Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
redbulletje schreef op 21-08-2023 om 14:04:
Ik denk toch dat een groot deel biologie is uiteindelijk ook al maken mensen steeds vaker individuele keuzes.
Volgens biologie had je kinderen moeten krijgen en ook dat is vandaag de dag een steeds bewustere keuze (gelukkig). Je snapt dat ik biologie als veel diverser zie dan een 1 dimensionaal vraagstuk. We zijn niet alleen maar slaaf van onze hormonen met een gepredestineerde bestemming en gelukkig tot ontzettend veel meer variatie in staat.
Diyer schreef op 21-08-2023 om 18:03:
[..]
Volgens biologie had je kinderen moeten krijgen en ook dat is vandaag de dag een steeds bewustere keuze (gelukkig). Je snapt dat ik biologie als veel diverser zie dan een 1 dimensionaal vraagstuk. We zijn niet alleen maar slaaf van onze hormonen met een gepredestineerde bestemming en gelukkig tot ontzettend veel meer variatie in staat.
Klopt dat individuele keuzes belangrijker worden maar dat is nog steeds een grote minderheid. Dus doet de massa het door biologische natuur of om niet het buitenbeentje te zijn?
watertoren schreef op 21-08-2023 om 10:19:
Ik las dat TikTok tegenwoordig vol staat met filmpjes van tradwifes dat betekent traditional housewifes. Steeds meer jonge vrouwen die ervoor kiezen om niet te gaan werken maar om huisvrouw te zijn. Op de filmpjes zie je hoe ze aan het poetsen en koken zijn. Ook vrouwen zonder kinderen.
Zou dit niet ook een tegenreactie zijn? Ik heb een beetje het idee dat je als vrouw wel eigenhandig de wereld moet willen veroveren tegenwoordig. Carrière maken, niemand nodig hebben*. Een "simpel" huisje, boompje, beestje willen is niet feministisch genoeg. Een beetje het Sneeuwwitje verhaal nu.
*Nou vind ik het heel gezond om op eigen benen te kunnen staan, maar we moeten ook niet vergeten dat er niks mis is met om hulp vragen, het samen te doen of het leed te delen.
CharlieB schreef op 21-08-2023 om 18:23:
[..]
Zou dit niet ook een tegenreactie zijn? Ik heb een beetje het idee dat je als vrouw wel eigenhandig de wereld moet willen veroveren tegenwoordig. Carrière maken, niemand nodig hebben*. Een "simpel" huisje, boompje, beestje willen is niet feministisch genoeg. Een beetje het Sneeuwwitje verhaal nu.
*Nou vind ik het heel gezond om op eigen benen te kunnen staan, maar we moeten ook niet vergeten dat er niks mis is met om hulp vragen, het samen te doen of het leed te delen.
Precies. En laat nou iedereen lekker doen wat ie zelf wil wat dat betreft
redbulletje schreef op 21-08-2023 om 18:14:
[..]
Klopt dat individuele keuzes belangrijker worden maar dat is nog steeds een grote minderheid. Dus doet de massa het door biologische natuur of om niet het buitenbeentje te zijn?
Waarschijnlijk niet of of, maar en en. Genetisch zit het in ons dna om voort te planten, maar hoe de maatschappij zich ontwikkelt, er tegenaan kijkt of de individuele omstandigheden zijn, zullen uiteindelijk beslissen of je mee of tegen gaat. Genetisch zit het vastgebakken dat de vrouwen baren en mannen hun fysieke kracht inzetten. Maar maatschappelijke opvattingen en individuele omstandigheden zullen (naar mijn mening) beslissen of dat de meest gewenste uitkomst is.
Je kunt misschien iets ontwerpen, maar de gebruiker beslist hoe het gebruikt wordt. Een schommel kan bedacht zijn om te schommelen. Maar kan ook een fantastisch kippenhok zijn. Maar net wat je nodig hebt of handig uitkomt.
bieb1963 schreef op 21-08-2023 om 20:22:
[..]
