Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
er.is.maar.1.Pino schreef op 18-06-2024 om 16:57:
met ieder volgend bericht wordt het beeld van man wel anders moet ik zeggen. Ik krijg niet echt de indruk dat hij er dan ‘voor wil gaan’. Heeft hij al eens benoemd hoe het er voor hem uitziet, dat “er samen voor gaan”? Want je beschrijft nu acties van jouw kant, maar in je berichten zie ik zijn acties niet terug.
En dat hij je niet knuffelt, maar een ander wel lijkt me ontzettend pijnlijk. Heeft hij daar een reden voor?
Ik vind ook zijn reactie op haar vraag pijnlijk voor haar....dat hij dat grappig lijkt te vinden. En dat terwijl hij merkt dat je er onzeker van wordt en het je kwetst. Echt waarom?
TO; heb jij of jou man ook een interne kwetsbaarheid? Kan hij zich inleven in hoe moeilijk en pijnlijk dit voor jou is? Dat hij je verdriet doet? Snapt hij de gevolgen van zijn acties? Of nog erger, waarom doet hij dit, terwijl dit pijnlijk is voor jou en jou verdriet doet? En dan ook nog openlijk? Want dit is zo niet oké gedrag.
Sffn schreef op 18-06-2024 om 07:12:
Gisteren hadden we weer tijd voor een gesprek. Toen vroeg hij mij of ik alles nu doe voor hem, of dat ik bang ben om alleen te blijven of dat ik het doe omdat ik hem niet kwijt wil en samen wil blijven. Op dat moment dacht ik echt waarom vraag je dit? Tuurlijk vecht ik voor ons, waarom deze vraag? Alleen wat ik ook probeer (meer knuffelen, kusjes geven, aandacht enz) soms ben ik bang dat het niet natuurlijk genoeg is voor hem, of te gemaakt, doe ik het goed, is het niet teveel... En dat begrijpt hij wel, en dat dit weer niet groeien. Ook gaf ik aan hoe ik mij afgelopen jaren gevoels heb. Daarin gaf ik aan dat ik inderdaad de moederrol aan stond. Ook beetje volgens afspraak omdat hij met zijn eigen bedrijf nu zit. Ik zou alles regelen thuis en voor de kids. Maar toen ik uitsprak dat het voor mij soms ook voelde alsof ik hun schoonmaakster was, en dat ik ook wel eens verrast wil worden schoot hij meteen in de verdediging.
Het dikgedrukte is echt een goed voorbeeld van hoe jullie langs elkaar praten.
Hij vraagt namelijk niet of je voor de relatie vecht. Hij vraagt waarom je voor de relatie vecht. Op de vraag of je ervoor vecht kunt je inderdaad antwoorden dat je dat natuurlijk doet. Maar dat vroeg hij dus niet. Hij vraagt waarom je vecht voor de relatie en daar zijn heel veel antwoorden mogelijk.
Doe je dat omdat je gek bent op je man en met niemand anders samen zou willen zijn? Dat je enorm veel van hem houd, dol op hem bent etc. Of wil je vechten voor de relatie, omdat je nu eenmaal geen alleenstaande moeder wil worden. Dat je je kinderen niet in een gescheiden gezin wil laten opgroeien. Dat het eigenlijk het plaatje is waar je voor vecht.
En ja die reden maakt voor je man uit. Want als je echt voor hem gaat omdat je echt gelooft dat je alleen met hem gelukkig kunt zijn, dan kan hij zich in deze relatie misschien weer geliefd gaan voelen. Als je het alleen doet voor het redden van een gezin, dan is het meer alsof je als een team gaat samenwerken. En dan is het minder gericht op de connectie samen. En dat zou wel eens niet genoeg kunnen zijn voor je man.
Overigens gaat die slechte communicatie twee kanten op. Want jouw man reageert ook niet sterk op jouw wens om gezien te worden. Daar lijkt hij ook niet te begrijpen wat jij nodig hebt.
Jillz schreef op 18-06-2024 om 19:10:
[..]
