Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
TO trapt af
Sinds bijna 2 maanden heb ik een burnout, en tjonge, wat valt dat me vies tegen!
Nergens energie voor hebben, over alles wat ik doe moet ik goed nadenken en bedenken of ik dan nog wel genoeg energie heb om de dag door te komen. Want ik wil zoveel mogelijk voorkomen dat ik ga tussendoor ga liggen.
Vorige week hebben we onze kat in laten slapen nadat we al anderhalf jaar bezig waren met Toxoplasmose bestrijden wat helaas in de meeste gevallen niet werkt. Toch nog een hele leuke periode met het beestje gehad.
Maar.... Ook dat heeft uiteraard zo z'n weerspiegeling op mijn lichamelijke stress en ben echt een aantal dagen super hyper geweest door alle emoties. Daar ging mijn volledige reserve batterij waar ik best wel voor heb moeten sparen.
En nu? Nu heb ik thuis afgesproken dat ik zo min mogelijk doe.
Ik merk dat ik het echt lastig vind om me over te geven aan het niets doen en steeds maar uitgeput zijn.
Ah, wat verdrietig van je kat, gecondoleerd!
snap dat dit ook mentaal / emotioneel veel vergt. En dat dat nu allemaal veel harder aankomt.
Ik herken die laatste zin, het eraan overgeven om amper iets kunnen en dan alsnog mega moe zijn en dat is (ook voor mij) echt een lang proces voordat je daar eindelijk een soort van berusting in krijgt. Bij mij is de oorzaak weliswaar anders (long covid) en daarmee de klachten ook maar in grote lijnen komt t neer op extreem vermoeid en prikkelgevoelig en niet goed Kunnen nadenken. Dat hakt erin ja.
heb je er hulp bij? Huisarts, psycholoog, oid? Het is echt wel aan te raden als je het niet al hebt gedaan. Mij helpt ergo therapie ook heel goed. Dat zou je ook eens kunnen overwegen.
Dank je wel.
Ik loop gelukkig op dit moment bij de POH, sta op de wachtlijst voor net wat meer dan dat en vanuit mijn werk wordt er een interventie traject opgestart.
Gelukkig neemt mijn partner mij veel uit handen.
Mijn hoofd is ook een redelijk vergiet en hersenen? Die heb ik niet, die zijn vervangen voor een massa waar niks mee gaat, heel vervelend. Waar ik voorheen makkelijk 3 dingen tegelijk deed heb ik nu soms al moeite met 1.
Mijn werk geeft me gelukkig de ruimte die ik nodig heb en er zit totaal geen druk achter ook maar weer een uurtje aan het werk gaan, dat is wel heel prettig!
Ja dat is dan wel een groot geluk bij een ongeluk, die omstandigheden qua thuis (partner) en baan (geen druk). Dat heb in gelukkig ook maar ik ken ook mensen (ook van hier oa) waar dat heel anders gaan en dan heb je nog een grote zorg erbij.
heb jij ook kind(eren)? Ik 1 van 3,5. Dus ik doe vooral mij best om energie op te sparen voor momenten met (man en) kind. Soms nog een korte afspraak met vriendin. En dat was t wel. Als m’n man mensen wil uitnodigen prima, ik zit er dan even bij en ga op de bank hangen / boven zitten (of zelfs liggen) als ik merk dat ik moe word. Mensen weten t inmiddels en dat scheelt. Toen ik dit nog niet zo deed, de eerste paar maanden, werd mijn wereld wel heel erg klein. en daar knapte ik niet van op.
Eng hè als je hersenen niet werken zoals je gewend was. Eerder is mij dat ook gebeurd (ook een burn-out, lang geleden, en meerdere depressies) maar het altijd wel weer goedgekomen. Nu met covid weet ik niet in hoeverre t weer wordt zoals eerst. We zien wel.
Fijn trouwens dat je hulp hebt en dat meer hulp onderweg is.
heb je vaker iets meegemaakt op mentaal vlak qua uitval of is dit voor t eerst? En voor jezelf al duidelijk in hoeverre je werk er mee te maken heeft?
