Als ik het niet doe, wie doet het dan?
Na de zoveelste (vast herkenbare) discussie met m’n echtgenoot ben ik op zoek naar raad. We zijn al jaren getrouwd (samengesteld gezin) en echt hartstikke dol op elkaar. Één punt blijft regelmatig voor problemen zorgen en dat is de verdeling van taken in ons huishouden.
We werken allebei fulltime in een leidinggevende functie en hebben 3 kinderen thuis wonen. Ondanks vele pogingen om de taken goed te verdelen lukt dat eigenlijk nooit. Mijn man kan niet plannen, overziet dingen niet, toont zelden initiatief, is chaotisch en heeft een wonderlijk tijdsbesef etc. Als het gaat om boodschappen, kadootjes, feestjes, sociale contacten, vakanties, regelzaken, financiën etc komt alles op mijn bord. Zijn excuus is dat ik er veel beter in ben. Is ook zeker zo. Neemt niet weg dat ie het op z’n werk klaarblijkelijk wel kan.
Ik ben zo vreselijk zorgmoe en kan en wil al die ballen niet meer in de lucht houden. Ik werk minstens zoveel als hij, daarnaast bestaat het huishouden uit 3 kinderen waarvan er 2 van hem zijn waar ik het grootste deel van zorg op m’n bord heb.
Ik heb een aantal dingen geprobeerd. Bijvoorbeeld door het allemaal niet te doen. Gevolg is dat het gewoon niet gebeurt of niet goed gaat. Geen vakanties, geen rekeningen betaald, geen leuke activiteiten buiten de deur en niks in huis. Terwijl ik het toch heb volgehouden tot er letterlijk geen rol wc papier meer te vinden was, alle kasten waren leeggegeten en iedereen zonder ontbijt en lunch de de dag moesten beginnen.
Opdrachten geven heb ik ook geprobeerd. Met wisselend succes: hij, en twee van de kinderen, doen het slecht op een opdracht. Levert vrijwel altijd eerst een discussie op. Ook ben ik zo nog een groot deel van de tijd bezig om een soort manager te zijn en mn huisgenoten op instructieniveau te vertellen wat ze doen moeten. Vinden ze niet leuk, en ik ook niet.
Hij heeft geprobeerd vaste afspraken in zijn eigen agenda te zetten: de was op maandag, vrijdag boodschappen. Dat idee. Heeft ie 2x een week volgehouden en heeft daarna alleen nog maar vurig beargumenteerd waarom het hem niet was gelukt (Ik noem hem ook wel de smoesjeskoning)
Ter aanvulling: hij hoeft het niet op mijn manier te doen en reageer niet geagiteerd als hij wel iets regelt maar ik dat zelf anders zou hebben gedaan. Zo ben ik oprecht niet (kan wel geïrriteerd zijn dat als ik hem gevraagd heb te koken dat we dan pas om 22.00 eten, geef ik toe 
en wat er uit te besteden is heb ik uitbesteed (schoonmaak etc) en de kinderen koken allemaal 1x per week (waarvan 2 dat op dezelfde manier aanpakken als hij, haha)
Gesprekken helpen niet, ruzie maken helpt niet, maar dit zo door laten gaan Is voor mij geen optie.
iemand herkenning die de ultieme oplossing heeft?
Maar dat hij goed functioneert als leidinggevende maakt het alleen maar meer duidelijk dat het een kwestie van keuzes en interesses is, toch? Dat vindt hij belangrijk en dus stopt hij daar aandacht in, itt het huishouden
Bellejolie schreef op 12-05-2022 om 22:14:
[..]
Ach kom, als leidinggevende moet je het grote plaatje overzien, initiatief nemen, besluiten of je een project zelf kan afronden in bepaaldecyijd, of dat je dingen moet delegeren.
Bovendien: keer op keer op instructieniveau opdracht moeten geven om te stofzuigen. Mijn verstandelijk beperkte cliënten kunnen dit zelfstandig.
Het is alleen niet zo 'onbelangrijk' als het huishouden...
Ook dit hoort dus bij AD(H)D. Van taken die je liggen, ga je ‘aan’. Voor taken die je niet stimuleren krijg je jezelf niet ‘aan’.
Lexus schreef op 12-05-2022 om 23:16:
Maar dat hij goed functioneert als leidinggevende maakt het alleen maar meer duidelijk dat het een kwestie van keuzes en interesses is, toch? Dat vindt hij belangrijk en dus stopt hij daar aandacht in, itt het huishouden
Dat is een groot misverstand.Het is niet zo dat iemand met ADHD niet WIL, hij of zij KAN niet. Behalve als de interesse erg groot is. Maar dat bepaal je dus niet zelf, met wilskracht of zo.
Hij kan wel als hij wil, zeggen ze van een kind met ADHD. Nee, hij kan als hij gepassioneerd is.
Mija legt het goed uit 
Maanlicht schreef op 12-05-2022 om 23:35:
[..]
Dat is een groot misverstand.Het is niet zo dat iemand met ADHD niet WIL, hij of zij KAN niet. Behalve als de interesse erg groot is. Maar dat bepaal je dus niet zelf, met wilskracht of zo.
Hij kan wel als hij wil, zeggen ze van een kind met ADHD. Nee, hij kan als hij gepassioneerd is.
Gepassioneerd zijn voor huishoudelijke bezigheden. Tja. Wat zullen we daarvan zeggen..
Is het een idee allebei te doen waar je plezier in hebt en/of voldoening uit haalt, en voor alles wat blijft liggen iemand in te huren?
