Hoogbegaafdheid, kletstopic
Kom hier gezellig meepraten over hoogbegaafdheid, of je nu zelf HB bent, een kind hebt die het is of als je op een andere manier ermee te maken hebt.
Hoogbegaafdheid is zoveel meer dan slim zijn, het kan ook een beperking zijn.
Het kan mooi zijn, maar ook een draak in je leven.
🐲
RoosOpJeHoed schreef op 26-07-2021 om 13:57:
[..]
Goed uitzoeken wat voor jou het beste werkt, want iedereen is anders. Je vroeg of CGT iets kon zijn. Wat ik van mezelf weet is dat het bij mij niks doet. Ik zit mezelf al de hele dag te analyseren, dus weet eigenlijk precies wat ik wel en niet 'goed' doe en waar ik mezelf 'in de weg zit'. Hoe je daar vervolgens mee omgaat is geheel aan jezelf, daar kan een psycholoog weinig aan bijdragen. Althans, zo heb ik het altijd ervaren. Die mensen werken echt vanuit boekjes en kijken nooit verder naar de mens zelf. Ook al geef je 180 keer aan dat je hoofd anders werkt, want HB of ASS (of whatever), ze blijven je in de standaardhokjes duwen.
Jeetje wat herkenbaar. Ik loop al jaren hier op stuk binnen de hulpverlening. Door een onveilige jeugd veel therapie gehad maar ik kan helemaal niks met de standaard psychotherapeut. Vaak weet ik vooraf al wat ze gaan vragen en hoe ze reageren op een bepaald antwoord. Ik weet ook wat ik wel en niet goed doe en waar ik mezelf in de weg zit.
Nu heb ik een lichaamsgerichte therapeut en zij bereikt wat omdat ik mijn lijf niet voel en ook niet kan analyseren. Nu maak ik wel stappen.
Ik lees even mee. Hier een gezin waar 1 kind (na de nodige problemen op school, thuis was er geen enkel probleem) officieel getest is. 2 Kinderen zijn niet getest, maar worden door school wel als hoogbegaafd beschouwd. Testen biedt dus geen meerwaarde. Kind 4 is niet hoogbegaafd denken wij, maar dat dacht ik van de andere kinderen ook.
Man en ik zijn niet hoogbegaafd denk ik; we hebben ook nooit behoefte aan testen gehad.
Verder speelt het niet echt een rol in ons dagelijks leven. We wonen ook in een universiteitsstad en best wel een beetje in een hoogopgeleide bubble. Ik zie dus regelmatig nog veel slimmere mensen en kinderen om ons heen.
Blossom_01 schreef op 26-07-2021 om 14:22:
[..]
Ja heel herkenbaar. Ik denk dat het voor mij ook niet werkt. Ik weet idd heel goed waar en waarom het soms spaak loopt. Maar ja dat gebeurt dus wel eens en dan kan ik flink decompenseren helaas.
Fijne reactie wel. Jij succes met je studie uit te vogelen. Ik heb orthopedagogiek gedaan overigens, met schakelaar. Ik zit nu nog op een hbo+ functie, omdat ik qua werkervaring nog steeds stuk loop terwijl ik in '14 ben afgestudeerd. Ga nu wel een nieuwe baan beginnen en hoop binnen 1 jaar eindelijk op niveau te werken. Heb me niet voor niks zo hard de tandjes gewerkt. School en studie zijn voor mij, ondanks IQ van 145+, een hel geweest. Meerkeuze vragen. Hoe doen mensen dat????
Haha, maar meerkeuzevragen zijn ook echt een ramp! Dan weet je eigenlijk het antwoord wel, maar toch twijfelen omdat het vast niet zo makkelijk kán zijn, er moéten addertjes onder het gras zitten. vreselijk idd.
