Mijn schoonouders geven mij van ALLES de schuld
Mijn schoonouders verdienen een OSCAR… Ik ben nu twaalf jaar samen met mijn man en zowel hij als ik hebben al die tijd gedacht dat het allemaal ok was tussen ons. We kwamen op visite, er werd gelachen, het was altijd gezellig. Ik kan niet meer tellen hoe vaak ik hoorde dat ze zo blij met me waren. Want zijn ex-vrouw, die vonden ze helemaal niks…
Tot 8 maanden geleden. Mijn man kwam van de zaak en besloot voor thuiskomst nog even bij zijn ouders langs te gaan. Hij kwam helemaal van slag thuis.
De sfeer was ijzig geweest daar en toen hij vroeg wat er aan de hand was, werd hem gezegd dat ze hem wat te vertellen hadden:
Over mij. Ze waren “een patroon” in mij gaan zien. Al tien (10!!!!) jaar. Al tien jaar vinden ze dat ik slecht ben voor hun zoon en kleinzoon (mijn stief) en ze hebben nooit iets gezegd, nooit wat laten merken. Knap hoor!!
Alle beslissingen die in ons gezin genomen zijn en die HEN blijkbaar niet bevielen, waren allemaal MIJN schuld, ook al waren dat beslissingen genomen door mijn man, nope, toch mijn schuld…
Dat hij gestopt is met zijn sport. In zijn veld had hij redelijke bekendheid. Maar hij werd 40 en wilde gewoon stoppen. Vond ik ook jammer, maar zo was er wel meer tijd in het weekend voor ons (samengestelde) gezin. Zijn ouders vinden dat hij destijds (8 jaar geleden alweer) moest stoppen van mij. Pertinent NIET waar. Dat ik altijd gelogen zou hebben omdat ik zijn sport niet leuk zou vinden. Bullshit, ik was zijn grootste fan!!
De verhuizing? Dat kwam ook puur en alleen door mij. Auto verkocht? Dat moest hij van mij. Die keer dat hij een goede nieuwe baan liet schieten? Dat komt omdat IK hem dat uit zijn hoofd had gepraat…
Maar het ergste vind ik dat ze zeggen dat ik slecht ben voor mijn stiefzoon. Die heeft idd 10 jaar geleden (nu 16) wat probleempjes gehad waar hij voor naar de psycholoog is verwezen ivm autisme. Maar zij vinden dus dat hij daarheen moest door MIJ…
Hun denkwijze heeft ze zo achterdochtig naar mij gemaakt dat ze denken dat ik overal over lieg: over de gezondheid van mijn dochter, over mijn ouders, over mijn werk… alles
Mijn man heeft gevraagd waar dit, voor ons zo opeens, allemaal vandaan kwam. ze zeiden: we vonden het tijd dat je dit eens hoorde. Mijn man heeft ze toen al verzekerd dat alles wat ze beweerden echt niet klopte. En dat ze zich niet te bemoeien hebben. Ze hielden voet bij stuk, Mijn man is woedend weggegaan, heeft alles aan mij verteld.
Ik was zó flabbergasted door de hele situatie. Hoe?? Waarom?? Hoe kun je 10 jaar lang je mond houden en mooi weer spelen? Omdat ze hun zoon niet wilden verliezen blijkbaar.
Een week later, zijn we samen bij mijn schoonouders langs geweest. Ik wilde zelf mijn woordje doen en proberen de boel glad te strijken. Dat is compleet mislukt. Ik ben huilend daar weggegaan. Ik ben blijkbaar het schuim der aarde. Mijn man staat achter mij. Hij weet hoe het zit. Hij weet dat zijn ouders om wat voor reden dan ook de boel compleet verdraaien. En dat zegt hij ook steeds tegen ze.
We zijn nu bijna 9 maanden verder. Ik heb ze niet meer gezien en gesproken. Mijn dochter was jarig, die hebben ze niet gefeliciteerd. Mijn man heeft over deze maanden een handvol keer contact gehad met zijn ouders. Die verwijten mij dat ik hen kapot maak van verdriet, omdat hun zoon niet zou mogen komen. Onzin. Stiefzoon gaat ook gewoon naar zijn opa en oma, dat stimuleren we zelfs.
Ik zal nooit tegen mijn man zeggen dat hij moet kiezen tussen mij en zijn ouders. Hij is enigskind.
Afgelopen weekend nam mijn schoonmoeder contact op met mijn man: ze zei dat ze alles achter zich willen laten en weer verder willen. Onder hun voorwaarden: ze vinden nog steeds dat ik helemaal fout ben, er mag met geen woord over de afgelopen 10 jaar gesproken worden.
Schiet mij maar lek, ik snap er niks meer van…
Supern0va schreef op 31-01-2025 om 08:38:
[..]
Maar op de een of andere manier neem ik kritiek eerder aan dan een compliment/rede.
Dat is heel vaak zo, dat blijft gewoon hangen.
Jillz schreef op 31-01-2025 om 08:58:
[..]
Natuurlijk hoef je je niet zwart te laten maken met aannames en leugens. Alleen wat een ander over je denkt daar kun je niet veel aan veranderen. Dat is echt verspilde energie. Je man heeft het nu een paar keer geprobeerd, maar zij zien de wereld op hun manier. Dat is niet eerlijk. Maar het is wel wat het is.
Wat je wel kunt doen is aangeven dat jij je in hun gezelschap niet langer prettig voelt. Daarmee laat je zien dat je het niet accepteert.
