Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
Facy66 schreef op 28-08-2023 om 11:14:
[..]
Ik zie gewoon op veel plekken om me heen dat er veel relaties zijn waar de vrouw juist (bijna) alles bepaalt en meer de man onderdrukt.
Zou dat een gevolg kunnen zijn van het feit dat die vrouwen verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen binnen het huishouden? Dat alles gebeurt, dat moet gebeuren (en soms: de man “ziet het niet”, maar wil het wel doen als je het zegt/vraagt)? Voor de sociale contacten van vrouw, eventuele kinderen en soms zelfs de man (of in ieder geval dat hij ook rekening houdt met de gezinsagenda)? De verantwoordelijkheid of minstens het initiatief hierin ligt zelfs in moderne, jonge gezinnen, nog steeds bij de vrouw. De man “helpt mee”, meer dan hij zijn vader heeft zien doen.
Facy66 schreef op 28-08-2023 om 11:32:
[..]
Nja die vrouwen bepalen dat die mannen iets wel of niet mogen en de vrouwen bepalen vooral wat er gebeurt. Vaker de mannen commanderen, dat soort dingen. Je merkt het daarnaast ook aan veel kleine dingen.
Ik had even verder moeten lezen. Precies dus: de vrouw is hoofdverantwoordelijk voor wat er in het huishouden gebeurt en de man beweegt wel mee, past zich aan. Als hij zich nu net zo initiatiefrijk en verantwoordelijk toonde als zijn vrouw, zou hij niet “onderdrukt” worden. Dit is overigens vrije wil, dus geen sprake van onderdrukking.
Lees de relatie of ouderschapspijler er hier of bij de buren maar eens op na, hoeveel vrouwen dit de keel uithangt.
Jillz schreef op 28-08-2023 om 12:12:
[..]
Maar we weten toch niet wat daarachter zit? Hoelang is even een pilsje drinken? Is dat er 1 of zijn dat er 10? Ik ken de situatie niet.
Maar ik kan mij heel veel goede redenen bedenken voor zo'n appje. Bijvoorbeeld dat ze hebben afgesproken daarna nog iets samen te doen. Of dat er de volgende dag weer vroeg gewerkt moet worden en hij bij thuiskomst haar wakker maakt. Dat vriendin alleen thuis zit met de kinderen en ook nog iets voor zichzelf wil doen. Of dat die vent elke keer dronken thuis komt en zich dan misdraagt. Dat hij elke dag van huis is en er nooit tijd voor elkaar is.
Ze hebben geen kinderen. Volgens mijn zoon lijkt het er meer op dat zij hem het plezier niet gunt in zijn eentje op de woensdagavond terwijl zij ook dingen onderneemt zonder hem met vriendinnen. Ze is ook een heel bazig type hoor.
watertoren schreef op 28-08-2023 om 11:52:
Ik was degene die sommige mannen watjes noemde. Een paar vrienden van mijn zoon zitten flink onder de duim en hebben niks te zeggen. Die hebben een hele dominante vriendin. In een relatie moet volgens mij niemand de baas zijn. De wil van de vriendin is wet en ja die mannen gedragen zich daar ook naar. Ik zal een voorbeeld geven. Als ze na de training nog even een pilsje drinken in de voetbalkantine en vriendin stuurt een App van je hebt nu lang genoeg in de kantine gezeten en je komt nu naar huis dan gaan ze met hangende pootjes weg terwijl ze nog graag hadden willen blijven. Vriendin geeft heel veel geld uit aan kleding, kapper, make-up. Daar is hij het niet mee eens maar hij zegt er niks meer van om ruzie te voorkomen. Hij gaat nergens meer tegenin en ja dan vind ik je een watje.
Het gaat dan om dit soort voorbeelden. Je ziet het heel duidelijk. Ook vaker gezien dat de vrouw de man commandeert.
Nou goed, de vriend van de zoon van watertoren heeft een lastige vriendin en hij luistert naar haar. Ik weet niet precies wat deze specifieke relatie nou echt met feminisme te maken heeft? Dit soort relaties zijn echt van alle tijden. En ik geloof niet dat iemand dit een gezonde relatie dynamiek zal noemen.