Ik hoop voor je dat je met je nieuwe baan dan eindelijk eens komt waar je graag wil zijn qua niveau. Dat is voor mij ook het lastige. Ik moet accepteren dat ik nu, terwijl ik bijna 40 ben, weer helemaal van vooraf aan moet beginnen. Eigenlijk wil ik morgen al die baan waar ik mijn zinnen op heb gezet. Maar ervaring en opleiding blijft daarin toch belangrijk. Is orthopedagogiek een uitdagende opleiding? En welk werk ga je nu doen? (Als je daardoor misschien herkenbaar wordt en het niet wil zeggen is dat ook ok hoor)
stokstaart schreef op 26-07-2021 om 15:08:
[..]
Jeetje wat herkenbaar. Ik loop al jaren hier op stuk binnen de hulpverlening. Door een onveilige jeugd veel therapie gehad maar ik kan helemaal niks met de standaard psychotherapeut. Vaak weet ik vooraf al wat ze gaan vragen en hoe ze reageren op een bepaald antwoord. Ik weet ook wat ik wel en niet goed doe en waar ik mezelf in de weg zit.
Nu heb ik een lichaamsgerichte therapeut en zij bereikt wat omdat ik mijn lijf niet voel en ook niet kan analyseren. Nu maak ik wel stappen.
Wat fijn voor je dat je door de lichaamsgerichte therapeut wel stappen maakt nu. Het is heel jammer dat de standaard hulpverlening zo weinig kan doen voor mensen die hoogbegaafd zijn. Een omkeerpunt zie ik daar ook niet in komen, want we zijn nog altijd met een kleine groep en wij kunnen onszelf wel redden dankzij onze intelligentie. Zo is het idee althans. Helaas werkt dat in de praktijk wat anders.
Daarom wel fijn dat dit topic er is. Al is het maar om te weten dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten, al varen we allemaal een andere koers.
Dides schreef op 26-07-2021 om 16:43:
Ik lees even mee. Hier een gezin waar 1 kind (na de nodige problemen op school, thuis was er geen enkel probleem) officieel getest is. 2 Kinderen zijn niet getest, maar worden door school wel als hoogbegaafd beschouwd. Testen biedt dus geen meerwaarde. Kind 4 is niet hoogbegaafd denken wij, maar dat dacht ik van de andere kinderen ook.
Man en ik zijn niet hoogbegaafd denk ik; we hebben ook nooit behoefte aan testen gehad.Verder speelt het niet echt een rol in ons dagelijks leven. We wonen ook in een universiteitsstad en best wel een beetje in een hoogopgeleide bubble. Ik zie dus regelmatig nog veel slimmere mensen en kinderen om ons heen.
Testen heeft denk ik ook weinig meerwaarde. Het IQ is ook slechts een component. Het is ook niet dat hoogbegaafde mensen, zoals vaak gedacht wordt, louter slim zijn. En HB uit zich op verschillende manieren, dus wie weet is kind 4 het ook wel. Maar als jullie je er verder prima bij voelen zo, is het toch goed. Heerlijk wel, zo'n bubbel. Die ben ik ongemerkt ook steeds meer aan het creeeren. Ondanks dat ik ook wel midden in de maatschappij wil blijven staan, merk ik dat een directe omgeving met mensen met een hoger niveau wel wat prettiger is.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 09:35:
[..]
Wat fijn voor je dat je door de lichaamsgerichte therapeut wel stappen maakt nu. Het is heel jammer dat de standaard hulpverlening zo weinig kan doen voor mensen die hoogbegaafd zijn. Een omkeerpunt zie ik daar ook niet in komen, want we zijn nog altijd met een kleine groep en wij kunnen onszelf wel redden dankzij onze intelligentie. Zo is het idee althans. Helaas werkt dat in de praktijk wat anders.
Daarom wel fijn dat dit topic er is. Al is het maar om te weten dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten, al varen we allemaal een andere koers.
