Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
Wattenbolleke schreef op 12-08-2021 om 20:21:
[..]
Grappig dat die interventie voor jou zo positief voelt. Bij mij hebben ze het ook ingezet en het voelt meer als een wolf in schaapskleren die me zo snel mogelijk weer aan het werk wil krijgen.
Het is uiteraard ook de bedoeling dat ik zo snel mogelijk weer aan het werk ga. Gelukkig wordt er goed geluisterd naar wat ik wil en kan. Op dit moment zit ook een beetje werkhervatting er nog lang niet in en dat weten mijn werkgever en arbodienst ook. Ik kom nog geen dagdeel door zonder dat ik kapot ben. Tot dat anders is zal ik niet gaan werken. Hoop dat de aankomende vakantie een goed effect heeft hier op.
Ellori schreef op 12-08-2021 om 20:27:
[..]
Het is uiteraard ook de bedoeling dat ik zo snel mogelijk weer aan het werk ga. Gelukkig wordt er goed geluisterd naar wat ik wil en kan. Op dit moment zit ook een beetje werkhervatting er nog lang niet in en dat weten mijn werkgever en arbodienst ook. Ik kom nog geen dagdeel door zonder dat ik kapot ben. Tot dat anders is zal ik niet gaan werken. Hoop dat de aankomende vakantie een goed effect heeft hier op.
Ja. uiteraard. Maar voor mij voelt het meer als een motie van wantrouwen. Dat ik te weinig zou doen aan herstel en dat er een interventie moest komen om het te versnellen. Terwijl ik echt alles wat in m’n macht ligt doe en laat. En de arbo twijfelt daar blijkbaar aan. Zoiets
Wattenbolleke schreef op 12-08-2021 om 20:36:
[..]
Ja. uiteraard. Maar voor mij voelt het meer als een motie van wantrouwen. Dat ik te weinig zou doen aan herstel en dat er een interventie moest komen om het te versnellen. Terwijl ik echt alles wat in m’n macht ligt doe en laat. En de arbo twijfelt daar blijkbaar aan. Zoiets
Hier is met mijn goedkeuring gekozen voor interventie omdat het allemaal anders echt heel lang zou duren voordat er passende hulp was. En dit is ook geen traject wat met enkele weken afgelopen is, dit duurt ook echt maanden.
Gelukkig heb ik zelf alle tijd en ruimte en zo voel ik dat ook om weer aan het werk te gaan. Ik vind het interventie traject een passende en logische stap hier in. Wel vervelend dat het voor jou als een motie van wantrouwen voelt. Dat maakt de relatie tussen werkgever en jou ook niet heel veel beter lijkt me.
Mijn burn-out is niet werk gerelateerd. Werk heeft uiteraard wel wat geholpen maar is niet de oorzaak. Wellicht heeft dat er ook mee te maken dat alles goed voelt.
Ellori schreef op 13-08-2021 om 10:12:
[..]
Hier is met mijn goedkeuring gekozen voor interventie omdat het allemaal anders echt heel lang zou duren voordat er passende hulp was. En dit is ook geen traject wat met enkele weken afgelopen is, dit duurt ook echt maanden.
Gelukkig heb ik zelf alle tijd en ruimte en zo voel ik dat ook om weer aan het werk te gaan. Ik vind het interventie traject een passende en logische stap hier in. Wel vervelend dat het voor jou als een motie van wantrouwen voelt. Dat maakt de relatie tussen werkgever en jou ook niet heel veel beter lijkt me.
Mijn burn-out is niet werk gerelateerd. Werk heeft uiteraard wel wat geholpen maar is niet de oorzaak. Wellicht heeft dat er ook mee te maken dat alles goed voelt.
Mijn interventie komt echt vanuit arbo, tussen mij en werkgever is er geen probleem gelukkig. Uiteindelijk is het prima hoor, aardige vent die mee denkt.
Fijn dat er voor jou nu passende hulp is! Waar zat het in dat die er eerder niet was?
Wattenbolleke schreef op 13-08-2021 om 10:59:
[..]
Mijn interventie komt echt vanuit arbo, tussen mij en werkgever is er geen probleem gelukkig. Uiteindelijk is het prima hoor, aardige vent die mee denkt.
Fijn dat er voor jou nu passende hulp is! Waar zat het in dat die er eerder niet was?
