Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
Jeetje, Armana. 
Diyer schreef op 20-08-2023 om 12:57:
Het gaat mij er dan ook niet om dat bepaalde dingen er niet mogen zijn. Ik denk alleen wel dat het voor een groot deel een keuze is hoeveel plek het mag innemen. Waarbij ik dan ook nog onderscheid maak in schadend en niet schadend gedrag. Of dat iets schadend kan zijn voor een ander.
Als mijn hormonen een dusdanige negatieve invloed hebben op mijn werk, vind ik het begrijpelijk dat ik hierdoor ongeschikt wordt voor bepaald werk. In ieder geval totdat ik dit weer onder controle heb. Of een sporadische jankbui op de wc daar ook onder valt, betwijfel ik.
Net als de vader met een baby en peuter vast wel eens wat pinniger uit de hoek kan komen vanwege slaapgebrek. Prive omstandigheden hebben een bepaalde invloed. Zolang het beperkt is en niet schadelijk is (voor anderen), zullen de meesten daar prima mee om kunnen gaan. De overgang gaat vanzelf weer over en die babys worden vanzelf tieners. Dat gebroken been geneest ook weer en aan een scheiding komt een eind. Ik denk ook niet dat iemand verwacht dat we machines moeten zijn.
Toch krijg ik bij jouw berichten wel het idee dat bepaalde dingen er niet mogen zijn en dat je zakelijk zijn hoger waardeert dan zorgzaam zijn. Het is toch eigenlijk heel zonde dat je blijkbaar een masker op je werk ophoud en dan in de auto of het toilet een potje gaat zitten janken. Waarmee ik niet wil zeggen dat je een potje moet gaan janken aan de lunch tafel, maar je zou best kunnen zeggen joh ik heb mijn dag even niet. Zodat collega's daar rekening mee kunnen houden en jouw emoties niet zo hoog hoeven op te lopen.
Natuurlijk moet je professioneel blijven maar je kunt ook prima een zorgzame leider zijn. Zo had ik in mijn team een buitenlandse ZZPer en voor zijn functie was het eigenlijk noodzakelijk dat hij een bepaalde keuring zou bijwonen. Maar zijn vrouw was 34 weken zwanger. Hij wilde al een ticket boeken, maar ik was zelf ook zwanger en dacht aan wat ik er van zou vinden als mijn partner nog zo laat in de zwangerschap twee weken weg zou gaan. Ik heb gezegd dat hij thuis moest blijven. Maar goed ook, zijn vrouw beviel te vroeg en anders had hij opnieuw de geboorte van een kind gemist. Is dat zakelijk? Nee, maar wel zorgzaam leiderschap.
Ik heb wel veel last van de maandelijkse krampen en krijg nu de ruimte om die dagen thuis te werken. Zodat ik lekker een kruik op mijn buik kan houden zonder dat iedereen het hoeft te weten.
MMcGonagall schreef op 20-08-2023 om 10:40:
[..]
Noem behalve fysieke kenmerken eens een eigenschap die 100% mannelijk of vrouwelijk is.
Oeih 100% is natuurlijk wel een erg absoluut getal. Even dacht ik het te weten analytisch denkvermogen waardoor je instaat bent om natuurkunde te begrijpen en een eindexamen met goed gevolg te kunnen maken. Maar helaas ook vrouwen kunnen dit. In het examenjaar 81/82 was er ook één meisje op mijn school (HAVO) die dat met goed gevolg deed.
Ik was één van de beste van mijn klas eerlijk is eerlijk er was één jongen die nog beter was twee hadden het zelfde niveau en de rest had het nakijken. Onder die jongens waren er erg veel die hard moesten werken om een 6 of een 5 te halen.
Er waren op die school ook genoeg meisjes die met een vijf of een klein zesje het examen natuurkunde hadden kunnen halen maar het vak niet kozen.
Waarom jongens het wel kozen, terwijl ze er ook niet geweldig veel aanleg voor hadden, en meisjes niet is lange tijd een raadsel voor mij gebleven.
Het antwoord vond ik toen ik de vijftig al gepasserd was. Ik vond het in de sport die ik beoefen en daar heet het Tee schaamte. Mannen die golfen spelen bijna allemaal vanaf de gele tee niet gehinderd hoe goed ze het spelletje beheersen. Ik zie heren die hun bal niet eens voorbij de rode tee, in hun ogen de dames tee spelen, maar toch hole voor hole volharden in hun tee keuze en vanaf geel spelen. Mannen doen dingen gewoon ook al ze ze niet of niet genoeg beheersen en bluffen en wurgen zich er doorheen. Dat zie ik bij vrouwen haast nooit voordat een vrouw van de gele tee speel is ze bijna een pro.