Dat idee heerste ook heel lang over hoogbegaafde kinderen en dat is nu ook aan het kantelen. Het is veel meer doorgedrongen dat ook hoogbegaafde kinderen begeleiding nodig (kunnen) hebben en dat er specifieke problemen zijn waar zij tegenaan (kunnen) lopen.
Het zou mooi zijn als dat ook voor hoogbegaafde volwassenen zou gaan gelden. Hoe fijn zou het zijn om bij bijvoorbeeld voor een hoogbegaafde hypotheekadviseur of huisarts te kunnen kiezen, zodat je je vragen meteen kunt stellen zonder eerst een heleboel context te moeten schetsen! Ik heb het grote geluk gehad dat ik een hoogbegaafde bedrijfsarts trof toen ik jaren geleden ernstig ziek werd en moest revalideren en re-integreren. Wat was dat een verademing.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 09:40:
[..]
Testen heeft denk ik ook weinig meerwaarde. Het IQ is ook slechts een component. Het is ook niet dat hoogbegaafde mensen, zoals vaak gedacht wordt, louter slim zijn.
Er zijn zelfs mensen die het IQ niet belangrijk meer vinden als indicator. Die hebben het dan vooral over “zijnskenmerken”. Zelf vind ik een hoog IQ wel echt de eerste voorwaarde.
Buitenmens schreef op 13-07-2021 om 10:39:
Hoi allemaal, leuk een topic over hoogbegaafdheid. Ik ben zelf volwassen & hoogbegaafd.
Op de basisschool heb ik een klas overgeslagen. Het was zelfs even de vraag of ik twee klassen mocht overslaan, maar dat wilde ik zelf niet. Toen ik jong was heb ik hoogbegaafdheid echt als een beperking ervaren. Juist omdat mijn school (zowel basis- als middelbaar onderwijs) niks aanbood qua hulp, omdat zij hoogbegaafdheid vooral zagen als een voordeel. Hun instelling was: 'Dan heb je toch geen hulp nodig?'. Ik moest echt leren leren, en vond sociale contacten erg ingewikkeld. Achteraf gezien had ik liever geen klas overgeslagen, daardoor kwam ik sociaal gezien nog moeilijker mee.
Ook vond ik het lastig dat mensen je snel in een hokje plaatsen. Veel mensen denken dat hoogbegaafden een soort Einsteins zijn, en verder niks. Er is ontzettend weinig bekend over wat hoogbegaafdheid inhoudt. Terwijl ik juist ontzettend creatief ben, en dit voor mij ook veel belangrijker is dan mijn intelligentie. Ik ben veel hoogbegaafden tegen gekomen die dit probleem hebben ervaren. En ik heb ook veel hoogbegaafden zien 'falen' als het gaat om academische prestaties. Sommige hoogbegaafden worden op school lui: omdat ze liever een onvoldoende halen zonder te leren, dan dat ze een poging wagen en het niet lukt. Anderen hebben niet 'leren leren'. Vervolgens zag ik mede-hoogbegaafden afzakken naar lagere niveaus en werd er over ze geroddeld dat ze hadden gelogen en toch niet hoogbegaafd zouden zijn. Ik voelde daardoor heel veel druk.
Inmiddels merk ik niet meer zo veel van mijn hoogbegaafdheid. Ik noem het nauwelijks meer, het voelt niet als onderdeel van mijn identiteit. Op mijn werk krijg ik vaak te horen dat ik sneller denk dan anderen, dat merk ik zelf ook wel, maar daar heb ik gelukkig weinig last van. Ik ben nu ook vooral bezig met mijn creativiteit gebruiken, daar geniet ik namelijk het meest van.
Laatst had ik wel weer een typisch hoogbegaafden-probleem, omdat ik bij een meerkeuzevraag veel te lang had doorgedacht. Het antwoord waarvan ik dacht: 'strikvraag, dat zou TE makkelijk zijn' was uiteraard het juiste antwoord.
Buitenmens, dank je wel voor je reactie. Jouw hele tekst zou ik precies hetzelfde geschreven kunnen hebben.
