Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
Sffn schreef op 11-06-2024 om 14:59:
Maar ik vind het niet eerlijk alsof het lijkt dat ik overal de schuldige in ben.
Volgens mij zeg ik dat helemaal nergens. Contact en verbinding is iets wat je met twee personen doet. Dat is nu juist precies mijn punt. Appjes met 'ik mis je' en 'ik hou van je' sturen gaat niet helpen, dat leidt niet tot verbinding.
Daarnaast komt dit op mij over alsof je je wanhopig aan hem probeert vast te klampen (vanwege jeugdvriendin) en dat zou bij er juist toe leiden dat ik meer afstand zou nemen omdat het benauwend voelt.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 14:59:
[..]
Volgens mij heb ik al in meerdere berichten gezet dat ik er mee bezig ben. En dit kan je niet forceren in een paar dagen tijd. Ook hij zit fout hè in dingen, dat geeft hij ook zeker toe.
In alle jaren heb ik van hem nog nooit bijvoorbeeld een verrassingsuitje gehad, of mij zomaar mee uit eten genomen en oppas geregeld voor de kinderen. Dat soort dingen moest ik maar regelen.
Ik heb vanaf dag 1 vele en vele kaartjes gestuurd als verrassing. Dat soort dingen kwamen altijd van mij. Hetzelfde voor onze trouwdag, elk jaar krijgt hij iets van mij, maar ik nooit van hem. Dat zijn even een paar (kleine) dingen waar hij ook aan kan werken. En ja, dat is er misschien zo ingeslopen, gewoonte geworden of weet ik veel wat. Maar ik vind het niet eerlijk alsof het lijkt dat ik overal de schuldige in ben.
Het klinkt alsof je de adviezen gedeeltelijk ziet als een aanval. Alsof daarmee gezegd wordt dat jij schuldig bent aan deze situatie.
Het gaat echter niet om wie hier schuldig is. Jij wilt je relatie behouden en dus geven mensen hier advies over wat jij kunt doen. Als je man hier advies had gevraagd had hij hele andere adviezen gekregen.
Zou het kunnen dat jullie gesprekken ook heel verwijtend gevoerd worden? Dus dat jij man kwalijk neemt dat hij met ex omgaat. Man op zijn beurt terug bitst dat jij nooit 1 op 1 iets met hem wil doen. Jij weer terugkaatst dat hij je anders ook nog nooit verrast heeft. Hij weer aangeeft dat als hij iets oppert jij altijd de kinderen er in betrekt. En dat op die manier het hele punt ondersneeuwt.
Want in de basis wil jij gewoon de aandacht die hij nu wel geeft aan zijn ex. En wil hij graag dat jij beschikbaar bent om die aandacht te geven.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 14:31:
[..]
De berichtjes zijn voor mij gewoon een startpunt. Je moet ergens beginnen en te hoog grijpen heeft geen nut, dan is het nep toch? Ik weet wat hij mist in mij/ons en daar werken we aan de komende tijd. Dit zal zeker niet met enkele weken klaar zijn. We hebben een weekend weg gepland eind juli, dat is onze eerste grote samenzijn. Verder proberen we nu elke week 1 of 2x even te wandelen als de kinderen op bed liggen.
Het is zeker een start punt. Alleen het is al vaker gezegd wat nu ontbreekt is die verbinding. In elkaar echt zien wat je leuk aan elkaar vind.
Wat ik denk dat nodig is, is de sleur doorbreken. Eens echt iets anders doen. Zodat hij verrast is en je weer even met andere ogen ziet.
Met een wekelijkse wandeling voeg je ook gewoon nieuwe sleur toe.
En je hoeft echt geen hele gekke dingen te doen om de sleur te doorbreken. Zoek iets wat buiten jullie comfort zone ligt. Ga elkaar schilderen. Fotografie is je hobby doe een foto shoot met je man als onderwerp. Of als jullie allebei competitief zijn ga een bordspel doen. Doe eens iets plagerigs. Flirt een beetje.
Als je de sleur doorbreekt zorg je dat je allebei weer gedwongen wordt met andere ogen naar elkaar te kijken. Dat zorgt voor verbinding.
Dutchgirly schreef op 11-06-2024 om 15:17:
[..]
Volgens mij zeg ik dat helemaal nergens. Contact en verbinding is iets wat je met twee personen doet. Dat is nu juist precies mijn punt. Appjes met 'ik mis je' en 'ik hou van je' sturen gaat niet helpen, dat leidt niet tot verbinding.
