Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
@Malloczero gezien je in het verleden ook al ritalin hebt gehad neem ik even voor het gemak aan dat je AD(H)D hebt? Dan vind ik het niet zo gek dat je weer ritalin wilt gebruiken. Ik zie aan kind lief hoeveel baat hij bij medicatie heeft. En dan heeft het niet meer zoveel met jezelf leren kennen te maken, maar met je brein wat gewoon niet goed functioneert en bepaalde stofjes niet (genoeg) aanmaakt.
Hier gaat het eigenlijk al een paar dagen heel erg goed. Een van mijn grootste punten is hulp vragen en dingen uit handen geven. Dat kwam er gister op neer dat ik op de bank zat terwijl ik normaal eigenlijk altijd het gerecht maak wat we gisteren aten. Ook de huishoudelijke taken verder hebben we gisteren verdeeld na mijn boodschap 'dit moet er allemaal gebeuren en ik ga het niet alleen doen'. Dus kind en partner zijn bijgesprongen en het enige wat ik zelf gedaan heb is even snel de stofzuiger er door heen. Ow ja, heb ook nog nasi gekookt voor vandaag, maar dat was omdat ik daar toevallig de energie voor had gisteren. En nu hoef ik vandaag t alleen nog maar op te bakken xD.
Heb ook mijn middag dutjes al een tijdje niet meer gedaan, al denk ik dat daar volgende week wel weer verandering in komt. Heb dan weer een sessie met mijn coach en die zijn altijd erg vermoeiend. Maar goed, zodra het blijft gaan zoals het nu gaat durf ik wel te zeggen dat het wel goed gaat komen met mij 
.
Mallebeppie schreef op 18-10-2021 om 08:22:
Eigenlijk is het de maatschappij die niet zit te wachten op "ziekte " denk ik wel eens. Snel beter worden, snel weer aan het werk, snel weer bijdragen aan de maatschappij.
Ik ben daar persoonlijk zo klaar mee.
Ja precies. Hier wordt nu vervroegd tweede spoor ingezet. Voelt ook als extra druk.
VivaLaVida schreef op 18-10-2021 om 11:49:
[..]
Ja precies. Hier wordt nu vervroegd tweede spoor ingezet. Voelt ook als extra druk.
Dat snap ik. Aan de andere kant heb je dan langer de tijd om een nieuwe weg te vinden.
Tweede spoor is bij mij ingezet bij 1 jaar ziekte. Dus ik heb (nu nog minder) een jaar om die andere weg in te slaan. Ook doordat ik mijn gevoel (" Ik moet hier mee stoppen, dat is beter voor me") negeerde, omdat niet terug willen/kunnen naar mijn huidige functie geen optie is, want dan faalde ik toch wel heel hard...
Zo is het mij ook gezegd. Misschien moet ik het maar van de andere kant bekijken. Ik vroeg naar het voordeel hiervan. Bedrijfsarts zei tijdswinst. Voor werkgever maar ook voor mij.
VivaLaVida schreef op 18-10-2021 om 11:49:
[..]
Ja precies. Hier wordt nu vervroegd tweede spoor ingezet. Voelt ook als extra druk.
Wat wordt bedoeld met 2e spoor?
Malloczero schreef op 20-10-2021 om 12:56:
[..]
Wat wordt bedoeld met 2e spoor?
Kijken naar mogelijkheden voor werk buiten de eigen werkgever. (Heel kort uitgelegd hoor, het is iets meer dan dat)
Zodra ik ook maar een klein beetje meer stress heb dan normaal schiet ik meteen 10 stappen terug in m'n herstel. Echt zo vermoeiend!
#zeurmodusaan
Vorige week was kind hier de halve week wegens herfstvakantie. Super gezellig maar wist dat ik daar echt een paar dagen van zou moeten bij komen.
Zou ik deze week een uurtje op werk gaan helpen, bleek dat dat alleen op een tijdstip kon waarop ik al een andere afspraak had staan. Dus heb ik me daarvoor de halve week ongerust zitten maken en zitten stressen... Had dezelfde dag dus nog een andere afspraak staan, daar wel naar toe geweest maar had echt heel slecht geslapen. En van dat slechte slapen moet ik nu weer dagen lang bij komen.
