Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 14:50:
[..]
en die herverdeling is er al bij velen en gaat ook bij de meesten wel goed. Maar ook bij die herverdeling komt dan bv wel vaak die crèche om de hoek kijken en dan is het niet handig als je denk dat iets onverstandigst is.
Ja okay maar het gaat niet alleen over de creche, het gaat over een algehele drukte waarbij beeldschermen ingezet worden. Het gaat om het totaalplaatje. Daarbij: ik heb gewerkt op een creche. Ik zou mijn kind er niet op doen. Niet vroeg ten minste, na een paar jaar wel. Maar... ik had de mazzel dat de vader van mijn kind een flexibel beroep had (én bereid was zijn deel van de opvoeding op zich te nemen) en ik zelf ook (ander beroep dan op de creche)
Lexus schreef op 17-10-2024 om 14:55:
[..]
Ja okay maar het gaat niet alleen over de creche, het gaat over een algehele drukte waarbij beeldschermen ingezet worden. Het gaat om het totaalplaatje. Daarbij: ik heb gewerkt op een creche. Ik zou mijn kind er niet op doen. Maar... ik had de mazzel dat de vader van mijn kind een flexibel beroep had en ik zelf ook (ander beroep dan op de creche)
ja en de ene crèche is de andere niet natuurlijk en kan zich ook weer in een andere tijd hebben afgespeeld met andere gewoonten en regelgeving binnen die sector. Andersom zal het ook niet altijd beter zijn: Hoeveel thuisblijfouders kunnen het niet aan om altijd de kinderen om zich heen te hebben en zetten telkens de tv of geven hun kind de tablet of telefoon aan als zoethoudertje, gebeurd ook genoeg denk ik, in mijn jeugd in ieder geval wel ( tv). Toen waren de meeste moeders thuisblijfmoeder en waren ook niet altijd maar met huishouden en de kinderen bezig.
Lexus schreef op 17-10-2024 om 13:16:
[..]
Ja precies, het bedrijf waar ik werkte zaten de mannen die 40 uur werkten vaak urenlang op het bureau van hun collega een soort Jiskefet uit te hangen en over niksigheidjes te grappen. Terwij hun vrouwelijke collega's die 24 uur werkten drie x zo hard werkten en meer deden dan hen in veel minder tijd. En dan weer snel naar huis om daar de boel te redderen.
Ik zeg het maar weer eens: we hebben het zo ver laten komen dat vrouwen moeten werken alsof ze geen kinderen hebben en kinderen moeten opvoeden alsof ze geen werk hebben.
En hoewel ik vind dat je kwaliteiten kunnen omzetten in betaald werk een individu dient, kan ik me niet voorstellen dat kinderen heel vroeg in hun leven naar de creche brengen en thuis voor de tablet moeten zetten nou zo'n heel goede ontwikkeling is voor de maatschappij. Maar ja... we moeten allemaal mee in wat de patriarchale visie van wat belangrijk is, blijkbaar. En belangrijk is volgens de patriarchale visie betaald werk. En onbetaald werk, ach dat doe je er toch een beetje bij. Terwijl kinderen opvoeden toch echt een van de belangrijkste vormen van werk is.
Helemaal eens. Als je geen betaald werk hebt doe je niets of zit je thuis. Betaald werk heeft status, ook al zit je bij wijze van spreken de hele dag op kantoor betaald uit je neus te vreten. Je krijgt nooit dat gezanik dat je niets doet. Er is, helemaal als je kinderen hebt, zoveel te doen, alleen het wordt niet geldelijk beloond, dus stelt het kennelijk niets voor.
Mannen zullen wel gek zijn om vrijwillig taken die 'niets voorstellen' en waarmee je geen status hebt, vrijwillig op te pakken.
Lexus schreef op 17-10-2024 om 14:49:
[..]
Ik denk dat je dan het argument krijgt dat je je hand ophoudt bij je man
😜Of een soort jaloerse sneer die ik in real life al een paar keer heb gehad:
😜Stoned op recept een dus op kosten van de zorgverzekering, ik zou er voor tekenen! 😜
Lexus schreef op 17-10-2024 om 14:33:
[..]
maar ik zit niet in jouw polemiek he? Ik reageerde slechts op onherkenbaar anoniem. Ik wil je wel feliciteren dat jij het voor je gevoel prima gedaan hebt. Maar het riekt nogal naar attributiedenken: wat bij mij goed gaat komt door mijn goede keuzes, wat slecht gaat, is toeval. Wat bij anderen slecht gaat, komt door hun slechte keuzes of onwil, wat goed gaat is toeval.
