Hoogbegaafdheid, kletstopic
Kom hier gezellig meepraten over hoogbegaafdheid, of je nu zelf HB bent, een kind hebt die het is of als je op een andere manier ermee te maken hebt.
Hoogbegaafdheid is zoveel meer dan slim zijn, het kan ook een beperking zijn.
Het kan mooi zijn, maar ook een draak in je leven.
🐲
Oh wat fijn dit. Was dit er op viva ook en heb ik dit al die tijd gemist? Ik zal me even voorstellen. 33 jaar en in groep 3 iq test met een TIQ van 145. Redengevend voor de test was dat mijn juf in groep 3 vond dat ik naar het zmlk moest. Dat was nadat een moeder van een vriendinnetje zei dat het zo sneu voor me was dat ik zo vaak op de gang stond. Dat vertelde ik natuurlijk niet thuis. Waarom stond ik op de gang? Omdat ik bijv bij schrijven (daar had je zo'n schrift voor) niet goed de lijntjes kon volgen en zelf met mijn lineaal lijntjes trok onder mijn schrijven. Dat mocht niet. Ik deed het opnieuw. Ik stond op de gang. De dag daf ik naar groep 1 ging vroeg ik mijn moeder: welke boeken moet ik meenemen? In de auto richting het strand zei ik daar staat Scheveningen, maar dat weet ik nog niet want ik heb de sch nog niet geleerd. Mijn ouders begrepen dus niks van het zmlk advies,dat de juf gaf nadat mijn ouders eens gingen navragen waarom ik toch kennelijk zo vaak de gang op moest. We kwamen bij het riagg. Ergens was iets mis gegaan met het doorgeven van mijn geboortedatum. De dame die mij ging onderzoeken vroeg mij wanneer ik jarig ben, waarop ik het juiste antwoord gaf. Nee ik loog want in haar papieren stond een andere datum. Naar mijn ouders werd teruggekoppeld dat ik niet testbaar was omdat ik een pathologische leugenaar was (ik was 6!!!!). Anyway uiteindelijk via via bij een dame terecht gekomen die kennis had van HB en toen bleek ik dus off the chards te scoren. Ik trof in groep 4 een fijne juf, maar in groep 5 helemaal. In groep 6 een eikel van een meester waardoor ik een thuiszitten werd. Andere school, groep 7 en 8 in 1 jaar gedaan en met m'n 11de zat ik op het tvwo. En toen kwam ik er achter dat ik ineens moest leren. Pittige tijden maar uiteindelijk op m'n 17de m'n diploma in the pocket en via wat omzwervingen qua studies nu een prima diploma en dito baan.
Inmiddels een vriend en twee kinderen rijker. Vriend is nooit getest maar ik vermoed ook HB, in ieder geval ver bovemgemiddeld intelligent. Alleen heeft hij minded struggles mee (gehad) dan ik. Onze oudste wordt bijna 4 en ook bij hem het vermoeden van HB. Ik zie nu vooral onderpresteren (aanpassen aan de norm op het kdv, dus als baby gaan praten). Faalangst. Hoge verwachtingen. Bijv een draak willen tekenen, maar hee je bent 3 dus je motoriek kan dat nog niet. Dus tekent hij niet meer. Bovenmatig geïnteresseerd in bepaalde dingen, wisselt steeds. Momenteel veel interesse in insecten. En daar moet ie dan alles van weten en we lezen hem Wikipedia voor. Over alles in discussie gaan, altijd het waarom willen weten. En als geen sluitend antwoord heb, is hij ontevreden. Tegelijkertijd kan je super goed afspraken met hem maken. En is hij allergisch onrecht wat hem siert. En wat ik ook heel erg herken.