Dides schreef op 26-07-2021 om 16:43:
Verder speelt het niet echt een rol in ons dagelijks leven. We wonen ook in een universiteitsstad en best wel een beetje in een hoogopgeleide bubble. Ik zie dus regelmatig nog veel slimmere mensen en kinderen om ons heen.
Zo'n bubbel lijkt me heel fijn. Ik heb mijn vrienden van de universiteit nog in een andere stad wonen, en als ik daar ben vind ik het zo fijn! Dan zit je echt op een ander level en ervaar ik veel meer herkenning en minder stress. Helaas woon ik zelf inmiddels in een andere plaats, waar het gemiddelde niveau (dit bedoel ik echt niet slecht!!) heel anders is. Veel meer een volkswijk met lieve mensen maar waar ik totaal geen aansluiting mee heb. Ik wil hier eigenlijk ook helemaal niet wonen maar heb hier wel mijn familie en schoonfamilie, en krijg mijn man niet mee een andere kant op helaas. Ik weet niet hoe ik dit op moet lossen, ook niet in de huidige woningmarkt, maar dit is voor mij een lastige situatie omdat ik me in mijn woonplaats dus helemaal niet prettig voel.
SuzyQFive schreef op 25-07-2021 om 10:51:
Het enige waar ik echt tegenaan liep was een partner met wie ik niet levelde. Ik leg onwijs snel verbanden tussen zaken. Voor mijn ex-man (die overigens ook niet dom is hoor) was het alsof ik van de hak op de tak ging. Met mijn huidige partner heb ik dat niet en kunnen we zo van koeien naar racisme gaan (wat koeien hebben zwarte vlekken en zwarte mensen hebben te maken met racisme).
Dit herken ik wel een beetje. Mijn man is niet HB en we kunnen elkaar soms geweldig verkeerd begrijpen. Hij ervaart het ook als van de hak op de tak gaan, dan zegt hij dat ik er van alles bij haal dat er helemaal niets mee te maken heeft en dat hij maar 1 ding tegelijk kan bespreken, terwijl het voor mij zo logisch is dat dat er wel mee verbonden is dat ik het niet los kan bespreken. Dit botst nog wel eens maar gelukkig hebben we wel veel geduld voor elkaar en proberen we elkaar te vinden in onze andere manier van denken. Maar soms is het wel een uitdaging, zeker als er wat ruzie ontstaat want dan ga ik echt wel 10x zo snel en dan raken we elkaar helemaal kwijt in het gesprek. Maar tot nu toe heeft het nog niet tot heel grote problemen geleid.
RoosOpJeHoed schreef op 23-07-2021 om 16:06:
Uiteindelijk escaleerden de conflicten bij mij ook altijd op het niveau van de leidinggevende. Ik herken dat wel van het niet diplomatiek zijn, je gaat gewoon véél sneller dan anderen en dat wordt altijd gezien als kort door de bocht, arrogant, lomp, noem maar op. En dat terwijl je er júist zo over nagedacht hebt en echt wéét dat iets de juiste weg/oplossing is. Dat is zo enorm frustrerend
Op dit moment lees ik er een boek over ("Nooit meer ruzie met je baas") en daar staan zoveel herkenbare dingen in. Helaas is de clou wel een beetje dat je moet accepteren dat de wereld zich nu eenmaal niet aan jou gaat aanpassen, want eigenlijk wil ik dat wel😂
Ik hoop echt dat de maatschappij over een x aantal jaar wat meer open staat voor hoogbegaafde mensen (en hoogfunctionerende autisten), zodat onze kinderen op wat minder onbegrip stuiten in deze wereld.
Herkenbaar. Ik bots ook regelmatig met leidinggevenden. Ik werd in januari van dit jaar op twee heel grote projecten gezet en er kwam toen ook een nieuw afdelingshoofd. Daar heb ik gelijk een aantal risico's mee besproken die ik aan zag komen. Maar, toen keek ik te ver vooruit, en zag ik teveel beren op de weg, en was ik met dingen bezig die pas later op de agenda moeten in plaats van wat er wel nodig was. Nu is het juli, nou raad maar waar we tegenaan lopen. 