Een typische mannen eigenschap heb ik dus gevonden tee schaamte. Een typische vrouwen eigenschap vind ik je eigen kunde te veel in twijfel trekken. Dus vrouwen moeten gewoon dingen doen waarvan ze niet zeker weten of ze ze wel perfect kunnen, maar gewoon maar zien of het lukt. Ik heb genoeg mannen gezien die daar mee weg kwamen dus waarom wij vrouwen niet.
Wat losse hypotheses, psychologie van de kouwe grond:
1. Ik heb vrij veel kennissen die parttime werken (en dat al deden voor ze kinderen kregen). Gewoon omdat ze het extra geld niet nodig hadden/vonden en liever meer tijd voor zichzelf hadden. Ik zag het als een luxe. Bij mij zit het toch wel in beton gegoten (in mijn hoofd) dat je zonder kinderen fulltime werkt. Maar carrière is voor mij belangrijk. Voor anderen minder. Is het willen hebben van een carrière onderdeel van feminisme? En voor jezelf kiezen dan automatisch niet?
2. De meeste onzichtbare/minder zichtbarentaken komen toch nog vaak bij vrouwen terecht. Is de nadruk op bijvoorbeeld zorgzame kwaliteiten geen roep om erkenning van feministen voor het onbetaalde werk dat ze ook dag in, dag uit doen?
Monika_Geller schreef op 20-08-2023 om 20:20:
Wat losse hypotheses, psychologie van de kouwe grond:
1. Ik heb vrij veel kennissen die parttime werken (en dat al deden voor ze kinderen kregen). Gewoon omdat ze het extra geld niet nodig hadden/vonden en liever meer tijd voor zichzelf hadden. Ik zag het als een luxe. Bij mij zit het toch wel in beton gegoten (in mijn hoofd) dat je zonder kinderen fulltime werkt. Maar carrière is voor mij belangrijk. Voor anderen minder. Is het willen hebben van een carrière onderdeel van feminisme? En voor jezelf kiezen dan automatisch niet?
2. De meeste onzichtbare/minder zichtbarentaken komen toch nog vaak bij vrouwen terecht. Is de nadruk op bijvoorbeeld zorgzame kwaliteiten geen roep om erkenning van feministen voor het onbetaalde werk dat ze ook dag in, dag uit doen?
1. De vrijheid om te kiezen vind ik het optimale feminisme. Of je nu fulltime wilt werken of thuismoeder wilt zijn en alles daar tussenin. Helaas kan het niet altijd vanwege financiele verplichtingen.
2. In het van oorsprong calvinistische Nederland is het traditionele rollenpatroon nog steeds niet overal verdwenen, helaas. En ook mannen doen minder zichtbare taken zoals zware dingen sjouwen.
Tja, ik heb een technisch oog en heel.goed ruimtelijk inzicht. Mijn dochter ook trouwens. Mijn man stuntelt met kaartlezen (lang leve de navigatie), maar ik kan dat heel goed. Ik visualiseer liever dan dat ik navigatie volg. Dus? Nou, niks. Ik werk als binnenhuisarchitect, omdat ik dat leuk vind en de enorme mazzel had een leuke baan hierin te vinden, want.die zijn er heel weinig. Maar ik bem ook naar 3 dagen werken gegaan toen kind werd geboren. Waarom? Omdat ik dat wilde. Omdat ik graag de regie heb over (t)huis en zorg. Omdat ik het leuk vond regelmatig op het schoolplein te staan en alles.wat bij die kneuterigheid hoort. Daarom. En ik vind het leuk om de ene keer in een jurkje te lopen en.de andere keer heb ik zin in jeans met stoere bikers. En alles wat ik doe kan gewoon. Ik.kan dusgewoon mezelf zijn en mn eigen keuzes maken. Het lullige is, dat dat voor een man toch vaak wat lastiger ligt.....Misschien moeten we ook eens wat meer naar hen kijken, dan alleen maar verongelijkt zijn. Volgens mij worden zij veel meer in een mal geperst én van alles verweten. Op voorhand. Wellicht zijn we met dat feminisme een beetje vergeten dat we niet alleen naar de wens van de vrouwen moeten kijken.
