Introvert? Schrijf mee.
Op Viva was er ooit een goedlopend topic met dit onderwerp. Dus hier een nieuw topic waarin ik en anderen hopelijk goed ons digitale ei kwijt kunnen.
TO trapt af:
Als kind al moest ik naar de schoolpsycholoog, want Mickje was wel heel erg in zichzelf gekeerd en speelde veel alleen. Die drang naar alleen zijn en rust is altijd gebleven. Op de middelbare school dook ik regelmatig de mediatheek in in de pauze om even lekker alleen te zijn.
Sociaal ben ik wel, zeker. En ook een gangmaker: ik hou van een praatje en gezelligheid. Maar alleen zijn vind ik nog fijner. Lekker mijn eigen ding doen. En ik vermaak me ook altijd prima, zelden voel ik me eenzaam. Door de jaren heen ook heel veel alleen gereisd en alleen op stap geweest.
Twee jaar geleden kreeg ik een relatie, iets wat ik niet voor mogelijk hield. Maar het gaat goed. Maar samenwonen? Never nooit. Ik moet genoeg me-time hebben. Dus lang leve de LAT-relatie.
Corona en lockdowns? Geen last van gehad, sterker nog: er kwam een fijne rust over me heen. Niet meer de drang van overal heen moeten en sociaal doen. Gewoon thuis zijn en mijn eigen ding doen.
Ik werk in best een drukke en dynamieke setting in de zorg. Ik hou van mijn baan. Maar als ik naar huis ga heb ik echt weer tijd voor mezelf nodig. En teamuitjes ? Nee, liever niet.
Wie is er ook een introvert? Schrijf gezellig mee..
Ik snap die stellen sowieso niet die alles samen moeten doen. Ik zou daar doodmoe van worden. Ik denk dat het zeer belangrijk is om een partner te kiezen die bij je past.
In het verleden heb ik een tijdje een relatie gehad met een extravert, maar dat putte me volledig uit, daar had ik zeker niet mee kunnen samenwonen.
LydiaDietz schreef op 17-07-2021 om 23:54:
Ik meld me ook. Een feest van herkenning hier. Ik was altijd al de stille in gezelschappen, werd toen nog als verlegen gezien. Ik doe het gewoon veel beter 1 op 1.
Op kamers wonen was een verschrikking die ik 3 jaar heb volgehouden. Eerst drukte tijdens de studie, drukte op stages en dan thuiskomen in een VOL huis. Ik sloot me vaak op in mijn kamer.
Ik houd niet van grote groepen, maar 1 op 1 vind ik zelf dan ook weer lastig. Ik ben namelijk wel best verlegen en ik heb het idee dat ik ook wel een beetje de gave mis om een gesprek levendig te houden en een ander zich echt op z'n gemak te laten voelen. 1 op 1 is voor mij vaak keihard werken.
Hier nog een introvert. Lees hier een hoop herkenbaarheid. Vind het ook echt wel leuk om wel eens sociale dingen te doen, maar heb daarnaast ook echt tijd voor mezelf nodig. Na een dag werken bijvoorbeeld vind ik het heerlijk om s avonds niets te hoeven.
BIj mij kan mijn ASS hierin ook wel een rol spelen.
Vermaak mezelf ook alleen prima met bijvoorbeeld lezen of haken.
Had er ook geen moeite mee dat er tijdens de lockdowns minder mogelijk was.
Had sinds er weer meer mogelijk was pas ook weer in een weekend allebei de dagen iets, moest er toch weer aan wennen en ondanks dat ik beide dingen leuk vond merkte ik dat het me toch weer even wat meer energie kostte. Kon gelukkig daarna wel weer tijd nemen om op te laden gelukkig.
Ik vind 3 personen het fijnste (incl mezelf), dan heb je met z'n drieën een gesprek, maar heb je af en toe ook tijd om na te denken, omdat de andere twee samen doorpraten over een bepaald onderwerp.
Een op een vind ik ook fijn, soms is het inderdaad intensief, dat ligt aan de persoon. Vier lukt me ook nog wel, dan splitst het gesprek zich vaak, dat vind ik ook wel leuk qua dynamiek, maar daarboven begint het al snel uitputtend te worden.
