Hoe ergens niets van aantrekken?

in deze podcast worden tips gegeven aan een vrouw (een moeder) die een moeizame relatie heeft met haar moeder die vaak over haar grenzen gaat. De titel is wat misleidend maar de insteek is het verbeteren van de relatie.

Omdenken podcast aflevering 115 contact ouders verbreken

Als je wilt afspreken met je zus zonder dat je moeder erbij is, dan kan dat misschien? Ik snap dat ze samen komen, maar je kunt voorstellen aan zus alleen met haar een drankje ergens in een café te drinken. Praat je wel vaker met je zus over je moeder? Dat kan enorm helpen om beter zicht en een ander perspectief te krijgen op het gezin waar je uitkomt. En steun, hopelijk. 
Voor het geval het nog niet duidelijk was: ik heb ervaring met verstoorde familierelaties. Ik leef met je mee. 

afrodite05 schreef op 05-01-2024 om 14:45:

[..]

Dat is een mooi mantra.

Ja, het zijn acties waarbij ze mijn zoon in gevaar brengt terwijl wij nadrukkelijk zeggen dat ze iets niet mag doen. Zij zegt dan dat ze dat absoluut niet zal doen, maar toch gebeurt het weer. We gaan er nu voor zorgen dat dit niet meer kan gebeuren. En verder, de dingen die ze zegt, dan stelt ze iets, zeg ik dat het niet waar is en kom ik met argumenten, vervolgens ziet ze in dat ik gelijk heb en dan draait ze net zolang tot het lijkt alsof het allemaal maar een grapje was oid. Doodvermoeiend, die energie die dan in een discussie gaat zitten. Bezoek erna doet ze alsof het anders was, dus dat ze mij standpunt had en dat dat heeeel vanzelfsprekend was.

Van zo iemand zou ik zoveel mogelijk afstand nemen. Zoon er niet aan toevertrouwen en vooral niet mee in discussie gaan.

afrodite05 schreef op 05-01-2024 om 14:53:

[..]

Ik heb mijn telefoon standaard op stil staan, als ze heeft gebeld, bel ik vanzelf wel een keer terug. Maar vandaag bleef ze maar bellen dus ik dacht dat er iets ergs was. De stroom lag eruit en ze had de elektricien al gebeld maar ik moest vanalles voor haar regelen en opzoeken (ik woon op een uur rijden en ik weet niets van haar verzekeringen waar ze het over had). Ik kan daar dus niets mee, heb dat ook gezegd. Of mijn man in de buurt was? Nee en die kan je evenmin helpen. Uiteindelijk was er niets aan de hand, toen de elektricien er was, was het opgelost. Allemaal drama om niets. Poging tot contact na een vorig gesprek dat niet lekker liep.

Eigenlijk wordt ze daarmee een Peter (van de wolf). Er komt een moment dat ze echt hulp nodig heeft, maar jij niet meer opneemt, omdat ze zo vaak belt om niks. Ik zou dat één keer mededelen, doet ze er niks mee, dan is dat haar keuze.

ToetieToover schreef op 05-01-2024 om 15:07:

[..]

Voor strijd zijn er twee nodig. Vanuit mijn zelfverdedigingservaring weet ik dat een gevecht niet kan voortduren als één van de partijen wegloopt. Als je geen energie ‘geeft’ maar ontspannen blijft en je energie in jezelf blijft stromen in plaats van over te vloeien naar buiten, naar de ander.

In een dergelijk twistgesprek zou ik niet meer inhoudelijk reageren. Je kunt hardop constateren dat jullie het niet eens zijn en het daarbij laten. Waarom wil je haar overtuigen? Laat haar lekker gaan. Die weet niet beter en die staat ook niet open om te leren. Uiteraard wel je kind veilig houden.

Wat mij heel erg geholpen heeft in discussies met mijn moeder is een mantra herhalen, iets in de geest van "ik ben oké zoals ik ben".

Nog weer een tijd later besefte ik me "waarom besteed ik zoveel energie aan me staande houden tegenover mijn moeder?" Ik heb het contact heel ver teruggeschroefd, we zien elkaar twee keer per jaar ofzo.

afrodite05 schreef op 05-01-2024 om 16:09:

[..]

Dat wordt lastig, ze komen juist hier om zoon te zien, zoon is dan nog net even wakker en moet dan naar bed. Daarna brengt mijn moeder mijn zus naar Schiphol. Ik zie het dan niet zitten dat mijn moeder in ons huis achterblijft, met of zonder zoon, en dat lijkt me sowieso een rare situatie. Want waarom zou zij dan niet mee mogen/kunnen? Omdat we het over haar gaan hebben. Tja.

Misschien inderdaad gewoon eens bellen met mijn zus, al staat zij niet echt open voor gesprekken die over gevoel gaan. Beetje emotieloos figuur, weinig empathie. Wel lief verder hoor, maar dat is gewoon niet haar sterke punt.

Zou jij zus kunnen ophalen bij moeder en naar Schiphol brengen? Heb je fijn een aantal uren met je zus. Hoewel ik lees dat je ook bij haar lage verwachtingen moet hebben.

Ginevra schreef op 05-01-2024 om 15:18:

[..]