Ik ben nog niet zo ver dat het me lukt om buiten de deur met mensen af te spreken. Eerlijk gezegd heb ik eigenlijk ook nauwelijks vrienden geloof ik. In ieder geval geen mensen waar ik alleen mee afspreek. Overblijfsel van het verleden, depressies en redelijk vaak verhuisd in een paar jaar tijd. Dat helpt uiteraard ook niet echt mee.
Ik heb zelf een heerlijke puber zoon van 15 die hier eens in de 3 weken is en gelukkig kan ik hem ook gewoon vragen om even een boodschapje o.i.d. te doen.
Volgend weekend is mijn vriend jarig en komen er een paar vrienden hier eten. Wel al aangegeven aan vriendlief dat het kan zijn dat ik naar boven vertrek als het allemaal teveel wordt. Gelukkig is die ruimte er en daar maak ik ook zeker gebruik van.
Hobbelster schreef op 11-07-2021 om 22:21:
Fijn trouwens dat je hulp hebt en dat meer hulp onderweg is.
heb je vaker iets meegemaakt op mentaal vlak qua uitval of is dit voor t eerst? En voor jezelf al duidelijk in hoeverre je werk er mee te maken heeft?
Ik heb sinds mijn 7e tot 23e last gehad van depressies en na het overlijden van mijn vader in 2014 en moeder in 2017 ook zeker last gehad van overspannen zijn.
Het is dus zeker niet 100% werk gerelateerd maar werk speelt wel een beetje mee. En covid ook. Ik heb zelf aangeboren COPD dus heb eigelijk 1,5 jaar niemand behalve mijn partner en puber gezien.
💖 
Ook jij hebt heel wat voor je kiezen gehad al dus. Fijn dat je dit forum hebt gevonden. Psyche pijler op Viva was niet altijd heel actief maar wie weet gaan er hier meer mee schrijven.
Ik meld me hier ook. Veel voor m'n kiezen gehad afgelopen jaren en vorige jaar onderuit gegaan. Vanaf februari weer beter gemeld, maar nu toch weer uitgevallen. Vooral erg moe en veel stress door moeilijke ex partner die een veel grotere rol in mijn leven blijft spelen dan ik zou willen.
Vanmorgen bij het bloedprikken, om dingen uit te sluiten, flauwgevallen en daarna door naar de POH. Die vond alles nogal zorgelijk, dus EMDR vond ze het nog te vroeg voor.
Je kan geen dingen afsluiten als ze telkens opnieuw opgerakeld worden.
Ik schrijf graag mee.
Hobbelster schreef op 11-07-2021 om 22:20:
Ja dat is dan wel een groot geluk bij een ongeluk, die omstandigheden qua thuis (partner) en baan (geen druk). Dat heb in gelukkig ook maar ik ken ook mensen (ook van hier oa) waar dat heel anders gaan en dan heb je nog een grote zorg erbij.
heb jij ook kind(eren)? Ik 1 van 3,5. Dus ik doe vooral mij best om energie op te sparen voor momenten met (man en) kind. Soms nog een korte afspraak met vriendin. En dat was t wel.
Het valt mij op dat dit voor veel mensen met een burn out geldt. Ik weet niet of hier ooit onderzoek naar is gedaan, maar het lijkt erop dat alleen de mensen die de mogelijkheid hebben om uit te vallen, dit doen.
Mensen die niet in die luxepositie zitten, moeten wel door. Misschien ligt dit voor de hand hoor, want wat niet kan, kan niet, maar het valt wel op.
Julali schreef op 12-07-2021 om 13:15:
[..]
Het valt mij op dat dit voor veel mensen met een burn out geldt. Ik weet niet of hier ooit onderzoek naar is gedaan, maar het lijkt erop dat alleen de mensen die de mogelijkheid hebben om uit te vallen, dit doen.