Precies. En laat nou iedereen lekker doen wat ie zelf wil wat dat betreft
Doen wat je zelf wilt heeft natuurlijk ook de verplichting dat je dan ook zelf organiseert dat je het zo kan doen. Ik kan wel 9 maanden op vakantie willen per jaar, maar je zult me toch de deur wijzen als ik bij jou aanbel voor een bijdrage van €200 euro. Logisch toch? Als IK op vakantie wil, moet IK zorgen dat ik dat kan doen. Een paar vrienden en familie gunnen me dat misschien en leggen wat bij (omdat ze vinden dat ik het verdien, want.....??). Maar toch geen vreemden.
Dus ik ben best wel voor vrije keuze. Maar zorg dan ook dat je het regelt rondom die vrije keuze.
Een kennis van me werkt ongeveer één week per maand (24/7 beschikbaar) als zzp'er.
De overige tijd kan ze aan haar andere interesses geven. Als je je daarmee kunt redden, dan vind ik dat fijn voor die persoon.
Diyer schreef op 21-08-2023 om 22:48:
[..]
Doen wat je zelf wilt heeft natuurlijk ook de verplichting dat je dan ook zelf organiseert dat je het zo kan doen. Ik kan wel 9 maanden op vakantie willen per jaar, maar je zult me toch de deur wijzen als ik bij jou aanbel voor een bijdrage van €200 euro. Logisch toch? Als IK op vakantie wil, moet IK zorgen dat ik dat kan doen. Een paar vrienden en familie gunnen me dat misschien en leggen wat bij (omdat ze vinden dat ik het verdien, want.....??). Maar toch geen vreemden.
Uh.... dat lijkt me nogal logisch ja. Uiteraard kun je beperkt zijn in keuzes, bijv. door de financiële situatie. Dat is niet anders, c'est la vie. Maar dat neemt niet weg dat je dat eigenlijk wél zou willen. Daar gaat het hier om. Niet over talloze dingen die niet mogelijk zijn,omdat (vul maar in)> Daarbij heb je, in de regel, ook een partner en daar zul je ook samen uit moeten komen.
Spreekt vanzelf toch?
Ik weet niet of het vanzelfsprekend is? Dat is dan meer een vraag. Ik lees dat het een recht is om zelf te mogen kiezen of je wil studeren of niet, of je jong of oud veel, weinig of geen kinderen krijgt en wie er thuisblijft. Maar in de praktijk is het nog steeds bijna altijd een vrouw die (ondanks de emancipatie en keuzevrijheid door rijkdom) thuis blijft. Tegenwoordig zelfs zonder kinderen om voor te zorgen, zoals jonge tradwives.
Zorgen deze vrouwen dan ook voor de gevolgen van hun keuze als hun man dat een keer beu wordt en kiest voor een jonger of ambitieuzer exemplaar? Keuze gekoppeld aan verantwoordelijkheid dus.
Ik vind het woord keuze nl. een beetje kinderachtig overkomen. Als een kind dat zegt selluf kiezen. Heel mooi, maar als het gevolg is dat je met 40 jaar alleenstaande moeder met 3 kinderen bent (want we weten allemaal dat scheiding een statistiek is die je niet moet willen negeren en mannen die een tradwive zoeken, zullen waarschijnlijk niet warm lopen voor co-ouderschap) en je hebt geen cent om je bips mee te krabben, heeft zo'n keuze verstrekkende gevolgen.
Op mij komt het over als een groot gehalte sprookjeswereld. Net alsof deze vrouwen weigeren om aan een bepaald stuk realiteit mee te willen doen en een soort eeuwige 'care for me and i'll give you beauty and an applepie' leven willen leiden.
De beauty vergaat en de applepie raakt een keer op.
Diyer schreef op 22-08-2023 om 19:20:
Ik weet niet of het vanzelfsprekend is? Dat is dan meer een vraag. Ik lees dat het een recht is om zelf te mogen kiezen of je wil studeren of niet, of je jong of oud veel, weinig of geen kinderen krijgt en wie er thuisblijft. Maar in de praktijk is het nog steeds bijna altijd een vrouw die (ondanks de emancipatie en keuzevrijheid door rijkdom) thuis blijft. Tegenwoordig zelfs zonder kinderen om voor te zorgen, zoals jonge tradwives.