Voor mensen als onherkenbaar anoniem, die blijkbaar afgekeurd is en dat zal niet onterecht zijn, is het op zijn minst arrogant en denigrerend te noemen om haar te gaan kapittelen dat zij wat meer zou moeten stretchen en oefenen en weet ik wat. J En het is bewonderswaardig dat zij ondanks fysieke/psychische beperkingen toch vrijwilligers werk doet. Je weet niet ieders verhaal. Wees alsjeblieft mild.
Ik vind het ronduit beledigend: rekken en stretchen, laat me niet lachen, alsof vrouwen expres uit de running zijn, omdat ze het zo wel goed bevalt. Degenen die ik ken hebben alles uit de kast gehaald om weer meer belastbaar te worden, maar het werd er alleen maar minder van.
Alsof je dat al niet al lang geprobeerd hebt: rekken en strekken en nog veel meer.
felija schreef op 17-10-2024 om 16:11:
[..]
Mannen zullen wel gek zijn om vrijwillig taken die 'niets voorstellen' en waarmee je geen status hebt, vrijwillig op te pakken.
Als het allemaal zo erg is, waarom trekken veel vrouwen het onbetaalde werk/thuis blijven bij de kinderen dan zo graag naar zich toe? Als het toch uit je neus vreten is op kantoor tegen een goed salaris, zou je wel gek zijn om daar niet voor te gaan toch?
Ik bedoel, je kunt het statusloos ongewaardeerd thuiszitten ook niet doen en voor de status gaan. Blijkbaar word je dan wel voor vol aangezien en krijg je er nog (goed) voor betaald ook. Nu wordt het mannen verweten het niet op te willen geven. Waarom verwijten vrouwen het zichzelf dan niet dit ook voor zichzelf te willen claimen? Dan zitten mannen en vrouwen op hetzelfde level, praat wel zo makkelijk met de status man. En ja, dan moeten taken idd anders verdeeld worden, dat snappen die mannen vanzelf ook wel dat de magnetron om 1800 geen maaltijd uitpoept voor de baby, terwijl beide ouders nog onderweg zijn naar huis.
BTW is thuisblijven voor de allerkleinsten ook maar een relatief korte fase. Nu klinkt het in gesprekken door alsof je daar minimaal 20 jaar van je leven voor nodig hebt, waarbij je de laatste 5 jaar nog wat vrijwilligerswerk kunt oppakken. na de eerste drie jaar, vooruit kleuterleeftijd en bij 2 kinderen de jongste (zeg 6 a 7 jaar) kun je daar wel stilletjes aan klaar mee zijn. Die drukste periode allebei wat minder werken en dan ben je daar ook zo weer doorheen.
Als vrouwen in landen om ons heen kunnen werken, waarom zou het dan niet hier kunnen? Enige waar ik voor zou passen is een (of meer) kinderen op de wereld zetten met een man die al niet tijdens de relatie laat zien dat hij zonder aansporing de volwassen wederhelft is vd relatie. Dat betekent zonder vragen of opmerkingen plaatsen ook de zorg voor huis en haard op zich nemen en aandachtig zijn voor mijn behoeften, naast die van zichzelf. En anders zou ik er uberhaupt geen kinderen mee moeten. Waarschijnlijk niet eens een relatie.
Zit nu op werk, dus andere reacties op opmerkingen komen vanavond.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 17:00:
[..]
Als het allemaal zo erg is, waarom trekken veel vrouwen het onbetaalde werk/thuis blijven bij de kinderen dan zo graag naar zich toe? Als het toch uit je neus vreten is op kantoor tegen een goed salaris, zou je wel gek zijn om daar niet voor te gaan toch?
Ik bedoel, je kunt het statusloos ongewaardeerd thuiszitten ook niet doen en voor de status gaan. Blijkbaar word je dan wel voor vol aangezien en krijg je er nog (goed) voor betaald ook. Nu wordt het mannen verweten het niet op te willen geven. Waarom verwijten vrouwen het zichzelf dan niet dit ook voor zichzelf te willen claimen? Dan zitten mannen en vrouwen op hetzelfde level, praat wel zo makkelijk met de status man. En ja, dan moeten taken idd anders verdeeld worden, dat snappen die mannen vanzelf ook wel dat de magnetron om 1800 geen maaltijd uitpoept voor de baby, terwijl beide ouders nog onderweg zijn naar huis.
