Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
Er is een oud Vlaams (misschien ook Nederlands) spreekwoord: oude liefde roest niet.
Ofwel heeft jouw man met haar contact genomen om samen te gaan eten, want wist zij niet dat hij in haar omgeving cursus volgde.
Ofwel hebben die twee nog steeds contact en hoe lang is dat dan al en waarom is dat dan?
Wat er ook van zij: als die twee (na verkering of iets wat erop lijkt) na meer dan 20 jaar nog steeds contact hebben of de ene heeft met de andere na 20 jaar opnieuw contact genomen, dan is er ergens iets.
Dat iets kan zijn: ontevredenheid in één van de relaties (meest waarschijnlijke in mijn ogen) of een nog steeds smeulend vuurtje nadat de verkering zo lang geleden is uitgegaan.
Weet je zeker dat je man ginder op cursus is? En waarom heeft hij tijd om samen met haar te gaan hardlopen?
Ongetwijfeld zullen er in jouw relatie ook van jouw kant mindere punten zijn: het té veel willen moederen, het liever niet samen dingen ondernemen. Als jouw angst zo groot is dat hij die andere vrouw leuker vindt dan jij, dan zul je er iets aan moeten doen.
Anderzijds, als plots (ik weet niet of hij over bepaalde dingen al eerder bij jou kloeg) hij over dit en dat niet meer tevreden is, dan kan (KAN!) dat wel een teken aan de wand zijn dat hij zijn focus en gedachten begint te verleggen naar haar.
Als ook de echtgenoot van vriendin vindt 'dat het te ver gaat', dan zeg ik niet dat er al onherstelbare dingen gebeurd zij, maar wel dat het 'risico op' aanwezig is.
Mijn conclusie: ik hoor bij de non-believers en versta jouw onderbuikgevoel helemaal.
Hou je bootje varend, TO. Ik hoop samen met jou.
letterkoekje schreef op 06-06-2024 om 19:51:
Er is een oud Vlaams (misschien ook Nederlands) spreekwoord: oude liefde roest niet.
Ofwel heeft jouw man met haar contact genomen om samen te gaan eten, want wist zij niet dat hij in haar omgeving cursus volgde.
Ofwel hebben die twee nog steeds contact en hoe lang is dat dan al en waarom is dat dan?
Wat er ook van zij: als die twee (na verkering of iets wat erop lijkt) na meer dan 20 jaar nog steeds contact hebben of de ene heeft met de andere na 20 jaar opnieuw contact genomen, dan is er ergens iets.
Dat iets kan zijn: ontevredenheid in één van de relaties (meest waarschijnlijke in mijn ogen) of een nog steeds smeulend vuurtje nadat de verkering zo lang geleden is uitgegaan.
Weet je zeker dat je man ginder op cursus is? En waarom heeft hij tijd om samen met haar te gaan hardlopen?
Ongetwijfeld zullen er in jouw relatie ook van jouw kant mindere punten zijn: het té veel willen moederen, het liever niet samen dingen ondernemen. Als jouw angst zo groot is dat hij die andere vrouw leuker vindt dan jij, dan zul je er iets aan moeten doen.
Anderzijds, als plots (ik weet niet of hij over bepaalde dingen al eerder bij jou kloeg) hij over dit en dat niet meer tevreden is, dan kan (KAN!) dat wel een teken aan de wand zijn dat hij zijn focus en gedachten begint te verleggen naar haar.
Als ook de echtgenoot van vriendin vindt 'dat het te ver gaat', dan zeg ik niet dat er al onherstelbare dingen gebeurd zij, maar wel dat het 'risico op' aanwezig is.
Mijn conclusie: ik hoor bij de non-believers en versta jouw onderbuikgevoel helemaal.
Hou je bootje varend, TO. Ik hoop samen met jou.