Zorgen deze vrouwen dan ook voor de gevolgen van hun keuze als hun man dat een keer beu wordt en kiest voor een jonger of ambitieuzer exemplaar? Keuze gekoppeld aan verantwoordelijkheid dus.
Ik vind het woord keuze nl. een beetje kinderachtig overkomen. Als een kind dat zegt selluf kiezen. Heel mooi, maar als het gevolg is dat je met 40 jaar alleenstaande moeder met 3 kinderen bent (want we weten allemaal dat scheiding een statistiek is die je niet moet willen negeren en mannen die een tradwive zoeken, zullen waarschijnlijk niet warm lopen voor co-ouderschap) en je hebt geen cent om je bips mee te krabben, heeft zo'n keuze verstrekkende gevolgen.
Op mij komt het over als een groot gehalte sprookjeswereld. Net alsof deze vrouwen weigeren om aan een bepaald stuk realiteit mee te willen doen en een soort eeuwige 'care for me and i'll give you beauty and an applepie' leven willen leiden.
De beauty vergaat en de applepie raakt een keer op
Maar dat is toch iets heel anders? Dat keuzes niet altijd verstandig zijn om wat voor reden dan ook, is een feit. Dat keuzes negatieve consequenties kunnen hebben is ook een feit. Dat wensen niet altijd kunnen is ook een feit. Maar.dat heeft voor mij niets met feminisme te maken, maar met met het leven in het algemeen.
Klopt, op zichzelf vind ik het in de eerste plaats ook niet per se gelinkt aan feminisme, behalve dat je dit soort 'keuzes' tot thuisblijven juist en vooral ziet bij vrouwen en niet zozeer bij mannen. En ik denk ook dat als vrouwen de consequenties van die keuzes (althans in Nederland) niet echt heel hard hoeven te voelen (want nog altijd een soort medelijden met de alleenstaande moeder en nergens consequenties voor de afhakende vader) er iets teveel vrouwen zijn die dit soort 'keuzes' maken uit een vorm van, tja, wat zal het zijn, voor de een is dat gemak en comfort, voor de ander omdat dat het beeld is wat ze van een goede vrouw zijn heeft en voor een ander zal het ook een stukje angst voor presteren in de grote boze buitenwereld zijn.
Dat deze keuze (vrouwenkeuze) zo aantrekkelijk lijkt of wordt, zie ik dan eerder als een symptoom van iets dat daaronder ligt (te weinig zelfvertrouwen voor een carriere, het zelfbeeld van prinses, het gegeven van recht op een uitkering en allerlei toeslagen) waar je eigenlijk veel meer aandacht aan moet besteden. Dan blijkt die keuze ook ineens een stuk minder aantrekkelijk.
Of wat dacht je ervan dat je collegelden moet terugbetalen als je uit vrije keuze niet gaat werken? Dan wordt een studie ineens wel erg duur.
Het forceert partners misschien tot een eeuwige financiële commitment die ze niet willen aangaan, waardoor zo'n man zegt: ga toch maar werken, want ik heb werkelijk geen idee of ik je over 20 jaar nog wil onderhouden als we evt. gaan scheiden.
Waarop zo'n vrouw dan ineens toch wat anders tegen de romantiek gaat aankijken en denkt, ok, voor nu is het geen probleem, maar als ik ouder ben en ik wil van hem af of hij van mij, dan sta ik met mijn rug tegen de muur. Ben ik bereid om bij een man te blijven die misschien niet goed meer is voor mij? Alleen vanwege de financiele beperkingen?
