Incompetente acties ouders
Ik ben benieuwd: hebben jullie nog verhalen over momenten waarvan je denkt, ma, pa, je was incompetent! Zelf moest ik net terug denken aan een ongemakkelijke herinnering uit mijn jeugd die ik volledig wijt aan het feit dat mijn vader op dat moment een nutteloze lambal was. En ik hoop eigenlijk dat iedereen zulke beschamende verhalen heeft haha.
Tijdens mijn puberteit woonde ik bij mijn vader. Ik was pas een tijdje ongesteld en ik vond het allemaal maar ongemakkelijk, vies en beschamend. Mijn vader negeerde het fenomeen volledig. Het kwam niet in hem op een prullenbakje bij de wc te zetten, dus ik verstopte maandverband altijd onder mijn shirt zodat ik het ongezien kon weggooien in de keuken. Maandverband kocht hij ook niet automatisch, daar moest ik om vragen. Dan kocht hij 1 pakje waar ik eigenlijk niet genoeg aan had. Dus moest ik opnieuw om maandverband vragen. Zijn reactie was “huh heb je het nu al op, misschien moet je zuiniger zijn”. En vanaf dat moment ging ik maandverband rantsoeneren. Ik probeerde zo min mogelijk mijn maandverband te wisselen zodat ik met dat pakje de week door kon komen. Dat werd echt een smerige boel en ik lekte constant door. Dus had ik bloedvlekken bij mijn kont. Soms liep ik meerdere dagen met diezelfde bevlekte broek, omdat het nog geen wasdag was. Ik voelde me constant vies en verstopte me op school, ik moest ook smoesjes bedenken voor gym want anders zag iedereen mijn bloederige onderbroek. Dit is mijn 13-jaar-oud-trauma. Mijn vader had geen enkel besef hoe ik dit ervaarde. Die was gewoon lekker met zijn eigen dingetjes bezig.
Als ik hier aan terugdenk denk ik pfffff hoe kan je zo’n lambal van een vader zijn. Een beetje pro-actief ouderschap was op zijn plaats geweest.
Dus hebben jullie ook van die vreselijke jeugdherinneringen die je kan danken aan nutteloos ouderschap 
? (Niet té zwaar).
Het verkapte doel van dit topic was dat ik mijn eigen beschamende verhaal even kwijt wilde als empowerment voor mijn 13-jarige ik.
Bellejolie schreef op 25-04-2022 om 09:42:
[..]
Dus 5 dagen met 1 set kleding doen? Ik weet niet wanneer jouw vroeger was, maar in mijn jeugd ( jaren 70/80), had ik echt wel meer.
Ohja, ik had 3 broers en zussen en mijn ouders hadden het niet breed. Maar toch gewoon regelmatig schone kleding.
Ik vroeg me ook af over welke vroeger het ging.
Ginevra schreef op 25-04-2022 om 09:33:
Ik heb als kind te maken gehad met seksueel misbruik door een buurman. In die tijd was aangifte doen enzo nog volstrekt niet aangepast op kinderen en zedendelicten, mijn ouders hebben er daarom voor gekozen geen aangifte te doen. Ze hebben zelf een “stevig gesprek” met de man in kwestie gevoerd. Niet stevig genoeg, want het misbruik ging door.
Toen ze er uiteindelijk wél een eind aan wisten te maken hebben ze gemeend het vooral veel te moeten relativeren zodat “ik er geen trauma aan over zou houden”. Dus grapjes erover, en zelfs een opmerking in een sinterklaasgedicht. Dat je dan hardop moet voorlezen op sinterklaasavond
Ik heb me zo enorm onveilig gevoeld, en zo het gevoel gehad dat mijn gevoelens niet klopten en er niet toe deden, het heeft een groot deel van mijn leven beïnvloed.
Ik geloof dat de bedoelingen goed zijn geweest, maar het was wel incompetent.
Ach jeetje, dat is wel heel erg.. 
Om het wat luchtig te houden: mijn vader was als de dood dat we iets zouden breken, dus mijn broertje mocht absoluut niet op voetbal of een andere sport en ook geen bijbaantje (ik zeurde net zolang totdat ik wel mocht) met als gevolg een 28jarige knul die sociaal zo onhandig is dat hij niet eens een jaar ergens kan werken omdat hij niet bij het team past 
Jezus Ginevra! 
