Raarste sollicitatievragen
Ik heb binnenkort een sollicitatiegesprek en dat maakt dat ik terug denk aan mijn sollicitatiegesprekken in het verleden.
Wat is de leukste vraag die je kreeg, de stomste of gewoon een leuke anekdote?
Zusterclivia schreef op 23-11-2021 om 10:12:
[..]
Eens. Maar het is gewoon heel lastig. Omdat ik ook wel eens op gesprek ben geweest, maar ben afgewezen omdat ik een mogelijk risico was.
Hetgeen ze al op basis van mijn cv hadden kunnen zien, want vrouw, onder de 30 en ik was net verhuisd/gaan samenwonen.
[...]
Maar ja, de vraag is natuurlijk ook wel waarom je iets vermeldt over je burgerlijke staat op je cv. Volgens mij is dat iets wat vrouwen eerder doen dan mannen - en daarom komen er dus ook eerder vragen over. (denk ik) CV is de 'levensloop' van je werkzame leven en dan ook nog alleen die delen die voor de functie waarop je solliciteert relevant zijn. Het boeit niet voor jouw functioneren als werknemer of je getrouwd, gescheiden of alleenstaand bent.
Hetzelfde met zoveel vrouwen die zich voorstellen als "Ik ben Annemieke en ik ben getrouwd met Bouke." Waarom is dat zo belangrijk dat je dat direct vermeldt? Je bent toch ook zelf iemand, naast vrouw-van?
anijsblokje schreef op 24-11-2021 om 03:05:
[..]
Maar ja, de vraag is natuurlijk ook wel waarom je iets vermeldt over je burgerlijke staat op je cv. Volgens mij is dat iets wat vrouwen eerder doen dan mannen - en daarom komen er dus ook eerder vragen over. (denk ik) CV is de 'levensloop' van je werkzame leven en dan ook nog alleen die delen die voor de functie waarop je solliciteert relevant zijn. Het boeit niet voor jouw functioneren als werknemer of je getrouwd, gescheiden of alleenstaand bent.
Hetzelfde met zoveel vrouwen die zich voorstellen als "Ik ben Annemieke en ik ben getrouwd met Bouke." Waarom is dat zo belangrijk dat je dat direct vermeldt? Je bent toch ook zelf iemand, naast vrouw-van?
Dat hoor ik echt bijna nooit. Hooguit als je een groep mensen hebt, bv collega’s, die een bijeenkomst hebben met partners erbij.
anijsblokje schreef op 24-11-2021 om 03:05:
Hetzelfde met zoveel vrouwen die zich voorstellen als "Ik ben Annemieke en ik ben getrouwd met Bouke." Waarom is dat zo belangrijk dat je dat direct vermeldt? Je bent toch ook zelf iemand, naast vrouw-van?
Niet in een sollicitatie maar ik hoor ook regelmatig: hoe gaat het met je? Ja goed, Sophie heeft net haar zwemdiploma gehaald en Finn heeft zo'n leuke nieuwe juf! (Ja maar hoe gaat het met JOU? )
anijsblokje schreef op 24-11-2021 om 03:05:
[..]
Maar ja, de vraag is natuurlijk ook wel waarom je iets vermeldt over je burgerlijke staat op je cv. Volgens mij is dat iets wat vrouwen eerder doen dan mannen - en daarom komen er dus ook eerder vragen over. (denk ik) CV is de 'levensloop' van je werkzame leven en dan ook nog alleen die delen die voor de functie waarop je solliciteert relevant zijn. Het boeit niet voor jouw functioneren als werknemer of je getrouwd, gescheiden of alleenstaand bent.
Hetzelfde met zoveel vrouwen die zich voorstellen als "Ik ben Annemieke en ik ben getrouwd met Bouke." Waarom is dat zo belangrijk dat je dat direct vermeldt? Je bent toch ook zelf iemand, naast vrouw-van?
Had ik niet. Maar ik woonde eerst aan de ene kant van het land en toen aan de andere kant. Dus toen de recruiter telefonisch vroeg naar de reden van de verhuizing, heb ik aangegeven dat dit samenwonen was. En ik mocht gewoon op gesprek, waar ik binnen 10 minuten te horen kreeg dat ze sowieso liever geen vrouwen aannamen, want dat zijn risico gevalletjes. En gezien mijn leeftijd en onstandigheden was ik echt een risico. 🤷♀️ Het was blijkbaar een bedrijf met alleen mannen en die ene vrouw die ze gehad hadden, was zwanger geworden. Nog geen eens aangegeven dat ik geen kinderwens had, want bij zo'n bedrijf wil je gewoon niet werken. Dat je met wantrouwen wordt benaderd en zo.
Zusterclivia schreef op 24-11-2021 om 10:17:
[..]