Ik weet zeker dat hij op cursus is geweest. Hij heeft cursussen vanwege zijn werk die hij moet volgen. Het heeft net hardlopen en therapie te maken, en zij was begonnen met hardlopen en het lukte haar meerdere keren niet (volgens hem dan) hij is dan zo'n gentleman en wilde haar helpen omdat ze geen aanmoediging krijgt vanuit haar eigen partner om vol te houden.
Ze hebben in de afgelopen jaren meerdere keren iets contact gehad via app. Maar jarenlang niet afgesproken in real life. Volgens mijn man alleen met verjaardagen een appje en soms iets tussendoor. Alleen sinds dit jaar dus schijnbaar hebben ze meer contact dan anders. Dat heeft te maken met haar hulpvraag vanwege hardlopen. Vorige week heeft hij haar 3x gebeld, maar dat was vanwege de cursus en vragen die hij moest beantwoorden.
Nu hebben ze komende 3 weken geen contact en zien ze elkaar een keer op een zondagochtend om weer te gaan hardlopen. Alleen dan zal je zien dat nu mijn gevoel iets afzakt, en die zondag weer zo oplaait en ik weer overstuur ben als hij erheen gaat. Hij liegt er niet over, alleen ik sta er niet achter. Hij blijft volhouden dat ik er aan moet wennen en dat het dan vanzelf weggaat.
Dweedledee schreef op 06-06-2024 om 19:20:
[..]
Hoe haal je het trouwens in je hoofd om dit te typen richting TO, terwijl ze net haar verleden uit de doeken heeft gedaan? Ongelooflijk. Denk toch eens na voordat je iets post.
Dat bedoelde ik niet op de nare manier hoe jij dit interpreteerd. Echt, hoe kom je erbij om te denken dat ik dit zo bedoel. Ik heb juist enorm met haar te doen en de situatie waar zij zich in bevindt.
ik bedoelde het meer, gezien het feit dat zowel haar man als die ex geen rekening willen houden met de grens van TO en van de man van die ex...wat voor soort type haar man is. Of hij bijvoorbeeld wel vaker zijn eigen plan trekt zonder rekening te houden met haar gevoelens? Zijn ze in deze relatie wel elkaars gelijken? Of heeft haar man, gezien haar kwetsbaarheid in onzekerheid, de "broek aan". Voelt hij ruimte door haar kwetsbaarheid in sociale zin?
Maar dus absoluut niet vervelend naar TO bedoeld en excuses als dat wel zo overkwam.
Ik denk dat je in dit soort situaties vaak best op je intuïtie kan vertrouwen. Kennelijk is er iets in het contact dat zij hebben dat bij jou iets triggert. Ik ben het ook niet helemaal eens met dat je dan inderdaad maar alleen met hem naar IJsland moet gaan. IJsland is best prijzig en zo te horen hebben jullie het ook niet heel erg breed. Dan kan ik me voorstellen dat je liever op een gezinsvakantie gaat.
Wel is het belangrijk om te blijven investeren in een relatie. Daarbij mag je best wat buiten je comfort zone gaan maar hoef je natuurlijk niet allerlei hobbies op te gaan pakken die je niet leuk vind of niet kan. Als jij niet van mountainbiken of hardlopen houd heeft ook niet zoveel nut je ermee bezig te houden. Wel zou je op zoek kunnen gaan naar iets wat jullie gezamenlijk leuk vinden. Al is het maar iets simpels als uit eten gaan.
Vanuit mijn persoonlijke situatie gesproken. Mijn man heeft ook eens een contact gehad dat ik niet prettig vond. Dat hebben wij besproken en daarna heeft hij het contact op een heel laag pitje gezet. Ook al was er volgens hem absoluut niets aan de hand, hij wilde niet dat ik mij ergens ongemakkelijk bij voelde. Met zijn ex heeft hij overigens nog regelmatig contact en daar heb ik helemaal geen vreemde gevoelens bij, ik vind het prima als hij daar op de koffie gaat. Ik vind het dan ook vreemd dat je man zegt dat je maar aan het contact moet wennen.