Over literatuur. Ik ben vandaag begonnen in het boek Meer dan intelligent van Tessa Kieboom en Kathleen Venderickx. Het is pijnlijk herkenbaar. Tegelijkertijd zie ik gelukkig dat ik mijn eigen struggles soms al aan het overkomen ben. Zo ga ik nu toch eindelijk beginnen aan een nieuwe baan, terwijl ik dat heel eng vindt. Ik ben super goed in wat ik nu doe en dit is nieuw en dus eng. Want ik ga fouten maken, dingen niet weten enz. Tegelijkertijd heb ik bij mijn huidige baan te maken met een bore out. Dus switchen is wel noodzakelijk.
Beetje lange post geworden, maar fijn dit topic.
Nog een ding. Ik lees over Mensa, dat ken ik niet. Wij zaten vroeger bij Pharos Hoogbegaafd en ik heb me onlangs aangemeld op hun FB pagina. Vroeger ging ik maandelijks op kamp, met gelijkgestemden. Heerlijk was dat. Kon ik weer even vooruit.
Blossom_01 schreef op 24-07-2021 om 22:35:
We kwamen bij het riagg. Ergens was iets mis gegaan met het
doorgeven van mijn geboortedatum. De dame die mij ging onderzoeken vroeg
mij wanneer ik jarig ben, waarop ik het juiste antwoord gaf. Nee ik
loog want in haar papieren stond een andere datum. Naar mijn ouders werd
teruggekoppeld dat ik niet testbaar was omdat ik een pathologische
leugenaar was (ik was 6!!!!).
Over literatuur. Ik ben vandaag begonnen in het boek Meer dan
intelligent van Tessa Kieboom en Kathleen Venderickx. Het is pijnlijk
herkenbaar. Tegelijkertijd zie ik gelukkig dat ik mijn eigen struggles
soms al aan het overkomen ben.
Wat een heftig verhaal van de RIAGG, maar ook wel sprekend. Het ligt niet aan de hulpverlener, de patiënt is fout.
Dat boek heb ik besteld en ben erg benieuwd.
Het ongeduld herken ik wel als ik het al gesnapt heb maar de rest nog niet. 
Handicap is negatief omdat het beperkingen aangeeft idd. Echter is het soms wel van belang de beperkingen in kaart te brengen. Wat voor naam je er ook aan geeft, lang niet alle HB’ers huppelen vloeiend door het leven. De samenleving is immers ingericht op het gemiddelde. Ik heb er zelf weinig moeite mee. Werk het liefst op een vmbo.
Het enige waar ik echt tegenaan liep was een partner met wie ik niet levelde. Ik leg onwijs snel verbanden tussen zaken. Voor mijn ex-man (die overigens ook niet dom is hoor) was het alsof ik van de hak op de tak ging. Met mijn huidige partner heb ik dat niet en kunnen we zo van koeien naar racisme gaan (wat koeien hebben zwarte vlekken en zwarte mensen hebben te maken met racisme).
En wat ik jammer vond was dat ik, voor zover ik weet, op school nooit zo ben opgevallen. Ik zou er nog wel eens met mijn juf van de basisschool over willen hebben (vijf jaar bij haar gezeten), ze woont nu alleen ergens in Thailand begreep ik 😅.
Op viva was er volgens mij geen HB topic.
Voor de HBers hier. Ik lees in het boek van Tessa kieboom over de de grote gevoeligheid van HBers. En dat zij zich daardoor ook sneller zorgen maken. Ik herken dit heel erg,voorbeeld:Wij zitten nu isolatie wegens covid klachten bij dochter en man. Als een van beiden (of allebei) positief is, blijven wij in isolatie. De stress slaat mij om het lijf. Werk regelen tandarts afzeggen. En daarna: hoe lang in isolatie? Hoe gaan we dat regelen. Albert heijn komt donderdag pas weer en iedereen zo veel thuis (ipv werk en kdv) gaan we 't niet redden met de boodschappen. Hoe ga ik oudste uitgedaagd houden. Word ik ook ziek. Ik heb zaterdag m'n tweede prik. Die kan ik dan ook op m'n buik schrijven. And so on and so forth. Voor anderen ook herkenbaar? Zou cgt hier nog helpen voor kunnen zijn. Of hoort dit gewoon bij mij.
hallo allemaal. Ik ben hb en mijn zoon ook. Ik heb niet zo veel te melden nu maar lees graag mee.