Mensen die niet in die luxepositie zitten, moeten wel door. Misschien ligt dit voor de hand hoor, want wat niet kan, kan niet, maar het valt wel op.
Mogelijk heb je gelijk. Aan de andere kant, toen het echt niet kon (alleenstaand met een baby) was ik zwaar depressief en heb ik ook de tijd genomen om er boven op te komen.
Een burnout is namelijk ook daadwerkelijk lichamelijk dus echt een keuze tussen wel of niet uitvallen zit er niet in. De vraag is alleen, wanneer je uitvalt als je stess niveau al heel lang veel te hoog is. Maar komt het nu zo goed uit dat ik me zo voel? Nee zeker niet.
Evaluna schreef op 12-07-2021 om 10:51:
Ik meld me hier ook. Veel voor m'n kiezen gehad afgelopen jaren en vorige jaar onderuit gegaan. Vanaf februari weer beter gemeld, maar nu toch weer uitgevallen. Vooral erg moe en veel stress door moeilijke ex partner die een veel grotere rol in mijn leven blijft spelen dan ik zou willen.
Vanmorgen bij het bloedprikken, om dingen uit te sluiten, flauwgevallen en daarna door naar de POH. Die vond alles nogal zorgelijk, dus EMDR vond ze het nog te vroeg voor.
Je kan geen dingen afsluiten als ze telkens opnieuw opgerakeld worden.
Ik schrijf graag mee.
Wat vervelend om terug te vallen! Ik heb ook bloed laten prikken om andere oorzaken uit te sluiten, daar kwam niets uit.
Het moe zij, of zelfs uitgeput zijn vind ik zelf echt het moeilijkste.
Ellori schreef op 12-07-2021 om 13:52:
[..]
Mogelijk heb je gelijk. Aan de andere kant, toen het echt niet kon (alleenstaand met een baby) was ik zwaar depressief en heb ik ook de tijd genomen om er boven op te komen.
Een burnout is namelijk ook daadwerkelijk lichamelijk dus echt een keuze tussen wel of niet uitvallen zit er niet in. De vraag is alleen, wanneer je uitvalt als je stess niveau al heel lang veel te hoog is. Maar komt het nu zo goed uit dat ik me zo voel? Nee zeker niet.
Niet iedereen heeft de luxe om tijd te nemen om er bovenop te komen. Dat betekent niet dat die mensen minder stress hebben.
Eerder meer, want ze hebben niet de mogelijkheid om pas op de plaats te maken, omdat ze de verantwoordelijkheid dragen (ook voor anderen) en dus niet zomaar uit kunnen vallen.
Julali schreef op 12-07-2021 om 13:15:
[..]
Het valt mij op dat dit voor veel mensen met een burn out geldt. Ik weet niet of hier ooit onderzoek naar is gedaan, maar het lijkt erop dat alleen de mensen die de mogelijkheid hebben om uit te vallen, dit doen.
Mensen die niet in die luxepositie zitten, moeten wel door. Misschien ligt dit voor de hand hoor, want wat niet kan, kan niet, maar het valt wel op.
Het gaat er niet om of je de mogelijkheid hebt. Als je uitvalt, val je uit; is dat niet het geval, dan kun je blijkbaar wel nog door. Even afgezien van of je moet. Je doet nu alsof het een keuze is om niet uit te vallen, nou geloof mij maar, dat is het niet.
Ik vind het stuitend dat je het een 'luxepositie' noemt, ik ga ervan uit dat jij het nog nooit zelf hebt ervaren, en gelukkig maar voor jou, anders zou je dit je toetsenbord niet uitkrijgen.
Ellori schreef op 12-07-2021 om 13:55:
[..]
Wat vervelend om terug te vallen! Ik heb ook bloed laten prikken om andere oorzaken uit te sluiten, daar kwam niets uit.
Het moe zij, of zelfs uitgeput zijn vind ik zelf echt het moeilijkste.
Balen en tegelijkertijd ook fijn dat er niets uit die onderzoeken kwam. Dan is tijd en rust de beste remedie, denk ik.