Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
Facy66 schreef op 04-09-2023 om 15:24:
[..]
Nou wel meerderen pleiten hier voor een meer 50 50 verdeling na de zwangerschap en bagatelliseren voor mijn gevoel de wezenlijke verschillen die er nu eenmaal zijn tussen mannen en vrouwen waarbij ook de impact van een zwangerschap op de lichaam en geest van de vrouw enorm wordt onderschat.
Uitzonderingen daargelaten, zijn de meesten na een jaar wel ontzwangerd en weer hun normale zelf.
MMcGonagall schreef op 04-09-2023 om 17:15:
[..]
Uitzonderingen daargelaten, zijn de meesten na een jaar wel ontzwangerd en weer hun normale zelf.
En dan staat nummer 2 vaak weer voor de deur.
Het gaat niet zozeer om de.periodes rond de zwangerschappen. Uiteraard kan dat ook een langere periode zijn, omdat er 2 of meer kinderen in relatief korte periode zich aandienen. Het gaat uiteindelijk om hoe je dat daarna regelt en wil.
bieb1963 schreef op 04-09-2023 om 17:35:
Het gaat niet zozeer om de.periodes rond de zwangerschappen. Uiteraard kan dat ook een langere periode zijn, omdat er 2 of meer kinderen in relatief korte periode zich aandienen. Het gaat uiteindelijk om hoe je dat daarna regelt en wil.
Ja, maar kom dan niet met flutexcuses over biologische geschiktheid.
Facy66 schreef op 03-09-2023 om 22:25:
[..]
Logisch de vrouw mag het kjnd 9 maanden dtagen. De man hoeft alleen maar een keer raak te schieten. De vrouw zit ermee.
Laten we dat niet vergeten.Biologie vergaat niet. Lets face reality.
Ná die 9 maanden kan dan de man lekker aan de bak. Kan de vrouw een beetje uitpuffen van al dat gefabriek en gepuf. Let’s face reality.
Facy66 schreef op 04-09-2023 om 15:24:
[..]
Nou wel meerderen pleiten hier voor een meer 50 50 verdeling na de zwangerschap en bagatelliseren voor mijn gevoel de wezenlijke verschillen die er nu eenmaal zijn tussen mannen en vrouwen waarbij ook de impact van een zwangerschap op de lichaam en geest van de vrouw enorm wordt onderschat.
Dít pleit juist énorm voor een meer 50-50 verdeling.
Mevrouw75 schreef op 04-09-2023 om 17:47:
[..]
Dít pleit juist énorm voor een meer 50-50 verdeling.
En vrouwen zo dus nog zwaarder belasten.
Mevrouw75 schreef op 04-09-2023 om 17:46:
[..]
Ná die 9 maanden kan dan de man lekker aan de bak. Kan de vrouw een beetje uitpuffen van al dat gefabriek en gepuf. Let’s face reality.
En mag de vrouw zich dus verder kapot gaan werken.
Facy66 schreef op 04-09-2023 om 18:59:
[..]
En mag de vrouw zich dus verder kapot gaan werken.
Nou dat ligt er dus nogal aan. Ik heb leuk werk. Haal veel minder voldoening uit het huishouden en het verzorgen van een baby. Had een makkelijke bevalling en voel mij fysiek heel goed. Ik was bij drie weken stikjaloers dat mijn man weer een dag ging werken. Ik wilde ook dolgraag weer even iets anders dan aan huis gekluisterd zitten met een baby.
En voordat ik nu over mij heen krijg dat ik een ontaarde moeder ben. Ik heb alles over voor mijn kinderen. Heb eindeloos geduld met ze. Maar de allereerste baby fase vind ik gewoon zwaar. En ondanks dat borstvoeding bij mij beide keren niet vanzelf ging, heb ik ook daar in doorgezet zodat de eerste het volledige jaar daarvan heeft kunnen profiteren. Maar dat ging dus wel voor een deel doormiddel van kolven zodat ik gewoon kon werken.
En natuurlijk begrijp ik dat er ook vrouwen zijn die enorm genieten van dat cocoonen met een baby. Of vrouwen die een zware bevalling hebben voor wie het fysiek niet mogelijk is. En oke ook een stukje biologie omdat het voor de borstvoeding beter is om de eerste weken dicht bij je baby in de buurt te zijn.
Maar dit is denk ik ook een probleem dat er gedacht wordt dat de zorg voor baby voor een vrouw simpeler is dan werken buitens huis. Voor het herstel van het bekken na een bevalling denk ik dat het beter is om een zittend beroep uit te oefenen, dan dat het is ook eindeloos een baby te wiegen.
Facy66 schreef op 04-09-2023 om 18:59:
[..]
En mag de vrouw zich dus verder kapot gaan werken.
Ipv kapot vervelen en je in het baby-en kindergedoe laten meezeulen, bedoel je?
Sorry, ik ben daar echt minder geschikt voor.
Jillz schreef op 04-09-2023 om 20:01:
[..]
Nou dat ligt er dus nogal aan. Ik heb leuk werk. Haal veel minder voldoening uit het huishouden en het verzorgen van een baby. Had een makkelijke bevalling en voel mij fysiek heel goed. Ik was bij drie weken stikjaloers dat mijn man weer een dag ging werken. Ik wilde ook dolgraag weer even iets anders dan aan huis gekluisterd zitten met een baby.