Madamecannibale schreef op 06-06-2024 om 21:18:
Ik denk dat je in dit soort situaties vaak best op je intuïtie kan vertrouwen. (…)
Dat ben ik niet met je eens. Het kan heel goed een onderliggende angst als oorzaak hebben en gelet op de rest van het verhaal van TO lijkt daar ook genoeg aanleiding toe (pestverleden, scheiding ouders, lastige gezinssituatie thuis).
TO, je lijkt al de nodige tegenwind gehad te hebben en na je tweede bericht snap ik ook dat je misschien niet de fut voelt om iets met de signalen van je man te doen, maar toch denk ik dat je er iets mee moet. Iemand schreef of vroeg hierboven naar therapie voor jou. Dat lijkt me zinvol voor je en hopelijk haalt dat wat van de chaos en grijze wolken weg. Met de juiste therapie kun je voor jezelf echt blijvende winst behalen. En als therapie nu niet oké voelt voor jou, dan heb je misschien wel wat aan een goede cursus mindfullness. Ik heb ooit een goede gevolgd en het hielp mij om de gedachtentrein in m’n hoofd te stoppen en meer te kijken naar “wat is er nu echt?” ipv in te stappen in de gedachtentrein vol met oude ervaringen, onzekerheden etc. Alleen al het besef “oh, daar gaat de trein weer” hielp me om grip te krijgen en dat te veranderen. Wie weet heb jij er ook wat aan, niet voor je man maar voor jezelf 💪
Sffn schreef op 06-06-2024 om 20:15:
[..]
Nu hebben ze komende 3 weken geen contact en zien ze elkaar een keer op een zondagochtend om weer te gaan hardlopen.
Ik wil je echt niet opjutten hoor, TO. Maar hij blijft tijdens de cursus ginder overnachten vanwege de afstand. En gaat hij dan daar waar de cursus is speciaal voor haar hardlopen. Die verre verplaatsing voor enkele rondjes hardlopen? Gaat die cursus trouwens in haar nabije buurt door?
Zelfs al is er niks tussen hen, en dat is goed mogelijk, dan gaat hij over jouw grenzen en wil hij geen rekening houden met jouw gevoelens.
Ben je iemand die bekend is met jaloezie of verlatingsangst? Of is dit de eerste keer dat je deze gevoelens ervaart? Ik vind trouwens dat in deze specifieke situatie jouw gevoelens niet als 'jaloezie' kunnen omschreven worden.
er.is.maar.1.Pino schreef op 06-06-2024 om 22:16:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Het kan heel goed een onderliggende angst als oorzaak hebben en gelet op de rest van het verhaal van TO lijkt daar ook genoeg aanleiding toe (pestverleden, scheiding ouders, lastige gezinssituatie thuis).
Het kan natuurlijk best een onderliggende angst zijn. Maar ik lees ook dat ze al 20 jaar samen zijn, en ik lees niet dat dit vaker heeft gespeeld. Misschien wel maar TO heeft het er niet over in ieder geval. Daarnaast vind ik het ook bijzonder dat de partner van de ex er hetzelfde over denkt, ook hij heeft er geen fijn gevoel bij.
TO, mijn 2 reacties schreef ik nadat ik enkel de OP had gelezen. Nu heb ik jouw reacties en je levensverhaal ook gelezen. Hopelijk heb ik je niet gekwetst met mijn vragen. Ik ben ook onder de indruk van hoe het in jouw leven allemaal is gegaan. En vind, met jouw verleden, dat je man toch meer rekening zou moeten houden met jouw gevoelens. Ik zeg niet dat er op dit ogenblik iets speelt, en de wil kan héél goed zijn, maar het vlees soms zwak.
Misschien toch nog proberen je emoties niet de overhand te laten als hij 'naar haar' is.
Vanuit België een warme omhelzing en de hoop dat jullie er samen goed uitkomen.