We kunnen elkaar niet blijven ontlopen. Als ik ze te spreken krijg, zal dit ook mijn mantra zijn: jullie hebben me zo erg gekwetst dat ik me niet meer prettig voel bij jullie. Pas na welgemeende excuses ben ik bereid om jullie weer te zien en te spreken.
Kan goed zijn dat dit nog maanden gaat duren, als het al tot een gesprek komt.
Moet ik wachten tot zij zich tot mij richten, of moet ik zelf contact zoeken? (Ik kan mijn boodschap ook in een app zetten)
Supern0va schreef op 31-01-2025 om 10:10:
[..]
We kunnen elkaar niet blijven ontlopen. Als ik ze te spreken krijg, zal dit ook mijn mantra zijn: jullie hebben me zo erg gekwetst dat ik me niet meer prettig voel bij jullie. Pas na welgemeende excuses ben ik bereid om jullie weer te zien en te spreken.
Kan goed zijn dat dit nog maanden gaat duren, als het al tot een gesprek komt.
Moet ik wachten tot zij zich tot mij richten, of moet ik zelf contact zoeken? (Ik kan mijn boodschap ook in een app zetten)
Ik zou wachten tot zij initiatief tonen om excuses te maken, als jij nu de eerste stap zet hebben zij hun zin plus je laat zien dat ze zich zo kunnen gedragen en jij toch wel over de brug komt
Mayosate schreef op 31-01-2025 om 10:35:
[..]
Ik zou wachten tot zij initiatief tonen om excuses te maken, als jij nu de eerste stap zet hebben zij hun zin plus je laat zien dat ze zich zo kunnen gedragen en jij toch wel over de brug komt
Eens. Ik zou echt never nooit meer zelf contact opnemen met die mensen als er geen nood is( dus iets met man of kind).
Mijn man en ik hebben besloten om voorlopig helemaal niks te doen. Niet meer bellen, niet meer initiatief tot verzoening nemen. Even helemaal niks. De bal ligt in hun veld. Hen kennende, zullen wij ook lang niks van hen horen.
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie inzichten en tips!! Dat heeft me in ieder geval al de overtuiging gegeven dat ik niet gek ben… Want ik was daar serieus aan gaan twijfelen.
Als er updates te melden zijn, zal ik die hier posten. Nogmaals dank, toppers! ❤️
Hopelijk doet die rust jullie goed! Succes en sterkte met alles!
Poezenmeisje schreef op 30-01-2025 om 11:50:
Ik ben al jaren niet bij mijn schoonmoeder geweest en mijn man is ook allang flauw van haar, maar gaat sporadisch heen om gefrustreerd en kwaad terug te komen.
Oh, je moeder is jarig? Jouw probleem, niet het mijne.
Ja. Zeker niet meer cadeautjes ed regelen.
Ik zou ook tegen je man zeggen dat je niet wilt horen wat ze allemaal over jou zeggen, zelfs als hij wel weer contact heeft.
Goed dat dat nu een tijdje niet zal gebeuren. OP heeft ook rust nodig na al die stress die zij haar gegeven hebben, en elke keer dat man weer gaat praten, komt er weer stress.
Denk overigens ook dat wat anderen hier zeiden waar is/kan zijn:
-Ze waren niet al 10 jaar ontevreden buiten misschien een klein dingetje af en toe en maken zichzelf nu wijs dat ze "het al 10 jaar zagen".
-Je man heeft wellicht af en toe wat geklaagd over jou of iets in jullie gezin op wat onschuldige manier, maar dat kunnen ouders soms veel langer onthouden dan dat het de klager echt dwarszit. Dat moet hij dus ook niet meer doen.
-Ze hebben elkaar lopen opfokken omdat ze niks beters te doen hebben.
Marty1984 schreef op 30-01-2025 om 20:17:
Over een jaar of 3 zou ik best 2 keer per jaar op de koffie willen en proberen de vermoorde onschuld te spelen.
Nu niet. Te vers.
Man zou dus zijn zin mogen doen, maar mij krijgen ze voorlopig niet te zien.
Heeft man nog meer familie? Ooms en tantes? Hebben zijn ouders zich ooit tegenover hen uitgelaten over jou? Is er iemand die weer wat verstand in hun hoofd kan draaien?
tenzij ze echt heel welgemeend tot inkeer kwamen, zou ik nooit meer bij ze langs gaan.
Bij elk dingetje dat OP zegt krijgen ze dan weer voer om over OP te klagen.
BV, OP: "Ik was gisteren nog even naar de viskar geweest."
Die ouders achteraf: "Ze weet toch dat onze zoon niet van makreel houdt! Ze denkt nooit aan hem, koopt alleen voor zichzelf" etc
Je zou OP bijna adviseren om een actrice in te huren die man dan meeneent naar hen. "Kijk ik heb een nieuwe vriendin" en die zich dan ordinair en aso gedraagt, de koffie uitspuugt met: "gatver! In de bajes maakten ze het veel lekkerder".
Ben benieuwd hoe snel ze hem adviseren naar OP terug te gaan 
Roos57 schreef op 30-01-2025 om 07:49:
Laat het bij je man
En stiefzoon
zo werkt de echte wereld waarin je wél relaties hebt met anderen dan jezelf niet.
De eerste associatie die ik heb bij dit verhaal is dat ze misschien niemand goed genoeg voor hun zoon of familie vinden? Is hij enig kind? Zijn ze rijk. Kom jij uit een ander milieu?