Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
Sterkte to, het klinkt echt enorm rot en ik kan me heel goed voorstellen dat dit enorm veel is bij elkaar. 
Moederkareltje schreef op 11-06-2024 om 14:50:
[..]
Mijn man zou per direct van mij eisen ermee te stoppen of uit elkaar gaan of bij die vent verhaal halen. Tenzij het de homobuurman is. Verder wil iedere gezonde heteroman mij in zijn bed
Ik vind het nogal wat, om van jezelf te zeggen dat je God’s gift to men bent. Geloof je het nu zelf? Dat iedere hetero man met jou het bed wil delen? Kom zeg, doe even normaal joh. Net als dat “verhaal halen”. Uit jouw berichten blijkt altijd wel dat jullie asociale omgangsvormen niet schuwen in ieder geval.
Dweedledee schreef op 11-06-2024 om 18:38:
[..]
Ik vind het nogal wat, om van jezelf te zeggen dat je God’s gift to men bent. Geloof je het nu zelf? Dat iedere hetero man met jou het bed wil delen? Kom zeg, doe even normaal joh. Net als dat “verhaal halen”. Uit jouw berichten blijkt altijd wel dat jullie asociale omgangsvormen niet schuwen in ieder geval.
Volgens mijn man natuurlijk in het geval dat ze met mij prive willen afspreken zoals TO haar man en ex. Ik denk dat niet. Verder bedankt.
Dweedledee schreef op 11-06-2024 om 18:38:
[..]
Ik vind het nogal wat, om van jezelf te zeggen dat je God’s gift to men bent. Geloof je het nu zelf? Dat iedere hetero man met jou het bed wil delen? Kom zeg, doe even normaal joh. Net als dat “verhaal halen”. Uit jouw berichten blijkt altijd wel dat jullie asociale omgangsvormen niet schuwen in ieder geval.
Nou ik denk dat Moederkareltje helemaal gelijk heeft hier hoor, en ik ben niet moeilijk met vrouwenvriendschappen, maar 'ineens' een diepe nieuwe connectie met je ex gaan exploreren tijdens een huwelijkscrisis is niet zuiver en al dat gepraat hier over iedereen die een diepe vriendschap heeft met zijn ex is besides the point. Ik denk dat to heel terecht aanvoelt dat het niet klopt, en echtgenoot is bereid om zijn Waterloo te maken van de strijd daarover zegt al voldoende. Daarnaast; dat je dat zelf niet zo hebt ervaren wil niet zeggen dat het niet bestaat. Moederkareltje zal gezien haar levenservaring best een redelijk accuraat zelfbeeld hebben, en eerlijkgezegd herken ik dat wel, 25 kilo geleden probeerde ook praktisch iedere al dan niet loslopende hetero bij mij even de 'mogelijkheden' af te tasten. Overigens ben ik denk ik heel 'keurig' naar jouw maatstaven, maar een eveneens getrouwde vrouw die zich ongevraagd in mijn huwelijk zou mengen op deze manier zou ik ook in niet mis te verstane bewoordingen laten weten dat ze heel gauw moest wieberen.
Wie zegt dat ik het nooit zo heb ervaren? Fikse aanname, die je daar doet.
Dweedledee schreef op 11-06-2024 om 19:33:
Wie zegt dat ik het nooit zo heb ervaren? Fikse aanname, die je daar doet.
De 'geloof je het zelf' leek dat wel enigszins te impliceren 
Sffn schreef op 11-06-2024 om 15:42:
[..]
Nee, zo zijn de gesprekken niet. We proberen zoveel mogelijk naar elkaar te luisteren wat de een mist in de ander. Alleen ik kan mij niet helemaal focussen omdat hij voor mij een grens heeft overschreden waarvan hij al jaren wist dat dit voor mij een heel issue is/zou zijn.
Hij gaf gisteren ook toe dat hij bewust niks had gezegd afgelopen tijd omdat ik het er niet mee eens zou zijn. Hij heeft daarin een bewuste keus gemaakt.
Waarom heeft hij die keuze gemaakt, terwijl hij wist dat jij het niet wilde en ook omdat jij zijn vrouw bent en hij jou nu bewust kwetst en onzeker maakt?
Kan hij dat invoelen? En waarom dan toch die keuze. En waarom zijn jou gevoelens niet belangrijker?
BritgetJones007 schreef op 11-06-2024 om 20:22:
[..]
Waarom heeft hij die keuze gemaakt, terwijl hij wist dat jij het niet wilde en ook omdat jij zijn vrouw bent en hij jou nu bewust kwetst en onzeker maakt?
Kan hij dat invoelen? En waarom dan toch die keuze. En waarom zijn jou gevoelens niet belangrijker?
Dit vind ik denkpatronen voor een ramptoerist en paniekvogel en daar komen niet helpende vragen uit voort wat mij betreft.
