Man weet het niet meer
Nadat ik meer dan twee jaar geleden uitviel omdat het zowel op werk als prive niet meer ging heb ik intensieve therapie gevolgd. Was zwaar overspannen maar kampte ook met veel dingen/gevoelens uit jeugd. Hiervoor heb ik schematherapie gevolgd. Zowel groepsverband als individueel. Inclusief emdr-behandelingen. Ik heb daarna nig 3 maanden een 2 daags revalidatietraject gevolgd en nu even niks meer.
Nu het langzaam juist wat beter gaat (ik ben er nog niet helemaal maar veel meer rust) heeft mijn man, die mij altijd door dik en dun heeft gesteund uitgesproken dat hij niet meer weet of hij zo verder met me wil. De liefde is er nog wel, dat is het niet geeft hij aan. Maar het is zo moeilijk en zwaar voor hem geweest dat hij nu ineens zich afvraagt of hij oud met me wil worden. Ik heb ups gehad maar ook vele diepe dalen. Veel boosheid wat ik op hem afreageerde (omdat hij mijn veilige haven was en is). Dus ik snap hem wel. Hij zegt dat ik echt wel veranderd ben. Milder. Maar mijn buien heb ik soms nog wel. Al is het in veel mindere mate. Maar dit is natuurlijk geen excuus.
Hij wil ook gezien worden. En dat is er bij ingeschoten afgelopen jaren! Eigenlijk altijd. Het draaide altijd om mij.
Ik ben me doodgeschrokken. Wil hem echt niet kwijt en besef me dat ik echt tekortgeschoten heb. Ik hou echt zoveel van hem! Ik
Besef me dat ik nu keihard aan onze relatie moet werken. Ook voor onze dochter. Hij wil het wel een kans nog geven zegt hij. En hoop zo dat dit werkt.
Zijn er meer mensen die dit meegemaakt hebben?
En hebben jullie tips voor me? We zijn nu wel met elkaar in gesprek. Ik heb dit aangevoeld, ook een poos terug aan hem gevraagd. Maar hij zei dat er niks was. En ik dacht daarom dat ik het in mijn hoofd haalde. Ik ben blij dat het bij hem eruit is. Maar het maakt me ook mega onzeker.
Jane1403 schreef op 28-02-2025 om 12:16:
[..]
De optie relatietherapeut hebben we vanmorgen nog met elkaar besproken. Partner staat daar voor open maar hij hoopt ook dat we dit samen (zonder) kunnen. Door in gesprek te blijven. Ook omdat we het tijdens mijn traject meerdere keren met systeemtherapeut, mijn psychotherapeut en onlangs ook tijdens de revalidatie in gesprek zijn geweest.
Ik moet het nu ook allemaal laten bezinken. Mijn gevoelens gaan alle kanten op. De ene keer heb ik het volle vertrouwen dat dit goedkomt, en de andere keer word ik met een naar gevoel wakker omdat ik bang ben dat het helemaal mis loopt. Het is ook nog maar een paar dagen dat hij het eruit heeft gegooid.
Wees voorzichtig dat je zijn twijfels niet opnieuw om jezelf gaat laten draaien. Dus dat jij er van de kaart van ben, en zo moeilijk heb met zijn twijfels, en dat het voor jou zo zwaar is dat hij twijfelt
Nee die periode is lang geweest in je relatie en dat is nu klaar. Hij heeft je gesteunt, jij bent weer op de rit. Nu ben jij de sterke en mag hij zwak zijn. Jij hebt geen twijfels. Je houdt van hem en hij mag uitzoeken wat hij voelt en jij staat nu als een rots in de branding. Je praat met hem over hobbys en leuke dingen, je vrijt met hem, je gaat samen naar de film/wandelen/een andere hobby en je geeft hem tegelijk ruimte om uit te zoeken. Zonder het te hebben over jou nu.
absor schreef op 01-03-2025 om 13:02:
[..]
Wees voorzichtig dat je zijn twijfels niet opnieuw om jezelf gaat laten draaien. Dus dat jij er van de kaart van ben, en zo moeilijk heb met zijn twijfels, en dat het voor jou zo zwaar is dat hij twijfelt
Nee die periode is lang geweest in je relatie en dat is nu klaar. Hij heeft je gesteunt, jij bent weer op de rit. Nu ben jij de sterke en mag hij zwak zijn. Jij hebt geen twijfels. Je houdt van hem en hij mag uitzoeken wat hij voelt en jij staat nu als een rots in de branding. Je praat met hem over hobbys en leuke dingen, je vrijt met hem, je gaat samen naar de film/wandelen/een andere hobby en je geeft hem tegelijk ruimte om uit te zoeken. Zonder het te hebben over jou nu.
