Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
Welkom en bij deze alvast een knuffel.
Helaas zit jij ook in het lastige pakket dat burn-out heet.
Bij mij is het een jaar geleden begonnen. Eigenlijk al veeeel eerder natuurlijk maar toen viel ik echt uit. En hard ook.
Ik herken het goed dat het soms niet te herleiden is waarom ik een slechte dag heb. Het overkomt me. En overdondert me nog vaak genoeg.
In het begin schreef ik alles op; hoe was mijn nacht, heb ik gewandeld, hoe lang, wat was stressvol, etc. Maar ik kwam er dus steeds achter dat ik geen verband kon leggen met de dag ervoor of de nacht. Ja, als ik slecht of niet geslapen had, had ik geheid een klote dag. Maar had ik goed geslapen, kon ik die ook hebben.
Ik ben wel heel bewust gaan plannen en plan ook vrije/lege dagen in. Dat wil niet zeggen dat ik dan niks doe, want ik heb jonge kinderen, maar ik doe niks extra’s.
Ik ben vaak ook nog zoekende en het verbaast me echt hoe lang dit al duurt.
Phenix, sterkte en hou je taai.
het depressie topic loopt niet zo. Dus ik kom toch maar weer hier. Tenslotte heb ik ook een burn out.
Ik ben best trots op mezelf. Ik ben cold turkey gestopt met m’n slaapmedicatie. Ik heb een halve week heel slecht geslapen, en ik word nog steeds niet uitgerust wakker maar ik doe het wel gewoon 💪🏻
m’n antidepressiva moet ik gaan verdubbelen dus ik hoop dat ik dan qua slapen niet weer enorm onderuit ga. Fingers crossed..
Phenix, welkom! Als ik het zo lees zit je
nog in het loslaten stuk en zou er nog helemaal geen spraken moeten zijn van werkhervatting ofzo.
Ja bewegen moet, dat klopt. Dat helpt je uiteindelijk ook enorm in je herstel. Je
batterij weer gezond opbouwen doe je door deze langzaam en op een gezonde manier weer te belasten.
Het heeft bij mij bijna een half jaar geduurd voordat ik weer aan het werk ging. Op dit moment ben ik langzaam aan het opbouwen en aan het eind van dit jaar werk ik weer 5 dagen, maar wel maar 2 uur per dag als het zo blijft gaan als dat het nu gaat. Deze week 3 dagen achter elkaar gewerkt en nu 'weekend'.
Ik voel me inmiddels niet elke dag meer hopeloos verloren in mijn eigen gebrek aan energie gelukkig. In het begin was eigenlijk alles te veel en werd ik heel snel duizelig daardoor. Ook kwamen dingen veel later binnen dan gebruikelijk waardoor alleen fietsen bijvoorbeeld geen optie was. Vooral het hoofd wat net een vergiet is vond en vind ik echt heel vervelend. Omdat ik hier nog steeds wel wat last van heb, dat vergiet hoofd, heb ik dat ook aangegeven bij de collega's waar ik nu mee samen werk. Omdat ik vind dat zij ook moeten weten waar ze aan toe zijn als ze mij iets vragen ofzo.
Wat ik inmiddels weet is dat ik ook een slechte dag kan hebben door iets wat 2 dagen geleden gebeurt is of als ik toch weer meer aan het piekeren ben. Of als het een rommeltje om me heen blijft. Of als ik voor de katten alweer de dierenarts moet bellen wegens giardia... of.... of... of...
Maar ondanks alle redenen weet ik ook niet altijd waarom in een slechte dag heb. Soms zijn die er gewoon. Net zoals voor een burn-out. Toen had ik ook wel een een slechte dag dat ik niet vooruit te branden was en niets goed kon doen. Die heb ik nu ook, maar nu valt het meer op omdat mijn focus heel erg ligt op hoe ik me voel.
Probeer vooral je rust te vinden en geef jezelf een beetje extra liefde de komende periode. Dat heeft mij bij enorm geholpen.
Wattenbolleke, wat fijn en goed van je! Hoop dat het verdubbelen van je medicatie geen nadelige effecten voor je heeft, slaap is namelijk zooooo belangrijk, ook met een depressie.
Dank voor de reacties, jullie woorden doen me goed!
Misschien ben ik inderdaad weer te snel met werk begonnen. Mijn werkgever was daar ook al bang voor. Ik zit nu op 2x2 uur, vanuit huis. Zou eerst ook op kantoor zijn, maar vanwege corona werkt iedereen al zoveel mogelijk vanuit huis. Aangepaste werkzaamheden, dus ondersteunend en zonder deadline, en geen cliëntcontact. Blijkt dat niemand verwacht dat ik nog in de gaten houd hoe het met cliënten gaat, behalve ik zelf ... 
Er valt nog wel wat te leren, dus.
Dat hoofd als een vergiet is ook heel lastig! Ik merk dat het voor de mensen om me heen ook niet te begrijpen is, dat ik ineens dingen vergeet, niet meer goed kan koken, traag reageer... Het zal wel overgaan, en hoort er bij.
@Ellori: ik moest giardia opzoeken, lijkt me heel irritant! Alleen de katten hebben het hoop ik, jullie zelf niet?
Ik ben juist express op kantoor gaan werken zodat ik privé en werk echt gescheiden kan houden. En je mag je gewoon weer voor 100% ziek melden he als je te snel gegaan bent. Je kunt beter nu je herstel goed beginnen dan over een paar jaar weer terug bij af te zijn
Gelukkig hebben wij het niet, die giardia. En hopelijk zijn de katten er nu ook van af.