Of is dit een uitwas van het feminisme dat superieure mannen steeds inferieurder worden?
ik geloof niet dat er hier mensen schrijven die uit zijn op de “onderdrukking van de man”.
Jillz schreef op 28-08-2023 om 12:12:
[..]
Maar we weten toch niet wat daarachter zit? Hoelang is even een pilsje drinken? Is dat er 1 of zijn dat er 10? Ik ken de situatie niet.
Maar ik kan mij heel veel goede redenen bedenken voor zo'n appje. Bijvoorbeeld dat ze hebben afgesproken daarna nog iets samen te doen. Of dat er de volgende dag weer vroeg gewerkt moet worden en hij bij thuiskomst haar wakker maakt. Dat vriendin alleen thuis zit met de kinderen en ook nog iets voor zichzelf wil doen. Of dat die vent elke keer dronken thuis komt en zich dan misdraagt. Dat hij elke dag van huis is en er nooit tijd voor elkaar is.
Ja of dat hij de hele week al met zijn vrienden in de kroeg zit en haar altijd de kinderen naar bed laat brengen of beloofd heeft nog samen met de kinderen of vriendin iets te doen na het voetballen. Nee voorbeeld voetbalkantine en appje zegt niets.
Tja als je kijkt vanuit de oude visie van hoe mannen en vrouwen moeten zijn, is overleg tussen partners of zelfs maar een simpele vraag naar het nakomen van een belofte door de vrouw al een teken dat een man onderdrukt wordt.
watertoren schreef op 28-08-2023 om 11:52:
Ik was degene die sommige mannen watjes noemde. Een paar vrienden van mijn zoon zitten flink onder de duim en hebben niks te zeggen. Die hebben een hele dominante vriendin. In een relatie moet volgens mij niemand de baas zijn. De wil van de vriendin is wet en ja die mannen gedragen zich daar ook naar. Ik zal een voorbeeld geven. Als ze na de training nog even een pilsje drinken in de voetbalkantine en vriendin stuurt een App van je hebt nu lang genoeg in de kantine gezeten en je komt nu naar huis dan gaan ze met hangende pootjes weg terwijl ze nog graag hadden willen blijven. Vriendin geeft heel veel geld uit aan kleding, kapper, make-up. Daar is hij het niet mee eens maar hij zegt er niks meer van om ruzie te voorkomen. Hij gaat nergens meer tegenin en ja dan vind ik je een watje.
Weet je Watertoren, ik brand me niet aan watje vs kenau uitspraken over deze mannen of vrouwen. Wat ik wel weet als ik om me heen kijken, is de grote mate van onvolwassenheid onder volwassenen. Deze onvolwassenheid uit zich dan in relatievormen waarbij de een de ander voorschrijft wat ze moeten doen en de ander die daar -iig aan de buitenkant- braaf gehoor aan geeft. Weet je waar dat mij aan doet denken (zeker als je het hebt over vrouw tegen man): onvolwassen kerels die constant de grenzen opzoeken, totdat ze een grens tegenkomen van moeders de vrouw. Ik kom dat soort voorbeelden nl. eigenlijk nauwelijks tegen in mijn omgeving (hoewel ik me er wel een voorstelling van kan maken).
In mijn omgeving gaat naar de kroeg gaan altijd samen met het besef dat je ook nog een gezin hebt. En dat je op een gegeven moment zelf naar huis gaat en wilt gaan. Niet omdat er anders wat zwaait (de ouder figuur die thuis jou een standje geeft), maar omdat je wéét dat je bijv. nog kinderen thuis hebt zitten waar je ook tijd en aandacht aan wilt besteden, omdat je een huishouden hebt dat niet zichzelf doet, omdat je een partner hebt die het óók leuk vindt om je te zien na een drukke werkweek, omdat je nog (schoon) ouders hebt waar je even langs zou gaan of die vriend(in) zou helpen verhuizen. Volwassen mensen hebben geen standjes nodig van anderen, maar hebben óók geen reminder nodig van anderen. Die pakken dat soort verantwoordelijkheden uit zichzelf, waardoor niemand hoeft te 'zeuren' (die verdamde weiben) en niemand zich als een kleuter behandeld voelt. Ik herken het dus niet, maar dat komt denk ik omdat beide volwassen partners in een relatie zich ook als volwassenen gedragen en weten dat dingen eisen van een ander iets zegt over die ander en de angst dat het anders niet gebeurt en je aan het kortse eind trekt als je er niet bovenop zit. Dat zijn relaties gebaseerd op angsten. En helaas zijn dat vanuit het verleden vaak vrouwen geweest die gezien hebben dat als ze er niet bovenop zitten, die kerels geen rekening houden met hen/de kinderen. Dit is het antwoord daarop.