Zo zou ik het het liefst hebben. Klinkt perfect! 
Dankjewel voor al jullie reacties. Over wel of niet relatietherapie straks. Of voor hem individuele therapie. We laten het nu allebei bezinken. Partner wil helemaal niet dat we alles ineens drastisch gaan veranderen om de relatie te redden. Dat ik me ga uitsloven.
Partner heeft mijn ogen geopend. Ik neem hem niks kwalijk hierom dat zou ook wel heel raar zijn. Ik snap wel dat het voor hem Tot een punt kwam dat hij twijfels kreeg.
Hij is niet degene die om moet kunnen gaan met mijn boze buien maar ik moet dat wel en dat gaat echt veel veel beter. Gelukkig maar en dat ziet hij ook.
Gelukkig is er nog wel een hoop liefde en dat geeft me wel vertrouwen. Mezelf helemaal veranderen kan ik niet maar ik kan hem wel gaan zien en er voor hem zijn. We hebben afgesproken dat we met elkaar in gesprek blijven. Hij heeft aangegeven dat hij opgelucht is dat alles er nu uit is. We willen eigenlijk maar een ding. Dat is elkaar blij maken. Het fijn met elkaar hebben.
Jane1403 schreef op 01-03-2025 om 14:08:
Dankjewel voor al jullie reacties. Over wel of niet relatietherapie straks. Of voor hem individuele therapie. We laten het nu allebei bezinken. Partner wil helemaal niet dat we alles ineens drastisch gaan veranderen om de relatie te redden. Dat ik me ga uitsloven.
Partner heeft mijn ogen geopend. Ik neem hem niks kwalijk hierom dat zou ook wel heel raar zijn. Ik snap wel dat het voor hem Tot een punt kwam dat hij twijfels kreeg.
Hij is niet degene die om moet kunnen gaan met mijn boze buien maar ik moet dat wel en dat gaat echt veel veel beter. Gelukkig maar en dat ziet hij ook.
Gelukkig is er nog wel een hoop liefde en dat geeft me wel vertrouwen. Mezelf helemaal veranderen kan ik niet maar ik kan hem wel gaan zien en er voor hem zijn. We hebben afgesproken dat we met elkaar in gesprek blijven. Hij heeft aangegeven dat hij opgelucht is dat alles er nu uit is. We willen eigenlijk maar een ding. Dat is elkaar blij maken. Het fijn met elkaar hebben.
Je hoeft jezelf helemaal niet te veranderen, je bent goed zoals je bent. Het enige wat je moet veranderen om je relatie te behouden zijn je boze buien.
Waterfles schreef op 01-03-2025 om 12:58:
[..]
Ik denk dat TO en partner alle schokkende dingen er al uit hebben gegooit naar elkaar, nl partner die niet meer met TO verder kan/ wil leven op de manier waarop het ging. En TO die veel boosheid en afreageren naar haar partner heeft gedaan in het verleden.
Ze kunnen nu alleen nog maar nader naar elkaar toe gaan. Zo te lezen heeft TO’s partner vooral behoefte aan samen zijn op een prettige manier, samen praten en gehoord worden. Dat er naar hem wordt geluisterd.TO’s partner heeft al veel therapie sessie’s bijgewoond in het verleden. Zo te lezen zit hij niet echt te wachten op individuele sessies.
Dat waren denk ik sessies samen met TO. Juist individuele sessies, waar hij ongefilterd met een buitenstaander kan praten over zijn gevoel, zouden wel eens heel helpend voor hem kunnen zijn.
Jane1403 schreef op 01-03-2025 om 14:08:
We hebben afgesproken dat we met elkaar in gesprek blijven. Hij heeft aangegeven dat hij opgelucht is dat alles er nu uit is. We willen eigenlijk maar een ding. Dat is elkaar blij maken. Het fijn met elkaar hebben.
Mooi!
Wil toch nog even verder schrijven.
We zijn nu 3 weken verder. We hebben veel gepraat, geknuffeld , zijn intiem en het is aan de ene kant heel fijn. Ik denk denk dat ik deze wake up call nodig had om mijn partner weer te zien Ik heb geen twijfels over mijn gevoel voor hem. Dat is heel duidelijk. En ik wil zelf met hem bouwen aan een gelijkwaardige liefdevolle relatie.
