Depressie, wie ook?
het blijkt best lastig en confronterend te zijn om dit topic te openen.
Ik heb het een heel tijdje ontkent. Maar ik kan er niet meer omheen. Het vreet me van binnen op.
Ik ben wattenbolleke en ik heb een depressie.
Ohja: eerst had ik een burn out. En nu dit. Of beide? Zeg het maar..
Het liefst zou ik de hele dag huilen. Onder een dekentje. Soms lukt huilen. Soms zit ik zo op slot, dan lukt het helemaal niet. Afschuwelijk is dat. Ik voel me vaak verscheurd. Aan de ene kant heel leeg en vlak en aan de andere kant (negatieve) emoties.
Het lukt me op geen manier om sociaal gewenst gedrag te vertonen. Ik kan geen fatsoenlijk gesprek voeren, alsof ik het gewoon verleerd ben. Heel ongemakkelijk. In mijn hoofd weet ik denk ik nog wel hoe het moet maar het komt er gewoon niet uit.
Ik weet niet meer hoe ‘het leven’ moet. Hoe het ooit weer leuk zal zijn. Ik weet vaak niet meer hoe ik ‘het leven’ moet willen. Ik wil geen dingen doen, geen mensen om me heen. De dagen duren te lang.
Acceptatie is echt moeilijk voor me. Ik slik nu 8 weken antidepressiva en vorige week voelde ik voor het eerst een soort acceptatie. Als een psychiater het zegt hè… Met een duivels stemmetje erna die alles graag ontkent. Want waarom lukken bepaalde dingen wel? Hoe kan dat, als je je blijkbaar zo slecht voelt? ‘
Wie tobt er ook met een depressie? Hoe kom je de dagen door?
Sorry, geen ervaring.
Maar wil je laten weten dat ik je lees. 
Het ontzettend moedig vind dat je dit typt. Ik hoop ook echt dat je hier aanspraak vind. De stap om dit onder woorden te brengen is echt al een hele mooie stap.
Ik heb wel ervaring aan de andere kant, als partner van (maar geen diagnose/zelf acceptatie).
moeilijkk ik werk er iedere dag nog aan, daarom vind ik het moeilijk om me daarover uit te laten maar je bent er in ieder geval niet alleen in❤ was er maar een handboek voor dan had ik die met je gedeeld, het lukt me beetje bij beetje maar ik ben het ook allemaal nog voor mezelf aan het uitvogelen wat voor mij het beste toepasselijk is kwa doen denken en voelen..
Dus sorry heb niet echt advies waar ik me over durf uit te laten maar wil je wel een virtuele knuffel geven 
en geef niet op, jij hebt hoe lastig het ook klinkt uiteindelijk de eigen touwtjes in handen, kweet het.. je voelt je machteloos maar je hebt meer power over jezelf dan dat je nu denkt en dan dat het nu voelt geloof me, dat is het enigste wat ik je hierin kan meegeven, dus wat voor doelen je ook probeert en hebt om uit de depressie te komen, geef niet op! Er is een manier geloof me, wat voor manier ben ik ook aan het uitvogelen maar er is n manier..
Ik heb een dysthyme stoornis, een chronische vorm van depressie
redbulletje schreef op 20-09-2021 om 16:12:
Ik heb een dysthyme stoornis, een chronische vorm van depressie
Heftig redbulletje ! En toch zo'n lief mens dat je bent ongeacht die 2 dingen , dat vind ik heel knap en sterk van je!
Ja, hier ook depressief geval. Ook heel lang ontkend, zei vaak tegen mijzelf dat ik normaal moest doen. Uiteindelijk toch er maar aan toe gegeven. Ik slik al een tijd anti depresiva. 2x daags 15mg Escitalopram.
Rachel. schreef op 20-09-2021 om 16:15:
[..]
Heftig redbulletje ! En toch zo'n lief mens dat je bent ongeacht die 2 dingen , dat vind ik heel knap en sterk van je!
Lief van je dat je me lief noemt 
Ik tob al jaren met heftige somberheid door trauma's in mijn jeugd. Omdat mijn vorige psycholoog me heeft laten stikken (door corona alleen videobellen en me dan tot twee keer toe vergeten en iedere keer te laat inloggen) sta ik nu alweer 3 maanden op een wachtlijst en ben hopelijk nog in oktober aan de beurt.
Dat mijn psycholoog me heeft laten stikken kwam heel hard aan en heeft me echt een terugval bezorgd.
Heb ook antidepressiva geslikt maar vond het teveel bijwerking hebben. Eigenlijk ook waardeloze begeleiding van huisarts door corona. Ik hoor om me heen dat er dan een ander middel wordt ingezet, maar ik kreeg die keuze niet echt.
Ik heb citalopram en nog wat anders geslikt maar dat beviel niet. Inmiddels 1,5 jaar aan de Trazodon en dat bevalt me goed en ik ervaar geen bijwerkingen.
ook ik wil je een virtuele knuffel geven. Zelf nooit depressief geweest, wel burn out. En een partner met een zeer ernstige depressie.
Ik had eerst ook Citalopram, maar nu heb ik Escitalopram, die is puurder, dus minder rotzooi dan Citalopram.
op dit moment geen depressie, wel gehad. Ik kwam de dagen door echt regelmaat in te brengen. Daarnaast hielp bewegen bij mij. En wel kleine dingen ondernemen, ik ging wel naar werk al lukte maar een uurtje. Accepteren kon ik niet, maar was wel open naar mijn omgeving. Nee ik was niet gezellig, maar ik had de hoop dat het tijdelijk was.
Bij mij is het een zwakke plek, maar met wat aanpassingen kan ik prima leven.
Hmm ik had ook citalopram, maar ik kreeg daar heel veel hoofdpijn van en nachtmerries. En nog een rijtje andere bijwerkingen (libidoverlies en aankomen). Ik weet niet of ik nog iets wil proberen.
Ik heb ook een erg gevoelige spijsvertering en diarree is vaak ook een bijwerking (werd ook erger door citalopram had ik het idee)
De hoofdpijn bij citalopram was bij mij tijdelijk maar de slapeloosheid bleef.
Trazodon kom ik niet van aan, sterker nog, ik ben meer dan 30 kilo afgevallen terwijl ik dat slik.
zijn er dingen die jullie weer leuk vinden? Of blijft het allemaal niet leuk? Hobby’s van vroeger?
Wanneer kwam dat terug?
En wanneer konden jullie je leven weer oppakken?
Hoe gaan jullie om met de schommelingen? Lukt het om je daar gewoon aan over te geven? Hier is dat echt een enorme strijd steeds.
Ik heb een lichte postnatale depressie gehad (ben er bijna weer) en ik wil echt niet weten hoe het voelt als je echt depressief bent. Dit was al zo heftig.
Knuffel voor jullie 