Maar goed, afdelingshoofd in kwestie gaat alweer bijna weg, wel lekker duur ingehuurd natuurlijk en wie is er dan de gek? Ik dus...maar intussen kreeg ik mijn promotie er niet door, want geen geld in de formatie (nee als je dat soort mensen gaat inhuren niet nee...). Enorm frustrerend.
Blossom_01 schreef op 25-07-2021 om 20:32:
Voor de HBers hier. Ik lees in het boek van Tessa kieboom over de de grote gevoeligheid van HBers. En dat zij zich daardoor ook sneller zorgen maken. Ik herken dit heel erg,voorbeeld:Wij zitten nu isolatie wegens covid klachten bij dochter en man. Als een van beiden (of allebei) positief is, blijven wij in isolatie. De stress slaat mij om het lijf. Werk regelen tandarts afzeggen. En daarna: hoe lang in isolatie? Hoe gaan we dat regelen. Albert heijn komt donderdag pas weer en iedereen zo veel thuis (ipv werk en kdv) gaan we 't niet redden met de boodschappen. Hoe ga ik oudste uitgedaagd houden. Word ik ook ziek. Ik heb zaterdag m'n tweede prik. Die kan ik dan ook op m'n buik schrijven. And so on and so forth. Voor anderen ook herkenbaar? Zou cgt hier nog helpen voor kunnen zijn. Of hoort dit gewoon bij mij.
Ik ga dat boek bestellen, klinkt interessant. Ik ben zelf naast HB ook hoogsensitief (dat mocht niet op viva 
), wat voor mij niets zweverigs of helderziends is. Maar simpelweg dat ik gevoeliger in elkaar zit dan anderen. Ik kan niet altijd goed met prikkels omgaan als ik al 'vol' zit, dan moet bijv. de tv helemaal zacht of kan ik niet meer een winkelcentrum in vanwege al het licht en de reclames. Maar ik kan ook een goedbedoelde opmerking van iemand heel persoonlijk nemen, waar ik vervolgens vier dagen me druk over aan het maken ben en alles stukanalyseer. En ook wat jij schrijft, bij gewone situaties kan de stress je om het lijf slaan, alles overdenken, overal al risico's zien. Dit vind ik heel vermoeiend en ik heb er regelmatig last van (veel huiduitslag als ik te druk ben, en ook onbegrip tussen mij en mijn man). Volgens mijn psycholoog hangt HB en sensitiviteit vaak samen, dus ik denk dat veel anderen het ook zullen herkennen.
Wednesday schreef op 17-07-2021 om 12:51:
[..]
Wij hebben onze kinderen op een basisschool gezet waar het niveau al heel hoog was (90% stroomt uit naar havo/vwo). Dit heeft heel goed uitgepakt, omdat er al een hele infrastructuur lag voor kinderen die niet genoeg hebben aan het normale aanbod en er geen tijd wordt besteed aan bepaalde basisvaardigheden omdat de leerlingen die al van huis uit mee krijgen.
Verder hebben mijn kinderen (de jongste is nu net klaar met groep 8) altijd heel veel naast school gedaan. Dus verschillende sporten, instrumenten,clubjes, kampen. Verder sowieso heel veel kennis en ervaringen aanbieden en meegaan in hun interesses.
Onderprikkeld zijn en jezelf moeten inhouden omdat anderen een lager tempo hebben is de hel voor mijn kinderen en dat herken ik heel erg van mezelf. Op mijn werk ga ik soms echt bijna dood van verveling bij werkoverleggen en meetings. Laat staan als je dag in, dag uit op die manier in een klaslokaal moet zitten.
