Mijn schoonouders geven mij van ALLES de schuld
Mijn schoonouders verdienen een OSCAR… Ik ben nu twaalf jaar samen met mijn man en zowel hij als ik hebben al die tijd gedacht dat het allemaal ok was tussen ons. We kwamen op visite, er werd gelachen, het was altijd gezellig. Ik kan niet meer tellen hoe vaak ik hoorde dat ze zo blij met me waren. Want zijn ex-vrouw, die vonden ze helemaal niks…
Tot 8 maanden geleden. Mijn man kwam van de zaak en besloot voor thuiskomst nog even bij zijn ouders langs te gaan. Hij kwam helemaal van slag thuis.
De sfeer was ijzig geweest daar en toen hij vroeg wat er aan de hand was, werd hem gezegd dat ze hem wat te vertellen hadden:
Over mij. Ze waren “een patroon” in mij gaan zien. Al tien (10!!!!) jaar. Al tien jaar vinden ze dat ik slecht ben voor hun zoon en kleinzoon (mijn stief) en ze hebben nooit iets gezegd, nooit wat laten merken. Knap hoor!!
Alle beslissingen die in ons gezin genomen zijn en die HEN blijkbaar niet bevielen, waren allemaal MIJN schuld, ook al waren dat beslissingen genomen door mijn man, nope, toch mijn schuld…
Dat hij gestopt is met zijn sport. In zijn veld had hij redelijke bekendheid. Maar hij werd 40 en wilde gewoon stoppen. Vond ik ook jammer, maar zo was er wel meer tijd in het weekend voor ons (samengestelde) gezin. Zijn ouders vinden dat hij destijds (8 jaar geleden alweer) moest stoppen van mij. Pertinent NIET waar. Dat ik altijd gelogen zou hebben omdat ik zijn sport niet leuk zou vinden. Bullshit, ik was zijn grootste fan!!
De verhuizing? Dat kwam ook puur en alleen door mij. Auto verkocht? Dat moest hij van mij. Die keer dat hij een goede nieuwe baan liet schieten? Dat komt omdat IK hem dat uit zijn hoofd had gepraat…
Maar het ergste vind ik dat ze zeggen dat ik slecht ben voor mijn stiefzoon. Die heeft idd 10 jaar geleden (nu 16) wat probleempjes gehad waar hij voor naar de psycholoog is verwezen ivm autisme. Maar zij vinden dus dat hij daarheen moest door MIJ…
Hun denkwijze heeft ze zo achterdochtig naar mij gemaakt dat ze denken dat ik overal over lieg: over de gezondheid van mijn dochter, over mijn ouders, over mijn werk… alles
Mijn man heeft gevraagd waar dit, voor ons zo opeens, allemaal vandaan kwam. ze zeiden: we vonden het tijd dat je dit eens hoorde. Mijn man heeft ze toen al verzekerd dat alles wat ze beweerden echt niet klopte. En dat ze zich niet te bemoeien hebben. Ze hielden voet bij stuk, Mijn man is woedend weggegaan, heeft alles aan mij verteld.
Ik was zó flabbergasted door de hele situatie. Hoe?? Waarom?? Hoe kun je 10 jaar lang je mond houden en mooi weer spelen? Omdat ze hun zoon niet wilden verliezen blijkbaar.
Een week later, zijn we samen bij mijn schoonouders langs geweest. Ik wilde zelf mijn woordje doen en proberen de boel glad te strijken. Dat is compleet mislukt. Ik ben huilend daar weggegaan. Ik ben blijkbaar het schuim der aarde. Mijn man staat achter mij. Hij weet hoe het zit. Hij weet dat zijn ouders om wat voor reden dan ook de boel compleet verdraaien. En dat zegt hij ook steeds tegen ze.
We zijn nu bijna 9 maanden verder. Ik heb ze niet meer gezien en gesproken. Mijn dochter was jarig, die hebben ze niet gefeliciteerd. Mijn man heeft over deze maanden een handvol keer contact gehad met zijn ouders. Die verwijten mij dat ik hen kapot maak van verdriet, omdat hun zoon niet zou mogen komen. Onzin. Stiefzoon gaat ook gewoon naar zijn opa en oma, dat stimuleren we zelfs.