Daarnaast komt dit op mij over alsof je je wanhopig aan hem probeert vast te klampen (vanwege jeugdvriendin) en dat zou bij er juist toe leiden dat ik meer afstand zou nemen omdat het benauwend voelt.
Hij heeft aangegeven dat hij hier blij mee was. Dus benauwend is dat zeker niet. Wat is volgens jou dan de "verbinding"? Het samen uit gaan, weekendje weg etc? Dat willen we beide wel, maar eerst moeten we dingen uitpraten en uitzoeken voordat je dat weer kan doen. En ja, ik voel mij soms aangevallen in adviezen. En sorry als ik soms dan heftig reageer. Ook ben ik maar een mens met gevoel. En dat gaat alle kanten op op dit moment.
Het is niet niks, ben nu enorm kwetsbaar en moe. Er gaat van alles door mijn hoofd en ik probeer er het beste van te maken. Maar ook ik heb een druk leven, werk, huishouden, zorg voor 2 jongere kinderen met rugzakjes dagelijks. Ik probeer echt van alle adviezen eruit te halen wat ik kan. Maar sommige reageren echt alsof ik alles alleen heb gedaan wat totaal niet zo is.
Jillz schreef op 11-06-2024 om 15:19:
Zou het kunnen dat jullie gesprekken ook heel verwijtend gevoerd worden? Dus dat jij man kwalijk neemt dat hij met ex omgaat. Man op zijn beurt terug bitst dat jij nooit 1 op 1 iets met hem wil doen. Jij weer terugkaatst dat hij je anders ook nog nooit verrast heeft. Hij weer aangeeft dat als hij iets oppert jij altijd de kinderen er in betrekt. En dat op die manier het hele punt ondersneeuwt.
Want in de basis wil jij gewoon de aandacht die hij nu wel geeft aan zijn ex. En wil hij graag dat jij beschikbaar bent om die aandacht te geven.
Nee, zo zijn de gesprekken niet. We proberen zoveel mogelijk naar elkaar te luisteren wat de een mist in de ander. Alleen ik kan mij niet helemaal focussen omdat hij voor mij een grens heeft overschreden waarvan hij al jaren wist dat dit voor mij een heel issue is/zou zijn.
Hij gaf gisteren ook toe dat hij bewust niks had gezegd afgelopen tijd omdat ik het er niet mee eens zou zijn. Hij heeft daarin een bewuste keus gemaakt.
Jillz schreef op 11-06-2024 om 15:34:
[..]
Het is zeker een start punt. Alleen het is al vaker gezegd wat nu ontbreekt is die verbinding. In elkaar echt zien wat je leuk aan elkaar vind.
Wat ik denk dat nodig is, is de sleur doorbreken. Eens echt iets anders doen. Zodat hij verrast is en je weer even met andere ogen ziet.
Met een wekelijkse wandeling voeg je ook gewoon nieuwe sleur toe.
En je hoeft echt geen hele gekke dingen te doen om de sleur te doorbreken. Zoek iets wat buiten jullie comfort zone ligt. Ga elkaar schilderen. Fotografie is je hobby doe een foto shoot met je man als onderwerp. Of als jullie allebei competitief zijn ga een bordspel doen. Doe eens iets plagerigs. Flirt een beetje.
Als je de sleur doorbreekt zorg je dat je allebei weer gedwongen wordt met andere ogen naar elkaar te kijken. Dat zorgt voor verbinding.
We kiezen er bewust voor om eerste deze dagen te praten.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 15:43:
[..]
We kiezen er bewust voor om eerste deze dagen te praten.
En dat lukt zonder hulp ?
Sffn schreef op 11-06-2024 om 15:42:
[..]
Nee, zo zijn de gesprekken niet. We proberen zoveel mogelijk naar elkaar te luisteren wat de een mist in de ander. Alleen ik kan mij niet helemaal focussen omdat hij voor mij een grens heeft overschreden waarvan hij al jaren wist dat dit voor mij een heel issue is/zou zijn.
Hij gaf gisteren ook toe dat hij bewust niks had gezegd afgelopen tijd omdat ik het er niet mee eens zou zijn. Hij heeft daarin een bewuste keus gemaakt.
En dit is ernstig.