Blossom_01 schreef op 25-07-2021 om 20:32:
Voor de HBers hier. Ik lees in het boek van Tessa kieboom over de de grote gevoeligheid van HBers. En dat zij zich daardoor ook sneller zorgen maken. Ik herken dit heel erg,voorbeeld:Wij zitten nu isolatie wegens covid klachten bij dochter en man. Als een van beiden (of allebei) positief is, blijven wij in isolatie. De stress slaat mij om het lijf. Werk regelen tandarts afzeggen. En daarna: hoe lang in isolatie? Hoe gaan we dat regelen. Albert heijn komt donderdag pas weer en iedereen zo veel thuis (ipv werk en kdv) gaan we 't niet redden met de boodschappen. Hoe ga ik oudste uitgedaagd houden. Word ik ook ziek. Ik heb zaterdag m'n tweede prik. Die kan ik dan ook op m'n buik schrijven. And so on and so forth. Voor anderen ook herkenbaar? Zou cgt hier nog helpen voor kunnen zijn. Of hoort dit gewoon bij mij.
Mij lijkt dit eigenlijk geen kwestie van je “sneller zorgen maken”, maar juist van snel en veel verbanden zien. Ik herken het in de zin dat als er hier iets spaak loopt, ik meteen zie welke gevolgen dat heeft of kan hebben.
Blossom_01 schreef op 25-07-2021 om 20:32:
Voor de HBers hier. Ik lees in het boek van Tessa kieboom over de de grote gevoeligheid van HBers. En dat zij zich daardoor ook sneller zorgen maken. Ik herken dit heel erg,voorbeeld:Wij zitten nu isolatie wegens covid klachten bij dochter en man. Als een van beiden (of allebei) positief is, blijven wij in isolatie. De stress slaat mij om het lijf. Werk regelen tandarts afzeggen. En daarna: hoe lang in isolatie? Hoe gaan we dat regelen. Albert heijn komt donderdag pas weer en iedereen zo veel thuis (ipv werk en kdv) gaan we 't niet redden met de boodschappen. Hoe ga ik oudste uitgedaagd houden. Word ik ook ziek. Ik heb zaterdag m'n tweede prik. Die kan ik dan ook op m'n buik schrijven. And so on and so forth. Voor anderen ook herkenbaar? Zou cgt hier nog helpen voor kunnen zijn. Of hoort dit gewoon bij mij.
Ha Blossom, herkenbaar hoor, dat stressen en zorgen maken. Wat Wednesday zegt klopt m.i. wel, je legt sneller verbanden en ziet dus veel sneller doemscenario's. Zo ervaar ik het althans. Ik kan bij een handeling in een nanoseconde honderd gevolgen bedenken, van een schaafwond bij vallen tot aan botbreuken en haastige spoed naar de Eerste Hulp. Ik probeer mezelf niet te laten leiden door die angsten. Die snelle gedachtes zijn er toch wel, maar als HB'er ben je nog altijd niet helderziend, dus je weet het gewoon niet. En wat kun je er dan feitelijk aan doen? Is echt niet makkelijk hoor, maar ik merk wel dat het mij langzaamaan minder stress geeft.
Wat een bizar verhaal trouwens van het Riagg in je eerdere post. Maar ook wel herkenbaar, dat soort instanties... echt. 