Het dikgedrukte is echt een goed voorbeeld van hoe jullie langs elkaar praten.
Hij vraagt namelijk niet of je voor de relatie vecht. Hij vraagt waarom je voor de relatie vecht. Op de vraag of je ervoor vecht kunt je inderdaad antwoorden dat je dat natuurlijk doet. Maar dat vroeg hij dus niet. Hij vraagt waarom je vecht voor de relatie en daar zijn heel veel antwoorden mogelijk.
Doe je dat omdat je gek bent op je man en met niemand anders samen zou willen zijn? Dat je enorm veel van hem houd, dol op hem bent etc. Of wil je vechten voor de relatie, omdat je nu eenmaal geen alleenstaande moeder wil worden. Dat je je kinderen niet in een gescheiden gezin wil laten opgroeien. Dat het eigenlijk het plaatje is waar je voor vecht.
En ja die reden maakt voor je man uit. Want als je echt voor hem gaat omdat je echt gelooft dat je alleen met hem gelukkig kunt zijn, dan kan hij zich in deze relatie misschien weer geliefd gaan voelen. Als je het alleen doet voor het redden van een gezin, dan is het meer alsof je als een team gaat samenwerken. En dan is het minder gericht op de connectie samen. En dat zou wel eens niet genoeg kunnen zijn voor je man.
Overigens gaat die slechte communicatie twee kanten op. Want jouw man reageert ook niet sterk op jouw wens om gezien te worden. Daar lijkt hij ook niet te begrijpen wat jij nodig hebt.
Ik vraag mij eigenlijk vooral af of hij niet de woorden van zijn ex aan haar man aan het napraten is. Ik heb nu namelijk wel het idee, dat dat vooral het probleem lijkt te zijn en dat hij hier niet eerlijk over is.
Praatte jou man ook eerst in dit soort termen of heeft hij met haar gesprekken waarvan hij nu denkt jou dit voor de voeten te moeten gooien?
BritgetJones007 schreef op 18-06-2024 om 20:05:
[..]
Ik vraag mij eigenlijk vooral af of hij niet de woorden van zijn ex aan haar man aan het napraten is. Ik heb nu namelijk wel het idee, dat dat vooral het probleem lijkt te zijn en dat hij hier niet eerlijk over is.
Praatte jou man ook eerst in dit soort termen of heeft hij met haar gesprekken waarvan hij nu denkt jou dit voor de voeten te moeten gooien?
Wat je hiermee wil zeggen ontgaat mij com-pleeeeeeeeeeeeeet!
Waar heb jij het in bovenstaande tekst over?
BridgetJones projecteert en verzint er regelmatig dingen bij. Zoals al eerder gezegd; onnodig hysterisch. En ook écht niet helpend voor een TO.
Dweedledee schreef op 18-06-2024 om 20:57:
BridgetJones projecteert en verzint er regelmatig dingen bij. Zoals al eerder gezegd; onnodig hysterisch. En ook écht niet helpend voor een TO.
Hoezo praat jij steeds over termen als 'hysterisch' of 'projecteren' en niet in termen van 'acties spreken harder dan woorden'?
Maar als jij dan over je eigen situatie praat en omgang met verschillende exen, dan blijkt wel dat jou situatie ook totaal anders is dan de situatie van TO, dus daar lijk jij zelf dan toch jou situatie op te 'projecteren'? Dus waarom verwijt jij mij dat dan?
Ik ben inderdaad van mening dat het voor TO belangrijk is dat ze zich geen zand in de ogen laat strooien door net te doen, alsof het normaal is, om tegen de grens van je eigen vrouw, stiekem met een oude ex af te spreken, daar intieme gesprekken mee te hebben over de relatieproblemen die je met je vrouw hebt en zijn ex dikke knuffel geven als zij verdrietig is om haar eigen relatieproblemen.
Mijn mening is dat het niet helpend is om te doen alsof dat normaal is en zij zichzelf straks compleet 'kwijt' is door die emotionele spelletjes van haar eigen man.