De keuze bestaat uit het gegeven keuze vrijheid. Maar is die vrijheid goed? Verwachten we dan niet gewoon te weinig van vrouwen of teveel van mannen? Want ik denk dat de meningen stevig zijn als een man een leven als tradwive wil leven. Vele en velen malen steviger dan wanneer een vrouw dat doet. Daar kunnen velen nog best de aardigheid, schoonheid en sympathie van inzien. Een man wordt gezien als luie homo die te beroerd is om zijn handen uit de mouwen te steken en homo omdat hij plezier haalt uit taarten bakken ipv beton vlechten.
'De keuze' impliceert stiekem zoveel!
Diyer schreef op 22-08-2023 om 21:26:
Klopt, op zichzelf vind ik het in de eerste plaats ook niet per se gelinkt aan feminisme, behalve dat je dit soort 'keuzes' tot thuisblijven juist en vooral ziet bij vrouwen en niet zozeer bij mannen. En ik denk ook dat als vrouwen de consequenties van die keuzes (althans in Nederland) niet echt heel hard hoeven te voelen (want nog altijd een soort medelijden met de alleenstaande moeder en nergens consequenties voor de afhakende vader) er iets teveel vrouwen zijn die dit soort 'keuzes' maken uit een vorm van, tja, wat zal het zijn, voor de een is dat gemak en comfort, voor de ander omdat dat het beeld is wat ze van een goede vrouw zijn heeft en voor een ander zal het ook een stukje angst voor presteren in de grote boze buitenwereld zijn.
Dat deze keuze (vrouwenkeuze) zo aantrekkelijk lijkt of wordt, zie ik dan eerder als een symptoom van iets dat daaronder ligt (te weinig zelfvertrouwen voor een carriere, het zelfbeeld van prinses, het gegeven van recht op een uitkering en allerlei toeslagen) waar je eigenlijk veel meer aandacht aan moet besteden. Dan blijkt die keuze ook ineens een stuk minder aantrekkelijk.
Of wat dacht je ervan dat je collegelden moet terugbetalen als je uit vrije keuze niet gaat werken? Dan wordt een studie ineens wel erg duur.
Het forceert partners misschien tot een eeuwige financiële commitment die ze niet willen aangaan, waardoor zo'n man zegt: ga toch maar werken, want ik heb werkelijk geen idee of ik je over 20 jaar nog wil onderhouden als we evt. gaan scheiden.
Waarop zo'n vrouw dan ineens toch wat anders tegen de romantiek gaat aankijken en denkt, ok, voor nu is het geen probleem, maar als ik ouder ben en ik wil van hem af of hij van mij, dan sta ik met mijn rug tegen de muur. Ben ik bereid om bij een man te blijven die misschien niet goed meer is voor mij? Alleen vanwege de financiele beperkingen?
De keuze bestaat uit het gegeven keuze vrijheid. Maar is die vrijheid goed? Verwachten we dan niet gewoon te weinig van vrouwen of teveel van mannen? Want ik denk dat de meningen stevig zijn als een man een leven als tradwive wil leven. Vele en velen malen steviger dan wanneer een vrouw dat doet. Daar kunnen velen nog best de aardigheid, schoonheid en sympathie van inzien. Een man wordt gezien als luie homo die te beroerd is om zijn handen uit de mouwen te steken en homo omdat hij plezier haalt uit taarten bakken ipv beton vlechten.
'De keuze' impliceert stiekem zoveel!
Ik vind jouw verhaal echt.heeeel ver gezocht en ook best warrig. Sterker nog, ik vind dat jij een hele lage dunk en weinig vertrouwen in vrouwen hebt zoals je hierboven e.e.a. verwoordt.
bieb1963 schreef op 23-08-2023 om 07:12:
[..]
Ik vind jouw verhaal echt.heeeel ver gezocht en ook best warrig. Sterker nog, ik vind dat jij een hele lage dunk en weinig vertrouwen in vrouwen hebt zoals je hierboven e.e.a. verwoordt.
Ik kan al die afslagen ook niet echt volgen.
Als je ervoor wilt kiezen om als vrouw helemaal niet te werken, dan kost je dat mogelijk toekomstige financiële zekerheid en dan levert je dat op dat je zelf, als moeder, veel tijd aan je kinderen kunt besteden. Dat is een keuze en die heeft gevolgen. Die neem je er dan bij.
