Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
er.is.maar.1.Pino schreef op 25-08-2023 om 10:19:
[..]
Of je laatste zin klopt weet ik niet, maar het ‘aangekeken worden’ herken ik helaas wel. Op het schoolplein, mijn eigen familie… hoe vaak ik wel niet van een ander heb gehoord dat die persoon “wel graag bij de kinderen wilde blijven” - alsof werkende moeders niet graag bij hun kinderen willen zijn. Of opmerkingen over de hoeveelheid uren die ik werk (eerst 32, nu 36) die doorgaans de strekking hebben dat dit Een Verkeerde Keuze is waarbij ik Dingen Mis Van De Kinderen. Mijn man heeft zoiets echt nog noooooit gehoord - wel opmerkingen richting het tegenovergestelde toen hij ouderschapsverlof aanvroeg (ofwel heel positief ofwel heel negatief omdat hij als man zijnde die keuze maakte). Dus gebaseerd op mijn eigen ervaring is het kennelijk not done om als moeder 32+ uren te werken en is het eveneens not done om als man minder uren te willen werken. Dus wat mij betreft geldt ook hier weer: als je écht gelijkwaardigheid wilt, houd dan eens op met telkens elkaar de maat te nemen gebaseerd op de toevalligheid van iemands geslacht en de rolpatronen die daar kennelijk bijhoren.
Eens. Onze rolpatronen zitten zó diep ingesleten, dat we amper doorhebben hoe dit onze keuzes beinvloed en dat daarmee die keuzes helemaal niet zo neutraal zijn als we zouden moeten willen. We maken nog steeds keuzes met het idee dat je een slechtere moeder bent als je minder tijd met je kinderen doorbrengt en een goede/normale vader als je zorgt voor brood op de plank door fulltime te werken. Onze hele maatschappij is daar nog steeds op ingericht.
Terwijl er in ons DNA nergens te vinden is dat je als vrouw houdt van lesgeven aan kleuters voor 24 uur per week en als man houdt van lassen of financieel directeur zijn voor 40 uur per week. Als je meent dat dat ergens in wetenschappelijk onderzoek is aangetoond, dan lijkt het me heel leerzaam als je die link hier wilt neerzetten.
Facy66 schreef op 25-08-2023 om 07:16:
[..]
Mannen en vrouwen verschillen biologisch van elkaar en oa daaruit vloeien uiteindelijk vaak andere interesses en andere keuzes. Er zijn ook andere zaken die een rol spelen maar ook biologische redenen spelen een rol. Ik heb daar echt een documentaire over gezien op Videoland.
Welke docu was dat? Ik heb Videoland en toen ik googlede op docu videoland verschillen tussen mannen en vrouwen, kreeg ik de suggestie "Hans betaalt de rekening". Nou gaat die docu ook wel over een verschil tussen sommige (rijke, oudere) mannen en (jonge, knappe/hosselende/kwetsbare) vrouwen (ik heb hem gezien), maar heeft die niets met wetenschap te maken. Ook krijg ik de suggestie "the man with a penis on his arm", niet gezien, maar geloof dat dat ergens anders over gaat. En de docu Feeders, over mannen die hun vrouwen veel, vet eten geven in de hoop dat ze dik worden. Ook dat lijkt me niet wat je bedoelt? Ben wel benieuwd.
Lexus schreef op 24-08-2023 om 22:24:
[..]
Maar heb je dat ook tegen hem gezegd?
Ik was aan het werk, dus geen tijd om opmerkingen te bedenken.
Hij zit nu wel in mijn archief opgeslagen, dit overkomt me niet weer, ik was echt flabbergasted...
Man is meer thuis dan ik, dus is hij logischerwijs de eerste contactpersoon. Toen zoon nog naar de BSO ging, kenden ze me daar niet eens. Daar zagen ze alleen mijn man.
Dat ik gebeld werd, tot daaraan toe. Maar die opmerking of mijn man dan wel gestoord kon worden...
P.S. Ik ben de kostwinner hier.
Poezenmeisje schreef op 25-08-2023 om 11:22:
[..]
Ik was aan het werk, dus geen tijd om opmerkingen te bedenken.
