Introvert? Schrijf mee.

Introvert meldt zich! Vind het heerlijk om op mezelf te zijn. Tegelijk kan ik ook best wel genieten van mensen om me heen. Daarna moet ik echter wel even opladen. 

redbulletje schreef op 17-07-2021 om 17:08:

(..) Kan dus ook geen hotelkamer delen op reis met een reisgenoot. Ik heb die alleentijd en privacy heel hard nodig om de volgende dag weer sociaal te kunnen doen.

Dit wordt door de jaren heen steeds sterker bij mij. Voor mijn 30e deed ik dit soort dingen wel, zelfs met meerdere mensen op een kamer (toen ik rond de 20 was). Maar daarna ben ik menselijk gezelschap op die manier echt ontwend geraakt.

Hoewel, zelfs toen ik rond 25 jaar was kan ik me nog herinneren zo overprikkelt te zijn geraakt, met onder meer een reisgenoot die een driftaanval kreeg en waar het niet zo mee klikte, dat ik echt eens een dagje heb moeten bijkomen. Ik logeerde toen wel bij mensen maar die lieten me fijn in mijn eentje even een dagje lekker lezen.

Ik ben ook een introvert en heb daar af en toe behoorlijk last van. Het is zoveel meer geaccepteerd om extravert te zijn. Veel mensen vinden het gek als je graag alleen bent. Ik krijg daar regelmatig opmerkingen over. 

Op dit moment zijn er veel barbecues en feestjes, ik merk dat ik het moeilijk vind om daarmee om te gaan. Aan de ene kant wil ik graag overal bij zijn, aan de andere kant put het me uit. 

De coronatijd was erg fijn voor mij, omdat ik daar niet mee bezig hoefde te zijn. Nu overvalt het me dat er zoveel sociale activiteiten zijn, waarbij ik steeds die afweging moet maken en opnieuw tegen onbegrip aanloop. 

Het lijkt soms wel alsof iedereen extravert is en zoveel meer aankan 

redbulletje schreef op 17-07-2021 om 17:08:

Vrijwel elke fysieke sociale interactie zuigt al mijn energie op. Eén op één kan ik wel gezellig vinden, maar ik heb daarna wel mijn me-time nodig om op te laden. Kan dus ook geen hotelkamer delen op reis met een reisgenoot. Ik heb die alleentijd en privacy heel hard nodig om de volgende dag weer sociaal te kunnen doen.

Dit is heel herkenbaar! We hebben een paar keer een leuke groepsreis gedaan, toffe mensen, leuke dagen... maar... als iedereen 's avonds een hapje ging eten samen was het voor ons tijd om even terug te trekken.
Die rust van zo'n hotelkamer was bijna tastbaar dan 🤭 

Hier hetzelfde. Ik leg wel heel erg makkelijk contacten en lijk heel erg toegankelijk, waardoor ik een soort magneet ben voor andere mensen en moet mijzelf dan echt afschermen. Ik heb echt veel ruimte voor mijzelf nodig en ontzettend veel interesses. Samen wonen is dan ook niets voor mij. Ik vind het heerlijk om alleen te leven en zie het alleen kunnen zijn als een rijkdom.

Hier ook een introvert en leuk dat er weer een topic is. Heel toevallig zat ik er aan te denken. Op viva was een langlopend topic, maar dat werd dood geslagen door een paar mensen. 

De verjaardagen beginnen weer en om mij hoeft het niet. Aan de ene kant vind ik het goed voor mezelf, anders heb ik helemaal geen contacten, maar toch. Een paar uurtjes vind ik dan weer genoeg.

Ik herken het trouwens ook heel sterk bij mijn dochter, die vind het reuze leuk om bij andere mensen te zijn, maar is bij thuiskomst echt opgebrand. Is op de opvang ook een stuk stiller, rustiger dan thuis of in een bekende omgeving (bij opa en oma). 
Is ook heel selectief in mensen die ze wel of niet "toelaat" in haar energie. Vind ik heel typisch voor een kind van 2,5.

Ik meld me ook. Een feest van herkenning hier. Ik was altijd al de stille in gezelschappen, werd toen nog als verlegen gezien. Ik doe het gewoon veel beter 1 op 1. 
Op kamers wonen was een verschrikking die ik 3 jaar heb volgehouden. Eerst drukte tijdens de studie, drukte op stages en dan thuiskomen in een VOL huis. Ik sloot me vaak op in mijn kamer. 

Nu heb ik al jaren een relatie met een introverte man. Dan luistert hij muziek in zijn werkkamer en ik lees of tekenen wat. Heerlijk. Volgens velen zullen we een saai stel zijn. Onze oudste van 8 heeft ook duidelijk momenten dat ze alleen wil zijn en rust wil. De jongste van 6 kletst met iedereen en wil altijd mensen om zich heen. Die komt van de melkboer 😜.  

Mick87 schreef op 17-07-2021 om 20:35:

[..]

Ja ik heb dat ook. Binnenkort teamuitje met het werk. (Al vraag ik me af of dat doorgaat gezien de huidige ontwikkelingen mbt Corona) en dat vind ik ook echt niks. Ik ben liever vrij. Terwijl ik op de werkvloer - denk ik- echt wel een gezellige collega ben. Oh ja en een vriendin gaat trouwen. Wanneer is nog de vraag. Maar ze wil een groot vrijgezellenfeest. Ook al zoiets waar ik niks aan vind.

Toch ga ik soms wel naar dingen, ondanks geen zin hebben. Anders wordt het alleen maar erger. En als ik er eenmaal ben is het vaak wel oké.

Ik Merk ook als ik een drukke werkweek heb met veel wisselende diensten, ik er te veel sociale dingen niet bij kan hebben. Net zoals vorige week: 5 dagen werken en op de 2 vrije dagen feestjes. Ik krijg dan echt klachten als hoofdpijn en vermoeidheid. Dan denk ik wel eens: zou dat ook daardoor komen? Soort overprikkeld zijn?

Ik heb dat ook. Ik raak soort van paniekerig bij het idee van een volle agenda. Ik kan feestjes heus heel gezellig vinden, maar dan wordt het iets dat afgevinkt moet worden op mijn to do lijst. Ik ben heel goed geworden in nee zeggen. 

Ik ben ook een beetje introvert. Ik heb honderd keer liever een meeting met hoogstens 4 personen dan een stuk of 10 of erger. In de eerste plaats maakt het mij onrustig om met twee of drie groepen mee te lullen, in de tweede plaats ben ik nogal doof, dus dan gaat de lol er al gauw af.

wat een herkenning hier! Ik schrijf graag mee. 
De overprikkeling en hoofdpijn, dat heb ik ook, Mick! Overigens woon ik met 2 anderen in huis. Dat is soms lastig. Ik heb gelukkig wel mijn eigen kamer en trek me regelmatig even terug.