Behalve bij mijn familie, maar daar voel ik me zo op mijn gemak, dat het anders voelt.
Julali schreef op 18-07-2021 om 12:57:
Ik vind 3 personen het fijnste (incl mezelf), dan heb je met z'n drieën een gesprek, maar heb je af en toe ook tijd om na te denken, omdat de andere twee samen doorpraten over een bepaald onderwerp.
Een op een vind ik ook fijn, soms is het inderdaad intensief, dat ligt aan de persoon. Vier lukt me ook nog wel, dan splitst het gesprek zich vaak, dat vind ik ook wel leuk qua dynamiek, maar daarboven begint het al snel uitputtend te worden.
Behalve bij mijn familie, maar daar voel ik me zo op mijn gemak, dat het anders voelt.
Dolarde schreef op 18-07-2021 om 13:03:
[..]
Sorry dit forum is nog even wennen, wat mij betreft is een op een het best maar meestal ben ik dan de luisteraar en de ander de prater. Tenzij het over algemene onderwerpen gaat.
ik ben graag op mezelf, en snel overprikkeld. Maar ben wel redelijk sociaal.
Verjaardagsfeesten vind ik een gruwel. Ik ben al overprikkeld als ik de kamer in stap.
Ook eigen verjaardagen of die van de kinderen vind ik horror. Gelukkig zijn de kinderen inde zomer jarig en vieren we het altijd in het park. Dat scheelt een hoop stress bij mij. En met mijn man spreek ik altijd af wie, wat doet. Dat geeft mij het meeste rust.
redbulletje schreef op 18-07-2021 om 08:42:
Ik snap eigenlijk nooit dat mensen die snel overprikkeld zijn toch gaan samenwonen of erger nog: kinderen krijgen! Dat is toch overprikkelling in 't kwadraat? Ik zou 24/7 kortsluiting in mijn hersenen hebben ipv nu enkel op de stressmomentjes van de dag.
Ik denk dat het ligt aan je partner (en je kinderen), ik heb een rustige partner en ik kan helemaal mezelf zijn bij hem. Mijn zoontje kan heerlijk in z'n eentje zitten spelen en moet ook alleen opladen en mijn dochtertje slaapt ongeveer de hele dag (nu nog, 2maanden oud).
Ik heb mijn leven wel zo ingericht dat ik voldoende tijd voor mezelf heb. Maar het ligt ook aan waar je in de schaal van introvert van extraverte zit, ik zit denk ik ergen 60-40
Tatemae schreef op 18-07-2021 om 13:18:
ik ben graag op mezelf, en snel overprikkeld. Maar ben wel redelijk sociaal.
Verjaardagsfeesten vind ik een gruwel. Ik ben al overprikkeld als ik de kamer in stap.
Ook eigen verjaardagen of die van de kinderen vind ik horror. Gelukkig zijn de kinderen inde zomer jarig en vieren we het altijd in het park. Dat scheelt een hoop stress bij mij. En met mijn man spreek ik altijd af wie, wat doet. Dat geeft mij het meeste rust.
Mijn eigen verjaardag en ook die van man vieren wij nooit. We nemen die dagen altijd vrij en gaan dan samen iets leuks doen.
De familie is bij ons aan mijn kant klein, aan zijn kant is er een familielid met heel veel aanhang. Als we daarheen moeten is er altijd een grote groep mensen aanwezig. Ik was heel blij dat dit de afgelopen tijd even niet hoefde, maar langzamerhand begint het weer. Vooral de feestjes 's avonds heb ik een hekel aan. Voel me dan soms zo ongelukkig dat ik maar langdurig op het toilet ga zitten.
Fidodido schreef op 18-07-2021 om 13:21:
[..]
Ik denk dat het ligt aan je partner (en je kinderen), ik heb een rustige partner en ik kan helemaal mezelf zijn bij hem. Mijn zoontje kan heerlijk in z'n eentje zitten spelen en moet ook alleen opladen en mijn dochtertje slaapt ongeveer de hele dag (nu nog, 2maanden oud).
