelijk relevant is.

hé da's niet eerlijk om het zo te framen! Het niet-solidair zijn is niet iets wat vrouwen bewust doen! 
Je kunt bewust proberen wel solidair te zijn als je wéét hoe verneu$%^%$^%$ dit onderwerp is in handen van verkeerde werkgevers, maar je mag het niet omdraaien wat mij betreft (een vrouw die wel antwoord geeft zou niet solidair zijn)!

gr Angela

Je hoeft ook niet solidair te zijn natuurlijk want je wil degene zijn die gekozen wordt. 
Mannen zijn een stuk beter in onderhandelingen voor een baan en salaris dan vrouwen. 

Angela, ik verwachtte nog een ‘Het moet niet gekker worden!’ 😉
Maar je hebt wel een punt vind ik. Ik was wat kort door de bocht. Al blijf ik erbij, dat als niemand zulke debiele vragen beantwoordt, dat ze ook snel zullen uitsterven.

Picunia schreef op 22-11-2021 om 16:12:

Angela, ik verwachtte nog een ‘Het moet niet gekker worden!’ 😉
Maar je hebt wel een punt vind ik. Ik was wat kort door de bocht. Al blijf ik erbij, dat als niemand zulke debiele vragen beantwoordt, dat ze ook snel zullen uitsterven.

Eens. Maar het is gewoon heel lastig. Omdat ik ook wel eens op gesprek ben geweest, maar ben afgewezen omdat ik een mogelijk risico was.

Hetgeen ze al op basis van mijn cv hadden kunnen zien, want vrouw, onder de 30 en ik was net verhuisd/gaan samenwonen. 

Zeker als het moeilijk is om iets te vinden, kan ik mij voorstellen dat je het benadrukt.

Desalniettemin is het gewoon raar om het als werkgever niet gewoon in te calculeren dat een vrouw kan uit vallen door een zwangerschap. Hetgeen financieel beter gedekt is, dan wanneer iemand uitvalt door een sportblessure. 🤷‍♀️