Ik ben best onzeker en daardoor jaloers, maar ik word pas ongerust als mijn vriendlief met mij geen goede gesprekken meer voert. Dat een vrouw knapper is, of eigenlijk: meer zijn smaak, vind ik niet zo alarmerend. Maar echt jaloers word ik als hij zijn interesse besteed aan een ander en niet aan mij. Niet dat ik hem dan ga voorschrijven met wie hij hoe lang mag omgaan, maar ik vind het niet prettig. Ik wil namelijk ook zijn aandacht. Alleen lees ik van TO dat je aandacht vraagt voor het gezin en niet voor jezelf. Breng je dat ook zo over in jullie gesprekken? Of laat je dan jezelf zien, los van het moederschap?
Is het contact met die jeugdliefde niet het gevolg van verwaarlozing van de relatie? Van beide zijden.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 14:27:
[..]
Fitter weet ik niet. Wel zeker weten knapper...het was zijn jeugdliefde. Toen wij ooit 2 jaar samen waren, en hij was toen echt enorm dronken zei hij iets tegen mij. We hadden echt een hele leuke avond uit gehad, en voordat we bij mij thuis waren vertelde hij het volgende: Je bent niet het knapste meisje met wie ik ooit was, maar wel de leukste.
Mijn grond zakte toen even onder mijn voeten vandaan. Ik wist dat hij het over haar had toendertijd. Nu zegt hij erover dat dit echt wel het stomste is wat hij toen heeft kunnen zeggen. Ook dit zijn dingen die door mijn hoofd spoken. Zij heeft het totale plaatje in uiterlijk, nu nog steeds. Mooi lang blond haar, mooi vrouwelijk figuur, echt meer een meisje-meisje. Ik heb geen lang haar, want zolang groeit het niet. Heb donker haar, kort en stoerder gekleed. Dus dat maakt mij zeer onzeker. Het feit dat hij van haar ook van alles heeft bewaard van vroeger vind ik nog steeds niks. Ook al ligt het te verstoffen ergens op zolder.
En nee, mijn exen (zijn er wel 2 van voordat ik 19 was) hoef ik geen contact meer mee. Ik wil gewoon mijn eigen man. Zonder dit hele gedoe wat met haar te maken heeft.
Maakt hij vaker opmerkingen zoals deze...want waarom zegt hij dat? Dat zijn ook geen leuke opmerkingen.
BritgetJones007 schreef op 11-06-2024 om 21:33:
[..]
Maakt hij vaker opmerkingen zoals deze...want waarom zegt hij dat? Dat zijn ook geen leuke opmerkingen.
Een slip of the tong lijkt me omdat dronken mensen de waarheid spreken maar dat is natuurlijk verschrikkelijk om te horen. Als je eigen man je niet eens het lekkerste wijf van de stad en omstreken vind. Maar hij zei ook je bent de leukste dus je karakter etc was toch beter dan het mooiere bordje. Alhoewel je dat niet kan vergelijken omdat ze toen kinderen waren en nu iedereen volwassen is.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 15:43:
[..]
We kiezen er bewust voor om eerste deze dagen te praten.
Realiseer je dat het contrast daarmee mogelijk nog groter wordt. Thuis moelijke zware gesprekken en met zijn ex lekker ontspannen hardlopen en daarna ijsje eten.
Jillz schreef op 11-06-2024 om 21:51:
[..]
Realiseer je dat het contrast daarmee mogelijk nog groter wordt. Thuis moelijke zware gesprekken en met zijn ex lekker ontspannen hardlopen en daarna ijsje eten.
Zo maak je to nog onzekerder. Lijkt me juist heel goed dat ze weer samen praten, wie zegt dat dat alleen maar zwaar is?
Je moet ergens beginnen om weer contact te krijgen, samen wandelen en dan bewust de tijd voor elkaar maken lijkt me een mooie start. Niet voldoende nog uiteraard maar zeker niet verkeerd.
Sffn schreef op 11-06-2024 om 16:01:
[..]
Een knuffel als ik het nodig heb, dat hij zegt dat ik mooi ben en de enige ben voor hem. Af en toe een simpele verrassing, zoals naar het theater/musical etc. Eigenlijk hele simpele dingen....en dat weet hij. Gisteren zei hij dat hij inderdaad zelf initiatief erin kan nemen. Als ik op een moment nee zei, dan liet hij het er bij. En waarom ik op dat moment nee zei, dat weet ik van sommige momenten niet helemaal meer. En daarin ben ik ook fout hoor, dat weet ik maar al te goed nu.
Heel eerlijk? Als de verbinding er nu niet is zijn dit geen simpele dingen om te vragen. Initiatief nemen kan wel maar ik neem aan dat je wilt dat die opmerkingen die je graag hoort vanuit een oprechtheid komen. Daar zal eerst meer verbinding voor moeten ontstaan lijkt mij.