Hij zit nu wel in mijn archief opgeslagen, dit overkomt me niet weer, ik was echt flabbergasted...
oh dat snap ik joh, zou ik ook hebben. Zo heb ik ook, na jaren antwoorden klaar. Maar er komen er wel steeds nieuwe bij: op "je mag tegenwoordig ook niets meer zeggen" zeg ik "je mag alles zeggen, je krijgt alleen een antwoord terug. Misschien maakt je dat ongemakkelijk?"
Het feminisme is een nieuw soort heilig moeten geworden, waarbij vrouwen zich weer in allerlei bochten moeten wringen.
Ik heb het geprobeerd: te voldoen aan, maar het is me niet gelukt. Ik heb het zelfs zo hard geprobeerd, dat ik opgebrand raakte. Ik ging in therapie, met als doel om weer aan het werk te kunnen. Tot twee keer toe klopte ik bij mijn psycholoog aan met hetzelfde doel: mee kunnen komen met de maatschappij. Hij had een andere oplossing waar ik de eerste keer niet voor open stond: acceptatie dat het er niet meer inzit.
Ik heb het dusdanig hard geprobeerd dat mijn energielevel definitief een optater heeft gehad. Ik slaap iedere dag, om het te kunnen volhouden. Ik ben er zoveel mogelijk voor mijn man en kind en andere naasten. Wees niet ongerust: ik ben getrouwd in gemeenschap van goederen, dus ik houd niet mijn hand op, maar teer, zoals vaak lelijk wordt gezegd: op de zak van mijn man. En mijn man: die houdt van me, omdat ik 'mij' ben.
Ieder mens is anders, iedere situatie is anders, wat bij de één werkt, werkt bij de ander averechts. In plaats van alles in één mal te proppen, kunnen we elkaar ook steunen en aanvullen daar waar nodig.
bieb1963 schreef op 25-08-2023 om 10:33:
[..]
Ik begrijp dat dergelijke opmerkingen niet leuk zijn en ook niet oké. Maar pt werkende vrouwen krijgen dat ook: 'weet je wat dat met je 'carriere' doet', 'jij krijgt straks ook minder pensioen', 'kan je man niet minder werken', 'het is juist goed voor kinderen ft naar de BSO te gaan, anders worden ze niet sociaal genoeg', enz enz enz.
Voor mij zit échte gelijkwaardigheid niet in de keuzes die een stel in hún persoonlijke situatie en conform hún persoonlijke wensen maakt en om hún redenen, maar iedereen daar in z'n waarde laten, welke keuze het ook wordt. Die zijn persoonlijk, maar daarmee niet ongelijkwaardig. Gelijkwaardigheid zit voor mij niet in een 50/50 verdeling.
Het zijn volgens mij altijd andere vrouwen die kritiek hebben. Op meer uren maar ook op minder uren werken. Omdat vrouwen de lat voor zichzelf hoog leggen (op alle gebieden) en onzeker worden als een andere vrouw heel andere keuzes maakt en daar zelfverzekerd over is ! Wanneer stappen wij nou eens af van die eeuwige concurrentiestrijd die het gevolg is van onzekerheid ???
bieb1963 schreef op 25-08-2023 om 10:33:
[..]
Ik begrijp dat dergelijke opmerkingen niet leuk zijn en ook niet oké. Maar pt werkende vrouwen krijgen dat ook: 'weet je wat dat met je 'carriere' doet', 'jij krijgt straks ook minder pensioen', 'kan je man niet minder werken', 'het is juist goed voor kinderen ft naar de BSO te gaan, anders worden ze niet sociaal genoeg', enz enz enz.
Voor mij zit échte gelijkwaardigheid niet in de keuzes die een stel in hún persoonlijke situatie en conform hún persoonlijke wensen maakt en om hún redenen, maar iedereen daar in z'n waarde laten, welke keuze het ook wordt. Die zijn persoonlijk, maar daarmee niet ongelijkwaardig. Gelijkwaardigheid zit voor mij niet in een 50/50 verdeling.
Hier ben ik het zó mee eens.
“Het feminisme is een nieuw soort heilig moeten geworden, waarbij vrouwen zich weer in allerlei bochten moeten wringen.”