Vind ik dat een goed en geschikt antwoord? Nee. Maar kijk naar wat er onder zit (veel gezien bij mannen tijdens het opgroeien, voorbeeld van eigen ouders?) en ga als volwassen stel met elkaar om tafel en probeer de relatie weer in volwassen evenwicht te brengen. Dat lijkt me veel zinvoller. En daar kan een man net zo goed mee beginnen met zo'n gesprek. Als hij merkt dat hij als een kleuter behandeld wordt, terwijl hij vanuit zichzelf ook wel weet wat een goede respectvolle balans is, zou ik als man ook eens een goed gesprek aangaan met mijn vrouw. Dan ben je geen watje, maar een volwassen kerel die probeert te begrijpen waar het bij zijn partner misgaat en dat bespreekbaar maakt.
watertoren schreef op 28-08-2023 om 12:29:
[..]
Ze hebben geen kinderen. Volgens mijn zoon lijkt het er meer op dat zij hem het plezier niet gunt in zijn eentje op de woensdagavond terwijl zij ook dingen onderneemt zonder hem met vriendinnen. Ze is ook een heel bazig type hoor.
En wat ik al eerder schreef, stop eens met 1 voorbeeld te zien als referentie voor de rest vd wereld. Je hebt stomme wijven en je hebt stomme kerels. Maar dat zegt verder niks over feminisme en vrouwen/mannen in het algemeen. Zet je pet van 'ja maar mijn moeder en toen zei mijn vader en de buurvrouw deed dit en de vriendin van mijn zoon zei zo'. Er is zoveel meer dan alleen jouw stukje wereld. Dat is geen enkele graadmeter voor de rest vd wereld, hooguit een graadmeter voor JOUW wereld.
Ik wéét dat dit soort vrouwen bestaan. Ik weet ook dat er dat soort mannen bestaan. Maar er bestaat daarnaast ook nog heeeeeeeel veel meer!
Doemijdieglazenbol schreef op 28-08-2023 om 12:18:
[..]
Zou dat een gevolg kunnen zijn van het feit dat die vrouwen verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen binnen het huishouden? Dat alles gebeurt, dat moet gebeuren (en soms: de man “ziet het niet”, maar wil het wel doen als je het zegt/vraagt)? Voor de sociale contacten van vrouw, eventuele kinderen en soms zelfs de man (of in ieder geval dat hij ook rekening houdt met de gezinsagenda)? De verantwoordelijkheid of minstens het initiatief hierin ligt zelfs in moderne, jonge gezinnen, nog steeds bij de vrouw. De man “helpt mee”, meer dan hij zijn vader heeft zien doen.
Dit is een veel voorkomende nieuwerwetse vorm van de gelijkheid. Mannen dragen nu inmiddels wel bij, maar alleen op commando. Want uit zichzelf zien ze het niet, kunnen ze het niet en weten ze het niet (hele gemankeerde mannen, want op hun werk kunnen ze het ineens wel). Tja, deze vorm van gelijkheid zal vast wat beter zijn dan mannen die weigeren een poot uit te steken. Maar ik vind het nog altijd uitgaan van een hele onvolwassen vorm van relatie. Waarbij de een zichzelf vrijheden permitteert, totdat de ander daar een grens in aangeeft. In plaats van dat je dat als gezamenlijke verantwoordelijkheid en wens ziet om rekening te houden met elkaar en het gezin dat je wel of niet hebt. Als je je gerespecteerd voelt in een relatie, kun je je partner nl. ook ontzettend veel vrijheid geven. Juist dan, omdat je wéét dat hij/zei rekening met je houdt.
