Moeite met acceptatie gender?
Van een nabij familielid kreeg ik onlangs het verwijt dat ik ‘hen’ niet aanspreek met de juiste gender. De persoon is een jonge twintiger die vanaf hun peutertijd het liefst in prinsessenjurken liep en in de late pubertijd voor een schooltoneelstuk zelfs een broek moest lenen omdat er alleen maar jurken in hun kast hingen. Familielid ging alleen om met meisjes en is hun hele leven feministisch en anti-man geweest. Dat familielid uiteindelijk lesbisch bleek te zijn was dus geen verrassing. Een paar maanden geleden kwam ook het bericht dat hen geen vrouw waren/was maar non-binair.
En daar kan ik dus niet zoveel mee, of eigenlijk begrijp ik het niet. Wat is het nut om geen vrouw te zijn, als je zo anti-man bent en toch al op vrouwen valt?
Volgens mij zijn hier op het forum ook wel mensen met dezelfde gender. Hoe voelt dat en waarom heb je niet voldoende aan de gender vrouw (of man)?
Ik doe het nu wel, als zij dat graag willen, maar merk dat het in de omgeving toch wel apart wordt gevonden. Soort van schaamte dat ik daarin mee ga, of zo.
watertoren schreef op 03-04-2022 om 22:18:
[..]
Ik vind dat juist leuk dat ik me overal onthaar en er mooi uit zie. Een beetje tutten met mezelf. Ik hou ervan om mezelf goed te verzorgen en ik vind uiterlijk belangrijk. Dan voel ik me op en top vrouw. Niet dat een man zich niet goed hoeft te verzorgen maar dat is toch anders.
Ik verzorg mijzelf ook goed maar voor mij zit het vrouw-voelen daar niet in geloof ik...
Geen idee, waarschijnlijk ben ik gewoon totaal niet bewust van mijn 'zijn' door het leven aan het sjezen. 😁
Hetvrijewoord schreef op 03-04-2022 om 22:36:
[..]
Ik verzorg mijzelf ook goed maar voor mij zit het vrouw-voelen daar niet in geloof ik...
Geen idee, waarschijnlijk ben ik gewoon totaal niet bewust van mijn 'zijn' door het leven aan het sjezen. 😁
Dan verschillen wij daarin. ik ben me wel er constant van bewust dat ik een vrouw ben en ik voel me daar fijn bij. Hoewel ik over het algemeen beter op kan schieten met mannen dan met vrouwen. Mijn man zei altijd van uiterlijk ben jij de meest vrouwelijke vrouw die ik ken maar ik kan met jou praten en bier drinken zoals met mijn beste vriend.
Om even terug te komen op de vraag uit de openingspost: is het nou werkelijk zo moeilijk om als iemand je vraagt op een bepaalde manier aan te spreken, te proberen om dat te doen? Zonder daar een negatief oordeel over te hebben? Het is een kleine moeite. Word je er nou echt gelukkig van om dat botweg te weigeren?
Tijgeroog schreef op 03-04-2022 om 22:44:
Om even terug te komen op de vraag uit de openingspost: is het nou werkelijk zo moeilijk om als iemand je vraagt op een bepaalde manier aan te spreken, te proberen om dat te doen? Zonder daar een negatief oordeel over te hebben? Het is een kleine moeite. Word je er nou echt gelukkig van om dat botweg te weigeren?
Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik ga dat dus niet doen. Ik vind het veel te ver gaan met die onzin.
Ik was ook een echte tomboy vroeger, maar heb nooit aan mijn vrouw/meisje zijn getwijfeld. Het kwam helemaal niet bij me op. Ik hield als kind gewoon van autootjes, voetbal en ruige spelletjes en zo was ik nu eenmaal.
Ben blij dat ik in de jaren '80 opgegroeid ben en niet nu..
Tijgeroog schreef op 03-04-2022 om 22:44:
Om even terug te komen op de vraag uit de openingspost: is het nou werkelijk zo moeilijk om als iemand je vraagt op een bepaalde manier aan te spreken, te proberen om dat te doen? Zonder daar een negatief oordeel over te hebben? Het is een kleine moeite. Word je er nou echt gelukkig van om dat botweg te weigeren?
Zoals ik al schreef, in het geval van een “vrouw” zal ik rekening houden met het niet benoemen van zij/haar. Dat is inderdaad een kleine moeite en zal ik niet botweg weigeren. Maar hen/they/them echt gewoon niet.
Tijgeroog schreef op 03-04-2022 om 22:44:
Om even terug te komen op de vraag uit de openingspost: is het nou werkelijk zo moeilijk om als iemand je vraagt op een bepaalde manier aan te spreken, te proberen om dat te doen? Zonder daar een negatief oordeel over te hebben? Het is een kleine moeite. Word je er nou echt gelukkig van om dat botweg te weigeren?
Nee, dat is niet teveel gevraagd, en ik zal dat zeker doen of tenminste proberen.
De kans dat ik over iemand spreek in meervoud acht ik echter klein, omdat het onlogisch en een onnatuurlijke manier van taal gebruiken is. Dus daar ga ik geheid de fout in. Ik doe mijn best en verwacht dan ook dat er begrip is voor mijn onbeholpenheid.
Nogmaals: een andere term voor die meervoudsvorm lijkt mij echt nodig. Ook in geschreven taal is het echt heel onduidelijk.
watertoren schreef op 03-04-2022 om 22:47:
[..]
Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik ga dat dus niet doen. Ik vind het veel te ver gaan met die onzin.
En daar voel je je beter door?
Helena71 schreef op 03-04-2022 om 22:51:
[..]
Zoals ik al schreef, in het geval van een “vrouw” zal ik rekening houden met het niet benoemen van zij/haar. Dat is inderdaad een kleine moeite en zal ik niet botweg weigeren. Maar hen/they/them echt gewoon niet.