BTW is thuisblijven voor de allerkleinsten ook maar een relatief korte fase. Nu klinkt het in gesprekken door alsof je daar minimaal 20 jaar van je leven voor nodig hebt, waarbij je de laatste 5 jaar nog wat vrijwilligerswerk kunt oppakken. na de eerste drie jaar, vooruit kleuterleeftijd en bij 2 kinderen de jongste (zeg 6 a 7 jaar) kun je daar wel stilletjes aan klaar mee zijn. Die drukste periode allebei wat minder werken en dan ben je daar ook zo weer doorheen.
Als vrouwen in landen om ons heen kunnen werken, waarom zou het dan niet hier kunnen? Enige waar ik voor zou passen is een (of meer) kinderen op de wereld zetten met een man die al niet tijdens de relatie laat zien dat hij zonder aansporing de volwassen wederhelft is vd relatie. Dat betekent zonder vragen of opmerkingen plaatsen ook de zorg voor huis en haard op zich nemen en aandachtig zijn voor mijn behoeften, naast die van zichzelf. En anders zou ik er uberhaupt geen kinderen mee moeten. Waarschijnlijk niet eens een relatie.
Zit nu op werk, dus andere reacties op opmerkingen komen vanavond.
Als de positie van de man en vrouw in beginsel gelijk was, had je een punt. Tot 1956 werden vrouwen handelingsonbekwaam verklaard. In 1919 mochten vrouwen ook stemmen, dat lijkt lang geleden, maar het effect is nog steeds voelbaar, de wending van een patriarchale samenleving naar een samenleving waarin mannen en vrouwen aan elkaar gelijk zijn, is nog steeds gaande. Mijn moeder werd in 1973 nog ontslagen, omdat ze met mijn vader trouwde.
Het veranderingsproces verloopt langzaam en log en dat kun je de individuele man of vrouw niet kwalijk nemen, de normen en waarden van een samenleving zijn nu eenmaal heel bepalend voor hoe wij ons gedragen. En feit is dat daardoor de dagelijkse verzorging voor de kinderen nog steeds voornamelijk op het conto van de vrouw wordt geschoven en het gezinsinkomen op dat van de man.
Dat wringt, nu zowel mannen als vrouwen worden geacht een gelijke bijdrage te leveren aan het inkomen en aan de opvoeding/verzorging van kinderen. Het gaat nog moeizaam, omdat de heersende patriarchale opinie nog niet is uitgestorven en dat kan nog wel even duren.
Tel daarbij op dat betaald werken status en aanzien heeft en verzorging van kinderen of ouderen niet en het is overduidelijk waar de schoen wringt.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 13:34:
Ik reageer even op moeder kareltje. Ik wéét dat het aanpoten is thuis met jonge kinderen. Daar doe ik in principe dan ook geen uitspraak over. Kan daar wel ideeën over hebben dat ik liever zie dat de verdelingen anders zijn, maar thuis zijn met kinderen is -zeker zolang ze je nog voor vanalles nodig hebben- best pittig. Of kan dat iig zijn. Zeker als je ziet wat men vandaag de dag verwacht van het niveau aan zorg en wat je kinderen allemaal wel niet moet bieden. En etiketjes, schoolverwachtingen, etc.
Maar daar ging mijn reactie niet over. Ik zwengel hier geen discussie aan over thuisblijfouders (lijkt me een andere discussie waard). Ik reageerde sec. op de opmerking van een jonge vrouw tegen de kinderleeftijd (wat ben je dan? 30?) die aangeeft anders ook 'gewoon' haar baan opgezegd te hebben en dat ze het maar raar vond dat haar ouders daar teleurgesteld over waren.
Je hebt echt niet enorm veel werk aan een kinderloos huishouden anno 2024. Het is niet zo dat we wekelijks nog de houten vloeren boenen en met wasbord onder de kin de lakens wassen en daarna mangelen. Dus ja, als jij twee relatief gezonde handjes en brein hebt en je kiest ervoor je te laten onderhouden, dan vind ik daar idd wat van. Mag je baaaaah. bah. Bahbah en nog wat meer bah vinden.