Ik zal nooit tegen mijn man zeggen dat hij moet kiezen tussen mij en zijn ouders. Hij is enigskind.
Afgelopen weekend nam mijn schoonmoeder contact op met mijn man: ze zei dat ze alles achter zich willen laten en weer verder willen. Onder hun voorwaarden: ze vinden nog steeds dat ik helemaal fout ben, er mag met geen woord over de afgelopen 10 jaar gesproken worden.
Schiet mij maar lek, ik snap er niks meer van…
Roos57 schreef op 30-01-2025 om 07:59:
Als je hun reden weet maakt het gemakkelijker dat er zo met je wordt omgegaan
Ze lijken “opeens” gek geworden te zijn. Maar het is niet opeens. Ze vinden dit blijkbaar al 10 jaar en nu droppen ze de bom. Nooit eerder, over niks, ooit kritiek gehad of bezorgdheid gemerkt. Gewoon van een op andere moment van 100 naar -100
rionyriony schreef op 30-01-2025 om 08:00:
Soort van leeg nest syndroom? De menopauze nadert en je beseft dat je enige zoon weg is en dat je nooit meer een herkansing krijgt? Dat hij nooit het in hun ogen ideale leven heeft gekregen dat ze zelf graag gewild hadden en hij nu ook niet heeft gekregen?
Ik zou zeggen: fijn dat ik nu weet hoe je over ons denkt schoonmama. En nu heb ik verder geen tijd meer voor jouw negativiteit. Voorlopig hebben we het te druk om op bezoek te komen en je bij ons uit te nodigen. Toedeloe en een prettige voortzetting van je leven!
Het zijn allebei mijn schoonouders. Alsof ze elkaar ook zitten op te stoken. En zoals jij het zegt: hier heb ik geen zin in en tijd voor, zo denk ik er ook over. Maar mijn man is daar niet aan toe. Die wil het weer goed krijgen. Maar ik zie niet in HOE
Supern0va schreef op 30-01-2025 om 08:02:
[..]
Ze lijken “opeens” gek geworden te zijn. Maar het is niet opeens. Ze vinden dit blijkbaar al 10 jaar en nu droppen ze de bom. Nooit eerder, over niks, ooit kritiek gehad of bezorgdheid gemerkt. Gewoon van een op andere moment van 100 naar -100
Precies. En dat zegt wat over hun .
En daar heb jij geen invloed op . Wel over hoe jij er zelf mee omgaat.
Wie zijn zij wel om zo met jou om te gaan . Zulke mensen wil je toch niet in je leven. Dat verdien jij niet .
het enige wat ik kan doen, en wat mijn schoonouders ook van mij willen, is dat ik daar ga zitten, en ook mooi weer speel. Dus doe alsof er helemaal niks aan de hand is. Dat kan ik echt niet.
ik kan toch niet gezellig op de koffie komen en over koetjes en kalfjes praten in de wetenschap hoe ze over mij denken?
Supern0va schreef op 30-01-2025 om 08:04:
[..]
Het zijn allebei mijn schoonouders. Alsof ze elkaar ook zitten op te stoken. En zoals jij het zegt: hier heb ik geen zin in en tijd voor, zo denk ik er ook over. Maar mijn man is daar niet aan toe. Die wil het weer goed krijgen. Maar ik zie niet in HOE
Dat is jouw man zijn proces . Gezinsdynamiek .
Supern0va schreef op 30-01-2025 om 08:09:
het enige wat ik kan doen, en wat mijn schoonouders ook van mij willen, is dat ik daar ga zitten, en ook mooi weer speel. Dus doe alsof er helemaal niks aan de hand is. Dat kan ik echt niet.
ik kan toch niet gezellig op de koffie komen en over koetjes en kalfjes praten in de wetenschap hoe ze over mij denken?
