Schoonmoeder ( misschien) borstkanker
Mijn schoonmoeder voelde een knobbel in haar borst en is daarmee naar de huisarts gegaan. Huisarts heeft haar verwezen naar het ziekenhuis; volgende week krijgt ze ( gedurende 1 dagdeel) een aantal onderzoeken. Dat nieuws is schrikken natuurlijk!
Schoonmoeder is er nu heilig van overtuigd ( en neemt daar de hele familie in mee) dat ze uitgezaaide borstkanker heeft en er niets meer aan te doen is. Dit baseert ze op het feit dat er op korte termijn zoveel onderzoeken zijn gepland. Volgens haar doen de artsen dat alleen als het heel ernstig is.
Ik merk dat ik het probeer te relativeren: laten we nu eerst eens de onderzoeken afwachten voordat we er conclusies aan verbinden. Mijn man denkt dat ik er veel te positief insta terwijl ik denk dat man en schoonfamilie het te negatief zien. Laat ik voorop stellen dat ik van dichtbij weet wat voor gevolgen kanker kan hebben. Het is dus niet zo dat ik mijn kop in het zand steek. Ik wil er graag voor man en schoonfamilie zijn.
Hoe kan ik hier beste mee om gaan? Het laatste wat ik nu wil is discussie. Maar ik merk aan mijzelf dat ik schoonmoeder hoop te kunnen steunen door ook ruimte te geven aan de mogelijkheid dat het geen doemscenario hoeft te zijn.
Je kunt haar niet veranderen, dus dan kun je het maar beter laten gaan en er het jouwe van denken. Mijn voormalig schoonmoeder is ook een paniekzaaier (lief mens verder, echt niets slechts aan). Dat leidde tot Peter en de Wolf taferelen toen er een keer echt iets aan de hand was, en de artsen niet zo hard liepen.
Ik ben inmiddels wel 10 keer door die mammapoli geweest. Dat zijn inderdaad veel onderzoeken op een dag, ze kan maar beter een makkelijk shirtje aan doen. Overigens heb ik nooit wat, maar artsen willen er geen risico mee nemen. 1 op de 9 vrouwen krijgt het, en misschien is de score positief bij zo’n poli nog wel hoger.
als je zoiets hoort is het lastig relativeren. Gun haar de tijd om het te verwerken. Aan de zijlijn weet je niet wat een ander voelt.
Probeer de focus te houden op het feit dat je schoonmoeder bang is en een manier zoekt om daarmee om te gaan.
En blijf weg bij discussies over wie er gelijk heeft en de juiste inschatting maakt. Je hebt misschien wel gelijk, maar jullie hebben er weinig aan om daar energie in te steken. En als het toch foute boel blijkt wordt het je alleen maar kwalijk genomen.
Siobhan schreef op 28-07-2021 om 23:20:
als je zoiets hoort is het lastig relativeren. Gun haar de tijd om het te verwerken. Aan de zijlijn weet je niet wat een ander voelt.
Waar, maar wat wel een beetje kan helpen, is als mensen je helpen het stap voor stap te benaderen. Uitgezaaide borstkanker is nu nog niet aan de orde: er is nu een knobbel die bekeken moet worden. Daarna komt er misschien een volgende stap, of niet. Het is heel makkelijk om paniekgedachten met je aan de haal te laten gaan in zo’n situatie, en dan kan het best helpen als iemand dat benoemt. Daarmee bagatelliseer je de zorgen niet, maar kun je wel helpen het iets hanteerbaarder te maken, als dat bij schoonmoeder past. Ook als er wel iets aan de hand blijkt te zijn, helpt het stap voor stap benaderen om te voorkomen dat je helemaal gek wordt.
Het is misschien wel meer een rol voor haar zoon dan voor TO.
Het is alleen nog maar een knobbeltje. Kan van alles zijn. Ik snap dat schoonmoeder schrikt. Ik zou haar aanhoren/een luisterend oor bieden, maar haar (en man) daarna wijzen op de feiten (dat die onderzoeken in het kader van efficiëntie zijn ingepland, niet omdat ze al bij voorbaat ten dode is opgeschreven). En niet teveel aandacht geven aan die angst. Wat je aandacht geeft groeit.