Bedankt voor je reactie. Wij hebben ook een school gekozen met een hoge uitstroom richting havo / vwo, met plusaanbod en ook extra lessen zoals muziek (incl instrumenten op school). Hopelijk is het de juiste keuze, aan de ene kant willen we niet al van tevoren die ouders zijn die denken dat hun kind een wondertje is, maar aan de andere kant wil je toch wel dat je kind het beste aanbod krijgt dat bij hem of haar past. Hij is nu nog geen 4, dus we gaan het zien. Extra activiteiten komen later wel, ik heb onze zoon wel al een keer op muziek voor peuters gedaan, maar sporten of clubjes is meer iets voor later.
Onderprikkeld zijn op het werk is voor mij echt een probleem op het moment. Daar schrijf ik later wel meer over.
Grappig wel dat veel mensen hier het over werken in het onderwijs hebben. Ik heb wel een eerstegraads (universitaire) lesbevoegdheid maar werk niet in het onderwijs. Ik vind dat ook weer een lastige omgeving omdat je vaak met randzaken bezig bent in plaats van met je vak, en ook omdat ik op sociaal gebied onzeker kan zijn, en een groep van 30 pubers gaat dat aanvoelen. 
Ik geef wel hoorcolleges voor volwassenen, op mijn vakgebied, en ervaar dat als leuker omdat het dan echt om de inhoud gaat, waar ik heel goed in ben. Maar over HB-onderwijs heb ik niet nagedacht, wellicht dat dat nog iets voor de toekomst is. Ik ben heel erg aan het zoeken nu naar de volgende stap in mijn carrière, want ik zit momenteel niet op mijn plek.
Wednesday schreef op 27-07-2021 om 09:56:
[..]
Er zijn zelfs mensen die het IQ niet belangrijk meer vinden als indicator. Die hebben het dan vooral over “zijnskenmerken”. Zelf vind ik een hoog IQ wel echt de eerste voorwaarde.
Ik volg je daarin wel hoor, als eerste voorwaarde. Er zijn steeds vaker mensen die zich ook HB noemen omdat ze 'ook snel kunnen denken'. Ja, zo heb ik er ook nog een paar 
Ik geloof alleen dat testen niet altijd meerwaarde heeft voor de persoon in kwestie. En het is zo'n momentopname.
Wat ik fijn vind aan de bijkomende zijnskenmerken is dat de grens van het IQ wat opschuift. Ik heb voor mijn gevoel lang tussen wal en schip gehangen omdat mijn IQ op 128 is getest, op 133 en ergens ruim boven de 140.
Wednesday schreef op 27-07-2021 om 09:49:
[..]
Dat idee heerste ook heel lang over hoogbegaafde kinderen en dat is nu ook aan het kantelen. Het is veel meer doorgedrongen dat ook hoogbegaafde kinderen begeleiding nodig (kunnen) hebben en dat er specifieke problemen zijn waar zij tegenaan (kunnen) lopen.
Het zou mooi zijn als dat ook voor hoogbegaafde volwassenen zou gaan gelden. Hoe fijn zou het zijn om bij bijvoorbeeld voor een hoogbegaafde hypotheekadviseur of huisarts te kunnen kiezen, zodat je je vragen meteen kunt stellen zonder eerst een heleboel context te moeten schetsen! Ik heb het grote geluk gehad dat ik een hoogbegaafde bedrijfsarts trof toen ik jaren geleden ernstig ziek werd en moest revalideren en re-integreren. Wat was dat een verademing.
Ik ben echt heel blij dat dat voor hoogbegaafde kinderen al wel aan het kantelen is, vandaar dat ik er ook zelf aan wil gaan bijdragen. Hopelijk komen onze kinderen in een wat begripvollere omgeving terecht.