Dat. Het is helemaal niet nodig dat je haar overtuigt. Mbt dat restaurant en koken, dan zeg je "nou, jullie deden het zus, wij doen het zo". Klaar. En met de maxicosi hoeft ze het ook niet eens te zijn, ze moet het alleen wel doen zoals jij het wil hebben. En zo niet, dan gaat kind dus niet mee in de auto.

Maar het lijkt alsof je haar wil overtuigen, alsof je de erkenning wil hebben dat jij gelijk hebt en dat jouw manier beter is. Die behoefte snap ik, maar als je die behoefte minder voelt raakt ze jou ook minder.

Dat komt, omdat dat soort mensen je constant het gevoel geven dat je iets geks doet, zodat je uiteindelijk steeds je afvraagt als je wat doet, wat zij er weer van vinden.

afrodite05 schreef op 05-01-2024 om 20:03:

[..]

Precies dat. Net aan man verteld dat ik na ons weekendje weg een afspraak bij de huisarts wil maken voor een doorverwijzing. Hij snapt het gelukkig en steunt me ook. Ik was er bang voor dat hij me een aansteller zou vinden, maar geheel onterecht. Hij is goud waard. Hij ziet hoeveel last ik ervan heb en gunt mij beter dan hoe het nu gaat

Bedankt trouwens allemaal en voor degenen voor wie het herkenbaar is een dikke knuffel.

Ik heb gebroken met mijn broer om deze en nog andere redenen. 

Ik was pas echt van dat gevoel af ruim een jaar na de breuk.

Wil je het contact alleen minimaliseren?

Ik denk dat als iemand met je wil praten dit totaal iets anders is dan iemand die je in een hoek wil drijven. Als ik merk dat het deze persoon niet te doen is om een gesprek maar om mij naar beneden te drukken dan ben ik totaal niet ontvankelijk meer voor wat hij zegt. En dan denk ik alleen dat deze persoon een slecht karakter heeft dus waarom zou ik me er iets van aantrekken? Ik geef veel meer om mijn rust en welzijn dan om wie of wat dan ook.

afrodite05 schreef op 05-01-2024 om 20:03:

[..]

Precies dat. Net aan man verteld dat ik na ons weekendje weg een afspraak bij de huisarts wil maken voor een doorverwijzing. Hij snapt het gelukkig en steunt me ook. Ik was er bang voor dat hij me een aansteller zou vinden, maar geheel onterecht. Hij is goud waard. Hij ziet hoeveel last ik ervan heb en gunt mij beter dan hoe het nu gaat

Bedankt trouwens allemaal en voor degenen voor wie het herkenbaar is een dikke knuffel.

Ik had zoiets aan de hand met de partner van een ouder. Zodra ik aan die persoon dacht kwamen gelijk de negatieve gevoelens naar boven, maar ook opgekropte woede en frustratie. Uiteindelijk een paar sessies emdr gedaan omdat de persoon zo vreselijk onder mijn huid zat. Dat heeft enorm geholpen. Niet bij voorbaat al voelen wat ik altijd voelde en wat gezegd werd kon me niet meer raken. Echt een verademing om daardoor, ook geestelijk, de afstand te kunnen nemen die ik wilde.

Jee, het is dat ik geen zus heb, maar anders was jij het. Zelfs de inhoud van de gesprekken (reiswieg was bij ons ook goed genoeg, anders pak ik haar wel op schoot, ik hou haar toch vast?). Ik heb ook op het punt gestaan om er een topic over te openen. Omdat het me raakt, omdat ik er echt door van slag kan zijn. Terwijl het tegelijk allemaal zo triviaal lijkt; nou én als je moeder iets vindt, je hoeft haar niet te overtuigen. Maar het is wat Miepje zegt: ze geeft je het gevoel dat jij het fout doet, dat je geen goede moeder en vrouw bent. En tegelijk is mijn moeder ook lief, wil komen helpen, oppassen enz. Maar verwacht dan ook wel dankbaarheid. Gek genoeg zie ik pas sinds geboorte van dochter (nu 2,5 jaar) hoe ondermijnend ze is voor mijn zelfvertrouwen. Hoe alles dat ik vertel net een klein beetje anders wordt geïnterpreteerd waardoor ik de rare ben. 

Ik zou overigens niet gaan bellen/beeldbellen ipv fysiek contact. Bij fysiek contact heb je het voordeel van de afstand waardoor het niet iedere dag kan. Die keer dat je elkaar ziet ben je meer voorbereid. Dat is bij (beeld)bellen toch anders. Kan op zich iedere dag. En ik kan juist na een onschuldige beeldbelletje van 5 min vertwijfeld achterblijven. "Hee mam, kijk eens, MiniMees kan huppelen" "Ah ja, leuk. Maar kan ze niet beter thuis de schoentjes uit, dat is beter voor de voeten" "Ja, heeft ze normaal ook, maar we zijn net binnen" "Ík deed ze jullie altijd gelijk uit, is toch een kleine moeite" "nou ja, die 5 min maakt toch niet uit, zal ze zo uitdoen, rustig maar" "ik ben rustig, maar snap niet waarom je dat niet meteen zou doen, maar goed, je moet het zelf weten". Dan hang ik op en snap niet wat er nu weer gebeurd is. Terwijl ik tegelijk denk, waar gáát dit over.