Sffn schreef op 18-06-2024 om 07:12:Deze donderdag en vrijdag zijn beide kinderen logeren. Vrijdag hebben we van zijn werk een bbq dat we organiseren, dus die dag zijn we druk.
Ik moet donderdag werken en hij heeft 2 dagen vrij genomen. Ik ben dus eerder klaar met werken donderdag. Dus had bedacht om samen wat te gaan doen. Hij had bedacht om te gaan mountainbiken in de middag, dat wilde hij gaan doen want het is mooi weer. En dat gaat hij dus ook doen. De avond konden we wel naar de bios ofzo als mij dat leuk lijkt.
En dit zijn momenten dat ik het soms even niet meer begrijp. Hij wilde meer tijd samen, dan is het moment dat het kan en dan kiest hij voor zichzelf. Misschien moet ik er niks achter zoeken, maar het kwetst mij wel. Ik kon op dat moment niet veel zeggen, want de kids waren er op dit moment nog bij.
Waarom voel je je gekwetst als hij die middag niet vrijmaakt, maar in plaats daarvan de avond voorstelt?
Zit dat in dat jouw idee wordt afgewezen? Is het omdat je eigenlijk alle vrije tijd had willen benutten? Is het omdat je de bios niet leuk vind en hij dat weet? Voel je je als persoon afgewezen? Of is er een andere reden voor?
BritgetJones007 schreef op 18-06-2024 om 21:51:
[..]
Hoezo praat jij steeds over termen als 'hysterisch' of 'projecteren' en niet in termen van 'acties spreken harder dan woorden'?
Maar als jij dan over je eigen situatie praat en omgang met verschillende exen, dan blijkt wel dat jou situatie ook totaal anders is dan de situatie van TO, dus daar lijk jij zelf dan toch jou situatie op te 'projecteren'? Dus waarom verwijt jij mij dat dan?
Ik ben inderdaad van mening dat het voor TO belangrijk is dat ze zich geen zand in de ogen laat strooien door net te doen, alsof het normaal is, om tegen de grens van je eigen vrouw, stiekem met een oude ex af te spreken, daar intieme gesprekken mee te hebben over de relatieproblemen die je met je vrouw hebt en zijn ex dikke knuffel geven als zij verdrietig is om haar eigen relatieproblemen.
Mijn mening is dat het niet helpend is om te doen alsof dat normaal is en zij zichzelf straks compleet 'kwijt' is door die emotionele spelletjes van haar eigen man.
Jij verzint er allemaal dingen bij die er niet staan en die gebaseerd zijn op aannames en/of projectie. Maar goed, je bent er door anderen ook al vaker op aangesproken, ook in andere topics, maar je wil het maar niet inzien. Toch blijf ik erbij dat het niet constructief en helpend is naar een TO toe.
letterkoekje schreef op 18-06-2024 om 20:49:
[..]
Wat je hiermee wil zeggen ontgaat mij com-pleeeeeeeeeeeeeet!
Waar heb jij het in bovenstaande tekst over?
Wat ik daarmee bedoelde, is waar deze ontevredenheid echt vandaan komt, aangezien deze situatie qua tijdlijn redelijk synchoom loopt met zijn contact met zijn ex. Met haar bespreekt hij zijn relatieproblemen en zijn ex ook met hem. Dus zijn dit echt zijn woorden en praatte hij eerst ook zo in dit soort termen of praat hij zijn ex nu na?
Heeft ze echt vooral te maken met onvrede of is hij vooral fout bezig met zijn ex en probeert hij dat te 'maskeren' door thuis ineens de bom te laten barsten en zijn eigen vrouw dingen te verwijten in zijn huwelijk terwijl het echte probleem is dat hij gevoelens heeft voor een ander? Dat dus.
En omdat hij zijn ex wel dikke knuffel krijgt als ze verdriet heeft, maar zijn vrouw niet, dan vind ik dat pijnlijk en verdrietig naar TO. Dus waar is ze nou precies tegen en voor aan het vechten.... het lijkt er namelijk op dat vooral haar man stappen moet zetten, maar deze niet wil zetten: omdat 'die stap' eigenlijk lijkt te zijn waar het om draait en dat wil hij niet opgeven.
