Schoonmoeder ( misschien) borstkanker
Mijn schoonmoeder voelde een knobbel in haar borst en is daarmee naar de huisarts gegaan. Huisarts heeft haar verwezen naar het ziekenhuis; volgende week krijgt ze ( gedurende 1 dagdeel) een aantal onderzoeken. Dat nieuws is schrikken natuurlijk!
Schoonmoeder is er nu heilig van overtuigd ( en neemt daar de hele familie in mee) dat ze uitgezaaide borstkanker heeft en er niets meer aan te doen is. Dit baseert ze op het feit dat er op korte termijn zoveel onderzoeken zijn gepland. Volgens haar doen de artsen dat alleen als het heel ernstig is.
Ik merk dat ik het probeer te relativeren: laten we nu eerst eens de onderzoeken afwachten voordat we er conclusies aan verbinden. Mijn man denkt dat ik er veel te positief insta terwijl ik denk dat man en schoonfamilie het te negatief zien. Laat ik voorop stellen dat ik van dichtbij weet wat voor gevolgen kanker kan hebben. Het is dus niet zo dat ik mijn kop in het zand steek. Ik wil er graag voor man en schoonfamilie zijn.
Hoe kan ik hier beste mee om gaan? Het laatste wat ik nu wil is discussie. Maar ik merk aan mijzelf dat ik schoonmoeder hoop te kunnen steunen door ook ruimte te geven aan de mogelijkheid dat het geen doemscenario hoeft te zijn.
Je krijgt toch eerst gewoon een mammo en als daar iets te zien is gaan ze pas door met echo en punctie. Althans zo verliep 't bij mij.
Het is juist heel standaard om onderzoeken zo snel mogelijk, liefst op 1 dag, in te plannen zodat je zo kort mogelijk in onzekerheid zit. Daar moet ze echt niet teveel in lezen.
Google maar eens op ‘mammapoli’: dan vind je echt tig links naar ziekenhuizen die aangeven onderzoeken in één dag te plannen.
Meerdere onderzoeken op een dagdeel is onder andere een van de speerpunten van zinnige zorg. Was paar jaar terug ook campagne van VGZ (niet zeker of dat persee borstkanker was in reclame). Het is natuurlijk gewoon veel efficiënter om hele riedeltje in 1 keer te doen dan patient op meerdere momenten terug te moeten laten komen.
Bij oa St Anna is het ook standaard https://www.st-anna.nl/specialismen-en-centra/borstzorg-anna/?gclid=CjwKCAjwgISIBhBfEiwALE19SakMrjThFebLbErRnMiXwuQm8wmr-R33jlWO5CzpW4_Sg8xooVk-4BoCZuEQAvD_BwE dat het snel gaat. Juist om mensen kort in onzekerheid te laten.
Op Kanker.nl staat ook dat veel onderzoeken op 1 dag gebeuren bij borstkanker
https://www.kanker.nl/kankersoorten/borstkanker/onderzoeken/onderzoek-bij-borstkanker
Ik zou dus denken dat het standaard procedure en je er geen mogelijke diagnose aan kan hangen.
Agen schreef op 28-07-2021 om 21:41:
Het is juist heel standaard om onderzoeken zo snel mogelijk, liefst op 1 dag, in te plannen zodat je zo kort mogelijk in onzekerheid zit. Daar moet ze echt niet teveel in lezen.
Google maar eens op ‘mammapoli’: dan vind je echt tig links naar ziekenhuizen die aangeven onderzoeken in één dag te plannen.
Dat heb ik ook gezien en dat probeer ik ter geruststelling ook aan te geven. Maar het lijkt alsof de boodschap niet aankomt omdat ze zelf al een oordeel gevormd heeft.
ScarletWitch schreef op 28-07-2021 om 21:54:
[..]
Dat heb ik ook gezien en dat probeer ik ter geruststelling ook aan te geven. Maar het lijkt alsof de boodschap niet aankomt omdat ze zelf al een oordeel gevormd heeft.
Als zij in die modus zit kun je haar daar waarschijnlijk toch niet uithalen.
Ik zou het maar rustig afwachten en er zelf in eerste instantie vanuit gaan dat het niet ernstig is.
Als het kanker blijkt te zijn, is het nog tijd om dramatisch te beginnen doen. Om dan nog niet te spreken van uitgezaaide kanker waar niks meer aan te doen valt.
Ik heb het moeilijk met zulke mensen, daar kan alles alleen maar het ergste bij zijn.