Aan de andere kant merk ik dat ik het gevoel van controle over zijn gevoel wil houden. Ik wil eigenlijk elke dag weten hoe zijn gevoel is. Of hij blij is. Of juist niet. Ik heb soort van bevestiging nodig dat het tussen ons goedkomt. En of zijn gevoel, van dat het niet oke was, misschien vandaag wel beter is. Maar ja ik zie ook dat dat gevoel niet uit het niets is ontstaan. En dat dat niet even in drie weken opgelost is. ik sta eigenlijk continue aan. Terwijl ik dit helemaal niet wil. Stemmetje in mijn achterhoofd van: haal je niks in je hoofd misschien is het te laat voor hem. Blijf maar op je hoede. Dit is overigens het schema wat mijn leven lang speelt en ik aan het doorbreken was/ben.
Partner is eerlijk. Hij vindt het fijn hoe het NU gaat. Maar is zich wel bewust dat hoe alles is begaan niet oke was. Dat is een besef. Daar moet hij uiteindelijk iets mee.
Maar wat kunnen we in de tussentijd? Ik wil zeker niet continue beslag op hem leggen. Wil hem alle ruimte geven. Maar ik kan niet doen alsof er niks gezegd is.
Ik ben net klaar met therapie maar kan wel handvatten gebruiken om door te kunnen gaan. Ik sta stil ook uit angst dat onze relatie voorbij gaat. Ik wil eigenlijk door met mijn herstel. Maar weet even niet hoe.
En hoe kan ik het fijn maken verder thuis. Wat luchtiger voor mezelf zonder dat rotgevoel bij me te dragen zodat partner het gevoel heeft dat ik op hem leun? En dat ik me ook weer zelfverz ekeder ga voelen.
Misschien meer afleiding zoeken? Meer werken, cursussen, hobby's op stap met vriendinnen. Je maakt dan weer wat mee en hebt dan wat luchtige gespreksonderwerpen over wat je mee hebt gemaakt. Je gaat je dan misschien ook wat onafhankelijker van hem voelen en dat kan voor hem ook weer verlichtend zijn?
Bolmieke schreef op 18-03-2025 om 16:23:
Misschien meer afleiding zoeken? Meer werken, cursussen, hobby's op stap met vriendinnen. Je maakt dan weer wat mee en hebt dan wat luchtige gespreksonderwerpen over wat je mee hebt gemaakt. Je gaat je dan misschien ook wat onafhankelijker van hem voelen en dat kan voor hem ook weer verlichtend zij?
Dat lukt nog niet. Wil als het beter gaat wel opzoek naar een leuke baan.
Heb nog een cursus liggen dus dat is een goede om mee verder te gaan.
Afspreken met vriendinnen doe ik de laatste tijd ook. Ik ben door mentale klachten voorlopig volledig afgekeurd. Ik hoop dit jaar en anders volgend jaar te gaan kijken wat ik zou kunnen gaan doen qua werk. Uiteindelijk wil ik weer aan het werk maar heb nog tijd nodig. Wil wel graag.
afspreken met vriendinnen doe ik ook en sporten, maar mijn energie is beperkt. Het is gauw nog teveel. Was nog aan het opbouwen maar een tegenslag zet me dan weer even stil.
Dank in ieder geval
Mocht je nog willen dan zou je altijd voor nog een paar sessies naar je therapeut kunnen gaan. Of als dit afgesloten is, eventueel naar een psycholoog in je buurt voor wat begeleiding.
Fijn te lezen dat je partner en jij op een goede manier vooruit gaan en je partner het fijn vindt hoe het nu gaat.
Waterfles schreef op 19-03-2025 om 02:38:
Mocht je nog willen dan zou je altijd voor nog een paar sessies naar je therapeut kunnen gaan. Of als dit afgesloten is, eventueel naar een psycholoog in je buurt voor wat begeleiding.
Fijn te lezen dat je partner en jij op een goede manier vooruit gaan en je partner het fijn vindt hoe het nu gaat.
Ja het is fijn. Maar zijn gevoel, de twijfel of hij met mij verder wil is er nog steeds. En dat maakt mij onzeker. Ik heb voor mezelf een afspraak gemaakt bij de POH. Dus hopelijk helpt dat een beetje. Dat wil mijn vriend voor zichzelf ook doen.
