Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
hebben jullie er een relatietherapeut bij die jullie begeleidt in dit proces?
Nee, dat hebben we (nog) niet. Hij wilde het eerst zelf proberen door te praten en tijd voor elkaar vrij te maken.
jullie praten wel maar luisteren nog niet naar elkaar, de boodschappen komen nog niet door.
Daar kan een relatietherapeut juist bij helpen.
Door nog meer te praten zonder de boodschap van de ander te ontvangen komen jullie eerder verder van elkaar dan dichterbij.
Sffn schreef op 18-06-2024 om 08:18:
Nee, dat hebben we (nog) niet. Hij wilde het eerst zelf proberen door te praten en tijd voor elkaar vrij te maken.
Ik zou het wel doen. Als je zelf gaat hobbyen aan je auto terwijl je geen pro bent, heb je ook flinke kans dat je de problemen groter maakt en je meer geld kwijt bent aan de garage om het te fiksen.
en als hij niet wil; ik ben aan het einde van een relatie wel eens in mijn eentje in (online) relatietherapie geweest. Vond ik ook helpend. Je zit samen zo vast in een dynamiek vaak.
Ik lees vooral veel wat hij niet wil en dat jij je aanpast. Wat gebeurt er als je eens een keer goed kwaad wordt? Je hoeft niet meteen de borden door de kamer te smijten, maar hem eens een keer goed de waarheid zeggen?
Dus duidelijk maken dat als hij ook zijn huwelijk wilt redden, dat jullie dan echt hulp nodig hebben, wat jij nodig hebt om het vertrouwen te herstellen etc. Zou dat de lucht niet kunnen klaren?
Dat hij dan toch gaat mountainbiken, terwijl hij weet dat jij dat niet wil/kan, en dan als zoethoudertje, dan gaan we wel s avonds naar de bios, zegt mij dat het hem geen reet uitmaakt hoe jij je voelt of wat jij nodig hebt van hem. Hij is een egoist. Jij past je teveel aan. Hij bepaalt en jij hobbelt mee. Ik zou dus gewoon die donderdag middag lekker iets voor mezelf gaan doen. Verwen jezelf met iets leuks. Vermaak jezelf. Het zal niet makkelijk voor je zijn, maar je kunt hem zo laten zien dat je hem niet echt nodig hebt om een fijne tijd te hebben. Doet hij immers ook.
Probeer jezelf terug te vinden. Hij is niet lief. En jij bent te lief. Is dus niet in balans.
ik vind je laatste post heel verdrietig om te lezen.
Ik sluit mij bij de rest aan dat je in relatietherapie moet gaan. Al is het maar dat je niet alleen staat in je twijfels en je onzekerheden.
Al is de consequentie dan wel dat hij dan wel het contact zou moeten verbreken met haar, om zo de relatie tussen jullie een eerlijke kans te geven.
Ik schrik ook dat hij haar dus een dikke knuffel geeft. Dat gaat jou grens over, want waarom zo intiem. Komt neer op emotioneel vreemdgaan.
Ook vind ik jou man heel tegenstrijdig: niet samen op vrije middag wat gaan doen?
Pas op: het lijkt erop, door wat hij zegt dat hij aan de relatie wilt werken, maar als ik naar de jou beschreven acties kijk, dan 'zegt' dat wat anders....
Het juiste voor hem zou zijn, is woord bij daad voegen: contact met haar verbreken, vechten voor zijn gezin en zijn gezin op 1 zetten.
Eigenlijk gun ik je vooral iemand die jou respecteerd en iemand die jou op 1 zet en jou grenzen respecteerd. Want hij komt niet heel leuk over in jou laatste post.
Pas op dat je jezelf niet laat gekmaken, maar bij jezelf blijft.
oh en als hij gaat mountainbike, dan kan je naar de kapper ofzo. Nieuwe kleding ofzo kopen. Nieuwe parfum, Nieuwe make up.
Ik zou ook inzetten op een nieuwe hobby waarbij je mensen leert kennen. Dat gun ik je boven alles. Dat je kring wat groter wordt.
En ik zou gaan kijken voor een schoonmaakster.