En dan hebben de katten ook nog giardia dus in de weer met pillen en dan toch weer vloeibaar spul... Vloeibaar werkt niet dus maar weer pillen... En als klap op de vuurpijl klopt het rapport van de arbo dienst niet dus moet ik daar ook nog tijd in steken.
#zeurmodusuit
Wat rot zeg, ben je dan wel hersteld?
Mijn probleem is, ik voel me eigenlijk overwegend prima. Totdat ik iets op een computer moet doen. Gister een uur gehuild omdat ik creditcard declaraties moest invoeren voor werk en ik door burnout een boete heb van 120 euro op een bedrag van 6. En ik weet niet of het voor mn gemoedsrust het verstandig is hier werk van te maken.
Ik ben begonnen aan het boek: children of immature parents. Het is heel herkenbaar.
Ik ben in zo’n klote opbouwschema terecht gekomen 
Ik moet nu elke week 2 uur erbij (2 dagen per week)
Het idee vliegt me zo aan. Ik heb geen idee of het lukt dus ik zal het wel proberen. Ik wil ook niet bij voorbaat zeggen dat het niet kan ofzo. Het gaat echt wel wat beter met me.
Maar echt. Dat betekend dus dat ik de week na Sinterklaas weer 2x6 uur ‘werk’. Ik zit nu op 2x3.
Wattenbolleke schreef op 15-11-2021 om 12:39:
Ik ben in zo’n klote opbouwschema terecht gekomen
Ik moet nu elke week 2 uur erbij (2 dagen per week)
Het idee vliegt me zo aan. Ik heb geen idee of het lukt dus ik zal het wel proberen. Ik wil ook niet bij voorbaat zeggen dat het niet kan ofzo. Het gaat echt wel wat beter met me.
Maar echt. Dat betekend dus dat ik de week na Sinterklaas weer 2x6 uur ‘werk’. Ik zit nu op 2x3.
Wat niet gaat, dat gaat niet hè! Rustig beginnen en je grenzen aangeven.
Ik raakte er eerder ook van in paniek, maar het is maar een richtlijn heb ik mezelf voorgehouden.
Ik heb inmiddels alweer een paar keer 1 uurtje per dag achter de rug. Werk is redelijk dicht bij dus vandaar maar een uurtje. En ja, ik ben elke keer wel echt moe als ik thuis kom en ga direct op bed liggen, maar het is ook erg fijn om even ergens anders dan thuis te zijn.
Mijn opbouwschema is heeeeeeeel erg langzaam zodat ik de kans op terugval zo klein mogelijk hou voor mezelf. Want ik ben hier immers in terecht gekomen omdat ik moeilijk nee kan zeggen en altijd alles wil geven, dus een pas op de plaats lijkt me hier in terecht.
Gelukkig wordt ik gesteund door mijn werkgever hier in en deze pakt ook het gesprek op met de arbodienst als dat nodig is. Volgende week ga ik eerst naar 2x2 en dan elke 2 tot 3 weken een dag er bij tot ik op de 5x2 zit. En daarna? Nog geen idee, dit duurt sowieso nog wel even voordat ik überhaupt op 5x2 zit.
ik heb vandaag wat genaaid (dat was vroeger echt m’n grootste hobby). En ik ben me toch gestresst. Ik werk mezelf helemaal over de kop. Het moet af. Het zit in mijn hoofd en neemt ruimte in. Nu moet ik de zoom nog maar dat mag ik vandaag echt niet meer doen.
Iemand tips? Ik kan er gewoon niet tegen als er iets ligt dat nog niet af is ofzo. En dan dender ik zo hard langs alle alarmbellen. Ik zit gewoon te trillen achter de naaimachine 
Gaat het ooit over, dat het blijkbaar toch nog zoveel energie kost?
Het maakt me ook verdrietig. Ga ik het ooit leren? ‘Niks doen’ is echt veel veiliger.
Ik herken het helaas. Vandaag wat weinig tijd gehad om mijn kilometers te lopen. In mijn hoofd ben ik nu steeds bezig om een gaatje te zoeken wanneer het toch kan. Het geeft druk.
