Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
amarna schreef op 27-08-2023 om 11:37:
[..]
Ik zeg ook niet dat we het ideaal al bereikt hebben. Er zijn nog veel seksisme en obstakels, ontstaan vanuit een diep geworteld calvinisme te overwinnen.
Maar als je je van vooroordelen niets aantrekt kan een vrouw hoogleraar quantumfysica worden met een volledige werkweek en een man parttime kraamverzorger.
Gelukkig kan dat inmiddels en dat is een overwinning in een lange rij van overwinningen. Maar zolang verwachtingen nog steeds zo diep verankert liggen in mensen (en dat lees ik alleen al hier terug), zie ik nog een lange weg voor me. Waarbij er op papier gelijkheid is (zoals in Amerika de donkere en anderskleurige Amerikanen dezelfde rechten hebben als de witte Amerikanen), maar in de praktijk er nog ontzettend veel winst te behalen valt.
Diyer schreef op 27-08-2023 om 12:05:
[..]
Gelukkig kan dat inmiddels en dat is een overwinning in een lange rij van overwinningen. Maar zolang verwachtingen nog steeds zo diep verankert liggen in mensen (en dat lees ik alleen al hier terug), zie ik nog een lange weg voor me. Waarbij er op papier gelijkheid is (zoals in Amerika de donkere en anderskleurige Amerikanen dezelfde rechten hebben als de witte Amerikanen), maar in de praktijk er nog ontzettend veel winst te behalen valt.
Zeker moet er heel veel gebeuren aan vooroordelen!
Ik heb 34 jaar in een academisch ziekenhuis gewerkt in de organisatie van onderwijs en opleiding . Met meer vrouwelijke dan mannelijke medisch specialisten. Ook in de studie geneeskunde is het aantal vrouwen al jaren hoger dan de mannen.
Maar nog altijd worden vrouwelijke artsen door patienten met "zuster" aangesproken. Het is om uit je vel te springen !
Jillz schreef op 27-08-2023 om 11:11:
[..]
Ik vind het toch opvallend dat je nu weer pleit voor vrije wil als het gaat om werken voor vrouwen. Terwijl je tegelijkertijd vind dat vrouwen die niet werken daar voor moeten worden afgestraft als het fout afloopt.
Ik denk dat er heel veel manieren en oplossingen te bedenken zijn voor een geconstateerd feit. Waarbij mijn mening of oplossing echt niet jouw mening of oplossing hoeft te zijn. Feitelijk staat het los van deze discussie hoe ik het zou aanvliegen of hoe jij het zou aanvliegen. Ik vind voorwaarden scheppende omstandigheden nl. ook ontzettend waardevol (betaalbare en beschikbare kinderopvang, fatsoenlijke banen bieden met uren garanties en normaal loon, etc.).
Ik geloof zelf persoonlijk in het matigen van geldstromen en mensen meer verantwoordelijk maken voor een eigen inkomen en alleen dan inspringen wanneer het echt niet anders kán (en wat kunnen is, hebben mensen soms andere ideeen over, ik ben geen politieke partij). Maar dan moeten de voorwaarden scheppende omstandigheden natuurlijk tegelijk meewerken. Ik zie het daarom ook als compleet plaatje en niet alleen maar als 'straf' zoals jij dat schetst.
In alle gevallen geloof ik wel in een noodzakelijke stimulans. We zijn voor mijn gevoel nu op een mooi soort vorm van tussenplateau aangekomen, waarbij er dingen idd mogen (ik kan professor in de quantum fysica worden als ik zou willen) die voorheen niet mochten. Maar we zijn er echt nog lang niet en ik word er zelf verdrietig van als dit plateau van 'mogen' nu leidt tot keuzes die naar mijn gevoel juist een stap terugzetten. Niet omdat die keuze niet gemaakt zou mogen worden, maar omdat ik geloof dat er nog niet genoeg gelijkheid is om te weten of dat écht een keuze is of omdat het wordt ingegeven door de onveiligheid van een onrustige maatschappij die nog steeds niet echt pro vrouw is, ook al lijkt dat op papier wel zo.
Het beïnvloeden gaat ook heel subtiel en vaak onbewust. Een onschuldig voorbeeld.
Mijn dochter mag bij opa en oma zelf kiezen uit welke beker ze drinkt. Ze krijgt altijd 2 opties: blauw en roze, roze en geel, wit en roze enz. Ze heeft écht vrije keuze, kan alles kiezen dat ze wil. "Okee, dan krijg je de blauwe", "de roze? Ja dat is mooi. Vind oma ook heel mooi!" "Wit, alsjeblieft, wit voor jou" "Roze? Goede keuze! Dat is een heel mooie kleur". Inmiddels kiest dochter altijd roze. Waarop mijn moeder laatst tegen mij zei: "ze kiest altijd roze. Het wordt een echt meisje hè?" Natuurlijk heeft ze vrije keuze en ze kiest echt zelf voor roze, ze mag gerust blauw kiezen. Maar maakt ze die keuze echt helemaal uit zichzelf? Dat is niet na te gaan.