Mijn moeder was een kettingrookster, het eerste wat ze deed als ze wakker werd was een sigaret aansteken en het laatste wat ze ‘s avonds deed was een peuk uitdrukken. Ze had overal in huis asbakken staan, zelfs dus op haar nachtkastje. Ook in de auto werd vrolijk doorgepaft. Ik werd altijd misselijk in de auto als ze zat te roken, maar dat werd afgedaan als “ach wat zielig ze is wagenziek”. Maar ik was gewoon ziek van die smerige rook in de auto. Als kleuter heb ik wel eens een pakje sigaretten te pakken gekregen en ze allemaal doormidden gebroken, dus toen had ik er al een hekel aan. Gelukkig rookt ze inmiddels al een hele tijd niet meer en beseft ze heel goed dat wat er vroeger gebeurde écht niet goed was. Ik heb hierdoor nog steeds zo’n grote hekel aal roken dat het nog nooit in me opgekomen is om een sigaret te roken, dat is het grote voordeel 🤣
Battle-Royale schreef op 25-04-2022 om 09:45:
[..]
Ik vroeg me ook af over welke vroeger het ging.
Wat doet dat er toe in vredesnaam. Het lijkt wel alsof je vindt dat TO het verzint of zo.
Ainne schreef op 25-04-2022 om 09:52:
[..]
Wat doet dat er toe in vredesnaam. Het lijkt wel alsof je vindt dat TO het verzint of zo.
Ze zal het heus niet verzinnen maar dan mag je nog wel zeggen dat je het raar en vies vind. Ook wat kleding betreft heeft vader het laten afweten in de opvoeding.
Ainne schreef op 25-04-2022 om 09:52:
[..]
Wat doet dat er toe in vredesnaam. Het lijkt wel alsof je vindt dat TO het verzint of zo.
Ik vraag me alleen maar af of ze maar 1 broek had ja.
Ginevra schreef op 25-04-2022 om 09:33:
Ik heb als kind te maken gehad met seksueel misbruik door een buurman. In die tijd was aangifte doen enzo nog volstrekt niet aangepast op kinderen en zedendelicten, mijn ouders hebben er daarom voor gekozen geen aangifte te doen. Ze hebben zelf een “stevig gesprek” met de man in kwestie gevoerd. Niet stevig genoeg, want het misbruik ging door.
Toen ze er uiteindelijk wél een eind aan wisten te maken hebben ze gemeend het vooral veel te moeten relativeren zodat “ik er geen trauma aan over zou houden”. Dus grapjes erover, en zelfs een opmerking in een sinterklaasgedicht. Dat je dan hardop moet voorlezen op sinterklaasavond
Ik heb me zo enorm onveilig gevoeld, en zo het gevoel gehad dat mijn gevoelens niet klopten en er niet toe deden, het heeft een groot deel van mijn leven beïnvloed.
Ik geloof dat de bedoelingen goed zijn geweest, maar het was wel incompetent.
Incompetent vind ik hier een understatement. Helaas ben je niet de enige met ouders die er zo mee om gingen. Ik weet niet of je hier mag vloeken, maar ... djeez & gossamme 
Ik hoop dat de jongere generatie ouders hier beter mee om gaat. Denk het wel. Maar nog niet beter genoeg.
yette schreef op 25-04-2022 om 09:59:
Ik weet niet of je hier mag vloeken, maar ... djeez & gossamme
Jij stouterd
Tja mijn ouders waren op veel vlakken incompetent: de een diagnose narcist de ander diagnose autist. Ik was enig kind en er is alleen tegen me gepraat in verwijten en gaslichting. Dat was eenzaam.
En toch, vanuit hun kader bezien hebben ze het beste gedaan wat voor hen mogelijk was.
Ginevra schreef op 25-04-2022 om 09:33:
Ik heb als kind te maken gehad met seksueel misbruik door een buurman. In die tijd was aangifte doen enzo nog volstrekt niet aangepast op kinderen en zedendelicten, mijn ouders hebben er daarom voor gekozen geen aangifte te doen. Ze hebben zelf een “stevig gesprek” met de man in kwestie gevoerd. Niet stevig genoeg, want het misbruik ging door.
Toen ze er uiteindelijk wél een eind aan wisten te maken hebben ze gemeend het vooral veel te moeten relativeren zodat “ik er geen trauma aan over zou houden”. Dus grapjes erover, en zelfs een opmerking in een sinterklaasgedicht. Dat je dan hardop moet voorlezen op sinterklaasavond
Ik heb me zo enorm onveilig gevoeld, en zo het gevoel gehad dat mijn gevoelens niet klopten en er niet toe deden, het heeft een groot deel van mijn leven beïnvloed.
Ik geloof dat de bedoelingen goed zijn geweest, maar het was wel incompetent.
Wat mij betreft waren jouw ouders het toppunt van incompetent!