Het wordt pas vervelend op het moment dat je niet daadwerkelijk een keuze hebt om je gezinsleven zo in te richten als je zelf wilt. En dan kijk ik niet naar het individu, maar naar de inrichting van de maatschappij en de maatschappelijke normen, die zijn er debet aan dat vrouwen én mannen geen ‘echte’ keuzevrijheid ervaren om het 50/50 in te richten.
Bovendien worden de typische ‘vrouwentaken’ nog altijd ondergewaardeerd en zorgen voor een kind levert financieel niets op… tenzij een Kinderopvangorganisatie het doet. Op dat punt begrijp ik de tegenbeweging wel: graag meer waardering. Waarom hebben we niet een rekenmodel om uit te drukken wat zorgen voor een kind waard is? Onlangs heeft iemand uitgerekend wat de werkelijke kosten voor een biefstukje moeten zijn, als we de klimaatkosten meerekenen. We rekenen nu heel veel dingen niet mee.
Diyer schreef op 22-08-2023 om 21:26:
De keuze bestaat uit het gegeven keuze vrijheid. Maar is die vrijheid goed? Verwachten we dan niet gewoon te weinig van vrouwen of teveel van mannen? Want ik denk dat de meningen stevig zijn als een man een leven als tradwive wil leven. Vele en velen malen steviger dan wanneer een vrouw dat doet. Daar kunnen velen nog best de aardigheid, schoonheid en sympathie van inzien. Een man wordt gezien als luie homo die te beroerd is om zijn handen uit de mouwen te steken en homo omdat hij plezier haalt uit taarten bakken ipv beton vlechten.
'De keuze' impliceert stiekem zoveel!
Ik weet niet waarom je dat denkt, ik heb in mijn vriendenkring 'n stel met 2 kinderen waarvan de man zodra er kinderen kwamen, thuis is gebleven. Ze hebben een traditionele rolverdeling waarin hij zelfs alle taken in het huishouden op zich neemt en zij werkt. Vriendin heeft niets met huishoudelijke taken en/of zorg voor de kinderen. Ze vindt het heerlijk om iets leuks met de kinderen te gaan doen, maar daar blijft het bij. Ze zijn al 25 jaar samen en de kinderen inmiddels uit huis, maar ook nu blijft hij thuis en mijn vriendin is aan het werk.
Het is hun keuze en het werkt, ik heb nog nooit gehoord dat haar man als luie homo wordt gezien, die te beroerd is om zijn handen uit de mouwen te steken. We leven niet meer in de jaren 50!
Yumi schreef op 23-08-2023 om 09:26:
[..]
Ik weet niet waarom je dat denkt, ik heb in mijn vriendenkring 'n stel met 2 kinderen waarvan de man zodra er kinderen kwamen, thuis is gebleven. Ze hebben een traditionele rolverdeling waarin hij zelfs alle taken in het huishouden op zich neemt en zij werkt. Vriendin heeft niets met huishoudelijke taken en/of zorg voor de kinderen. Ze vindt het heerlijk om iets leuks met de kinderen te gaan doen, maar daar blijft het bij. Ze zijn al 25 jaar samen en de kinderen inmiddels uit huis, maar ook nu blijft hij thuis en mijn vriendin is aan het werk.
Het is hun keuze en het werkt, ik heb nog nooit gehoord dat haar man als luie homo wordt gezien, die te beroerd is om zijn handen uit de mouwen te steken. We leven niet meer in de jaren 50!
Vond het inderdaad ook een hele vreemde uiteenzetting. Daarbij: doen homo/lesbi stellen dan alles 50/50? Welnee. Ik ken er een aantal met kinderen waarbij de één 2,5 tot 3 dagen werkt en de ander 5. Niks een typisch man/vrouw verdeling. Gewoon zoals het hun uitkomt om wat voor reden dan ook en binnen hun (financiële) mogelijkheden.