Ik zie ook wel vaak dat het zo uitpakt. Eerlijk is eerlijk, als je fulltime werkt, blijven er doordeweeks veel zaken liggen die je dan buiten werkuren of tussendoor moet regelen of oplossen. Denk alleen al aan het hele schoonmaak-, was- en boodschappengebeuren. Ik snap heus wel dat mensen graag een paar dagen per week bij hun kinderen moeten zijn en als vrouwen een (kleine) pt baan nemen, vindt niemand daar iets geks van. Keerzijde van die keuze is dat ze vaak ook al die huishoudingsgerelateerde klussen mogen regisseren en uitvoeren, zelfs als de man heus wel eens helpt met stofzuigen of boodschappen doen.
Het wordt allemaal een stuk haalbaarder als die man ook gewoon zijn bijdrage levert aan de zorgtaken, niet als hulp maar gewoon volwaardig. Dat schort er meestal aan, waardoor vrouwen, zelfs soms als ze maar drie dagen werken, overbelast raken van het geren en geregel.
Ik snap wel dat die mannen het zo lang mogelijk afhouden. Dat hele huishoudgedoe is gewoon niet zo boeiend en vooral ondankbaar ‘werk’ en hun werktijd buitenshuis is een stuk aangenamer.
felija schreef op 25-08-2023 om 11:45:
Het feminisme is een nieuw soort heilig moeten geworden, waarbij vrouwen zich weer in allerlei bochten moeten wringen.
Ik heb het geprobeerd: te voldoen aan, maar het is me niet gelukt. Ik heb het zelfs zo hard geprobeerd, dat ik opgebrand raakte. Ik ging in therapie, met als doel om weer aan het werk te kunnen. Tot twee keer toe klopte ik bij mijn psycholoog aan met hetzelfde doel: mee kunnen komen met de maatschappij. Hij had een andere oplossing waar ik de eerste keer niet voor open stond: acceptatie dat het er niet meer inzit.
Ik heb het dusdanig hard geprobeerd dat mijn energielevel definitief een optater heeft gehad. Ik slaap iedere dag, om het te kunnen volhouden. Ik ben er zoveel mogelijk voor mijn man en kind en andere naasten. Wees niet ongerust: ik ben getrouwd in gemeenschap van goederen, dus ik houd niet mijn hand op, maar teer, zoals vaak lelijk wordt gezegd: op de zak van mijn man. En mijn man: die houdt van me, omdat ik 'mij' ben.
Ieder mens is anders, iedere situatie is anders, wat bij de één werkt, werkt bij de ander averechts. In plaats van alles in één mal te proppen, kunnen we elkaar ook steunen en aanvullen daar waar nodig.
Okay, ik snap je hoor. Maar hoe was het geweest als jij en je man allebei 25 uur werkten, jullie de huishouding, zorgtaken (en dus alle zorgtaken, ook Sinterklaas organiseren, mantelzorgen, wie de vriendinnetjes van kind zijn e.d.) en opvoeding hadden verdeeld?
Zoals ik al heb gezegd: het lijkt of vrouwen kinderen op moeten voeden alsof ze geen werk hebben en werken alsof ze geen kinderen (en huishouding en mantelzorg e.d.) hebben.
Het lijkt of vrouwen een vrije keuze hebben maar dat is veelal niet zo: als zij ook nog naast al het werk al die taken moeten doen, is de keuze voor voornamelijk huisvrouw zijn sneller gemaakt.
En dan kan je zeggen 'maar dat regelt een paar onderling'. Maar als één van de twee de zorg- huishoud- en opvoedtaken niet wil doen (of maar wat afraffelt) is dat een keuze by default. Want, zoals je veel vrouwen vaak hoort zeggen "Iemand moet het toch doen, en hij doet het niet"
MMcGonagall schreef op 25-08-2023 om 12:15:
“Het feminisme is een nieuw soort heilig moeten geworden, waarbij vrouwen zich weer in allerlei bochten moeten wringen.”