Ik ervaar gelukkig alleen maar begrip vanuit mijn omgeving, ook op werk. Maar ik geef ook zonder schaamte aan wat er aan de hand is en in hoeverre ik wel of niet goed functioneren kan.
Wat ik wel erg jammer vind is dat ik toch vaak de energie niet heb om uitgebreid te koken. Ik hou echt van koken en vind vers en gezond eten erg belangrijk. Dus nu kook ik voor 2 dagen als ik kook en probeer dan ook nog een extra portie voor de vriezer te maken.
We hebben nu in totaal iets van 26 maaltijden in de vriezer liggen die we dus alleen maar hoeven op te warmen. Variërend van soep tot nasi en stamppot. Zo kunnen we wel lekker en gezond eten maar hoeven we niet elke dag te koken. Zeker niet nu ik weer meer ga werken.
Ik werkte eigenlijk al nooit op kantoor, dus voor mij voelt het onnatuurlijker om daar te zitten. Ik snap wel dat het voor reïntegratie goed kan zijn, maar ik vind die kantoortuin echt heel prikkelrijk. Dus voor nu even prima. Ik denk trouwens dat ik nog steeds 100% ziekgemeld ben, dat mijn uren nog niet echt tellen. Kan dat?
Hebben jullie met Sinterklaas nog extra stress/vermoeidheid gehad?
Ik heb de dag ervoor (wij vierden het gisteren) alvast extra gekookt, zodat ik me daar op de dag zelf helemaal niet druk over hoefde te maken.
@vivalavida: ik probeer het nu ook maar meer te nemen zoals het komt, en 'lege' dagen weer wat strikter in te plannen. Het liep langzaam toch weer vol, omdat ik me immers alweer wat beter voelde. Met jonge kinderen is inderdaad nog pittiger!
Phenix schreef op 05-12-2021 om 19:23:
Hebben jullie met Sinterklaas nog extra stress/vermoeidheid gehad?
Ik heb de dag ervoor (wij vierden het gisteren) alvast extra gekookt, zodat ik me daar op de dag zelf helemaal niet druk over hoefde te maken.
Ja hier best veel stress. En we vierden het (gelukkig) niet eens thuis. Had beloofd wat eten mee te nemen. Dacht het allemaal goed gepland te hebben maar die onvoorziene dingen zijn dan altijd wel lastig. Stond met pech onderweg (1,5 uur op wegenwacht gewacht met kinderen die het echt niet meer trokken) en vandaag werd één van de kinderen ziek. En dat begon vannacht. Ik ga nu ook naar bed, zodat ik weer even kan opladen.
Had me echt verheugd op dit weekend maar ben echt op nu. Maaaaaaar, heb gelukkig ook genoten.
Pfff, dat is inderdaad stressvol! Sterkte, hopelijk kun je wat bijslapen.
Ja dat is gelukt. Net even gewandeld en rustig wat in huis doen. Het voelt tot nu toe als een goede dag. Hoe gaat het met jou?
Ik ben helemaal kapot van sinterklaas. Eigenlijk zou ik vandaag hebben om bij te komen. Maar het kdv is gesloten door gebrek aan leidsters. Dus dochter is thuis. Ik zit er helemaal doorheen.
Malloczero schreef op 07-12-2021 om 12:38:
Ik ben helemaal kapot van sinterklaas. Eigenlijk zou ik vandaag hebben om bij te komen. Maar het kdv is gesloten door gebrek aan leidsters. Dus dochter is thuis. Ik zit er helemaal doorheen.
Sterkte! Kun je wat bedenken om aan jezelf toe te komen? Filmpje? Kind bij een vriendje of vriendinnnetje een paar uurtjes?
Ze heeft gelukkig 2 uur geslapen 's middags. Moest haar wakker maken om zoon te halen, Vandaag heel rustig aan.
Met mij gaat het.
Ik blijf enorm moe, en het lijkt maar niet beter te gaan. Ik betrap mezelf er ook op dat ik wel weer wat meer ben gaan doen; alsof ik nu ik 'ziek thuis ben' wel even wat extra dingetjes kan doen. voordat je het weet zijn die extra dingetjes een hele berg.
Ik probeer nu weer elke middag te slapen, in de hoop dat dit me gaat helpen. Daarnaast wel wat leuke dingen doen, maar de ellende vind ik dan dat het huis een rotzooi blijft. Dst geeft me ook stress. Loslaten....
In deze tijden is het voor ouders van jonge kinderen extra zwaar, ik hoor het ook steeds om me heen. Door je verlofdagen heen zijn omdat je kinderen steeds in quarantaine thuis zijn, inderdaad zo'n KDV dat ineens dicht is, allemaal onrustig. En onrust kun je nou net niet hebben in een BO!
Mijn kinderen zijn al groter, dan heb je er ook wel weer tijd voor/zorgen over, maar dat acute verzorgende is er toch een beetje af.
Heel herkenbaar phenix, ik ben met zo ongeloolijk veel klusjes bezig. Maar ik heb gemerkt dat het mijn hoofd ook leger heeft gemaakt.
Kan je niet 1x eventueel samen met anderen je huis helemaal schoon maken en opruimen, en daarna bijhouden?
Ik weet natuurlijk niet wat jij al een rommel vind, maar als het echt een rommel is voel je je daarna wek vrijer om te rusten?
Voor mij helpt iets doen wel echt, zonder de moet erachter. Maar mijn grootste stressgever is het internet, dus door zoiets te doen ben ik even vrij van mijn telefoon/tablet/laptop.
Ik denk dat het beter met me gaat. Maar gister weer veel te boos geworden. Ik denk dat ik ook weer moet werken, ben bang dat ik anders helemaal niet meer wil.