Maar wie heeft daar last van dan. Je kunt er wat van vinden, maar als mensen hun zaken op orde hebben.... Watertoren in elk geval als ik het zo lees. Anders kun je mensen die niet voor het maximaal haalbare qua inkomen gaan ook wel gaan veroordelen omdat ze niet financieel/economisch optimaal van nut zijn voor de maatschappij.
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 13:43:
[..]
Dat mag je persoonlijke mening natuurlijk zijn, maar er zijn al veel studies naar gedaan en het tegendeel blijkt:
Er werden 17 studies uit het afgelopen decennium bestudeerd, die op basis van in- en exclusie criteria waren geselecteerd. Uit de resultaten bleek dat kinderen van werkende moeders beter scoorden op cognitieve ontwikkeling en minder gedragsproblemen vertoonden dan kinderen van niet werkende moeders of alle moeders. bron: onderzoek Universiteit Tilburg, website kun je zo vinden via google incl de onderzoeken zelf.Tevens concludeer je ook wel erg makkelijk dat werkende ouders blijkbaar ten alle tijden hun kind achter een tablet zetten of ze heel jong naar een crèche brengen, terwijl er toch veel zijn die na het zwangerschapsverlof bv ouderschapverlof opnemen.
Net zoals de uitspraak dat mannen carrière maken als de vrouw thuis de boel draaiende houdt die ik geregeld lees: dat is ook veel mannen gelukt die een werkende vrouw hebben.
Je kwaliteiten omzetten naar betaald werk dient veel mensen niet uitsluitend het individu. Die apotheker die elke dag mensen van medicatie voorziet, de buschauffeur die rijdt, de bakker die broodjes bakt, de verpleegster die je verzorgt in het ziekenhuis, de juf die les geeft......als iedereen thuis zit omdat hij/zij dat liever doet dan hebben we toch wel een probleem hoor. Het heeft niks te maken met neerkijken o.i.d. op mensen die er voor kiezen thuis te blijven; het is gewoon meestal geen verstandige keuze en kost de maatschappij uiteindelijk veel geld. Het ging er hier overigens om iemand die aangaf ook zonder kinderen te zijn gestopt met werken.
Ik vraag me dan af of in de studies is rekening gehouden met de omstandigheden van de ouders die niet werken, want als je alle gezinnen op een hoop gaat gooien is dat nogal wiedes dat kinderen van werkende moeders gemiddeld beter scoren. Zijn de thuisblijfmoeders hoogopgeleid of laagopgeleid, lijden ze aan depressie of andere ziekte of hebben ze een psychische stoornis, of hebben de kinderen misschien een stoornis of ziekte waardoor het voor hen fijner is als er een ouder is die thuisblijft?
Ik denk dat er onder de thuisblijfmoeder een significant deel is die het minder heeft getroffen in het leven en dat deels aan de volgende generatie wordt doorgegeven.
Temet schreef op 17-10-2024 om 14:23:
" We zitten met een verhardende maatschappij en veel depressieve jonge mensen. Natuurlijk hoeft dat zeker niet door jong naar de creche brengen te liggen, er zijn veel factoren die daar invloed op hebben maar ik noem het ook niet als enige factor. Ik denk dat het voor de hechting van mensen heel goed is om gezamenlijkheid in nabijheid van familie te ervaren in hun jonge jaren."
Een week heeft 7 x 24 = 168 uur. Als een kind 5 dagen per week naar de creche gaat van 8.30 tot 18 uur dan is dat 47,50 uur, en dan blijft er dus nog 120,5 uur (meer dan twee keer zo veel dus) over voor die gezamenlijkheid in de nabijheid van familie.
De meeste Nederlandse kinderen gaan overigens met dank aan de momenteel heersende normen veel minder uren naar de creche.
En dat is natuurlijk een verdraaid kromme rekensom. Van die 120,5 uur in de week slaapt een jong kind nog 70 a 100 uur in de week, en gaan er ook nog zo'n 14 uur per week verloren aan de dagelijkse beslommeringen. Dan blijft er echt niet zoveel qualitytime over.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 18:35:
[..]