Of inderdaad een dagdeel te prikken en samen nuttig bezig te zijn.
op zich mooi dat er excuses worden gezocht voor waarom hij geen reet uitvoert, ook niet na herhaaldelijk verzoek maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat hij een luie donder is.
Vavoom schreef op 12-05-2022 om 23:47:
op zich mooi dat er excuses worden gezocht voor waarom hij geen reet uitvoert, ook niet na herhaaldelijk verzoek maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat hij een luie donder is.
Nou, dit. Ik heb TO nergens zien schrijven dat de beste man een stoornis heeft, maar zijn diagnose is hier al gesteld.
LaFleurNoire schreef op 12-05-2022 om 23:50:
[..]
Nou, dit. Ik heb TO nergens zien schrijven dat de beste man een stoornis heeft, maar zijn diagnose is hier al gesteld.
tja, het klinkt voor mij als de beschrijving van verschillende mensen in mijn omgeving.
Maar uiteraard kan ik er helemaal naast zitten.
Ik zou indien mogelijk nog meer uitbesteden ( als je met twee fulltime werkt moet dat kunnen), bv strijk, boodschappen ophalen.
En/ of man heel concrete opdrachten geven: de weekboodschappen zijn voor jou, in die winkel en op dat moment, hier is het lijstje. leg je erbij neer dat jij het overzicht moet bewaren.
LaFleurNoire schreef op 12-05-2022 om 23:50:
[..]
Nou, dit. Ik heb TO nergens zien schrijven dat de beste man een stoornis heeft, maar zijn diagnose is hier al gesteld.
Nee, dat is niet zo. Er wordt alleen een alternatieve mogelijkheid genoemd van wat er aan de hand zou kunnen zijn, naast ‘diagnoses’ als ‘luie donder’, ‘ongeïnteresseerd’, ‘hij gebruikt je als slaaf’, ‘onaantrekkelijk’, ‘geen lieve man’, ‘smoesjeskoning’ en ‘hij neemt je niet serieus’.
Heb je het zelf echt niet door? Je sneert over de suggestie dat hij eventueel AD(H)D zou kunnen hebben, terwijl de man hier met de meest vreselijke en onaardige kwalificaties wordt neergesabeld. Dat is toch raar!
Google er eens op TO. Als hij het zou kunnen hebben, zul je het met hard confronteren, herhalen dat je het zo vervelend vindt en afwijzen niet redden namelijk. Dan zullen jullie met zijn ADHD moeten leren werken. En ja, hij ook. Want het is geen excuus om zijn hielen te lichten en jou alles te laten opknappen. Maar dat gaat dan niet op de ‘normale’ manier. Daarom zeg ik het, omdat het je, als het aan de orde zou zijn, nodig is om daar rekening mee te houden in hoe jullie het samen aanpakken.
Vavoom schreef op 12-05-2022 om 23:47:
op zich mooi dat er excuses worden gezocht voor waarom hij geen reet uitvoert, ook niet na herhaaldelijk verzoek maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat hij een luie donder is.
Dat kan. Het kan ook anders zijn.
Als ADHD-er ben je aangeschoten wild. In dit draadje kun je precies zien waarom mensen er niet gauw open over zijn dat hun brein op bepaalde momenten een bizarre gatenkaas is en liever smoezen verzinnen. Mensen gaan niet empathisch vragen hoe het komt dat je geen overzicht hebt, niet in beweging komt, de rommel niet achter je kont opruimt of het eten pas om tien uur klaar hebt. En natuurlijk snap ik heel erg goed dat begrip ver te zoeken is als je midden in de rotzooi zit, om 22u nog moet eten en de koelkast ondanks beloftes leeg blijft. Maar op een ander moment, als je allebei ontspannen bent, zou je er eens naar kunnen vragen hoe hij dit zelf ervaart. Je kan na een goed gesprek altijd nog concluderen dat hij gewoon een vervelende vent is die misbruik van je maakt.
De buitenstaanders hier hebben al helemaal geen frustratie van zijn wangedrag. Dus waarom die zonder enige informatie direct beginnen te veroordelen, is me werkelijk een raadsel.
Dat hij add heeft zou goed kunnen. Dat heb ik meerdere keren bij hem geopperd. Het maakt hem boos, vindt dat ik doe alsof er iets mis met hem is, ervaart het als een aanklacht. Hij wil er niet aan zeg maar. Hij zegt dat dit is wie hij is.
Ik snap het. Labels zijn niet leuk, en hij voelt het oprecht als iets dat mis met hem zou kunnen zijn. Maar het staat wel een gezamenlijke oplossing in de weg. Want hij is wie hij is, en ik hou enorm van hem, maar iedere keer als er iets van z’n bord valt valt het op de mijne en zolang hij niet bereid lijkt naar een oplossing te zoeken (of het nou add is of niet) lijkt de oplossing alleen bij mij te liggen. En dat maakt me een tikkie wanhopig.
Overigens, ik schets met dit topic een deel van wie hij is omdat dit voor mij een (groot) probleem is. Maar daarnaast is deze man lief, liefhebbend, geestig, als je hem midden in de nacht belt voor hulp is ie fluitend binnen no time bij je, is gezellig met de kinderen en is ie vrijwel altijd vrolijk. Kortom: genoeg om van te houden.
Te persoonlijk
Of hij niet wil of niet kan maakt qua resultaat niet uit; je staat er alleen voor zonder uitzicht op enige verbetering.
Dus je moet het of accepteren of gaan latten.
LaFleurNoire schreef op 13-05-2022 om 05:51:
Te persoonlijk
???