Ik heb mijn leven wel zo ingericht dat ik voldoende tijd voor mezelf heb. Maar het ligt ook aan waar je in de schaal van introvert van extraverte zit, ik zit denk ik ergen 60-40
Dat denk ik ook. Ik ben duidelijk introvert, maar kan toch een hoop hebben. Soms ga ik ver over mijn eigen grenzen, bijvoorbeeld op een festival, of tijdens een vakantie, dan ben ik echt uitgeput, maar dat maak ik later weer goed.
Weekenden en vakanties zijn voor veel mensen oplaadmomenten, maar ik moet het juist hebben van mijn gestructureerde leven doordeweeks. Soms neem ik een dag vrij als de kinderen weg zijn, dan ben ik een dag alleen om op te laden.
Leuk om jullie verhalen te lezen!
Bij mij is het echt hoe ouder ik wordt, hoe erger het wordt. Ik doe ook weinig sociaals, vroeger ging ik heel veel uit - maar dat kan ik me nu niet meer voorstellen.
Ik kan wel hebben dat als ik een tijd met veel mensen ben samengeweest, bv een netwerkborrel, of een terrasje met 1 vriend, dat ik dan echt tijd nodig heb voor mezelf, om alle gesprekken te verwerken.
Een avondwandeling plan ik bv vroeger op de avond, en niet dat ik thuiskom en gelijk wil slapen, want ik heb dan echt me-time nodig. Tussen de wandeling en het slapen gaan.
Hoe plannen jullie de weekenden eigenlijk in? Ik heb een regel voor mezelf dat ik in het weekend niet afspreek (of mezelf laat overhalen) behalve met familie. Maar familie kost me ook weinig energie, want ga bij mijn broer en zus thuis net zo makkelijk op de bank liggen als ik even niet meer sociaal wil doen haha.
De reden dat ik niet afspreek in weekenden is echt om op te kunnen laden voor de werk week. Merkte na een tijdje dat ik me echt heel somber begon te voelen omdat ik dan vaak dacht: kom Op, wat maken die paar uurtjes afspreken nou uit? En dan vloog het weekend voorbij en was ik eigenlijk nog niet uitgerust op maandag morgen. Nu ik de weekenden bewaak voel ik me weer vrolijk en heb ik ook weer zin om te werken als de wekker maandag gaat.
Mijn weekenden zijn vaak wel pittig, daarom neem ik de maandagochtend vaak voor mezelf.
Ik ben dan wel aan het werk, maar doe alleen de rustige taken zonder anderen erbij en ik doe het rustig aan. Laptop open, koffie erbij, dan rust ik uit terwijl ik aan het werk ben 
Hier ook een ASS'er en mega introvert.
Ik woon wel samen (geen kinderen), maar man is net zo introvert als ik. We houden zeker wel van leuke dingen dingen doen, maar dan vooral samen en niet met anderen.
Met familie heb ik al jaren geen contact meer. Lekker rustig. Mijn ouders zie ik nog wel, een keer of 4 per jaar. Zusje een stuk minder, maar zij is een extreme extravert en dat matcht dus voor geen meter.
Vrienden hebben we niet zo veel en daarmee dus ook haast geen feestjes en andere verplichtingen. Ik spreek nog wel eens een keer met iemand af, maar daarna heb ik zeker een dag de tijd nodig om op te laden. Ik probeer daarom maximaal 1 x per week iets 'sociaals' in te plannen. Op het moment zelf vind ik het namelijk altijd leuk, maar die energiedip die daarna onherroepelijk komt heb ik er niet meer voor over. Dat heb ik geleerd sinds ik wat ouder ben geworden 😁
Appen en bellen maak je me ook niet blij mee. Ik weet echt niet wat ik anderen zou moeten vertellen haha! Andersom interesseert het me ook niet bijster veel wat anderen allemaal doen. Dat klinkt misschien gemeen, maar er zit geen enkele vervelende intentie achter. Ik ben gewoon niet sociaal ingesteld. Punt!
Oh, en ook wij hebben thuis ieder een kamer voor onszelf die we helemaal naar eigen smaak hebben ingericht. Hij met games en computers, ik met een lekkere comfy bank om te lezen en bloemen 😇