Het is normaal dat alle onderzoeken op een dag gepland zijn. Zo kunnen ze snel uitsluitsel geven. Bij de meeste mensen is het iets onschuldigs en als het wel kanker is dan zegt dit helemaal niets over uitzaaiingen. Om zeker te weten dat het kanker is krijgt ze een biopt en die uitslag duurt enkele dagen. Pas daarna gaan ze kijken naar evt uitzaaiingen.
Ze zal wel enorm geschrokken zijn van de vaart waarmee het gaat. Je het ergste inbeelden is ook een soort copingsmechanisme. Je instellen op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen.
Aviendha schreef op 28-07-2021 om 23:35:
Het is alleen nog maar een knobbeltje. Kan van alles zijn. Ik snap dat schoonmoeder schrikt. Ik zou haar aanhoren/een luisterend oor bieden, maar haar (en man) daarna wijzen op de feiten (dat die onderzoeken in het kader van efficiëntie zijn ingepland, niet omdat ze al bij voorbaat ten dode is opgeschreven). En niet teveel aandacht geven aan die angst. Wat je aandacht geeft groeit.
Ik was er persoonlijk toch echt een stuk meer mee geholpen als mensen daar wel aandacht aan gaven, en probeerden te helpen ermee te dealen - inclusief de radioloog die zei ‘ik zou je graag gerust willen stellen, maar zie ook wel dat dat nu niet aankomt’. Dat klopte (er gebeurde toen net teveel tegelijk), maar wat ze zei hielp wel om me te laten merken dat het niet zo gek was dat ik bang was. Daar had ik meer aan dan aan er geen aandacht aan besteden. Kan voor andere mensen natuurlijk anders zijn, en we kennen TO’s schoonmoeder niet, maar ‘geen aandacht aan besteden’ is niet per definitie het beste.
SuzyQFive schreef op 28-07-2021 om 23:41:
Het is normaal dat alle onderzoeken op een dag gepland zijn. Zo kunnen ze snel uitsluitsel geven. Bij de meeste mensen is het iets onschuldigs en als het wel kanker is dan zegt dit helemaal niets over uitzaaiingen. Om zeker te weten dat het kanker is krijgt ze een biopt en die uitslag duurt enkele dagen. Pas daarna gaan ze kijken naar evt uitzaaiingen.
Ze zal wel enorm geschrokken zijn van de vaart waarmee het gaat. Je het ergste inbeelden is ook een soort copingsmechanisme. Je instellen op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen.
Omdat TO’s schoonmoeder al denkt dat snelheid alarmerend is: soms gaat dat ook sneller.
Laatst nog een gesprek met mijn oma en moeder gehad die ook allebei zo'n scare hebben gehad. Bij mijn oma bleek het een vetbobbel (haar woorden) te zijn en mijn moeder had een cyst.
Een knobbel betekent gelukkig niet altijd het ergste.
Agen schreef op 28-07-2021 om 23:48:
[..]
Ik was er persoonlijk toch echt een stuk meer mee geholpen als mensen daar wel aandacht aan gaven, en probeerden te helpen ermee te dealen - inclusief de radioloog die zei ‘ik zou je graag gerust willen stellen, maar zie ook wel dat dat nu niet aankomt’. Dat klopte (er gebeurde toen net teveel tegelijk), maar wat ze zei hielp wel om me te laten merken dat het niet zo gek was dat ik bang was. Daar had ik meer aan dan aan er geen aandacht aan besteden. Kan voor andere mensen natuurlijk anders zijn, en we kennen TO’s schoonmoeder niet, maar ‘geen aandacht aan besteden’ is niet per definitie het beste.
Ik formuleer het denk ik iets te kort door de bocht. Nu klinkt het net of ik schoonmoeder zou negeren, dat bedoel ik ook weer niet. Ik zou wel aangeven dat ik begrijp dat de angst er goed in zit. Maar wel benadrukken dat ze feitelijk nog helemaal niets weet. Iemand in mijn omgeving heeft bijv. een bultje in der borst, die is goedaardig maar gaat nooit meer weg. Toen zij onderzoeken moest doen vond ik dat zelf ook wel eng maar wat ik níet zou doen (en ook niet heb gedaan) is er helemaal in mee gaan hoe erg het allemaal wel niet is en ook heel bang gaan zitten doen. Daar ben je m.i. gewoon echt niet mee geholpen zolang er alleen nog maar sprake is van een knobbeltje.