Oooh en ik wil een hoogbegaafde hypotheekadviseur!😂 Maar echt precies wat je zegt; vragen stellen zonder die context. Of antwoord krijgen zonder dat je het gevoel hebt dat je net Chinees hebt zitten praten 
Ha Wolkje,
Ik reageer op jouw post even zonder te quoten, anders is door de quotes het bos niet meer te vinden.😂
Wat jij schrijft over je woonplaats herken ik. Ik woon wel in een wijk met wat meer hoogopgeleide mensen, maar in een dorp/provincie waar ik moeilijk aansluiting vind met de ‘gewone’ mens. En dat is ook niet slecht bedoeld, maar ik denk dat vele HB’ers dat wel begrijpen. Lastig dat het voor jou zoveel stress geeft, want zoiets los je niet zo 1-2-3 op.
Frustrerend hè dat je op je werk toch weer gelijk blijkt te hebben (en het dan alsnog
niet krijgt). En dan zit het ook je promotie in de weg. Het blijft een strijd, waarbij ik me soms afvraag wat wijzer is: blijven strijden of je aansluiten? Het voelt (is) gewoon zo oneerlijk.
Dat boek van Tessa Kieboom dat Blossom leest ken ik niet, maar Kieboom heeft wel goede theorieën vind ik. Misschien is ‘Het hoogsensitieve brein’ van Esther Bergsma ook iets voor je. Zij benadert hoogsensitiviteit op een wetenschappelijke manier. Ik moet het zelf nog lezen, maar het werd mij aangeraden door iemand toen ik zei jeuk te krijgen van ieder zacht ei dat zich hoogsensitief noemt. De term is m.i. teveel geadopteerd door mensen die op een zweverig niveau hun plek in de wereld proberen te vinden ofzo. En dat terwijl hoogsensitiviteit volgens de wetenschap echt wel samenhangt met HB en niet zozeer zweverig is. Het gaat meer om hoe je hersenen de binnenkomst van informatie verwerken. Ik heb daar inmiddels al veel over gelezen, maar vind het zelf nog altijd lastig om te zeggen dat ik hoogsensitief ben of last heb van prikkels. Want zweverigheid en HB passen niet bij elkaar.
En wat je zegt over het lesgeven, ook dat herken ik, haha. Daarom is het voor mij ook niet mijn wens om voor de klas te staan. In ieder geval niet een ‘gewone’ klas. Voor de kinderen wel, maar ik kan niks met volwassenen op een ‘lager’ niveau (uiteraard niet denigrerend bedoeld) en dus zal ik ook niks kunnen met de ouders die bij die kinderen horen. HB-onderwijs lijkt me dan wél interessant. Juist omdat dat nog zo onderbelicht is en er echt wat meer kennis die kant op moet. Maar mijn hoofd draait nog steeds overuren op wat ik nou eigenlijk wil.
-Wolkje schreef op 27-07-2021 om 11:12:
[..]
Zo'n bubbel lijkt me heel fijn. Ik heb mijn vrienden van de universiteit nog in een andere stad wonen, en als ik daar ben vind ik het zo fijn! Dan zit je echt op een ander level en ervaar ik veel meer herkenning en minder stress. Helaas woon ik zelf inmiddels in een andere plaats, waar het gemiddelde niveau (dit bedoel ik echt niet slecht!!) heel anders is. Veel meer een volkswijk met lieve mensen maar waar ik totaal geen aansluiting mee heb. Ik wil hier eigenlijk ook helemaal niet wonen maar heb hier wel mijn familie en schoonfamilie, en krijg mijn man niet mee een andere kant op helaas. Ik weet niet hoe ik dit op moet lossen, ook niet in de huidige woningmarkt, maar dit is voor mij een lastige situatie omdat ik me in mijn woonplaats dus helemaal niet prettig voel.
Wij zitten als gezin ook in zo’n bubbel. Wij wonen in het centrum van een universiteitsstad waar je de deur maar uit hoeft te stappen om iets interessants tegen te komen. Ook doe ik zeer gespecialiseerd werk waar veel mensen op afkomen die niet helemaal doorsnee zijn en die ook allemaal een hoge intelligentie hebben. Ook kom ik uit een familie waarin ik zeker niet de slimste of snelste ben. Ik denk dat dat wel scheelt in de mate waarin je je al dan niet vervreemd voelt van je omgeving.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 11:33:
[..]