ToetieToover schreef op 20-08-2023 om 14:26:
[..]
Nou, dan zou ik willen dat ik elke vier weken wat minder uren kan werken en de andere drie wat meer. Dat gaat pas echt helpen. Hoezo mag je niet meeveren met je hormonen, waarom moet je elke dag hetzelfde presteren? Of zelfs in elke levensfase. Als dát geaccepteerd gaat zijn, vind ik de emancipatie pas echt geslaagd.
Ik weet niet hoe het zit met jouw werk, maar tegenwoordig zijn er ontzettend veel banen waar je best wel wat kunt schuiven met uren of de belasting spreiden. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit altijd en overal zo is, maar er is gelukkig ook hierin steeds meer flexibiliteit mogelijk. Binnen mijn werk iig wel en ook dat van mijn kinderen en ook bij mijn ex. Idem bij vrienden zie ik dat ze in een bepaalde week zonder problemen wat kunnen afromen als ze in andere weken wat extra hebben gedaan.
Heb je dat gesprek uberhaupt al eens op tafel gegooid als je elke 4 weken beduidend slechter in je vel zit/pijn hebt?
Vrouwen worden m.i. ook in een mal geperst. Vrouwen horen er bekoorlijk en jong uit te zien. Dat wordt ons door de kleding-, cosmetica- en filmindustrie de hele dag ingepeperd. En wil je niet in dat stramien passen, word je daar door andere vrouwen op gewezen. Meestal achter je rug om.
Renmuis schreef op 20-08-2023 om 16:02:
Ik merk 0,0 van mijn menstruatie of schommelingen in mijn hormonen qua bui. Nooit ook maar een greintje last van gehad.
Ik ken zoveel verschillende vrouwen. Zorgende vrouwen, zakelijke vrouwen. Extreem intelligente vrouwen, en vrouwen die graag praktisch bezig zijn. Vrouwen die een laboratorium werken, en vrouwen met een eigen bedrijf. Vrouwen met en zonder kinderen. Vrouwen die alles tot in de puntjes geregeld hebben, en vrouwen die enorm chaotisch zijn. Vrouwen die elke dag in de sportschool aan krachttraining doen, en vrouwen die af en toe een rondje joggen. Er zijn zoveel verschillende manieren om vrouw te zijn. En om man te zijn. Sommige mannen zijn voor mij echte zielsverwanten, en sommige vrouwen vind ik onbegrijpelijke wezens, en vice versa.
En ja, een vrouwenlichaam hoort erbij als je als vrouw geboren wordt. Maar ook daarin zijn er grote verschillen. En je lichaam is niet een onbeweegbaar, vaststaand gegeven. Je hersenen worden gevormd door je omgeving. Trauma kun je terugzien in je hormoonspiegel, en ook andere externe invloeden kunnen deze beïnvloeden. Wat je nu niet kan, kun je morgen misschien wel. Als ik merk dat er meiden bij mij in de klas hun nagels zitten te lakken tijdens de techniekles, dan prijs ik ze niet omdat ze hun innerlijke vrouwelijkheid omhelzen en zo fijn in contact zijn met hun eigen lichaam, maar hou ik ze tijdens de pauze binnen om ze nog even lekker aan de gang te houden met zagen en hameren. En als ik merk dat er jongens in mijn klas liever op los timmeren dan een ruzie oplossen met een gesprek, blijven ze ook binnen om nog eens na te praten. Ik verwacht van jongens evenveel op het gebied van empathie als meisjes, en ik verwacht van meisjes evenveel op het gebied van ruimtelijk redeneren als jongens. En in de praktijk kunnen ze het ook eigenlijk allemaal prima leren.
Ik ben blij om te lezen dat je als docent het gelijke verwacht van je leerlingen en ze daar ook op aanspreekt/in begeleidt.
amarna schreef op 20-08-2023 om 21:26:
Vrouwen worden m.i. ook in een mal geperst. Vrouwen horen er bekoorlijk en jong uit te zien. Dat wordt ons door de kleding-, cosmetica- en filmindustrie de hele dag ingepeperd. En wil je niet in dat stramien passen, word je daar door andere vrouwen op gewezen. Meestal achter je rug om.