Jane1403 schreef op 19-03-2025 om 11:46:
[..]
Ja het is fijn. Maar zijn gevoel, de twijfel of hij met mij verder wil is er nog steeds. En dat maakt mij onzeker. Ik heb voor mezelf een afspraak gemaakt bij de POH. Dus hopelijk helpt dat een beetje. Dat wil mijn vriend voor zichzelf ook doen.
Het is naar dat je niet weet waar je aan toe bent maar zekerheid zul je nooit krijgen, dat heeft namelijk niemand. Zou het helpen om je te richten op een leven alleen? Hoe je dat zou doen en wat je dan zou doen en hoe je het zo leuk mogelijk voor jezelf zou kunnen maken? Zou je dat wat sterker kunnen maken? Ik bedoel niet dat je moet gaan scheiden maar als gedachte experiment. Nu ben je heel afhankelijk van je man om gelukkig te worden. Het is ook goed mogelijk dat hij altijd blijft twijfelen en blijf jij dan voor altijd in onzekerheid?
Bolmieke schreef op 19-03-2025 om 12:48:
[..]
Het is naar dat je niet weet waar je aan toe bent maar zekerheid zul je nooit krijgen, dat heeft namelijk niemand. Zou het helpen om je te richten op een leven alleen? Hoe je dat zou doen en wat je dan zou doen en hoe je het zo leuk mogelijk voor jezelf zou kunnen maken? Zou je dat wat sterker kunnen maken? Ik bedoel niet dat je moet gaan scheiden maar als gedachte experiment. Nu ben je heel afhankelijk van je man om gelukkig te worden. Het is ook goed mogelijk dat hij altijd blijft twijfelen en blijf jij dan voor altijd in onzekerheid?
dankjewel voor je reactie Bolmieke. Misschien is dat wel een goede tip. Ik kom uit een diep dal met depressie en angststoornis. De therapie is gestopt om zelf te proberen met mijn gevoelens en angsten om te gaan. Iedereen (inclusief partner) zeggen dat ik dat zelf kan, dat ik sterk ben. Maar voel dat niet zo. En ik wil ook wel maar ik weet niet hoe. Ik wil ook niet van hem afhankelijk zijn. Mijn hoofd stopt ook niet met piekeren en de ergste scenario’s te bedenken met wat er allemaal mis kan gaan. Ik was daar al mee aan de slag. Maar het was nog maar het begin zeg maar. Deze dip komt me eigenlijk te vroeg. Ondanks ik blij ben dat mijn vriend het te sprake heeft gebracht.
Anyway ik ga jouw tip eens proberen.
Jane1403 schreef op 19-03-2025 om 16:08:
Deze dip komt me eigenlijk te vroeg. Ondanks ik blij ben dat mijn vriend het te sprake heeft gebracht.
Dus dan draait het toch weer om jou...
Hoe begrijpelijk het is dat jij geen definitieve beterschap kan beloven, je maakt door deze gedachten wel iets stuk.
Want of je het nu uitspreekt of niet:
Het slagen van de relatie of de twijfels van jouw partner over de relatie slaan jou uit het veld: waardoor het weer om jou draait in plaats van om hem/jullie samen. Vaak is dat voelbaar voor de ander.
Ik vind het heel logisch en eerlijk van je partner dat hij nu geen definitieve uitspraken doet, want iets beloven wat je misschien niet waar kan maken is ook niet fair.
Toch zou ik er rekening mee houden dat deze relatie misschien niet meer toekomstbestendig is. Door die angst zul je ook heen moeten. Pas je wat je over je angsten hebt geleerd toe in de praktijk?
Het draait zeker niet alleen om mij. We zijn heel transparant in onze gevoelens. Ik hoor hem in al zijn eerlijkheid . En hij luistert naar mij maar geeft ook zijn grens aan als het hem teveel is. En ja ik voel me niet stabiel nu. Ben behoorlijk uit het veld geslagen, maar herpak me Uiteindelijk weer. Ik kan me wel stoer doen en me inhouden. Maar dan komt het er uiteindelijk ongefilterd uit. We zijn goed met elkaar in gesprek en het gevoel van beide kanten mag er zijn.
Ik denk zelf dat het veel beter kan worden, in de relatie. Maar daar zijn er twee voor nodig. En hoe het ook gaat, welke keus er straks ook gemaakt wordt, we doen dit zorgvuldig en er worden zeker geen overhaaste beslissingen genomen.