Ik volg je daarin wel hoor, als eerste voorwaarde. Er zijn steeds vaker mensen die zich ook HB noemen omdat ze 'ook snel kunnen denken'. Ja, zo heb ik er ook nog een paar
Wat ik fijn vind aan de bijkomende zijnskenmerken is dat de grens van het IQ wat opschuift. Ik heb voor mijn gevoel lang tussen wal en schip gehangen omdat mijn IQ op 128 is getest, op 133 en ergens ruim boven de 140.
[..]
Ik ben echt heel blij dat dat voor hoogbegaafde kinderen al wel aan het kantelen is, vandaar dat ik er ook zelf aan wil gaan bijdragen. Hopelijk komen onze kinderen in een wat begripvollere omgeving terecht.
Oooh en ik wil een hoogbegaafde hypotheekadviseur!😂 Maar echt precies wat je zegt; vragen stellen zonder die context. Of antwoord krijgen zonder dat je het gevoel hebt dat je net Chinees hebt zitten praten
Bij het afsluiten van mijn laatste hypotheek trof ik toevallig een hele slimme dame. Wat een verademing. De keer daarvoor een adviseur die allerlei dingen ging voorstellen, maar als je door ging vragen niet kon uitleggen waarom dát was. Gewoon geen kennis van zaken.
De laatste had het wel en zij vond het ook leuk om eens een keer een stap verder door te denken dan normaal. Afspraken liepen ook altijd uit omdat het voor beiden echt leuk was om op een hoger niveau over geld, hypotheken, belastingen en dergelijkse te praten.
Nu zit ik zelf in de administratieve/fiscale hoek, maar zelfs met collega's kon ik niet op haar niveau levelen.
-Wolkje schreef op 27-07-2021 om 11:12:
[..]
Bedankt voor je reactie. Wij hebben ook een school gekozen met een hoge uitstroom richting havo / vwo, met plusaanbod en ook extra lessen zoals muziek (incl instrumenten op school). Hopelijk is het de juiste keuze, aan de ene kant willen we niet al van tevoren die ouders zijn die denken dat hun kind een wondertje is, maar aan de andere kant wil je toch wel dat je kind het beste aanbod krijgt dat bij hem of haar past. Hij is nu nog geen 4, dus we gaan het zien. Extra activiteiten komen later wel, ik heb onze zoon wel al een keer op muziek voor peuters gedaan, maar sporten of clubjes is meer iets voor later.
Ik heb zelf geen spijt van deze keuze (jongste is nu net klaar met de basisschool). Mijn kinderen hebben er echt een hele goede tijd gehad. Heel bijzonder was ook dat er (aldus mijn kinderen) helemaal niet werd gepest. Wat ik onderschat had, was het elitaire karakter van (deze) school. Mijn oudste kind dacht op een gegeven moment serieus dat wij arm waren omdat wij niet groot wonen en niet op wintersport gaan. Er liepen ook echt van die clichéouders rond die de leerkrachten onder druk zetten over eindadviezen.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 11:33:
[..]
Ik volg je daarin wel hoor, als eerste voorwaarde. Er zijn steeds vaker mensen die zich ook HB noemen omdat ze 'ook snel kunnen denken'. Ja, zo heb ik er ook nog een paar
Wat ik fijn vind aan de bijkomende zijnskenmerken is dat de grens van het IQ wat opschuift. Ik heb voor mijn gevoel lang tussen wal en schip gehangen omdat mijn IQ op 128 is getest, op 133 en ergens ruim boven de 140.
Tegenwoordig is er de WISC V (daar is mijn geteste kind mee getest) en die geeft een range. Dat lijkt me ook wat realistischer dan het vast te pinnen op exact 129 of 131.