Fijn dat er geen problemen zijn tussen jou en werkgever. Dat maakt het allemaal een stukje makkelijker lijkt mij.
Ik denk dat het voor mij zoeken was naar de juiste vorm van hulp en een gebrek aan discipline door een gebrek aan energie. En problematiek waar ik last van heb, ik denk dat dit allemaal onbewust is, waardoor ik eigenlijk de vinger er nog niet helemaal op kan leggen. Ik heb in de afgelopen 7 jaar zeker 20 dingen meegemaakt welke hoog in de top met stressvolle gebeurtenissen staan achteraf gezien. En dan komt daar ook nog de nodige werkgerelateerde stress bij kijken. En uiteindelijk komt die man met de hamer langs...
Vandaag even een off dag voor mij want ik ben gisteren eigenlijk wat te actief geweest. Dat wist ik van te voren al maar wist ook dat ik vandaag rustig aan kan doen. Heerlijk naar de bios geweest naar zo'n 4DX film. Eenmaal weer thuis toch besloten om wel mee te gaan naar de kroeg om ook even een avondje niet thuis te hoeven zitten. Dus toen tegen beter weten in ook nog eens besloten om lekker te gaan fietsen. Al met al wellicht niet heel verstandig geweest allemaal, maar goed, het hoeft ook niet altijd verstandig 
. Dan maar vandaag de prijs ervoor betalen, komt ook wel weer goed.
Als je zo lang doorgaat totdat het lichaam vanzelf zegt 'het gaat niet meer', val je vanzelf uit. Het is een soort van 'keuze' als je nog vóór dat punt kunt zeggen of je wel/niet doorgaat.
Vergelijk het met geen benzine meer in de tank. Het benzinestation kan dan dichtbij zijn en het is noodzaak dat je daar geraakt (kind moet naar ziekenhuis bijvoorbeeld), maar leeg is leeg. Niet nog een kilometer door kunnen rijden, nog niet een meter. Dát is burn-out.
En het is ieders recht om vóórdat de tank volledig leeg is, al te stoppen en te kijken of er een andere manier is om die tank wat bij te vullen. Voordat het te laat is dus en je aan de kant van de weg alleen nog maar toe kunt kijken.
Verder is het ook een plicht naar jezelf om voor jezelf te zorgen. Ook, of juíst, in het geval van mantelzorg, kinderen, etc. Niemand heeft iets aan je als voor jou die keuze gemaakt wordt (doordat je simpelweg letterlijk niet meer kunt). Denk aan het voorbeeld van de zuurstofmaskers in een vliegtuig: eerst bij jezelf opzetten, dan pas bij je kind.
Wattenbolleke schreef op 12-08-2021 om 20:36:
[..]
Ja. uiteraard. Maar voor mij voelt het meer als een motie van wantrouwen. Dat ik te weinig zou doen aan herstel en dat er een interventie moest komen om het te versnellen. Terwijl ik echt alles wat in m’n macht ligt doe en laat. En de arbo twijfelt daar blijkbaar aan. Zoiets
De Arbo twijfelt omdat jij twijfelt. Ze voelen wanneer iemand zichzelf niet serieus neemt. Alsof ze dan nog mogelijkheden zien. Jij (men) denkt zelf misschien ook soms dat je best nog even door had gekund, dat je je aanstelt, etc. Je leert in je omgeving ook haast niet anders: 'Kom op, even doorzetten' is hoe de meesten van ons zijn opgevoed. En 'van werken gaat niemand dood'. Dat is zo geïnternaliseerd dat je aan jezelf kunt gaan twijfelen. Dat ziet zo'n arts of werkgever, waar ze vervolgens handig misbruik van maken.
Ik ben inmiddels zelf heel erg blij dat ik aangegeven heb dat werkhervatting er nog niet in zit. Voel me nog slechter dan gister en kan echt niks hebben vandaag. Hopelijk gaat het morgen beter.
Ellori schreef op 14-08-2021 om 16:57:
Ik ben inmiddels zelf heel erg blij dat ik aangegeven heb dat werkhervatting er nog niet in zit. Voel me nog slechter dan gister en kan echt niks hebben vandaag. Hopelijk gaat het morgen beter.
Hen74 schreef op 14-08-2021 om 16:55:
[..]