Ik wens jou nog geduld met je schoonmoeder en haar dat ze niks mankeert!
Bij mij waren de vervolgonderzoeken niet standaard ingepland maar die werden ter plaatse wel gelijk uitgevoerd na de mammo.
Wat vervelend voor je schoonmoeder dat ze zo angstig en somber is hierover. Ik herken het eerlijk gezegd een beetje, hoewel het bij mij al meteen duidelijk was dat het mis was. Ik ging ook meteen uit van het ergste. Dit kwam voort uit angst, ik durfde niet te hopen dat het meeviel omdat ik dan voor mijn gevoel een nog veel grotere klap zou krijgen. Als mensen tegen mij zeiden dat het misschien zou meevallen, geloofde ik dit ook niet en ontkrachtte ik hun punten ook meteen. Maar: die positieve opmerkingen waren wél heel erg fijn! Ik haalde er kracht uit dat anderen nog hoop hadden. Als mensen mee gingen doemdenken, werd ik daar nog angstiger van. Dus ik denk: heb begrip voor je schoonmoeder. Ze is erg bang. En blijf haar vooral herinneren aan het zonnige scenario. Sterkte 🌷
Lastige en onzekere periode voor jullie. Misschien helpt het om te beseffen dat mensen nu eenmaal verschillend omgaan met de mogelijkheid om slecht nieuws te krijgen. En dat daar geen goede of foute manier in is.
Waar de ene persoon bijvoorbeeld positief probeert te blijven om niet in te storten, zal een ander uit zelfbescherming bijvoorbeeld zich focussen op het slechtste scenario om de klap niet te groot te laten zijn als het toch slecht nieuws is.
Gun elkaar jullie eigen manier van omgaan met de situatie. Het is lief dat je je schoonmoeder zoveel mogelijk wil steunen. Misschien heeft zij alleen niet de behoefte aan de soort steun die jij graag wil geven.
letterkoekje schreef op 28-07-2021 om 22:11:
Als het kanker blijkt te zijn, is het nog tijd om dramatisch te beginnen doen. Om dan nog niet te spreken van uitgezaaide kanker waar niks meer aan te doen valt.
Ik heb het moeilijk met zulke mensen, daar kan alles alleen maar het ergste bij zijn.
Ik wens jou nog geduld met je schoonmoeder en haar dat ze niks mankeert!
Ik vind dit redelijk hard. Ik kan me voorstellen in wat voor paniekmodus je bent als je dit nieuws krijgt en dat je dan het ergste gaat denken. Het is natuurlijk in eerste plaats vervelend voor schoonmoeder zelf en het zou fijn zijn voor haar als het uiteindelijk meevalt.
Als het haar manier is om ermee te dealen, dan verander je daar niets aan. Hoe reageert je vriend als je zegt dat je het echt niet verzint dat de snelle actie op zich niet alarmerend is?
Heeft de huisarts verder iets gezegd waaruit blijkt dat hij/zij zich zorgen maakt? Mijn huisarts verwees me (andere situatie) met spoed door in de categorie hoog risico. Dat betekende wél iets.
ik zou er niet teveel tegenin gaan en vooral een luisterend oor bieden.
Allereerst, heel goed dat je niet volledig meegaat in haar negativiteit, maar let er ook op dat je haar gevoel niet bagatelliseert. Het is vrij normaal dat iemand zo angstig is en meteen het aan het ergste denkt.
Wat Gizzmoreturns zegt, probeer een luisterend oor te bieden en haar te steunen waar nodig, je hoeft niet persé iets te zeggen.
Heel veel sterkte, afwachten is killing als het om deze rotziekte gaat!
letterkoekje schreef op 28-07-2021 om 22:11:
Als het kanker blijkt te zijn, is het nog tijd om dramatisch te beginnen doen. Om dan nog niet te spreken van uitgezaaide kanker waar niks meer aan te doen valt.
Ik heb het moeilijk met zulke mensen, daar kan alles alleen maar het ergste bij zijn.
Ik wens jou nog geduld met je schoonmoeder en haar dat ze niks mankeert!
Serieus? Heb je zelf weleens in deze situatie gezeten?
En natuurlijk is er nog wel iets te doen aan uitgezaaide kanker. Oké, beter worden niet meer, maar vaak gelukkig nog voldoende om nog jaren te leven met kwaliteit van leven.
Onnodig harde reactie verwijderd door moderator.
Nog niets aan de hand en nu zoveel paniek? Dit gedrag gewoon negeren! Gaat nog wat worden als ze echt ziek blijkt te zijn.