Diyer, ik geef je helemaal gelijk dat het onvolwassen gedrag is van deze man. Deze relatie is ook niet gelijkwaardig. Toch zie ik het in mijn omgeving best veel dat de vrouw de broek aan heeft. Misschien bij sommige vrouwen wat doorgeslagen emancipatie denk ik.
Doemijdieglazenbol schreef op 28-08-2023 om 12:39:
Nou goed, de vriend van de zoon van watertoren heeft een lastige vriendin en hij luistert naar haar. Ik weet niet precies wat deze specifieke relatie nou echt met feminisme te maken heeft? Dit soort relaties zijn echt van alle tijden. En ik geloof niet dat iemand dit een gezonde relatie dynamiek zal noemen.
Of is dit een uitwas van het feminisme dat superieure mannen steeds inferieurder worden?
ik geloof niet dat er hier mensen schrijven die uit zijn op de “onderdrukking van de man”.
Nee, precies, ik snap werkelijk het voorbeeld ook niet. Het zegt imo meer over de zogenaamde gelijkheid die helemaal geen gelijkheid is, dan dat vrouwen bezig zijn met een oprukkende vorm van dominantie. En verdere uitwassen heb je altijd en overal en zal je altijd houden.
watertoren schreef op 28-08-2023 om 13:07:
Diyer, ik geef je helemaal gelijk dat het onvolwassen gedrag is van deze man. Deze relatie is ook niet gelijkwaardig. Toch zie ik het in mijn omgeving best veel dat de vrouw de broek aan heeft. Misschien bij sommige vrouwen wat doorgeslagen emancipatie denk ik.
Nou is het natuurlijk zo dat vrouwen geen betere mensen zijn. Vrouwen hebben vaak hun eigen manieren ontwikkeld om dingen gedaan te krijgen. Via seks, of huilen, manipuleren of de slachtoffer kaart trekken. Dat bleek bij mannen vaak beter te werken dan boos worden (zeiden mannen mij in workshops die ik gaf).
Ik zelf vind die manipulatieve methodes jegens mannen ook onprettig en hoop dat mannen zelf minder vatbaar voor worden door zelf meer te gaan voelen én boosheid van vrouwen beter te verdragen dan al het slachtofferschap en gemanipuleer. Maar dat vraagt een emancipatieproces van mannen zelf.
Ik persoonlijk vind eerlijk en open ervoor uit komen wat je in een relatie wil als vrouw niet doorgeslagen emancipatie. Ik zie eerder veel mannen gebukt gaan onder die oude manipulatieve manier van vrouwen om dingen gedaan te krijgen. En niet zelden hun gram halen door extreem veel met vrienden naar de kroeg te gaan, (online) vreemd te gaan, vrouwenhatende porno te kijken. Ik zou het heel mooi vinden als mensen, mannen en vrouwen uit die onvolwassen patronen stappen en als emotioneel gelijkwaardige individuen kunnen benaderen. Maar nee, als een vrouw eerlijk is over wat ze wil, vind ik dat niet doorgeslagen. We als maatschappij zijn er nog niet zo aan gewend en noemen het daardoor snel dominant. Traditioneel gezien worden tranen van een vrouw meer gepikt dan assertiviteit. Dan word je al snel een manwijf genoemd
watertoren schreef op 28-08-2023 om 11:52:
Ik was degene die sommige mannen watjes noemde. Een paar vrienden van mijn zoon zitten flink onder de duim en hebben niks te zeggen. Die hebben een hele dominante vriendin. In een relatie moet volgens mij niemand de baas zijn. De wil van de vriendin is wet en ja die mannen gedragen zich daar ook naar. Ik zal een voorbeeld geven. Als ze na de training nog even een pilsje drinken in de voetbalkantine en vriendin stuurt een App van je hebt nu lang genoeg in de kantine gezeten en je komt nu naar huis dan gaan ze met hangende pootjes weg terwijl ze nog graag hadden willen blijven. Vriendin geeft heel veel geld uit aan kleding, kapper, make-up. Daar is hij het niet mee eens maar hij zegt er niks meer van om ruzie te voorkomen. Hij gaat nergens meer tegenin en ja dan vind ik je een watje.