Ik zie ook wel vaak dat het zo uitpakt. Eerlijk is eerlijk, als je fulltime werkt, blijven er doordeweeks veel zaken liggen die je dan buiten werkuren of tussendoor moet regelen of oplossen. Denk alleen al aan het hele schoonmaak-, was- en boodschappengebeuren. Ik snap heus wel dat mensen graag een paar dagen per week bij hun kinderen moeten zijn en als vrouwen een (kleine) pt baan nemen, vindt niemand daar iets geks van. Keerzijde van die keuze is dat ze vaak ook al die huishoudingsgerelateerde klussen mogen regisseren en uitvoeren, zelfs als de man heus wel eens helpt met stofzuigen of boodschappen doen.
Het wordt allemaal een stuk haalbaarder als die man ook gewoon zijn bijdrage levert aan de zorgtaken, niet als hulp maar gewoon volwaardig. Dat schort er meestal aan, waardoor vrouwen, zelfs soms als ze maar drie dagen werken, overbelast raken van het geren en geregel.
Ik snap wel dat die mannen het zo lang mogelijk afhouden. Dat hele huishoudgedoe is gewoon niet zo boeiend en vooral ondankbaar ‘werk’ en hun werktijd buitenshuis is een stuk aangenamer.
Ja daar zit hem dus de crux: vrouwen zijn vaak dubbel belast en kiezen dan voor de rust van het huishouden.
Op die manier worden vrouwen teruggedrongen naar het aanrecht want 'dat regel je toch samen' werkt niet als de man geen zin heeft in zorg en opvoeding. Dan zal je wel moeten
Doemijdieglazenbol schreef op 25-08-2023 om 11:06:
[..]
Welke docu was dat? Ik heb Videoland en toen ik googlede op docu videoland verschillen tussen mannen en vrouwen, kreeg ik de suggestie "Hans betaalt de rekening". Nou gaat die docu ook wel over een verschil tussen sommige (rijke, oudere) mannen en (jonge, knappe/hosselende/kwetsbare) vrouwen (ik heb hem gezien), maar heeft die niets met wetenschap te maken. Ook krijg ik de suggestie "the man with a penis on his arm", niet gezien, maar geloof dat dat ergens anders over gaat. En de docu Feeders, over mannen die hun vrouwen veel, vet eten geven in de hoop dat ze dik worden. Ook dat lijkt me niet wat je bedoelt? Ben wel benieuwd.
Helaas weet ik dus niet meer hoe die documentaire heet. Ik heb net nog geprobeerd om die op td zoeken maar helaas niet meer gevonden. Die jij noemt waren het niet. Ik heb die 3,5 jaar geleden gekeken. In die documentaire werd uitgelegd wat er in de hersenen gebeurd bij ouders. Er wordt dan een bepaald iets in het brein gestimuleerd. Bij de vrouw wordt dat deel gestimuleerd al tijdens de zwangerschap onder invloed vd hormonen en bij de man wordt dat deel pas gestimuleerd pas als de baby er is door het zorgen. Mensen veranderen daardoor en vaker worden definitieve beslissingen over de verdeling van de zorg en taken tijdens de zwangerschap van de vrouw gemaakt. Ook dat heeft dus invloed, nog afgezien van de andere lichamelijke en medische aspecten die ook nog onvloed kunnen hebben. En uiteraard ook overige omstandigheden cultuur en maatschappij hebben invloed.
Mevrouw75 schreef op 25-08-2023 om 12:11:
[..]
Hier ben ik het zó mee eens.
Ik ook
amarna schreef op 25-08-2023 om 12:06:
[..]
Het zijn volgens mij altijd andere vrouwen die kritiek hebben. Op meer uren maar ook op minder uren werken. Omdat vrouwen de lat voor zichzelf hoog leggen (op alle gebieden) en onzeker worden als een andere vrouw heel andere keuzes maakt en daar zelfverzekerd over is ! Wanneer stappen wij nou eens af van die eeuwige concurrentiestrijd die het gevolg is van onzekerheid ???
En dit! Helemaal eens.
Vrouwen die bij je leidinggevende gaan staan klagen dat ze het een onfris idee vinden dat je op hun lege kamer (want parttime-prinsesjes) gaat zitten kolven.
Dat is het toppunt van meidenvenijn dat ik heb meegemaakt.