BritgetJones007 schreef op 19-06-2024 om 06:22:
[..]
En omdat hij zijn ex wel dikke knuffel krijgt als ze verdriet heeft, maar zijn vrouw niet, dan vind ik dat pijnlijk en verdrietig naar TO. Dus waar is ze nou precies tegen en voor aan het vechten.... het lijkt er namelijk op dat vooral haar man stappen moet zetten, maar deze niet wil zetten: omdat 'die stap' eigenlijk lijkt te zijn waar het om draait en dat wil hij niet opgeven.
Daar heb je wel helemaal gelijk in. Als man van TO zou beslissen ex niet meer te zien, is het lont uit het kruitvat, wordt TO rustiger en heeft man meer tijd voor gezin en terug op punt zetten van relatie. Maar ik begin ook meer en meer de indruk te krijgen dat het een hopeloze zaak is en man al goed weet wat hij wel wil en niet wil. Volgens mij is het gewoon een kwestie van tijd. Of dat man van ex het niet meer houdt, er de stekker uittrekt en dan is het (ook) gedaan met huwelijk TO.
Dweedledee schreef op 18-06-2024 om 20:57:
BridgetJones projecteert en verzint er regelmatig dingen bij. Zoals al eerder gezegd; onnodig hysterisch. En ook écht niet helpend voor een TO.
Wil jij stoppen met woorden als 'hysterisch' en 'erbij verzinnen'??? Omdat er anders tegenaan kijk.
BritgetJones007 schreef op 19-06-2024 om 13:17:
[..]
Wil jij stoppen met woorden als 'hysterisch' en 'erbij verzinnen'??? Omdat er anders tegenaan kijk.
Waarom zou ik dat doen? Het is mijn mening. En het is een feit dat jij allerlei zaken erbij verzint. Waarom zou dat niet benoemend mogen worden?
Dweedledee schreef op 19-06-2024 om 13:56:
[..]
Waarom zou ik dat doen? Het is mijn mening. En het is een feit dat jij allerlei zaken erbij verzint. Waarom zou dat niet benoemend mogen worden?
Wat verzin ik erbij dan? Vaak is een situatie als deze niet zo zwart wit. Ik ken zoveel gevallen als deze waarin wat gezegd werd niet hetgene was wat er aan de hand bleek te zijn. En dat is pijnlijk. Dan heb ik het over situaties zoals ineens ontevreden zijn over huwelijk, over partner, of 'niet lekker in zijn vel zitten' en ga zo maar door. Partner er alles aan doen om voor het huwelijk te vechten en dan komt later ineens het hoge woord eruit.....of nog erger, dat ze erachter komen dat alles een grote façade is, maar dan ze al een tijd bedonderd zijn.
En geef toe dat TO wel goede stappen zet en zich kwetsbaar opstelt, maar dat de acties van haar man toch op zijn minst bijzonder opmerkelijk zijn te noemen.
En nee, hij zou bij mij niet het voordeel van de twijfel hebben na de laatste post van TO.
Ik vind het oprecht rot en verdrietig voor haar.
Dweedledee en Bridget, er bestaat ook nog iets als postbox-correspondentie! Daar kunnen jullie desgewenst jullie (belachelijke) ruzies uitvechten. En Dweedledee, Bridget overdrijft in jouw ogen, maar jij in mijn ogen ook! Het is niet aan jou om een andere forummer hier TE BLIJVEN terechtwijzen. Heb respect voor dit topic en voor de TO en blijf op de achtergrond als je geen inhoudelijke bijdrage kan leveren.
Dank u.
Ik geef gewoon antwoord op een vraag die aan mij gesteld wordt. Er wordt hier gediscussieerd. Daar is een forum voor. Ik denk niet dat het aan jou is om te bepalen wat er wel en niet gezegd mag worden. Daarnaast hebben zowel Bridget als ik de tijd genomen om TO oprechte adviezen gegeven, dus laten we nu niet doen alsof TO of haar topic niet wordt gerespecteerd. Beetje overdreven allemaal.