Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
amarna schreef op 25-08-2023 om 12:06:
[..]
Het zijn volgens mij altijd andere vrouwen die kritiek hebben. Op meer uren maar ook op minder uren werken. Omdat vrouwen de lat voor zichzelf hoog leggen (op alle gebieden) en onzeker worden als een andere vrouw heel andere keuzes maakt en daar zelfverzekerd over is ! Wanneer stappen wij nou eens af van die eeuwige concurrentiestrijd die het gevolg is van onzekerheid ???
Ja het is zo: vrouwen fakkelen elkaar meer af dan mannen. Maar bij mannen is het geoorloofd, heet het gezonde competitiedrang, bij vrouwen heet het een catfight.
Ik zie al 40 jaar dat wat achter het afbranden van elkaar en veel te veel perfectionisme een dynamiek zit die voortkomt uit het eeuwenlang afhankelijk zijn van mannen aan de ene kant (ik moet mooi zijn en blijven, dan krijg ik de beste man) en aan het niet automatisch valideren van niet vrouwelijke eigenschappen in de opvoeding. Ja dat geeft onzekerheid ja, en dat geeft geroddel en passieve agressiviteit. En het is vrouwen niet of veel minder toegestaan gewoon kwaad te worden of assertief te zijn. Ja dan krijg dat mensen hun gelijk op een andere manier willen halen. Niet mooi, wel begrijpelijk.
Dat is er. maar dat is een deel van het verhaal. Als je niet de grotere dynamiek onderkent maar alleen op dat deel focust doe je eigenlijk weer precies hetzelfde: niet solidair zijn met andere vrouwen maar ze afbranden en voor bitches uitmaken.
McGonagall schreef om 12.15 een mooi bericht over oorzaken. Ik beaamde dat in twee daarop volgende berichten. Zouden de mensen die het steeds hebben over 'ja maar dat regel je toch samen" eens op kunnen reageren? Ik ben toch benieuwd naar wat jullie er van vinden
Poezenmeisje schreef op 25-08-2023 om 15:40:
Vrouwen die bij je leidinggevende gaan staan klagen dat ze het een onfris idee vinden dat je op hun lege kamer (want parttime-prinsesjes) gaat zitten kolven.
Dat is het toppunt van meidenvenijn dat ik heb meegemaakt.
Ik vind meidenvenijn een rotterm. Dit is oncollegialiteit pur sang. Van mensen van wie je meer inlevingsvermogen mag verwachten. Overigens is het ontbreken van een fatsoenlijke kolfruimte ook iets waar feministen zich druk over kunnen maken. Waarom is die er eigenlijk niet?
bieb1963 schreef op 25-08-2023 om 10:33:
[..]
Ik begrijp dat dergelijke opmerkingen niet leuk zijn en ook niet oké. Maar pt werkende vrouwen krijgen dat ook: 'weet je wat dat met je 'carriere' doet', 'jij krijgt straks ook minder pensioen', 'kan je man niet minder werken', 'het is juist goed voor kinderen ft naar de BSO te gaan, anders worden ze niet sociaal genoeg', enz enz enz.
Voor mij zit échte gelijkwaardigheid niet in de keuzes die een stel in hún persoonlijke situatie en conform hún persoonlijke wensen maakt en om hún redenen, maar iedereen daar in z'n waarde laten, welke keuze het ook wordt. Die zijn persoonlijk, maar daarmee niet ongelijkwaardig. Gelijkwaardigheid zit voor mij niet in een 50/50 verdeling.
Maar lees jij dat in mijn reactie dan?
Doemijdieglazenbol schreef op 25-08-2023 om 16:04:
[..]
Ik vind meidenvenijn een rotterm. Dit is oncollegialiteit pur sang. Van mensen van wie je meer inlevingsvermogen mag verwachten. Overigens is het ontbreken van een fatsoenlijke kolfruimte ook iets waar feministen zich druk over kunnen maken. Waarom is die er eigenlijk niet?
Van mijn leidinggevende mocht ik (20 jaar geleden) wel naar het invalidentoilet als anderen niet wilden dat ik in hun kamer zat.
Toen heb ik een afsluitbare kamer met warm en koud stromend water, een gemakkelijke stoel en een privékoelkast geëist. Het compromis werd de EHBO-kamer.
Inmiddels is er wel een kolfkamer.
Gaat iets mis bij het wijzigen bericht
Poezenmeisje schreef op 25-08-2023 om 15:40:
Vrouwen die bij je leidinggevende gaan staan klagen dat ze het een onfris idee vinden dat je op hun lege kamer (want parttime-prinsesjes) gaat zitten kolven.
Dat is het toppunt van meidenvenijn dat ik heb meegemaakt.