Het valt mij op dat je hier heel snel in de verdediging gaat. Wellicht logisch omdat je het even niet overziet allemaal en iemand mist die er echt voor jou is en met je mee praat. Je hoeft natuurlijk ook niks te doen met de reacties hier, die zijn goed bedoeld en alleen gebaseerd op de informatie die je hier verstrekt die ongetwijfeld niet compleet is.
Ik zie geen 1 reactie die aangeeft dat jij dit alleen hebt gecreëerd alleen leest je man hier niet mee maar jij wel. Dus reageren mensen ook op jou en jouw aandeel.
Je hoeft je hier niet te verantwoorden dat je druk en moe bent.
Jillz schreef op 11-06-2024 om 15:34:
[..]
Het is zeker een start punt. Alleen het is al vaker gezegd wat nu ontbreekt is die verbinding. In elkaar echt zien wat je leuk aan elkaar vind.
Wat ik denk dat nodig is, is de sleur doorbreken. Eens echt iets anders doen. Zodat hij verrast is en je weer even met andere ogen ziet.
Met een wekelijkse wandeling voeg je ook gewoon nieuwe sleur toe.
En je hoeft echt geen hele gekke dingen te doen om de sleur te doorbreken. Zoek iets wat buiten jullie comfort zone ligt. Ga elkaar schilderen. Fotografie is je hobby doe een foto shoot met je man als onderwerp. Of als jullie allebei competitief zijn ga een bordspel doen. Doe eens iets plagerigs. Flirt een beetje.
Als je de sleur doorbreekt zorg je dat je allebei weer gedwongen wordt met andere ogen naar elkaar te kijken. Dat zorgt voor verbinding.
We kiezen er bewust voor om eerste deze dagen te praten.
Roos55 schreef op 11-06-2024 om 15:47:
[..]
En dat lukt zonder hulp ?
Dat weten we pas over een tijdje. Er moeten eerst wat dingen besproken worden voordat we weten of we hier samen uit gaan komen, of dat we toch hulp gaan zoeken. Ook dat is een beslissing van ons samen op dit moment.
Wat heb jij nu nodig van je man ?
Je moet vooral uit de adviezen halen wat je zelf graag wilt en als je mijn adviezen niet nuttig of vervelend vind, dan doe je er niks mee. Ik zit niet in jouw situatie hè, ik ben er niet bij als jullie contact hebben. Ik kan alleen schrijven hoe dingen op mij overkomen en wat mij daarin opvalt. Als mijn interpretatie niet klopt, dan kan dat. Dus pik er uit waar je iets mee kan. Maar probeer ook voor ogen te houden dat er echt niemand in dit topic is die jou ergens de schuld van probeert te geven.
Roos55 schreef op 11-06-2024 om 15:53:
Wat heb jij nu nodig van je man ?
Een knuffel als ik het nodig heb, dat hij zegt dat ik mooi ben en de enige ben voor hem. Af en toe een simpele verrassing, zoals naar het theater/musical etc. Eigenlijk hele simpele dingen....en dat weet hij. Gisteren zei hij dat hij inderdaad zelf initiatief erin kan nemen. Als ik op een moment nee zei, dan liet hij het er bij. En waarom ik op dat moment nee zei, dat weet ik van sommige momenten niet helemaal meer. En daarin ben ik ook fout hoor, dat weet ik maar al te goed nu.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 14:38:
Misschien een hele stomme vraag, maar wat zouden jullie mannen doen als de situatie omgekeerd was? Dat een van jullie dus zo contact had met een jeugdliefde/ex man/vriend? Zou dat nu heel anders wezen dan wij als vrouwen denken?
Ik heb na mijn scheiding een tijd een relatie gehad en die ging gewoon mee naar mijn ex om daar samen sinterklaas te vieren met mijn zoon van toen 5 met mijn toenmalige schoonouders, de huidige schoonouders en de huidige partner en de andere kinderen van mijn ex.
We gingen ook met het gezin van mijn ex en mijn gezin uiteten voor de verjaardag van zoon.
We zijn niet voor niets gescheiden, als vader is hij echt heel leuk, maar als partner hoef ik 'm niet meer, het is nog steeds wel een goede vriend van me.
Ik ga met de meesten van mijn exen nog vriendschappelijk om, zie de meesten ook nog gewoon en ook hun huidige partners.
Als mijn eventuele partner het daar moeilijk mee zou hebben zou ik oprecht niet weten wat ik daar mee aan moet. Contact verbreken om de onzekerheid van mijn partner weg te nemen vind ik heel ver gaan. Zou ik echt veel moeite mee hebben denk ik.