Zo iemand kende ik ook. Klasgenootje van mij die haar man (goed uitziende veearts) op die manier onder de plak hield en hij ging daar gehoorzaam in mee. Volgens mij zijn ze nog steeds samen trouwens maar ik heb het nooit begrepen. Knappe man met goed inkomen en aanzien had meerdere opties gehad tenslotte.
Lexus schreef op 28-08-2023 om 13:16:
[..]
Nou is het natuurlijk zo dat vrouwen geen betere mensen zijn. Vrouwen hebben vaak hun eigen manieren ontwikkeld om dingen gedaan te krijgen. Via seks, of huilen, manipuleren of de slachtoffer kaart trekken. Dat bleek bij mannen vaak beter te werken dan boos worden (zeiden mannen mij in workshops die ik gaf).
Ik zelf vind die manipulatieve methodes jegens mannen ook onprettig en hoop dat mannen zelf minder vatbaar voor worden door zelf meer te gaan voelen én boosheid van vrouwen beter te verdragen dan al het slachtofferschap en gemanipuleer. Maar dat vraagt een emancipatieproces van mannen zelf.
Ik persoonlijk vind eerlijk en open ervoor uit komen wat je in een relatie wil als vrouw niet doorgeslagen emancipatie. Ik zie eerder veel mannen gebukt gaan onder die oude manipulatieve manier van vrouwen om dingen gedaan te krijgen. En niet zelden hun gram halen door extreem veel met vrienden naar de kroeg te gaan, (online) vreemd te gaan, vrouwenhatende porno te kijken. Ik zou het heel mooi vinden als mensen, mannen en vrouwen uit die onvolwassen patronen stappen en als emotioneel gelijkwaardige individuen kunnen benaderen. Maar nee, als een vrouw eerlijk is over wat ze wil, vind ik dat niet doorgeslagen. We als maatschappij zijn er nog niet zo aan gewend en noemen het daardoor snel dominant. Traditioneel gezien worden tranen van een vrouw meer gepikt dan assertiviteit. Dan word je al snel een manwijf genoemd
Wow, wat een heerlijk verhelderend stuk! Misschien gaat het helpen als mannen zelf ook meer in contact komen te staan met hun eigen gevoelens.
Ontzettend herkenbaar trouwens. Boosheid van een mannelijke collega of leidinggevende kunnen ze prima verdragen. Maar mannen kunnen idd vaak niet goed tegen vrouwen die boos worden (vinden dat soort vrouwen maar vervelend, dominant en ordinair) en reageren wél meewerkend op tranen en manipulatie.
Ontzettend jammer, want daardoor hou je hele rare patronen van zwakte in stand. Vrouwen die weten dat het een tegen ze werkt en het ander voor ze werkt en het dan ook maar zo gaan inzetten (geef ze eens ongelijk, je moet toch wat). Terwijl (op een gezonde manier) boos worden een veel krachtiger emotie is die naar mijn idee veel meer balanceert en veel meer recht doet aan behoeften dan dit door allerlei omweggetjes van manipulatie voor elkaar te moeten krijgen. En heel veel vrouwen zijn ook nog steeds niet gewend aan een vrouw die boos wordt. Reageren verschrikt, voelen zich ongemakkelijk, want dat is een emotie die niet des vrouw is. Wat natuurlijk complete onzin is, want vrouwen kunnen zich razend en giftig voelen. En als je dat soort gevoelens herkent, dan weet je ook dat boosheid echt wel in je zit en dus ook thuis hoort in het normale spectrum van emoties. Waarom je dat dan van je eigen sekse eigenlijk niet accepteert (of daar een dikke mening over hebt) en van een man wel, is een interessante vraag.