Ik vind de meervoudsvormen ook onnatuurlijk klinken. En ik verwacht dat daar nog wel in zal schuiven. Er zijn nu ook mensen die ook liever met die in plaats van hen aangesproken willen worden. Maar tot die tijd, als iemand je vraagt om dat te gebruiken, waarom niet? Het zijn toch maar een paar letters?
Tijgeroog schreef op 03-04-2022 om 22:58:
[..]
Ik vind de meervoudsvormen ook onnatuurlijk klinken. En ik verwacht dat daar nog wel in zal schuiven. Er zijn nu ook mensen die ook liever met die in plaats van hen aangesproken willen worden. Maar tot die tijd, als iemand je vraagt om dat te gebruiken, waarom niet? Het zijn toch maar een paar letters?
❤️
Dit x1000.
Ik vind het echt de arrogantie en het egocentrisme ten top om het niet eens te proberen als iemand voor wie het echt belangrijk is het van je vraagt. En dan onder het mom van 'het klinkt niet logisch'. Taal is aangeleerd, dan leer je eens wat nieuws. Heel het Nederlands staat bol van onlogische taalregels en daar doen we het allemaal prima op.
Dit topic doet me ook denken aan HNTM met Loiza. Zelf zei ik vanaf het begin af aan al dat ik dacht dat zij niet als meisje geboren was. Ik zag het gewoon. Toen bleek dat ik gelijk had en dat ze transgender was wist ik zeker dat ze ging winnen en was voor mij de spanning van de competitie eraf. En ja hoor zij won ook terwijl zij echt niet de beste was. Nederland wil gezien worden als een tolerant land waar alles kan en daarom heeft ze gewonnen. Ik heb trouwens niks hoor tegen haar maar dit had ze nooit mogen winnen en heel erg oneerlijk tegenover de rest van de meiden in de competitie. Zij kwam met de mededeling dat ze als jongen geboren was en toen wist ik zeker dat ze ging winnen.
MMcGonagall schreef op 03-04-2022 om 19:47:
Maar goed, de negatieve meningen zijn oververtegenwoordigd in dit topic, en niemand die kan uitleggen hoe het dan wel ‘voelt’. Aandachttrekkerij is mij te simpel, dat is het niet.
Tja, er wordt hier nu vooral over mensen gepraat. Gespeculeerd over hoe ze zich wel of niet (zouden kunnen) voelen. Wie gaat zich nog kwetsbaar opstellen in dit draadje? Zinloos. Jammer.
Moosey schreef op 03-04-2022 om 21:54:
[..]
Ik vind dit echt zeldzaam denigrerend. Nog daar gelaten dan veel non-binaire mensen die ik ken het juist niet als een probleem zien.
Ik kan er me wel wat bij voorstellen. Als kind/puber had ik meer met jongensdingen dan met meisjesdingen, nog steeds eigenlijk. Niet dat ik pertinent geen vrouw wilde zijn, maar ik voelde me ookzeker niet thuis bij het algemene beeld van ‘de vrouw’. Als genderfluiditeit 30 jaar geleden een bespreekbaar onderwerp was geweest, kan ik me best voorstellen dat ik me een tijdje als non-binair had geprofileerd.
Ik vind de diversiteit onder jonge mensen nu leuk om te zien, en hoewel ik het ook lastig vind om hen te bezigen, probeer ik het wel. Gelukkig praat ik meer tegen mensen dan over ze, dus heb ik ‘hen’ niet zo vaak nodig.
Dus eigenlijk is het een uiting van zogenoemde rigide man-vrouwgrenzen?
JohnnyC. schreef op 03-04-2022 om 19:35:
[..]
Ik snap het ook niet zo goed.
Ik bén een man. Ik voel me geen man, ik ben er gewoon één. Ik loop niet de hele dag door aan mijn mannelijkheid te denken en ik sta er ook niet bij stil. Ik definieer mezelf gewoon als mens. Ik ben gewoon wie ik ben, ik doe wat ik doe en natuurlijk val ik als man in bepaalde hokjes, maar daar verandert een voornaamwoord niets aan.
Ben ik een closet non-binair? Of gaat dat veel verder? Wat voegt het toe als je non-binair bent? Wat neemt het weg?
Ik denk, ik spreek niet uit ervaring, maar dit is wat ik veel heb gehoord/gelezen, dat het gaat om: als je in het ene hokje niet past, waar 'ga je dan heen'? Dus als je als meisje geboren bent maar je voelt je géén vrouw... ben je dan dus een man? Móet dat? Terwijl dat misschien ook niet voelt als iets dat voor je klopt.
watertoren schreef op 03-04-2022 om 23:13:
Dit topic doet me ook denken aan HNTM met Loiza. Zelf zei ik vanaf het begin af aan al dat ik dacht dat zij niet als meisje geboren was. Ik zag het gewoon. Toen bleek dat ik gelijk had en dat ze transgender was wist ik zeker dat ze ging winnen en was voor mij de spanning van de competitie eraf. En ja hoor zij won ook terwijl zij echt niet de beste was. Nederland wil gezien worden als een tolerant land waar alles kan en daarom heeft ze gewonnen. Ik heb trouwens niks hoor tegen haar maar dit had ze nooit mogen winnen en heel erg oneerlijk tegenover de rest van de meiden in de competitie. Zij kwam met de mededeling dat ze als jongen geboren was en toen wist ik zeker dat ze ging winnen.
Los van of het waar is, stel dat je gelijk hebt. Dan ligt dat toch niet aan haar, maar aan HNTM en hun tolerantie-/kijkcijferverlangens? Dan is haar transgender zijn niet het probleem, maar een slechts uiting van het onderliggende probleem.