De Arbo twijfelt omdat jij twijfelt. Ze voelen wanneer iemand zichzelf niet serieus neemt. Alsof ze dan nog mogelijkheden zien. Jij (men) denkt zelf misschien ook soms dat je best nog even door had gekund, dat je je aanstelt, etc. Je leert in je omgeving ook haast niet anders: 'Kom op, even doorzetten' is hoe de meesten van ons zijn opgevoed. En 'van werken gaat niemand dood'. Dat is zo geïnternaliseerd dat je aan jezelf kunt gaan twijfelen. Dat ziet zo'n arts of werkgever, waar ze vervolgens handig misbruik van maken.
Wauw. Das een diepe. En het klopt hoor. Ik leer het steeds meer, maar nog steeds twijfel ik. Volgens mijn therapeut ben ik veel zieker dan ik denk.
Gestart met antidepressiva en verwezen naar de psychiater. En nog steeds denk ik soms, ik ga daar gewoon een schop onder m’n kont krijgen.
Wattenbolleke schreef op 14-08-2021 om 16:59:
[..]
Wauw. Das een diepe. En het klopt hoor. Ik leer het steeds meer, maar nog steeds twijfel ik. Volgens mijn therapeut ben ik veel zieker dan ik denk.
Gestart met antidepressiva en verwezen naar de psychiater. En nog steeds denk ik soms, ik ga daar gewoon een schop onder m’n kont krijgen.
Nu ken ik jouw problematiek natuurlijk niet. Maar er is een groot verschil tussen depressie en een burn-out.
Het eerste kun je zien als lichamelijk wel kunnen, maar geestelijk niet.
Het tweede kun je zien als geestelijk nog wel kunnen, maar lichamelijk volledig op zijn.
En uiteindelijk hangt het met elkaar samen natuurlijk. Maar de basis is een verschil.
Ik schrik dan ook van 'antidepresssiva bij burn-out'.
Ik zou inderdaad ook niet heel snel antidepressiva verwachten bij een burn-out. Overigens kunnen een goede depressie en burn-out wel als hetzelfde voelen. Het verschil zit hem inderdaad in het wel willen maar niet kunnen bij een burnout en het niet willen maar wil kunnen bij een depressie.
Hen74 schreef op 14-08-2021 om 17:21:
[..]
Nu ken ik jouw problematiek natuurlijk niet. Maar er is een groot verschil tussen depressie en een burn-out.
Het eerste kun je zien als lichamelijk wel kunnen, maar geestelijk niet.
Het tweede kun je zien als geestelijk nog wel kunnen, maar lichamelijk volledig op zijn.
En uiteindelijk hangt het met elkaar samen natuurlijk. Maar de basis is een verschil.
Ik schrik dan ook van 'antidepresssiva bij burn-out'.
Ik bedoelde het niet om je te laten schrikken, sorry.
mijn somberheidsklachten bij burn out nemen dusdanige vormen aan dat de huisarts bang is voor ‘bijkomende problematiek’
Het was ook geen advies oid, maar meer om een voorbeeld te geven.
Het komt er bij mij een beetje kort door de bocht op neer dat ik niet kan en niet (meer) wil. Ik vind het een heel ingewikkelde combi. Maar daar is dit topic dan mss niet geschikt voor.
Wattenbolleke schreef op 14-08-2021 om 17:37:
[..]
Ik bedoelde het niet om je te laten schrikken, sorry.
mijn somberheidsklachten bij burn out nemen dusdanige vormen aan dat de huisarts bang is voor ‘bijkomende problematiek’Het was ook geen advies oid, maar meer om een voorbeeld te geven .
wat vervelend!
Een burn-out is volgens mij ook geen kwestie van de batterij telkens te ver leeg laten lopen. En ik denk ook niet dat er een “keuze” is om door te gaan of te stoppen. Ik denk dat er altijd een bepaalde psychische problematiek aan ten grondslag ligt die máákt dat je niet voor jezelf op de rem kunt trappen/grenzen kunt bewaken. Ik kan me dus best voorstellen dat er een depressie de kop op steekt op het moment dat je burn-out je belet om dóór te gaan: want kennelijk was doorgaan onderdeel van het copingsmechanisme dat je had voor die psychische problemen. Kan me goed voorstellen dat de “angst” die ervoor zorgde dat je maar door bleef rammen, je na een burn-out volledig overspoelt. Heel veel sterkte Wattenbolleke en ook Ellori