BritgetJones007 schreef op 06-06-2024 om 21:17:
ik bedoelde het meer, gezien het feit dat zowel haar man als die ex geen rekening willen houden met de grens van TO en van de man van die ex...wat voor soort type haar man is. Of hij bijvoorbeeld wel vaker zijn eigen plan trekt zonder rekening te houden met haar gevoelens? Zijn ze in deze relatie wel elkaars gelijken? Of heeft haar man, gezien haar kwetsbaarheid in onzekerheid, de "broek aan". Voelt hij ruimte door haar kwetsbaarheid in sociale zin?
Maar dus absoluut niet vervelend naar TO bedoeld en excuses dals dat wel zo overkwam
TO heeft inmiddels al bevestigd dat hier geen sprake van is. Dus houd er dan ook over op. Zoals iemand al eerder opmerkte, reageer jij wel vaker heel primair en lichtelijk hysterisch in bepaalde topics. TO heeft hier echt helemaal niets aan. Net als TO weer even expliciet confronteren met het feit dat ze geen vriendinnen heeft. Je kunt het ook even anders verwoorden toch? “Wat jammer dat je je verhaal nergens kwijt kunt”. Komt meteen heel anders over. Gewoon even nadenken voordat je iets uit je toetsenbord gooit.
Dweedledee schreef op 06-06-2024 om 23:46:
[..]
TO heeft inmiddels al bevestigd dat hier geen sprake van is. Dus houd er dan ook over op. Zoals iemand al eerder opmerkte, reageer jij wel vaker heel primair en lichtelijk hysterisch in bepaalde topics. TO heeft hier echt helemaal niets aan. Net als TO weer even expliciet confronteren met het feit dat ze geen vriendinnen heeft. Je kunt het ook even anders verwoorden toch? “Wat jammer dat je je verhaal nergens kwijt kunt”. Komt meteen heel anders over. Gewoon even nadenken voordat je iets uit je toetsenbord gooit.
Volgens mij had ik daar al mijn excuses voor gegeven toch, voor als het anders overkwam, dan hoe ik het bedoelde: wat vervelend dat je nergens je verhaal kwijt kan...
Maar wat jij primair reageren vindt, of hysterisch, is ook raar om te zeggen.
Want ik bedoelde het meer naar TO toe, dat ze best op haar intuïtie mag vertrouwen dat deze situatie een 'redflag' is. Ook al probeert haar man heel erg om recht te praten wat krom is. Sterker nog, TO heeft dit al veel eerder duidelijk aangegeven dat ze zich vervelend en onzeker over dit contact voelt, maar gaat door de houding van haar man, ook nog eens aan zichzelf twijfelen....dat leest voor mij als een 'mindfuck' en ja, dat heeft ze niet verdiend.
Maar goed, ik merk dat we anders over de situatie denken en ook inschatten. Dus ik denk dat we maar het beste overeen kunnen komen, dat wij er anders over denken en dat mag.
En ja ik snap de opmerking dat TO meer is dan moeder. Maar die opmerking had ik geplaatst, omdat juist die ex als een bedreiging (en terecht!) wordt ervaren door TO.
Wat ik vooral lees is dat het vooral draait om wat je man wil...zijn hobbies, zijn werk. Hij is voor zich zelf begonnen omdat dat zijn grote droom was. Jij hebt zelfs nog geprobeerd zijn hobbies mee te doen en leuk te vinden. Jullie hebben kinderen die veel zorg nodig hebben. Een eigen bedrijf is heeeel veeel werk....daar gaan veel uren in zitten. Kijk maar naar die cursus, ver weg overnachten. En jij regelt het thuis allemaal wel. En je werkt ook nog, doet veel op de school van je kinderen en je helpt je man in zijn bedrijf. Vrouw, jij verdient een lintje echt waar.