Mijn ouders zijn zelf heel preuts opgevoed en hebben ook nooit geleerd om over belangrijke zaken te praten, ik denk dat ik daardoor zelf ook tegen bepaalde zaken ben aangelopen.
Ik werd ongesteld toen ik 11 was, had geen idee wat me overkwam. Ik dacht ook dat er iets vreselijks met me aan de hand was. Ik had dus maar een berg wc papier in mijn onderbroek gestopt dat natuurlijk niks opvangt, maar ik durfde echt niks te zeggen.
Toen mijn moeder in de was tegen mijn vuile onderbroeken aanliep, kwam ze wel naar me toe en zei toen dat iedere vrouw dit 1x per maand had en normaal was. Dat nam ik dan maar zo aan en vroeg ook niet verder. Tja, dat zal dan wel als mama het zegt..... maar het hoe en waarom heb ik nog lange tijd niet begrepen. Geen idee wat er gebeurde in mijn lichaam.
Het werd ook niet hardop uitgesproken en de mannen in huis werden ver buiten het onderwerp 'menstruatie' gehouden. Als mijn moeder bv op het toilet zat en maandverband nodig had, fluisterde ze: psssst, pak me eens even in het kastje zo'n 'ding'. Ik schaamde me er dus ook echt voor, een zakje maandverband openen maakt geluid en ik was hier dan ook zo'n 10min mee bezig om dit heel voorzichtig open te maken, zodat het vooral geen geluid zou maken en gehoord zou worden door mijn vader of broer. Ik kan me nog heel erg goed herinneren dat ik het hier altijd heel erg benauwd van kreeg, want stel dat iemand het merkt.....
Ondanks dat mijn moeder dus vertelde dat het normaal was en elke vrouw dit had, voelde het voor mij niet als normaal, want er mocht niet over gesproken worden.
Mijn moeder heeft tot het moment dat ze niet meer menstrueerde op de boodschappenlijstje geschreven 'm.verb' als ze maandverband nodig had.
Toen ik kinderen kreeg heb ik me dan ook voorgenomen dit heel anders aan te pakken. Mijn dochter van nu bijna 10 is dus al op de hoogte van het stukje menstruatie.
weneri schreef op 25-04-2022 om 10:47:
Mijn moeder heeft tot het moment dat ze niet meer menstrueerde op de boodschappenlijstje geschreven 'm.verb' als ze maandverband nodig had.
Toen ik kinderen kreeg heb ik me dan ook voorgenomen dit heel anders aan te pakken. Mijn dochter van nu bijna 10 is dus al op de hoogte van het stukje menstruatie.
Uit moderne tijden hierop terugkijkend is het toch allemaal vreselijk knullig he... Goed dat jij het met jouw kind(eren) anders doet 
Ginevra schreef op 25-04-2022 om 09:33:
Ik heb als kind te maken gehad met seksueel misbruik door een buurman. In die tijd was aangifte doen enzo nog volstrekt niet aangepast op kinderen en zedendelicten, mijn ouders hebben er daarom voor gekozen geen aangifte te doen. Ze hebben zelf een “stevig gesprek” met de man in kwestie gevoerd. Niet stevig genoeg, want het misbruik ging door.
Toen ze er uiteindelijk wél een eind aan wisten te maken hebben ze gemeend het vooral veel te moeten relativeren zodat “ik er geen trauma aan over zou houden”. Dus grapjes erover, en zelfs een opmerking in een sinterklaasgedicht. Dat je dan hardop moet voorlezen op sinterklaasavond
Ik heb me zo enorm onveilig gevoeld, en zo het gevoel gehad dat mijn gevoelens niet klopten en er niet toe deden, het heeft een groot deel van mijn leven beïnvloed.
Ik geloof dat de bedoelingen goed zijn geweest, maar het was wel incompetent.
Jee, wat heftig zeg!
Ik kom uit een laaggeschoolde familie en heb volledig op eigen kracht en zonder hulp mijn VWO- diploma gehaald. Daarnaast werkte ik altijd hard in het weekend, eerst tuinbouw dus vroeg op, later winkeldiensten. Een eerlijke puber die zeker de mogelijkheden had om te verzanden in problemen met veel drank en blowen en herrie te schoppen. Ik deed heus wel wat maar kende mijn grenzen itt veel vrienden. Ik hoop dat mijn eigen kinderen straks ook zo verstandig zijn.
De trots van mijn vader? Mijn tanden. Ik had ooit een "paardenbek" en nu met die beugel die hem x aantal gulden had gekost had ik toch een mooie rechte rij tanden. In de meest genante situaties moest ik even lachen om ze te laten zien.
Hij had zoveel om echt trots op te zijn zie ik nu als ouder zelf.