Wat leuk om te lezen dat er een aantal meeschrijvers zijn die voor de klas staan. Ik ben ook bezig die richting op te gaan. Nu bezig met wat losse Pabo-vakken en verder aan het uitvogelen wat voor mij de beste route is, misschien een zij-instroomtraject. Ervaringen en tips zijn welkom 
RoosOpJeHoed schreef op 26-07-2021 om 11:55:
Wat leuk om te lezen dat er een aantal meeschrijvers zijn die voor de klas staan. Ik ben ook bezig die richting op te gaan. Nu bezig met wat losse Pabo-vakken en verder aan het uitvogelen wat voor mij de beste route is, misschien een zij-instroomtraject. Ervaringen en tips zijn welkom
Wil je basisonderwijs of VO?
Ik vond zelf de pabo-vakken echt niet diepgaand… Ik heb als docent aardrijkskunde lesgegeven op de pabo. Wat zij daar leren was bij ons op de opleiding aardrijkskunde een vak voor 1 credit (basisvaardigheden aardrijkskunde). Vond ik wat jammer eigenlijk 😬. Voor de diepgang moet je het op de pabo niet echt hebben. Maar dat is natuurlijk het doel van de pabo ook niet.
In deze tijd zou ik gewoon gaan solliciteren naar een baan in het onderwijs en daarnaast gaan studeren. De praktijk leer je toch het meest van. Er zijn genoeg banen.
RoosOpJeHoed schreef op 26-07-2021 om 11:47:
[..]
Ha Blossom, herkenbaar hoor, dat stressen en zorgen maken. Wat Wednesday zegt klopt m.i. wel, je legt sneller verbanden en ziet dus veel sneller doemscenario's. Zo ervaar ik het althans. Ik kan bij een handeling in een nanoseconde honderd gevolgen bedenken, van een schaafwond bij vallen tot aan botbreuken en haastige spoed naar de Eerste Hulp. Ik probeer mezelf niet te laten leiden door die angsten. Die snelle gedachtes zijn er toch wel, maar als HB'er ben je nog altijd niet helderziend, dus je weet het gewoon niet. En wat kun je er dan feitelijk aan doen? Is echt niet makkelijk hoor, maar ik merk wel dat het mij langzaamaan minder stress geeft.
Wat een bizar verhaal trouwens van het Riagg in je eerdere post. Maar ook wel herkenbaar, dat soort instanties... echt.
Fijn dat het wel herkenbaar is en dat is inderdaad een betere omschrijving. Het probleem zit hem dus meer in de stress component ervan. Ga er eens over nadenken.
SuzyQFive schreef op 26-07-2021 om 13:08:
[..]
Wil je basisonderwijs of VO?
Ik vond zelf de pabo-vakken echt niet diepgaand… Ik heb als docent aardrijkskunde lesgegeven op de pabo. Wat zij daar leren was bij ons op de opleiding aardrijkskunde een vak voor 1 credit (basisvaardigheden aardrijkskunde). Vond ik wat jammer eigenlijk 😬. Voor de diepgang moet je het op de pabo niet echt hebben. Maar dat is natuurlijk het doel van de pabo ook niet.
In deze tijd zou ik gewoon gaan solliciteren naar een baan in het onderwijs en daarnaast gaan studeren. De praktijk leer je toch het meest van. Er zijn genoeg banen.
Sowieso basisonderwijs. Ik vind de Pabo ook niet echt heel boeiend qua diepgang, doe nu wat losse vakken en twijfel steeds of ik aan de volledige opleiding moet gaan beginnen. Dat zou dan wel in deeltijd zijn, waarbij ik twee avonden les krijg en één dag stage loop. Ik heb een traject gevolgd bij een jobcoach en daar kwam op alle vlakken steeds uit dat de Pabo als basis toch het meest handig is. Maar ik zoek inderdaad die diepgang.... lastig. Mijn uiteindelijke doel is ook niet om voor altijd voor de klas te blijven staan, maar ervaring op te doen in het werkveld en van daaruit verder te groeien (onderwijsontwikkeling of -beleid, zoiets). Misschien eens bij wat scholen zelf informeren naar de mogelijkheden.