Ik vraag me dan af of in de studies is rekening gehouden met de omstandigheden van de ouders die niet werken, want als je alle gezinnen op een hoop gaat gooien is dat nogal wiedes dat kinderen van werkende moeders gemiddeld beter scoren. Zijn de thuisblijfmoeders hoogopgeleid of laagopgeleid, lijden ze aan depressie of andere ziekte of hebben ze een psychische stoornis, of hebben de kinderen misschien een stoornis of ziekte waardoor het voor hen fijner is als er een ouder is die thuisblijft?
Ik denk dat er onder de thuisblijfmoeder een significant deel is die het minder heeft getroffen in het leven en dat deels aan de volgende generatie wordt doorgegeven.
Die studies zijn zo grdaan dat het niet een verslagje is van " appels met peren " vergelijken is, anders heeft het ook geen zin om te onderzoeken.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 18:27:
[..]
Maar wie heeft daar last van dan. Je kunt er wat van vinden, maar als mensen hun zaken op orde hebben.... Watertoren in elk geval als ik het zo lees. Anders kun je mensen die niet voor het maximaal haalbare qua inkomen gaan ook wel gaan veroordelen omdat ze niet financieel/economisch optimaal van nut zijn voor de maatschappij.
Dit. De portemonnee geeft de doorslag. Moreel appèl om (meer) je handjes te laten wapperen 'voor de maatschappij' werkt niet. Er zijn toch ook rijke mensen die enkel beleggen of rentenieren? Die doen verder ook niet zoveel qua werk (en waarschijnlijk ook niet qua huishouden).
Wat ik eigenlijk wel heel bijzonder vind, dat heel veel over wel/niet aanzien en over wel/niet leuk of voldoening gevend wordt gesproken. Ontzettend veel betaald werk is toch helemaal niet bijzonder of leuk enz? En huis en zorg kan toch ook voldoening gevend en leuk zijn? Dat is voor iedereen anders of wbt betaald werk ook afhankelijk van wát voor werk én of je dat zelf eigenlijk wel zo leuk of voldoening gevend vindt. Het gaat er toch niet om hoe een ander daar tegenaan kijkt?
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 18:27:
[..]
Maar wie heeft daar last van dan. Je kunt er wat van vinden, maar als mensen hun zaken op orde hebben.... Watertoren in elk geval als ik het zo lees. Anders kun je mensen die niet voor het maximaal haalbare qua inkomen gaan ook wel gaan veroordelen omdat ze niet financieel/economisch optimaal van nut zijn voor de maatschappij.
Nou de maatschappij want we hebben al jaren/ decennia lang in tal van sectoren mensen tekort. En natuurlijk is het voor Watertoren fijn dat het financieel goed verlopen is, ook na het verdrietige overlijden van haar man, maar dat is bij velen niet zo gegaan; niet iedereen krijgt een ruime erfenis of kan een levensverzekering betalen voor het geval van overlijden. En een scheiding komt ook bij velen op hun pad en waar dan vaak via uitkeringen de maatschappij weer voor opdraait. In angst leven is niet nodig maar rekening houden met situaties die mogelijk op je pad komen is niet zo gek. Vorig jaar was er ineens de term dat Nederland kampioen is in parttime werken en veel "deeltijd prinsessen" heeft, wat ook verklaarbaar is als je het vergelijkt qua voorzieningen zoals kinderopvang ten op zichte van andere landen.
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 19:36:
[..]
Nou de maatschappij want we hebben al jaren/ decennia lang in tal van sectoren mensen tekort. En natuurlijk is het voor Watertoren fijn dat het financieel goed verlopen is, ook na het verdrietige overlijden van haar man, maar dat is bij velen niet zo gegaan; niet iedereen krijgt een ruime erfenis of kan een levensverzekering betalen voor het geval van overlijden. En een scheiding komt ook bij velen op hun pad en waar dan vaak via uitkeringen de maatschappij weer voor opdraait. In angst leven is niet nodig maar rekening houden met situaties die mogelijk op je pad komen is niet zo gek. Vorig jaar was er ineens de term dat Nederland kampioen is in parttime werken en veel "deeltijd prinsessen" heeft, wat ook verklaarbaar is als je het vergelijkt qua voorzieningen zoals kinderopvang ten op zichte van andere landen.
Misschien hebben we ook een werkoverschot en te veel voltijdprinsen? Of is er een ook een demografisch probleem met veel gepensioneerden? Het is natuurlijk geen automatisme dat scheiding langdurige uitkeringsafhankelijkheid oplevert.