Als ik jou was zou ik eens goed na gaan denken wat jij graag wil. Je man wil meer aandacht van jou. Ik snap heel goed dat een weekend weg teveel voor je is nu, maar kijk eens voor 1 avond uit...en dan wat JIJ erg leuk vindt om te doen. Kom met een voorstel, wellicht een theateravond of een film. Of op zondagochtend, de kinderen naar opa en oma en ga samen wandelen in de natuur. Geen hardlopen, maar gewoon simpel wandelen.
Je bent jezelf wat verloren en dat is volkomen te begrijpen gezien je allemaal doorstaan hebt. Je hebt je behoorlijk aangepast aan hem. Terwijl jij je ook hebt moeten aanpassen aan de situatie die zich voordeed, namelijk 2 zorgenkinderen. En dat heb je toch maar mooi gedaan. je bent een lieve en goede moeder. En dat zou je man wel eens meer mogen waarderen.
Kataravrouw schreef op 07-06-2024 om 06:25:
Wat ik vooral lees is dat het vooral draait om wat je man wil...zijn hobbies, zijn werk. Hij is voor zich zelf begonnen omdat dat zijn grote droom was. Jij hebt zelfs nog geprobeerd zijn hobbies mee te doen en leuk te vinden. Jullie hebben kinderen die veel zorg nodig hebben. Een eigen bedrijf is heeeel veeel werk....daar gaan veel uren in zitten. Kijk maar naar die cursus, ver weg overnachten. En jij regelt het thuis allemaal wel. En je werkt ook nog, doet veel op de school van je kinderen en je helpt je man in zijn bedrijf. Vrouw, jij verdient een lintje echt waar.
Als ik jou was zou ik eens goed na gaan denken wat jij graag wil. Je man wil meer aandacht van jou. Ik snap heel goed dat een weekend weg teveel voor je is nu, maar kijk eens voor 1 avond uit...en dan wat JIJ erg leuk vindt om te doen. Kom met een voorstel, wellicht een theateravond of een film. Of op zondagochtend, de kinderen naar opa en oma en ga samen wandelen in de natuur. Geen hardlopen, maar gewoon simpel wandelen.
Je bent jezelf wat verloren en dat is volkomen te begrijpen gezien je allemaal doorstaan hebt. Je hebt je behoorlijk aangepast aan hem. Terwijl jij je ook hebt moeten aanpassen aan de situatie die zich voordeed, namelijk 2 zorgenkinderen. En dat heb je toch maar mooi gedaan. je bent een lieve en goede moeder. En dat zou je man wel eens meer mogen waarderen.
Dit dus. En dat jou man jou dan ook serieus mag nemen en stopt met het contact. Het werkt twee kanten op en het leest erg ongelijk.
En ik zou vandaag nog kijken of jullie in relatie therapie kunnen gaan. Daar wordt er echt wel doorheen geprikt wat er nu werkelijk aan de hand is en gevraagd te stoppen met dit contact. Dan pas kan er op een veilige manier aan de relatie worden gewerkt , zonder die derde persoon op de achtergrond. En ja, dan is er eerlijke ruimte om tijd voor elkaar te maken. En dan nog is het de vraag in hoeverre dit contact al niet jullie relatie heeft beïnvloed op de achtergrond.
Is je man dat niet bereidt, dan weet je helaas ook gelijk waar de 'onvrede' vandaan komt.
Madamecannibale schreef op 06-06-2024 om 22:22:
[..]
Het kan natuurlijk best een onderliggende angst zijn. Maar ik lees ook dat ze al 20 jaar samen zijn, en ik lees niet dat dit vaker heeft gespeeld. Misschien wel maar TO heeft het er niet over in ieder geval. Daarnaast vind ik het ook bijzonder dat de partner van de ex er hetzelfde over denkt, ook hij heeft er geen fijn gevoel bij.