En voordat ik nu over mij heen krijg dat ik een ontaarde moeder ben. Ik heb alles over voor mijn kinderen. Heb eindeloos geduld met ze. Maar de allereerste baby fase vind ik gewoon zwaar. En ondanks dat borstvoeding bij mij beide keren niet vanzelf ging, heb ik ook daar in doorgezet zodat de eerste het volledige jaar daarvan heeft kunnen profiteren. Maar dat ging dus wel voor een deel doormiddel van kolven zodat ik gewoon kon werken.
En natuurlijk begrijp ik dat er ook vrouwen zijn die enorm genieten van dat cocoonen met een baby. Of vrouwen die een zware bevalling hebben voor wie het fysiek niet mogelijk is. En oke ook een stukje biologie omdat het voor de borstvoeding beter is om de eerste weken dicht bij je baby in de buurt te zijn.
Maar dit is denk ik ook een probleem dat er gedacht wordt dat de zorg voor baby voor een vrouw simpeler is dan werken buitens huis. Voor het herstel van het bekken na een bevalling denk ik dat het beter is om een zittend beroep uit te oefenen, dan dat het is ook eindeloos een baby te wiegen.
Ik herken het hoor. Ik had de eerste paar jaar echt heel graag veel beter verdeeld gehad (ik werkte gewoon redelijk fulltime, op de vakanties na). Het is een lichtelijk trauma zelfs.
Ik vond de babytijd geweldig, maar hoefde dat geen zeven dagen per week. Vandaag heb ik toevallig een dagje opgepast op een jongetje van 8 maanden. Superleuk! Maar op de een of andere manier heel intensief, ondanks dat je niets doet. Flesje, fruitje (zorgen dat hij niet met zijn kleine grijphandjes het potje omver trekt), broodje, slaapje (of eigenlijk had hij daar weinig zin in vandaag), blokje om, boekje, liedje, huppelen door de kamer (ik dan, hij kan net tijgeren).
In de eerste jaren werkte ik vier dagen per week dus mocht drie dagen tutten en doen. Wat mij betreft een perfecte verdeling en als nou vader en moeder dat doen, kunnen ze beide drie hele dagen tutten en hoeft het kind maar drie dagen naar de opvang (al heeft mijn kind het er prima gehad toen ze vier dagen ging).
Facy66 schreef op 04-09-2023 om 18:58:
[..]
En vrouwen zo dus nog zwaarder belasten.
Ik krijg de indruk dat je het moederschap zwaar vond/vindt? Of dat je er erg alleen voor staat/stond en een man had/hebt waarmee je zorg niet evenredig kunt verdelen, waardoor je dit schrijft?
Ik heb twee kinderen en de meeste vrouwen om mij heen verdelen zorg en werken met hun partner en daarbij is de belastbaarheid evenredig. Ik weet niet waarom jij er vanuit gaat dat vrouwen eenzijdig zwaar worden belast en dit daarom in deze discussie telkens als reden aanvoert? Ik ben zoals de meeste vrouwen ook vrij standaard teruggeveerd na mijn bevallingen en kon na een paar maanden gewoon weer meedoen met de samenleving. Een gezin met kleine kindjes is de eerste jaren meer aanpoten, voor vrouwen én mannen. Ik herken jouw beleving van ouderschap in mijn bubbel bepaald niet en ook daarbuiten hoor ik geen meer dan bijzondere aanleg voor ouderschap bij een vrouw dan bij een man.
Jillz schreef op 04-09-2023 om 20:01:
[..]
Nou dat ligt er dus nogal aan. Ik heb leuk werk. Haal veel minder voldoening uit het huishouden en het verzorgen van een baby. Had een makkelijke bevalling en voel mij fysiek heel goed. Ik was bij drie weken stikjaloers dat mijn man weer een dag ging werken. Ik wilde ook dolgraag weer even iets anders dan aan huis gekluisterd zitten met een baby.
Ik was thuis bij mijn eerste en had alle tijd van de wereld voor borstvoeding. Het lukte voor geen meter, ondanks allerlei methoden en lactatiedeskundige. Na 2 maanden opgegeven. Het niet thuis zijn was iig pertinent geen onderdeel van het falen ervan. En ondanks mijn diepe liefde voor mijn kinderen (net zoveel liefde als de papa in dit verhaal) was ik behoorlijk jaloers dat hij na twee weken weer 'mocht' werken. Mijn vriend wilde het liefst thuis blijven en ik wilde het liefst werken en ik heb dit soort verhalen van zoveel vrouwen in mijn omgeving gehoord (net als de opmerking van een man dat hij best graag bij de kinderen had willen blijven), dat ik me oprecht afvraag wie bedacht heeft dat de rolverdeling dan toch zo vaak traditioneel uitpakt. Want let's face it: ik bleef het eerste half jaar thuis vanwege logistiek (hoogzwanger solliciteren en meteen met verlof gaan zit geen werkgever op te wachten) en geen baan en dan is het zo voor de hand liggend. Maar had je dat aan ons op basis van voorkeur gevraagd, was ik aan het werk en man thuis bij de baby.
Maar hier gaat het toch niet zozeer om. De meesten van ons zullen de eerste ca 3 maanden met de baby voor een groot deel alleen hebben gedaan (dus nog.zonder de nieuwe geboorteverlof mogelijkheden enzo). Vaders moesten weer aan het werk. Voor de 1 was dat zwaarder dan voor de ander, om talloze verschillende en combinaties van redenen. Dat is wat het is. Volgens.mij gaat het meer om ná het bevallingsverlof.