Ik lig even op de bank en merk dat ik heel moe ben. Dochter liep te spoken dus ik heb slecht geslapen. Hierdoor meer klachten.
Helpt het voor jou om op tijd te stoppen en met jezelf af te spreken dat je weer verder mag als je een paar uur vrijwel niks gedaan hebt? (in de hoop weer wat opgeladen te zijn?)
En om antwoord te geven op je vraag of het ooit over gaat. En dat alles eigenlijk nog te veel energie kost. Ik kan alleen vanuit mijzelf spreken. Als ik te veel doe ben ik bekaf, staat het zweet me op de rug en heb ik last van mijn armen en benen. Als ik ik echt naar mijn lichaam en verstand luister, gaat het veel beter.
Maar of het ooit weggaat… ik hoop het. Het is zo frustrerend. Klote burn out.
VivaLaVida schreef op 20-11-2021 om 14:58:
Ik herken het helaas. Vandaag wat weinig tijd gehad om mijn kilometers te lopen. In mijn hoofd ben ik nu steeds bezig om een gaatje te zoeken wanneer het toch kan. Het geeft druk.
Ik lig even op de bank en merk dat ik heel moe ben. Dochter liep te spoken dus ik heb slecht geslapen. Hierdoor meer klachten.
Helpt het voor jou om op tijd te stoppen en met jezelf af te spreken dat je weer verder mag als je een paar uur vrijwel niks gedaan hebt? (in de hoop weer wat opgeladen te zijn?)
En om antwoord te geven op je vraag of het ooit over gaat. En dat alles eigenlijk nog te veel energie kost. Ik kan alleen vanuit mijzelf spreken. Als ik te veel doe ben ik bekaf, staat het zweet me op de rug en heb ik last van mijn armen en benen. Als ik ik echt naar mijn lichaam en verstand luister, gaat het veel beter.
Maar of het ooit weggaat… ik hoop het. Het is zo frustrerend. Klote burn out.
Optijd stoppen vind ik moeilijk. Heel onverstandig ook. Ik wéét dat ik moet stoppen en ik doe het niet.
Het ‘parkeren’ tot ik uitgerust ben lukt soms wel, alleen het blijft energie in mijn hoofd vragen. Met name met dingetjes waarvan ik nog niet weet hoe ik ze ga doen. Zo’n zoom is het probleem niet, want daar is maar 1 optie voor. Maar de mouwen bijvoorbeeld, daar had ik een probleem wat opgelost moest worden. Daar blijf ik overna denken totdat ik het daadwerkelijk heb opgelost. Kost dus voortdurend energie. En het maakt me onrustig. Dat vooral.
Speciaal voor dit topic heb ik een account aangemaakt op het forum. Ik ben erg blij mee te mogen lezen, ik herken veel in jullie verhalen! Ik lees en reageer graag mee. Het lukt me niet om alles te lezen, maar toch reageer ik alvast (perfectionisme beetje loslaten 
.
Ik ben momenteel bijna 3 maanden ziek thuis van werk, nadat ik eerst al een kleiner contract had gevraagd en gekregen. Waar we het eerst ´oververmoeid´ noemden, is nu het B-woord gevallen. Ik heb al eens een burn-out doorgemaakt en vond dat dat niet nóg een keer hoefde te gebeuren, maar helaas 
. Wat ik nu helderder heb, door er opnieuw over te lezen, is dat het verloop grillig is én dat je een rust-achterstand hebt. Dus rust is het devies, en niet 'activering' direct (wat bij een depressie belangrijk is).
Tot een week geleden zat ik nog in de weerstand, tanden op elkaar en opbouwen, bewegen moet en werk hervatten ook, ook omdat ik bang was in depressie te belanden, maar het werkt niet. Een stap vooruit, twee terug, twee vooruit, een terug, je weet het gewoon niet van te voren.
Herkennen jullie ook dat het soms niet te herleiden is waarom je een slechte dag hebt? Dat ik bijvoorbeeld gisteren best rustig heb gehad en dan toch vandaag uitgeput ben?