Ik heb er een ander beeld bij. Ik lees dat ze al jaren af en toe appen en dat TO daar altijd onzeker van werd ‘want t is z’n ex’ en dat ze dat ook heeft uitgesproken. Dus die ex is volgens mij al jaren een twistpunt. De berichten van TO laten (in mijn ogen) een bult aan onverwerkte emoties zien en onzekerheid over mensen in het algemeen en (nu) haar man in het bijzonder richting die vrouw. En daar lijkt angst en onzekerheid te regeren want dat hij haar als jonge puber even leuk heeft gevonden is niet te vergelijken met de liefde die hij als volwassene voor TO heeft gevonden. En dat lijkt hij haar ook telkens duidelijk te maken maar TO blijft haar als gevaar zien en aandringen op contact verbreken.
T.a.v. de man van ex: Ik weet niet hoe dat ene gesprek is gegaan. Maar bij het beeld dat ik hier van TO krijg vraag ik me af of de angst daarin niet bevestiging zoekt ipv dat het ook echt zo is. (Als hij heeft gezegd “ik vind dat ook niet fijn” kan hij ook iets anders bedoeld hebben dan ‘ik vermoed dat die twee pubercrushes elkaar weer leuk vinden’).
TO, ik lees in je berichten wel veel terug waarin je aangeeft dat jij gevoelsmatig vanalles opoffert voor je man. Als je moeite hebt met de balans in jullie relatie (vanwege de verdeling zorg en werk) of je ondergewaardeerd voelt, dan zou je daar een gesprek met hem over kunnen aangaan. Want misschien zit daar wel je echte pijn en is die ex alleen maar een bliksemafleider. Sterkte TO
Ik neem niemand iets kwalijk met hoe ze dingen zeggen/uitspreken of bedoelen. Uiteindelijk ben ik de degene die deze topic heeft geopend, dus dan kan ik mij voorstellen dat er diverse berichten en antwoorden op komen.
De partner van zijn "ex" heeft degelijk hetzelfde gevoel als wat ik heb. Dat heeft mijn man mij verteld toen ik er naar vroeg. Ik wist tot aantal weken geleden niet dat hij al langere tijd weer contact met haar had. Zowel nu app als bellend. Ik ben niet het type dat continue een telefoon/mail gaat checken,
Het feit dat hij een hotelovernachting deed, was vanwege reistijd. En bij vorige cursussen (tevens andere plaatsen) waren er vaak ook mensen die bleven overnachten. Op dit moment was dat niet. De cursus was per toeval bij haar in de buurt, andere opties waren er niet voor deze cursus om te volgen op deze datum. Andere locaties waren veel verder weg of pas over enkele maanden en hij moest nu punten verzamelen vanwege zijn werk.
Het hardlopen gebeurde daar op de locatie, dus vandaar dat hij haar daar zag en vanwege de cursus haar kon helpen met opstarten van het hardlopen. Ze woont daar in de omgeving. Alle cursisten deden dat daar. En ja, hij heeft zijn certificaat, ik heb alle papieren gezien dus het is wel echt geweest. Maar daar twijfel ik echt niet aan, en nooit gedaan.
Ik heb echt wel een hele lieve man, en ik heb misschien inderdaad wat signalen vanuit hem afgewimpeld als je dat zo zou willen zien. Daar wil ik echt wel aan gaan werken maar heeft echt tijd nodig. Ook hij moet veranderen in dingen, en sommige dingen heb ik al besproken met hem. Alles is nu nog erg vers, vol emotie en even rust is soms ook nodig om dingen te laten bezinken.
Het feit dat ik geen vrienden heb is ook omdat ik mij daar niet op focus en mensen genoeg vertrouw. Ik heb een behoorlijke rugzak, en dat vertel je niet zomaar iedereen. Elke keer loopt het uit op een fiasco, dus bewust dat ik dat nu niet wil.
Ondanks dat probeer ik mezelf wel weer te vinden. Ik ben dol op fotografie, en probeer dat weer beetje op te pakken. Beetje bij beetje, stapje voor stapje.