Introvert? Schrijf mee.

Ik was begonnen met een reactie schrijven over mijzelf, maar heb het verwijderd omdat ik het niet alleen te lang vond worden maar ook omdat het snoeihard naar mijn naasten was. Vroeger weet ik mijn gedrag aan gebrek aan liefde thuis. Erg verlegen, liever alleen op mijn kamertje dan met vriendjes buiten spelen, ondanks dat dat erg leuk was. Maar ondanks dat ik erg op mezelf was, was ik nooit eenzaam. School, dienstijd, eerste baantjes, altijd gezellig met de anderen, maar toch liever alleen. Ik was altijd gemakkelijk met bruggen verbranden, waardoor vrienden en vriendinnetjes uit mijn leven verdwenen. 35 Jaar was ik chauffeur/bezorger. Heel alleen mijn werk doen. Geen probleem. Na een paar jaar werkeloosheid met tijdelijke banen besefte ik dat ik steeds weer problemen had met nieuwe mensen ontmoeten. Jaren geleden ben ik begonnen met werken in een fabriek. En toen ging het pas echt beginnen. Opgescheept met meerdere collega's. Die stupiditeit waar ik dagelijks mee geconfronteerd werd! Ik werd steeds meer op mezelf waardoor ik als raar en saai werd gezien. Liegen, saboteren, stelen, ik heb het allemaal geconstateerd. Ik ging nóg meer denkbeeldige gesprekken in mijn hoofd voeren dan voorheen over de gekste dingen. Februari 2020 kreeg ik een scooterongeluk waarbij ik 20 minuten "weg ben geweest". Daarna ben ik 2x bij een psycholoog geweest die een en ander constateerde wat ik zelf ook wel had kunnen bedenken. Het enige pluspunt vandaag is, dat ik mijn eigen werkplek heb met mijn muziek als psycholoog en het zware lichamelijke werk als fysioloog. Mijn baas wilde dat ik wel ging socialeren, maar dat gaat 'm niet worden. Terwijl het complete bedrijf een uitje heeft, gaat mijn voorkeur uit naar dit werken. In mijn hoofd blijven denkbeeldige gesprekken rondgaan over situaties die tientalle jaren geleden speelden of waarschijnlijk nooit zullen gebeuren. Ik constateer hoe collegae zijn of handelen en heb het elke keer bij het goede eind. Als de juiste persoon de juiste vraag stelt, geef ik eerlijk antwoord, ook als ik daarmee in de problemen ga komen. Vaak werd ik daarmee in mijn gezicht uitgelachen, maar vrijwel iedere keer deed zich een situatie voor waar mijn gelijk toch weer werd bewezen. Ik ben opnieuw rijp voor de psycholoog maar net zoals de vorige keren weet ik wat de uitslag gaat worden en hoe ik alles kan oplossen, dus dat gaat 'm ook niet worden. 

Hier ook een introverte. Helaas slaat het vaak door naar eenzaamheid. Want hoewel ik mijn alleen-tijd echt nodig heb. En me in bijna alles herken, wil mijn sociale leven maar geen upgrade krijgen. En dan heb ik het niet over oppervlakkig contact, maar over echte verbinding. Nu ben ik iets te vaak alleen en verloopt sociaal contact zeer moeizaam.

@Zeesterretje
Dit is zo herkenbaar! Hier ook een extraverte introvert. Alleen mensen waarbij ik me volledig veilig en op mijn gemak voel vertrouw ik met mijn 'extraverte' zelf. Vaak zijn dit mensen die in mijn ogen heel open in het leven staan en niet zomaar oordelen. Sociale activiteiten met vrienden vind ik super leuk en fijn en geeft me ook een zekere energie (maar het snoept ook energie). Bij fijne mensen voelt dit naderhand als 'prettig uitgeput', net zoals na het sporten, dan heb ik dat ook. Bij anderen heb ik vaak juist een negatief uitgeput gevoel en heb ik echt tijd nodig voor mezelf om mijn hoofd leeg te maken. 

Dit van mezelf wetende maakt het soms ook lastig om bepaalde carrière stappen te maken. In onze maatschappij heeft iedereen altijd maar liever extravert. Dat feitje spookt dan door mijn hoofd en maakt me alleen maar zenuwachtiger voor sollicitatiegesprekken. Zo'n gesprek is al spannend genoeg! Hebben jullie ook last van dit soort momenten?

Ook tijdens mijn opleiding moest ik soms presenteren. Het is alsof mensen kunnen ruiken dat je introvert bent. Maar dat wil niet zeggen dat je niet goed bent in anderen lezen. Je staat dan al voor het publiek en ziet dat de mensen aan jou kunnen zien dat je zenuwachtig bent. En ze bezitten echt niet allemaal evenveel empathie voor je als dat je zou hopen. Sommige doen een poging om onopvallend te lachen of een opmerking te maken naar de buurman/buurvrouw en anderen doen niet eens moeite om het voor je te verbergen. Al deze dingen zijn heel zichtbaar als je voor en publiek staat en dat maakte het allemaal nog veel erger: zenuwgehalte is dan sky high! Herkenbaar voor iemand?