Had ik niet. Maar ik woonde eerst aan de ene kant van het land en toen aan de andere kant. Dus toen de recruiter telefonisch vroeg naar de reden van de verhuizing, heb ik aangegeven dat dit samenwonen was. En ik mocht gewoon op gesprek, waar ik binnen 10 minuten te horen kreeg dat ze sowieso liever geen vrouwen aannamen, want dat zijn risico gevalletjes. En gezien mijn leeftijd en onstandigheden was ik echt een risico. 🤷♀️ Het was blijkbaar een bedrijf met alleen mannen en die ene vrouw die ze gehad hadden, was zwanger geworden. Nog geen eens aangegeven dat ik geen kinderwens had, want bij zo'n bedrijf wil je gewoon niet werken. Dat je met wantrouwen wordt benaderd en zo.
Ik neem aan dat ze daar ook geen rokers aannamen, gezien die ook een risico geval zijn?
Poezie schreef op 24-11-2021 om 10:23:
[..]
Ik neem aan dat ze daar ook geen rokers aannamen, gezien die ook een risico geval zijn?
Niet gevraagd. Je mocht binnen al niet meer roken, dus een rooklucht is mij niet opgevallen. Was het wel zo geweest, dan was ik er zelf sowieso niet gaan werken. 😁 Maar zo vrouwonvriendelijk brrrr... Hoogopgegeleid en bedrijf met specialisten, zegt niets, maar zo vol van hunzelf. 🙄
Vervolgens bij een ander bedrijf terecht gekomen waar praktisch geen vrouwen waren (alleen ik en de schoonmaakster), gewoon geen gedoe en poeha, gewoon normaal onderling gedrag.
Zusterclivia schreef op 24-11-2021 om 10:34:
[..]
Niet gevraagd. Je mocht binnen al niet meer roken, dus een rooklucht is mij niet opgevalken. Maar zo vrouwonvriendelijk brrrr... Hoogopgegeleid en bedrijf met specialisten, zegt niets, maar zo vol van hunzelf. 🙄
Vervolgens bij een ander bedrijf terecht gekomen waar praktisch geen vrouwen waren (alleen ik en de schoonmaakster), gewoon geen gedoe en poeha, gewoon normaal onderling gedrag.
En overwerken was daar vast ook uit den boze omdat mensen daar stress van krijgen.
Picunia schreef op 22-11-2021 om 14:37:
Ik heb zelf veel sollicitatiegesprekken gevoerd (als organisatievertegenwoordiger). Ik heb er altijd voor gewaakt dat iemand de vraag zou stellen over de kinderwens. Ook vrouwen, die zelf met de opmerking kwam dat ze geen kinderwens had, kapte ik af, omdat we (ik) dat niet relevant vonden.
Eigenlijk vind ik dat deze vrouwen niet solidair zijn naar andere vrouwen. Een kinderwens is privé en gaat anderen niet aan. Door antwoord te geven op de vraag of zelf al met die info te komen, suggereer je dat een kinderwens wel degelijk relevant is.
Ik was altijd van mening dat ik graag een goeie vrouw in dienst nam, die mogelijk 1, 2 of meerdere keren een aantal maanden niet zou kunnen werken door zwangerschap en bevalling, dan een minder goeie man, die dit niet zou hebben.
Mee eens!
Ik zeg het bewust niet, terwijl ik absoluut geen kinderwens heb. Maar zo krijgen we de man/vrouw ongelijkheid er nooit uit.
Joszy schreef op 24-11-2021 om 09:40:
[..]
Niet in een sollicitatie maar ik hoor ook regelmatig: hoe gaat het met je? Ja goed, Sophie heeft net haar zwemdiploma gehaald en Finn heeft zo'n leuke nieuwe juf! (Ja maar hoe gaat het met JOU? )
Tja, uit ervaring ... de meeste ouders "worden" hun kind. En hebben geen eigen mening / voeling meer.
Als het goed gaat met hun kind voelen zij zich goed. Als het slecht gaat met hun kind voelen ze zich slecht.
In 't beste geval betert het eens de kinderen het huis uit zijn na een jaar of 20. Al kan het dan zijn dat Finn geen baan vindt of dat Marieke ziek is en dat Jantje er niets van bakt met zijn studies en ze weer bezorgd zijn.
Als het slecht gaat met mijn katten voel ik mij als kinderloze ook slecht 
.
Zelf als sollicitant is het alweer even geleden maar ik heb wel rare mensen gehad die bij mij kwamen solliciteren.
- een stagiair die vroeg of de hond meegaf. En toen ik aangaf van niet of ze dan een vergoeding zou krijgen voor de opvang van de hond. Toen ook daarop het antwoord nee was vond ze dat “heeeeel raar”.
- iemand die geen enkele inhoudelijke vraag over de functie stelde (en het was geen junior functie) maar alleen maar geïnteresseerd was in toekomstige salarissprongen en bonussen.
Geen vreemde vragen of leuke anekdotes hier. Op één of andere vreemde manier kan ik steeds beginnen na een sollicitatiegesprek, zelfs al heb ik daarvoor gedronken.
Echt nog nooit afgewezen, dus voor mij is zo'n gesprek een formaliteit en begint het spel daarna pas.