NEE
want dat maakt het allemaal nog vreemder: het is niet dat zij alleen mijn man willen zien! Nee, ze willen mij ook blijven zien! Die grote leugenaar!
Supern0va schreef op 30-01-2025 om 08:10:
want dat maakt het allemaal nog vreemder: het is niet dat zij alleen mijn man willen zien! Nee, ze willen mij ook blijven zien! Die grote leugenaar!
Dat bepaal jij .
Ik zou eerst mijn man aan mijn kant willen hebben dus alle grieven met je man bespreken en dan een 100% antwoord willen. Dus niet alleen gerustgesteld worden maar ook weten hoe hij er precies over denkt.
Ben je hier zeker van dan breng je de verbeteringen aan die je man graag wil en daarna laat je je man vrij wat betreft contact met zijn ouders, je vraagt hem wel geen nieuwe dingen over jullie huwelijk met zijn ouders te bespreken (wetend hoe zij ermee om zullen gaan) maar zelf nodig je ze niet meer uit en je gaat er niet meer naar toe.
rionyriony schreef op 30-01-2025 om 08:16:
Ik zou eerst mijn man aan mijn kant willen hebben dus alle grieven met je man bespreken en dan een 100% antwoord willen. Dus niet alleen gerustgesteld worden maar ook weten hoe hij er precies over denkt.
Ben je hier zeker van dan breng je de verbeteringen aan die je man graag wil en daarna laat je je man vrij wat betreft contact met zijn ouders, je vraagt hem wel geen nieuwe dingen over jullie huwelijk met zijn ouders te bespreken (wetend hoe zij ermee om zullen gaan) maar zelf nodig je ze niet meer uit en je gaat er niet meer naar toe.
Mijn man staat 100 procent achter mij. Hij weet immers ook hoe het zit. Hij vraagt zich wel af hoe zijn ouders nu over hem denken: ook een grote leugenaar? Of een drol die compleet onder de plak zit bij zijn vrouw en niks durft te zeggen?
Je laatste alinea is hoe ik er ook over denk. Maar nogmaals: mijn man wil dat het helemaal wordt opgelost, dat ze excuses maken. Maar die gaan we nooit krijgen… En dat we er dus samen naartoe kunnen blijven gaan.
Hij weet dat hij me niks kan verplichten, maar ik weet dat er waarschijnlijk ook gedoe tussen ons gaat ontstaan als ik niet meer meega. Het is echt een lastige situatie.
Als jouw man echt achter jou staat kan hij niet van je verwachten dat je meegaat zonder dat er van hun kant excuses zijn geweest.
Dolfje schreef op 30-01-2025 om 08:31:
Als jouw man echt achter jou staat kan hij niet van je verwachten dat je meegaat zonder dat er van hun kant excuses zijn geweest.
Dat is de spagaat waar HIJ in zit.
Wat een rot situatie!! Vreselijk!
Kan het zo zijn dat je schoonouders klaar zijn met jou als schoondochter en het tijd vinden voor iets nieuws en dus jullie uit elkaar proberen te halen?
Jou dus zien als een soort gebruiksvoorwerp waar je op uitgekeken bent en met dit soort gekonkel proberen een wig te drijven tussen jou en je man? En is dat ook gebeurd tussen man en ex?
stokstaart schreef op 30-01-2025 om 08:58:
Wat een rot situatie!! Vreselijk!
Kan het zo zijn dat je schoonouders klaar zijn met jou als schoondochter en het tijd vinden voor iets nieuws en dus jullie uit elkaar proberen te halen?
Jou dus zien als een soort gebruiksvoorwerp waar je op uitgekeken bent en met dit soort gekonkel proberen een wig te drijven tussen jou en je man? En is dat ook gebeurd tussen man en ex?
Dit zou zomaar kunnen denk ik.
Supern0va schreef op 30-01-2025 om 08:36:
[..]
Dat is de spagaat waar HIJ in zit.
Inderdaad. Heel lastig. Ik weet echt niet hoe dit opgelost kan worden. Misschien met behulp van een buitenstaander?