Broer verbreekt contact
Even van me afschrijven hier.
Tijdens de feestdagen in December is de vlam in de pan geslagen. Broer stormde boos weg, gooide zichzelf uit de familie-app en was woest.
We liepen sowieso de deur niet plat bij elkaar maar als we elkaar zagen was het altijd. Ja, het ging altijd over de avonturen van broer, al dan niet flink aangedikt. Maar ach, spannender dan mijn huisjeboompjebeestjeleven. Ik kan oprecht zeggen dat ik geïnteresseerd ben in anderen en ik goed kan luisteren.
De reden achteraf van het wegstormen was tot mijn verbazing dat ik tot 3 keer toe niet reageerde op een verhaal dat hij wilde starten. Vervelend, maar we zaten aan tafel met hete pannetjes en mijn kleine kinderen, dus inderdaad op dat moment was ik afgeleid.
Hij voelde zich niet gehoord, er is nooit interesse in hem en hij was woest en er klaar mee. Bam. Contact verbroken.
En ik was (en ben) flabbergasted. Want zoals eerder geschreven. Het gaat altijd over hem. Alle appjes en uitnodigingen komen van mij af. Dat ik zijn nieuwe huis nog niet had gezien (dat was ook een ding) komt omdat hij altijd "ik kom er nog op terug" en "ja, ik moet in m'n agenda kijken" terug stuurt. En dan hoor ik niks en gaat ook het leven hier door. Ik heb dan ook niet het idee dat het zijn prioriteit heeft. Dat soort dingen.
Ik heb kort daarna contact gezocht, lukte niet. Ik heb hem een lieve maar eerlijke mail gestuurd, waarin ik ook schrijf dat ik van hem hou en dit graag face to face uitpraat. Geen reactie.
Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat eigenlijk ik degene ben die boos mag zijn. Want de beschuldigingen (gehoord via moeder) gaan juist de andere kant op.
Dit is ook het enige dat zij erover heeft gezegd, aangezien zij er (logisch) niet tussen wil zitten, maar ook ziet dat hij niet met mij gaat praten.
En daar zit ik nu nog het meest mee. Want ze zit er wel tussen. Pasen komt eraan. Geen broer en zus samen. Moederdag. Vaderdag. Wordt het een gevoel wie hoe laat mag komen? Ik vind dat zo erg voor mijn moeder.
Ik ben ontzettend conflictvermijdend en keek altijd met verbazing naar situaties waarin dit bij anderen gebeurde.
Ik wilde vooral een beetje van me afschrijven. Misschien is het herkenbaar bij anderen?
Libertine schreef op 10-04-2022 om 12:00:
Vaak oude patronen die er in zijn geslopen, maar het kan dat iemand zich daar op een gegeven moment niet meer comfortabel bij voelt. En dat schuurt.
Wat óók kan, en mij bij een extraverte broer en introvert zusje waarschijnlijker lijkt, is dat het oude patroon is dat hij het gevierde kind is en zij er een beetje bijhangt, en dat hij zijn speciale plek inmiddels bedreigd ziet worden door zijn zus en/of zijn neefjes en nichtjes. En eerst kon hij dat nog opvangen door de leuke oom te spelen voor de dreumessen, maar inmiddels werkt dat ook niet meer, want de kinderen zijn wat groter en kennen hem nauwelijks.
Of deze broer is zo extravert en vraagt veel aandacht doordát hij nooit gehoord is.
vraag het hem
O wacht hij wil geen contact
En dat heb je als zus nu maar te accepteren
Sterkte TO