En misschien leer je zelf wel iemand kennen. Kan je daar ook intieme gesprekken mee voeren en knuffelen...
Maar goed, dat is natuurlijk niet wat je nu wil, maar wel wat ik je gun.
"maar als ik hem nogmaals vraag of hij fantaseert over haar, of op een andere manier aan haar denkt wat niet zou horen, dan ontwijkt hij de vraag. "
Natuurlijk doet hij dat, hij fantaseert over haar en heeft wellicht zich allang afgetrokken op die gedachtes. Dat ter zijde, mannen zijn mannen en dit is ook nog zijn aantrekkelijke ex dus geen hogere wiskunde om deze conclusies te trekken. Kwel jezelf niet met zulke vragen. Het is tijd voor een scheidsrechter hier. Hij gaat allang over jouw grenzen met zijn emotionele vreemdgaan en jij lijkt gek. Het is heel belangrijk dat jullie boodschappen naar elkaar vertaald worden door een relatietherapeut. Dat lucht op. Dan kun je doordeweeks wat dingen parkeren en opschrijven om bij de therapeut te bespreken waar je mee zit. Wat er gebeurd is, wie wat zei en dan de boel met zijn drieën analyseren. Man en ik doen het al 2 jaar elke 2 a 3 weken.
Lief dat jullie allemaal mijn "geklaag" willen aanhoren en mee willen denken. Vandaag ben ik emotioneel beetje op, gelukkig vandaag werken dus dan kan ik even soms mijn gedachten verzetten.
die relatietherapeut kan jullie helpen nieuwe balans te zoeken. Zoeken naar omgangsvormen nu niets meer vanzelfsprekend is.
jij focust je nog steeds heel sterk op jeugdvriendin, hij trekt zich terug in de wereld die ongecompliceerd/leuk is (waaronder alleen hobbyen en contact met anderen, waaronder ex-vriendin).
Ik zou niet te lang wachten. Als jullie zo doorgaan, ben ik bang dat jullie er niet uit gaan komen.
TO, hoe sta JIJ tegenover relatietherapie? (Afgezien of je man het wil of niet).
Je kan ook voor jezelf in therapie gaan hoor. Jij vertelt aan de therapeut dingen die gebeurd zijn, en daar reageert die deskundige op. Of deskundige zegt jou: vraag eens dit of dat aan je man. Of: stel eens dit of dat aan je man voor en vertel me volgende keer hoe hij daarop heeft gereageerd. Daar kan een therapeut mee aan het werk. Als je man (nog) niet mee naar de relatietherapie zou willen gaan, is er nog altijd jij aan wie - en neem me niet kwalijk, ik kwets je niet - aan wie ook nog werk is.
Want ok, dat je je huwelijk wil redden, ok, dat je nog van je man houdt, maar een relatie zijn twee. Jij kan je man niet dwingen van je te houden, hoezeer je je ook inspant, hoe lief je ook voor hem bent. Als hij een grens voelt, houdt het op. En daar kan een therapeut jou in helpen om zelf sterker te worden, om minder afhankelijk van je man te zijn.
Echt, maak een uurtje per week vrij voor dergelijke gesprekken. Ze lonen dubbel en dik de moeite. Laat dat huis voor wat het is, met twee kleine kinderen kan het niet altijd spic en span zijn. Probeer jezelf eens onder handen te nemen ipv je huis.
Jouw man heeft nogal wat aan merkingen op jou maar kijk hij ook weleens eerlijk naar zijn eigen aandeel. Je zit met z'n tweeën in een relatie. Ik denk ook dat therapie voor jullie geen overbodige luxe is waar je niet te lang mee moet wachten.
met ieder volgend bericht wordt het beeld van man wel anders moet ik zeggen. Ik krijg niet echt de indruk dat hij er dan ‘voor wil gaan’. Heeft hij al eens benoemd hoe het er voor hem uitziet, dat “er samen voor gaan”? Want je beschrijft nu acties van jouw kant, maar in je berichten zie ik zijn acties niet terug.
En dat hij je niet knuffelt, maar een ander wel lijkt me ontzettend pijnlijk. Heeft hij daar een reden voor?