Iemand die pt werkt een part-time prinsesje noemen, valt voor mij ook in de categorie meidenvenijn.
Het gaat hier over de kolfruimte, dat heeft niets met het aantal uren te maken dat iemand werkt.
Poezenmeisje schreef op 25-08-2023 om 16:20:
[..]
Van mijn leidinggevende mocht ik (20 jaar geleden) wel naar het invalidentoilet als anderen niet wilden dat ik in hun kamer zat.
Toen heb ik een afsluitbare kamer met warm en koud stromend water, een gemakkelijke stoel en een privékoelkast geëist. Het compromis werd de EHBO-kamer.
Inmiddels is er wel een kolfkamer.
Het is wel een goed voorbeeld voor hoe de werkvloer niet ingericht is voor vrouwen toch? Fijn dat er nu wel een kolfruimte is, maar als ik me niet vergis is dat nog lang niet overal het geval. Ik begrijp dat het soms niet kan, maar vaak is dat (ook) een kwestie van geen prioriteit.
Ik vind helaas maar 2 “verdachte” onderzoeken, maar misschien zegt het feit dat ik niet snel onafhankelijke, degelijke onderzoeken kan vinden is misschien ook al een indicatie van hoe belangrijk men dat vindt:
https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/5030431/mobiele-kolfruimte-werk-kolven-hok-colve (in opdracht van kenniscentrum borstvoeding en colve, dus de kans dat er flinke bias in het onderzoek zit, is vrij groot)
https://www.oudersvannu.nl/voor-ouders/onderzoek-het-is-belabberd-gesteld-met-de-kolfruimtes-in-nederland~c0c4993 (hoogst waarschijnlijk niet representatief, dus niet generaliseerbaar)
alles kost in die periode al zo intens veel energie en vaak zit er slaapgebrek bij. Als je dan ook nog zo “welkom geheten wordt” kan ik me voorstellen dat sommige moeders toch iets minder enthousiast worden over de combi werk en moederschap.
Yumi schreef op 25-08-2023 om 16:39:
[..]
Iemand die pt werkt een part-time prinsesje noemen, valt voor mij ook in de categorie meidenvenijn.
Het gaat hier over de kolfruimte, dat heeft niets met het aantal uren te maken dat iemand werkt.
Dit was om aan te geven dat die eenpersoonsplekken (met een dichte deur) vrij zijn.
Lexus schreef op 25-08-2023 om 12:39:
[..]
Okay, ik snap je hoor. Maar hoe was het geweest als jij en je man allebei 25 uur werkten, jullie de huishouding, zorgtaken (en dus alle zorgtaken, ook Sinterklaas organiseren, mantelzorgen, wie de vriendinnetjes van kind zijn e.d.) en opvoeding hadden verdeeld?
Zoals ik al heb gezegd: het lijkt of vrouwen kinderen op moeten voeden alsof ze geen werk hebben en werken alsof ze geen kinderen (en huishouding en mantelzorg e.d.) hebben.
Het lijkt of vrouwen een vrije keuze hebben maar dat is veelal niet zo: als zij ook nog naast al het werk al die taken moeten doen, is de keuze voor voornamelijk huisvrouw zijn sneller gemaakt.
En dan kan je zeggen 'maar dat regelt een paar onderling'. Maar als één van de twee de zorg- huishoud- en opvoedtaken niet wil doen (of maar wat afraffelt) is dat een keuze by default. Want, zoals je veel vrouwen vaak hoort zeggen "Iemand moet het toch doen, en hij doet het niet"
Maar daarbij ga je ervan uit dat dat de situatie was: man doet minder zorgtaken dan ik. Waar schrijf ik dat? Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er onderzoek is gedaan onder een grote groep vrouwen over hoe zij het idealiter zouden willen zien: hun werkzame leven in combinatie met zorgen. Hoe zou dat eruit zien? Mocht daaruit komen dat het ideaalbeeld bijvoorbeeld is om parttime te werken? Zou dat dan door de goegemeente worden erkend? Of zou er meteen met het feministische vingertje gewezen worden, dat dat niet de bedoeling is?
Poezenmeisje schreef op 25-08-2023 om 17:42:
[..]
Dit was om aan te geven dat die eenpersoonsplekken (met een dichte deur) vrij zijn.
Dan kun je ze ook gewoon part-timers noemen. Voor mij klinkt dat prinsesjes wel als een negatief oordeel.
felija schreef op 25-08-2023 om 17:53:
[..]