Toevoeging: ik heb natuurlijk wel gezegd dat ik meeduim dat er niks is enzo!
Aviendha schreef op 28-07-2021 om 23:56:
[..]
Ik formuleer het denk ik iets te kort door de bocht. Nu klinkt het net of ik schoonmoeder zou negeren, dat bedoel ik ook weer niet. Ik zou wel aangeven dat ik begrijp dat de angst er goed in zit. Maar wel benadrukken dat ze feitelijk nog helemaal niets weet. Iemand in mijn omgeving heeft bijv. een bultje in der borst, die is goedaardig maar gaat nooit meer weg. Toen zij onderzoeken moest doen vond ik dat zelf ook wel eng maar wat ik níet zou doen (en ook niet heb gedaan) is er helemaal in mee gaan hoe erg het allemaal wel niet is en ook heel bang gaan zitten doen. Daar ben je m.i. gewoon echt niet mee geholpen zolang er alleen nog maar sprake is van een knobbeltje.
Toevoeging: ik heb natuurlijk wel gezegd dat ik meeduim dat er niks is enzo!
Ik snap wat je bedoelt!
Dank jullie wel voor alle lieve en steunende berichten! Ik vind mijn schoonmoeder zeker geen aanstelster ( iemand noemde haar zo) maar haar manier van omgaan met dit nieuws is niet mijn manier.
Stap voor stap afwachten, kijken en opnieuw beoordelen wat de volgende stap zal zijn is inderdaad mijn manier.
schoonmoeder is iemand die niet snel al haar emoties bespreekt met mijn man, dat doet ze eerder met vrouwelijke familieleden. Ik zal een luisterend oor bieden en wanneer ik merk dat ze zich verliest in een negatieve spiraal, dit proberen om te buigen.
De komende dagen zullen moeilijk zijn, hopelijk hoeft ze niet erg lang op de verschillende uitslagen te wachten!
Ik snap dat er paniek heerst bij jullie in de familie. Die onderzoeken die je schoonmoeder krijgt dat is normaal. Je kunt niet echt met elkaar een diep gesprek hebben omdat niemand op dit moment iets weet. De ene wil uit gaan van het positieve en een ander heeft weer een heel negatief beeld van de toekomst. Vaak gaan mensen uit van het negatieve omdat het dan alleen maar mee kan vallen. Elk mens gaat daar anders mee om. Als ik jou was To dan zou ik discussie hierover zo veel mogelijk vermijden met de familie en de uitslag van de onderzoeken afwachten. Veel sterkte!
Ach wat vervelend dat ze zich zo voelt.
In haar angst is ze al bij het eindstation terwijl ze nog niet eens op de trein is gestapt.
Zoals de rest zegt, dit is een normale procedure. Vorige week ben ik ook met een knobbeltje naar de huisarts geweest. Stuurde me ook gelijk door, direct met de woorden is waarschijnlijk niets en we nemen het zekere voor het onzekere.
Ze legde duidelijk uit dat je eerst het mammogram krijgt, dat wordt direct beoordeeld. Als ze daar iets op zien een echo en als ze daar iets op zien een punctie.
Kon direct de poli bellen en de volgende dag terecht. Tijdens het mammogram vertelde ze dat ik zoiezo ook een echo kreeg omdat ik zelf iets gevonden had.
Dus dat ik me geen zorgen hoefde te maken dat ik door ging voor de echo.
Mijn bultje was gelukkig niets en stond in 20 minuten opgelucht buiten met de positieve uitslag na een mammografie en een echo. Ik was echt onder de indruk van de efficiëntie.
Belde maandag de huisarts, kon dinsdag terecht en zat op woensdag in het ziekenhuis.
Wellicht zou jij of je schoonmoeder kunnen bellen of er misschien iets eerder een plekje is omdat ze zo angstig is (volgende week kan natuurlijk maandag maar ook donderdag zijn) .
Allysa schreef op 28-07-2021 om 23:18:
Onnodig harde reactie verwijderd door moderator.Nog niets aan de hand en nu zoveel paniek? Dit gedrag gewoon negeren! Gaat nog wat worden als ze echt ziek blijkt te zijn.
Wat een harde reactie 