Is orthopedagogiek of onderwijskunde dan niet meer in je straatje?
Blossom_01 schreef op 26-07-2021 om 13:24:
[..]
Fijn dat het wel herkenbaar is en dat is inderdaad een betere omschrijving. Het probleem zit hem dus meer in de stress component ervan. Ga er eens over nadenken.
Goed uitzoeken wat voor jou het beste werkt, want iedereen is anders. Je vroeg of CGT iets kon zijn. Wat ik van mezelf weet is dat het bij mij niks doet. Ik zit mezelf al de hele dag te analyseren, dus weet eigenlijk precies wat ik wel en niet 'goed' doe en waar ik mezelf 'in de weg zit'. Hoe je daar vervolgens mee omgaat is geheel aan jezelf, daar kan een psycholoog weinig aan bijdragen. Althans, zo heb ik het altijd ervaren. Die mensen werken echt vanuit boekjes en kijken nooit verder naar de mens zelf. Ook al geef je 180 keer aan dat je hoofd anders werkt, want HB of ASS (of whatever), ze blijven je in de standaardhokjes duwen.
SuzyQFive schreef op 26-07-2021 om 13:56:
Is orthopedagogiek of onderwijskunde dan niet meer in je straatje?
Die opleidingen heb ik inderdaad overwogen, maar voor een Master daarin moet ik een schakeljaar doen (heb nu een Bachelor op een totaal ander vlak) en dan wordt het weer een duur verhaal (Pabo als tweede studie is dan weer aan alle kanten gesubsidieerd). Bij vacatures die ik heb gezocht in die richting is het gebrek aan werkervaring weer een struikelpunt. Vandaar dat de Pabo mij de beste optie lijkt. Maar ik ben bang dat ik dan langzaam 'uit' ga van verveling.
Eigenlijk is mijn grootste probleem dat mijn overanalyserende hoofd steeds spaak loopt op dit soort overwegingen . Vandaar dat ik hoop op wat tips van ervaringsdeskundigen hier. Jij hebt Educational Needs gedaan toch? Daar kwam die jobcoach ook mee. Maar dat lijkt me meer een aanvulling op een opleiding in die richting, of zit ik dan verkeerd?
RoosOpJeHoed schreef op 26-07-2021 om 13:57:
[..]
Goed uitzoeken wat voor jou het beste werkt, want iedereen is anders. Je vroeg of CGT iets kon zijn. Wat ik van mezelf weet is dat het bij mij niks doet. Ik zit mezelf al de hele dag te analyseren, dus weet eigenlijk precies wat ik wel en niet 'goed' doe en waar ik mezelf 'in de weg zit'. Hoe je daar vervolgens mee omgaat is geheel aan jezelf, daar kan een psycholoog weinig aan bijdragen. Althans, zo heb ik het altijd ervaren. Die mensen werken echt vanuit boekjes en kijken nooit verder naar de mens zelf. Ook al geef je 180 keer aan dat je hoofd anders werkt, want HB of ASS (of whatever), ze blijven je in de standaardhokjes duwen.
Ja heel herkenbaar. Ik denk dat het voor mij ook niet werkt. Ik weet idd heel goed waar en waarom het soms spaak loopt. Maar ja dat gebeurt dus wel eens en dan kan ik flink decompenseren helaas.
Fijne reactie wel. Jij succes met je studie uit te vogelen. Ik heb orthopedagogiek gedaan overigens, met schakelaar. Ik zit nu nog op een hbo+ functie, omdat ik qua werkervaring nog steeds stuk loop terwijl ik in '14 ben afgestudeerd. Ga nu wel een nieuwe baan beginnen en hoop binnen 1 jaar eindelijk op niveau te werken. Heb me niet voor niks zo hard de tandjes gewerkt. School en studie zijn voor mij, ondanks IQ van 145+, een hel geweest. Meerkeuze vragen. Hoe doen mensen dat????