Maar daarbij ga je ervan uit dat dat de situatie was: man doet minder zorgtaken dan ik. Waar schrijf ik dat? Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er onderzoek is gedaan onder een grote groep vrouwen over hoe zij het idealiter zouden willen zien: hun werkzame leven in combinatie met zorgen. Hoe zou dat eruit zien? Mocht daaruit komen dat het ideaalbeeld bijvoorbeeld is om parttime te werken? Zou dat dan door de goegemeente worden erkend? Of zou er meteen met het feministische vingertje gewezen worden, dat dat niet de bedoeling is?
Het gaat er niet specifiek om of dat voor jou klopt. Ik denk dat de meeste vrouwen graag meer zouden werken als hun partner een paar uur minder zou werken. Ik ken in ieder geval persoonlijk meer dan een handvol vrouwen voor wie dat geldt.
https://digitaal.scp.nl/emancipatiemonitor2020/willen-vrouwen-meer-werken-en-mannen-minder/
felija schreef op 25-08-2023 om 17:53:
[..]
Maar daarbij ga je ervan uit dat dat de situatie was: man doet minder zorgtaken dan ik. Waar schrijf ik dat? Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er onderzoek is gedaan onder een grote groep vrouwen over hoe zij het idealiter zouden willen zien: hun werkzame leven in combinatie met zorgen. Hoe zou dat eruit zien? Mocht daaruit komen dat het ideaalbeeld bijvoorbeeld is om parttime te werken? Zou dat dan door de goegemeente worden erkend? Of zou er meteen met het feministische vingertje gewezen worden, dat dat niet de bedoeling is?
nou ik ben al meer dan 40 jaar feministisch en voor parttime werken. Ook al 40 jaar trouwens: wij eisten herverdeling van betaalde én onbetaalde arbeid. Dus betaald werk, opvoedtaken, huishouden, mantelzorg verdelen. Een heleboel vrouwen vonden dat superleuk en een uitdaging. Zij wilden ook de keuken en het huis uit en verlost worden de plicht tot alle zorgtaken
Maar de mannen wilden niet mee. En de maatschappij/ patriarchaat/ kapitalisme/emancipatiefeminisme heeft het zo gekeerd dat vrouwen nu ook fulltime moeten werken. Wat natuurlijk raar is. Vroeger was er 40 uur betaald werk per gezin. Nu is dat dus vaak 80 uur. Dus ergens moet ingeleverd worden. En dat is aan ruimte bij veel vrouwen en zelfs ook mannen En het lijkt me ook niet goed voor kinderen. Ik vind het niet zo feministisch om te zeggen dat iedereen 40 uur moet werken. Ik vind het meer meegaan in het patriarchaat/ kapitalisme.
Ik ben ook niet blij als mensen ervoor pleiten dat iedereen fulltime moet werken maar ik zie wel dat die zogenaamde keuze van stellen voor een verdeling geen vrije keuze is. Bepaald door opvoeding, cultuur, te veel hooi op de vork voor sommige partijen én het feit dat mannen gewoon hun deel van zorgtaken niet oppakten.
er.is.maar.1.Pino schreef op 25-08-2023 om 16:11:
[..]
Maar lees jij dat in mijn reactie dan?
En dat is mss wel de hele crux. De meeste mannen zullen het heel normaal vinden als beiden evenveel werken, beide ook de 'rest" moeten doen. Alleen, en dat zal.dus voor een groot deel.toch echt het verschil tussen mannen en vrouwen zijn,dat de man daar anders.mee.om gaat, minder feeding voor wat allemaal -moet' en de vrouw teveel vindt dat moet.
Ik vind alles prima en val vrouwen niet af die andere keuzes maken. Gelukkig zijn is belangrijk. Al voordat ik zwanger was hadden mijn man en ik al gesprekken van hoe wij het wilden. Gelukkig wilden wij allebei hetzelfde. Ik vond altijd mijn werkende leven vreselijk en had er echt een hekel aan. Verzorgende taken en het huishouden doen daar krijg ik energie van en geeft mij voldoening. Dus ik ben gestopt met werken toen onze zoon kwam. De huishouding kwam op mij maar terecht want ik was hele dagen thuis en dat was ook de afspraak dat mijn man dan thuis niks hoefde te doen. Zorgtaken deed hij wel omdat hij het fijn vond om vader te zijn dus hij deed ook zoon in bad en naar bed brengen en vele andere dingen. Mijn man haalde veel voldoening uit zijn werk en hij was ambtenaar met heel veel vrije dagen en ook veel 'ouwe lullen dagen ' .
Ik spreek in het verleden omdat mijn man 7.5 jaar geleden overleden is maar hij heeft mij goed achter gelaten want ik heb een weduwepensioen via het ABP. Dat is een verzekering waar hij altijd voor betaald heeft. Ben blij en dankbaar dat ik na de dood van mijn man niet alsnog moest gaan werken. De werkende mensen hebben geen last van mij want ik krijg ook geen toeslagen of iets.