En ik geloof dat dit op veel groter gebied gebeurd. Dat het heus van invloed is op baan keuze ed.
Een meer recent voorbeeld waaraan ik me vreselijk heb geërgerd. Ik heb een mannelijke collega, laten we zeggen Piet, die de zelfde functie, voor evenveel uren als ik vervult. Hij is alleenstaand. Ik ook. Laatst kwamen een paar collega's naar me toe; ze hadden een idee. Piet komt steeds in een lege woning thuis en moet na een lange werkdag dan nog koken ed. Aangezien ik in de buurt woon zou Piet mss een keer bij mij kunnen eten. Bijv eens in de week. Dan wordt die arme man ook een avond wat uit handen genomen. Op mijn opmerking of ik dan ook een keer bij Piet kan gaan eten zodat ik een avond niet hoef te koken keken ze me wat glazig aan. Dat was toch niet het zelfde wist eentje nog uit te brengen.
Hoezo is dat niet het zelfde? Ik mag als vrouw de zelfde baan hebben als mannen, maar ik moet zonder moeite alle 'vrouwentaken' doen, terwijl dat voor mannen heel sneu en hard werken is?
Natuurlijk is dat van grote invloed. Als je ziet hoeveel culturele verschillen er zijn en hoe mensen zich overal ter wereld gedragen, wat ze normaal vinden, wat ze verwachten, wat ze veroordelen, dan weet je dat dit al komt door invloeden en niet door aangeboren dna. Mensen aan de andere kant vd wereld hebben nl. identiek dna en toch kunnen normen,waarden, gedragingen, voorkeuren, smaak (kunst, eten, muziek, kleding etc etc), overtuigingen, etc. héél anders zijn.
Meesje schreef op 27-08-2023 om 13:51:
Een meer recent voorbeeld waaraan ik me vreselijk heb geërgerd. Ik heb een mannelijke collega, laten we zeggen Piet, die de zelfde functie, voor evenveel uren als ik vervult. Hij is alleenstaand. Ik ook. Laatst kwamen een paar collega's naar me toe; ze hadden een idee. Piet komt steeds in een lege woning thuis en moet na een lange werkdag dan nog koken ed. Aangezien ik in de buurt woon zou Piet mss een keer bij mij kunnen eten. Bijv eens in de week. Dan wordt die arme man ook een avond wat uit handen genomen. Op mijn opmerking of ik dan ook een keer bij Piet kan gaan eten zodat ik een avond niet hoef te koken keken ze me wat glazig aan. Dat was toch niet het zelfde wist eentje nog uit te brengen.
Hoezo is dat niet het zelfde? Ik mag als vrouw de zelfde baan hebben als mannen, maar ik moet zonder moeite alle 'vrouwentaken' doen, terwijl dat voor mannen heel sneu en hard werken is?
Het zit in je genen om voor hem te willen zorgen en niet hetzelfde terug te verwachten. Of misschien zien ze wel een mooie samenwerking in het verschiet? Jij voor hem koken en hij door jouw zorgzaamheid de ridder in hem doen ontwaken, zodat hij jouw goten ontstopt. Ik zeg, kets het niet te snel af 
Maar wat je zegt, idd heel bijzonder en toch ook weer niet. Dat is hoe er idd gedacht wordt.
Toen ik een half jaar geleden een nieuwe opdracht kreeg in een christelijke gemeente, werd me al gerustgesteld door de vrouw die me inwerkte en er al een jaar langer was, dat ik gelukkig niet bang hoefde te zijn dat ik zou worden gezien als de koffiejuffrouw, want ze waren ondertussen al een paar jaar gewend dat er meer vrouwen op wat hogere posities zaten (behalve hun eigen vrouwen uiteraard). Nu ben ik idd blij dat dat niet het geval is, maar het feit alleen al dat een mede vrouw me hierover gerust kon stellen.
Zie je zo'n gesprek al gevoerd worden tussen twee mannen? Waarbij de ene man de ander verteld dat hij niet bang hoeft te zijn om door de vrouwen behandeld te worden als de koffiejongen? Nee, natuurlijk voeren mannen dat soort gesprekken onderling niet met elkaar. Omdat het nooit nodig is en ze daar nooit bij stil hoeven te staan. Terwijl ik het een doodnormaal gesprek vond.
