Moeite met acceptatie gender?
Van een nabij familielid kreeg ik onlangs het verwijt dat ik ‘hen’ niet aanspreek met de juiste gender. De persoon is een jonge twintiger die vanaf hun peutertijd het liefst in prinsessenjurken liep en in de late pubertijd voor een schooltoneelstuk zelfs een broek moest lenen omdat er alleen maar jurken in hun kast hingen. Familielid ging alleen om met meisjes en is hun hele leven feministisch en anti-man geweest. Dat familielid uiteindelijk lesbisch bleek te zijn was dus geen verrassing. Een paar maanden geleden kwam ook het bericht dat hen geen vrouw waren/was maar non-binair.
En daar kan ik dus niet zoveel mee, of eigenlijk begrijp ik het niet. Wat is het nut om geen vrouw te zijn, als je zo anti-man bent en toch al op vrouwen valt?
Volgens mij zijn hier op het forum ook wel mensen met dezelfde gender. Hoe voelt dat en waarom heb je niet voldoende aan de gender vrouw (of man)?
Ik doe het nu wel, als zij dat graag willen, maar merk dat het in de omgeving toch wel apart wordt gevonden. Soort van schaamte dat ik daarin mee ga, of zo.
Ik hoef iemand niet te begrijpen om iemand te accepteren. Dus hoe iemand zich voelt heb ik geen mening over, waarom zou ik. Ik hoef er ook geen nut van in te zien.
Dat gezegd hebbende zou ik waarschijnlijk niet kunnen wennen aan het gebruik van de meervoudsvorm voor één persoon.
Gewoon accepteren, dan kan de ander ook accepteren dat je soms niet gewenste aanspreekvormen gebruikt.
Ik zou gewoon de voornaam gebruiken, dan ontloop je toch het hele hij/zij/het/they/them gebeuren?
Malibu2 schreef op 03-04-2022 om 14:16:
Ik zou gewoon de voornaam gebruiken, dan ontloop je toch het hele hij/zij/het/they/them gebeuren?
Klopt, maar in dit geval waren we met meer mensen en moest ik hen benoemen naar die andere mensen. Verder heb ik de onhebbelijke gewoonte om een groepje aan te spreken met ‘dames’. Daar moet ik dus iets anders op verzinnen.
Ik zou niet meedoen aan iemand in meervoud aanspreken maar verder gaat ie z'n goddelijke gang maar.
MMcGonagall schreef op 03-04-2022 om 14:18:
[..]
Klopt, maar in dit geval waren we met meer mensen en moest ik hen benoemen naar die andere mensen. Verder heb ik de onhebbelijke gewoonte om een groepje aan te spreken met ‘dames’. Daar moet ik dus iets anders op verzinnen.
Jongens!
dat is een neutraal te gebruiken term en kan je ook zo uitleggen.
Mevrouw75 schreef op 03-04-2022 om 14:20:
[..]
Jongens!
dat is een neutraal te gebruiken term en kan je ook zo uitleggen.
Met 'mensen!' kan je helemaal de mist niet meer in gaan. 
Leslie_Knope schreef op 03-04-2022 om 14:25:
[..]
Met 'mensen!' kan je helemaal de mist niet meer in gaan.
Totdat iemand bedenkt dat hij/zij/hen zich eigenlijk geen mens voelt..... 
Ik heb ook moeite met die aanspreekvormen. Maar dat komt voor mij volgens mij vooral omdat het niet ‘klopt’ (Wat eerder is gezegd: mv voor ev: dat past niet in mijn hoofd) en dat ik daardoor de hele tijd fouten maak. Ik voel me daar ongemakkelijk bij en dat wekt ergernis op. Ook te zelfbewust, wat jij aan het eind schrijft, zo’n gevoel van schaamte naar omstanders. Maar ik probeer het wel gewoon en stoethaspel me er maar doorheen. Ik herken op zich wel de neiging om me te ergeren aan ‘de veeleisendheid’ van de ander maar ik stop dat toch maar bewust. Want waar gaat het eigenlijk over? Over mijn eigen gevoel van ongemak. Bovendien raakt het die ander echt, dus ik doe gewoon mijn best.
Spreekt die persoon die je "hen" moet noemen, over zichzelf als "wij"?
mooi en eerlijk beschreven Mija. Ik had het ook prettiger gevonden als we in Nederland andere aanspreekvormen voor nonbinaire mensen hadden gekozen. Xij/haam bijvoorbeeld. En die/diens vind ik ook makkelijker dan heb/hun.
Maar boven alles wil ik vriendelijk zijn voor de mensen om mij heen. Dus ik gebruik wat ze willen. En vrijwel iedereen heeft begrip voor een vergissing als ze zien dat je het probeert. 
Ik heb een aantal non binaire mensen in mijn omgeving en ik maak regelmatig een fout en vergeet ik de persoon hen/die te noemen. Uiteraard word ik gecorrigeerd maar dat vind ik logisch en zij doen dan ook niet moeilijk want ik doe mijn best.
Ik ken non binaire mensen die zich gewoon niet het geslacht voelen dat ze hebben en dit 'hokje' gewoon passender is en ik ken ook non binaire mensen die echt niet blij zijn en ook last hebben van gender dysforie maar niet in transitie willen omdat dit ook niet past.
Ik sta er zonder oordeel in en wil het graag goed doen voor de ander.
Ik maak me er totaal niet druk om en ik doe aan die onzin niet mee. Iemand die er als een mevrouw uitziet, noem ik netjes mevrouw, iemand die er als een meneer uitziet, noem ik netjes meneer, en klaar. Ik ben altijd netjes en beleefd tegen mensen, en daar moeten ze het dan maar mee doen.
Tja, je hoeft er niet zoveel mee te doen, enkel proberen op de juiste manier aan te spreken. Net zoiets als iemand een hekel heeft aan zijn voornaam en zegt vanaf heden Joris te heten ipv Johannes. Dan kun je je afvragen wat het nut is van zo'n wijziging, maar die anders voelt zicht er nu beter mee. Oké, als iemand daar blij mee is, prima toch??
Zusterclivia schreef op 03-04-2022 om 15:00:
Tja, je hoeft er niet zoveel mee te doen, enkel proberen op de juiste manier aan te spreken. Net zoiets als iemand een hekel heeft aan zijn voornaam en zegt vanaf heden Joris te heten ipv Johannes. Dan kun je je afvragen wat het nut is van zo'n wijziging, maar die anders voelt zicht er nu beter mee. Oké, als iemand daar blij mee is, prima toch??
Dat vind ik dan weer van een andere orde, al zal ik me in het begin best wel eens vergissen. Ik heb dat meegemaakt met mijn broer, die besloot rond zijn 22e dat hij in plaats van zijn roepnaam voortaan zijn eerste doopnaam wilde voeren. Zeker in de eerste jaren noemde ik hem dan nog vaak bij de naam waarmee ik hem nou eenmaal 22 jaar had gekend, en dat vond hij helemaal niet erg.
Ik denk er hetzelfde over als Pejeka en ik doe ook niet mee aan die onzin.