Pfff, van een man wordt in die zin ook van alles verwacht
Of wacht, eigenlijk mág hij minder: niet zich opmaken, geen hoge hak enz. Ook een verwachting hè
amarna schreef op 20-08-2023 om 21:26:
Vrouwen worden m.i. ook in een mal geperst. Vrouwen horen er bekoorlijk en jong uit te zien. Dat wordt ons door de kleding-, cosmetica- en filmindustrie de hele dag ingepeperd. En wil je niet in dat stramien passen, word je daar door andere vrouwen op gewezen. Meestal achter je rug om.
Eens, de krabbenmand is voornamelijk gevuld met vrouwen.
Ons ideaal is (met of zonder kind) elk drie dagen werken.
Vrije tijd is onbetaalbaar en als je de tering naar de nering zet kunnen er ook nog een auto, vakanties en etentjes worden gedaan.
We hebben bijvoorbeeld vrijwel geen abonnementen, ook niet voor de mobieltjes. Alleen de bibliotheek en de CharlieHebdo. Gewoon prepaid met een zelf betaald toestel. Geen televisiegids, geen krant, geen tijdschriften.
Met de Pressreader-app kun je ook als niet-bibliotheeklid duizenden tijdschriften gratis lezen. Echt officieel gratis, je hoeft alleen maar één keer per week op een pressreader hotspot (i.c. bibliotheek) op de wifi te gaan.
Diyer schreef op 20-08-2023 om 21:25:
[..]
Ik weet niet hoe het zit met jouw werk, maar tegenwoordig zijn er ontzettend veel banen waar je best wel wat kunt schuiven met uren of de belasting spreiden. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit altijd en overal zo is, maar er is gelukkig ook hierin steeds meer flexibiliteit mogelijk. Binnen mijn werk iig wel en ook dat van mijn kinderen en ook bij mijn ex. Idem bij vrienden zie ik dat ze in een bepaalde week zonder problemen wat kunnen afromen als ze in andere weken wat extra hebben gedaan.
Heb je dat gesprek uberhaupt al eens op tafel gegooid als je elke 4 weken beduidend slechter in je vel zit/pijn hebt?
Zeker heb ik dat gesprek gehad. Ik kon/mocht daar niet ‘omheen’ werken, en het loopt snel op als je elke maand een ziekmelding moet doen. Na een half jaar gaat je salaris al naar beneden want een maandelijkse ziekmelding telt wettelijk door als één aaneengesloten ziekteperiode. Dat vind ik onevenredig bezwarend voor vrouwen, want wie anders is er elke vier weken stipt op tijd ziek? Ik heb er nu geen last meer van want het bleek om kanker te gaan. Toch vind ik het nog steeds niet eerlijk hoe het wettelijk is geregeld.
Diyer schreef op 20-08-2023 om 21:25:
[..]
Ik weet niet hoe het zit met jouw werk, maar tegenwoordig zijn er ontzettend veel banen waar je best wel wat kunt schuiven met uren of de belasting spreiden. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit altijd en overal zo is, maar er is gelukkig ook hierin steeds meer flexibiliteit mogelijk.
“Vrouwenbanen” zijn wat flexibeler ja. Ik ken nog zeker een handvol vrienden (m) hier in de randstad, waarvoor het heel moeilijk was om minder uren te gaan werken. Ze waren de eersten (na 2015) kennelijk, voor wie dit soort dingen geregeld moesten worden en dat werd niet met gejuich ontvangen. De meeste van die mannen doen reparaties waarvoor je vaak naar mensen thuis moet. Dat soort situaties helpt niet. Toch idioot? Ruim 40 jaar nadat mijn vader voor halve zot werd versleten, omdat hij ook ouderschapstaken deed en mijn moeder voor “rooie vrouw” werd uitgemaakt omdat ze ook wat uren wilde werken. Mijn vader kreeg vragen of hij dat zomaar toestond.
Hartstikke leuk dat je in de jaren 70 zogenaamd mocht kiezen wat je wilde. En fantastisch dat we nu zogenaamd gelijke rechten hebben.
En ja, daar komen verschillende reacties op. Maar echt volledig vrij om te kiezen, dat zijn we in praktijk nog steeds niet.
Ik las dat TikTok tegenwoordig vol staat met filmpjes van tradwifes dat betekent traditional housewifes. Steeds meer jonge vrouwen die ervoor kiezen om niet te gaan werken maar om huisvrouw te zijn. Op de filmpjes zie je hoe ze aan het poetsen en koken zijn. Ook vrouwen zonder kinderen.