Meesje schreef op 27-08-2023 om 13:51:
Een meer recent voorbeeld waaraan ik me vreselijk heb geërgerd. Ik heb een mannelijke collega, laten we zeggen Piet, die de zelfde functie, voor evenveel uren als ik vervult. Hij is alleenstaand. Ik ook. Laatst kwamen een paar collega's naar me toe; ze hadden een idee. Piet komt steeds in een lege woning thuis en moet na een lange werkdag dan nog koken ed. Aangezien ik in de buurt woon zou Piet mss een keer bij mij kunnen eten. Bijv eens in de week. Dan wordt die arme man ook een avond wat uit handen genomen. Op mijn opmerking of ik dan ook een keer bij Piet kan gaan eten zodat ik een avond niet hoef te koken keken ze me wat glazig aan. Dat was toch niet het zelfde wist eentje nog uit te brengen.
Hoezo is dat niet het zelfde? Ik mag als vrouw de zelfde baan hebben als mannen, maar ik moet zonder moeite alle 'vrouwentaken' doen, terwijl dat voor mannen heel sneu en hard werken is?
Dat is wel heel fout idd. Je had eigenlijk moeten antwoorden dat Piet dan gelijk even de heg kan snoeien, gras kan maaien, etc etc
Meesje schreef op 27-08-2023 om 13:51:
Een meer recent voorbeeld waaraan ik me vreselijk heb geërgerd. Ik heb een mannelijke collega, laten we zeggen Piet, die de zelfde functie, voor evenveel uren als ik vervult. Hij is alleenstaand. Ik ook. Laatst kwamen een paar collega's naar me toe; ze hadden een idee. Piet komt steeds in een lege woning thuis en moet na een lange werkdag dan nog koken ed. Aangezien ik in de buurt woon zou Piet mss een keer bij mij kunnen eten. Bijv eens in de week. Dan wordt die arme man ook een avond wat uit handen genomen. Op mijn opmerking of ik dan ook een keer bij Piet kan gaan eten zodat ik een avond niet hoef te koken keken ze me wat glazig aan. Dat was toch niet het zelfde wist eentje nog uit te brengen.
Hoezo is dat niet het zelfde? Ik mag als vrouw de zelfde baan hebben als mannen, maar ik moet zonder moeite alle 'vrouwentaken' doen, terwijl dat voor mannen heel sneu en hard werken is?
Vreselijk!!
Echte feministen willen zo min mogelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Zelf vind ik het verschil tussen mannen en vrouwen mee van de mooiste dingen in het leven.
watertoren schreef op 27-08-2023 om 15:18:
Echte feministen willen zo min mogelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Zelf vind ik het verschil tussen mannen en vrouwen mee van de mooiste dingen in het leven.
Ik ook. Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus zegt men ook niet voor niets.
watertoren schreef op 27-08-2023 om 15:18:
Echte feministen willen zo min mogelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Zelf vind ik het verschil tussen mannen en vrouwen mee van de mooiste dingen in het leven.
Is dat zo? Of is dat jouw mening over feministen?
watertoren schreef op 27-08-2023 om 15:18:
Echte feministen willen zo min mogelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Zelf vind ik het verschil tussen mannen en vrouwen mee van de mooiste dingen in het leven.
Dat zie je verkeerd. Niet zo min mogelijk verschil. Biologische verschillen zijn er en die blijven. Maar wèl dezelfde talenten, kansen, opleiding, beroepskeuze en bijbehorende salariering zonder vooroordelen.
Facy66 schreef op 27-08-2023 om 15:26:
[..]
Ik ook. Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus zegt men ook niet voor niets.
Luister eens deze podcast; daar bespreken 2 mannen dat boek. https://open.spotify.com/episode/0urY9vOZg5o0wypzNX5F2c?si=GKv44ArWTMCHWpdGkNdmSQ
En ze leggen feilloos uit waarom de “lessen” uit dat boek vooral lessen zijn om vrouwen te laten berusten in hun lot en niet zoveel aan mannen hun hoofd te zeuren, maar gewoon hun huishoudelijke taken te doen. En de podcast is bijzonder grappig! Nogmaals; prima als mensen graag een traditioneel rolpatroon willen. Maar met dit soort “waarheden” geef je mensen die dat anders willen, dus minder kans.
Ps: die podcast is in zijn geheel echt supergrappig en bijzonder intelligent. Alle afleveringen zijn de moeite waard. Beetje de snijtafel-achtig, maar dan nog beter. Ze bespreken ook the secret bijvoorbeeld. En the game. En clash of civilizations. En freakonomics.
watertoren schreef op 27-08-2023 om 15:18:
Echte feministen willen zo min mogelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Zelf vind ik het verschil tussen mannen en vrouwen mee van de mooiste dingen in het leven.
Jammer dat je zo zwart wit blijft denken nav dit topic. Je staat overduidelijk niet open voor het idee dat je helemaal niet écht kunt bepalen wat mannelijk of vrouwelijk is, als je al van jongs af aan wordt blootgesteld aan onuitgesproken invloeden. Ik ben helemaal voor vrije keuze waarin je verschillend kunt zijn van een ander. Maar dan wel graag (ik blijf in herhaling vallen) als die keuze écht vrij is.