Het nieuwe feminisme?
Ik ben benieuwd of jullie eea herkennen en wat jullie mening daar over is. Ik heb de indruk dat er een soort golf aan (hernieuwde) vrouwelijkheid door het land trekt, waarbij gelijkheid tussen seksen eigenlijk heel erg wordt tegengeworpen en het pad van de 'ultieme' vrouwelijkheid wordt ingeslagen. Een pad dat welliswaar van mening is dat we mannen en vrouwelijk gelijkwaardig moeten bewandelen, maar waar vooral de vrouwelijke kwaliteiten gevierd moeten/mogen worden. Die kwaliteiten zijn dan zorgzamer, zachter, betrokkener, vrouwelijke kleding (oftwel de voorkeur van vrouwen om zich vrouwelijk te kleden). En ik moet zeggen dat het mij erg verbaasd. Is dit een tegenreactie op wat men een te harde koude zakelijke wereld vindt en de jonge vrouwen willen hier niet (meer) aan meedoen? Is het omdat de mode geherwaardeerd wordt en juist al die leuke rokjes, lange haren, jurkjes, decollete's en hakken een opmars maken en dat je juist moet vieren dat je vrouw bent met al je vrouwelijke vormen zoals de schepping het bedoeld heeft?
Ik ben in de war. Ik dacht dat we sinds de jaren 60 en nu ook nog wel een goede middenbalans hebben gehad, waarbij zorgzaamheid ook een prima eigenschap was en lange haren ook geen enkel probleem. Wat is die behoefte om nu juist de hele zogenaamd vrouwelijke hoek in te duiken en de behoefte om de vrouwelijkheid te vieren en eren en dat dat de nieuwe vorm van feminisme is?
Beetje achtergrond, ik heb me nooit thuisgevoeld in het uber vrouwelijke plaatje, hoewel ik lichamelijk een heel vrouwelijk voorkomen heb. Ik ben juist zo blij met het gegeven dat ik niet 'zacht' hoeft te zijn als ik dat niet voel, maar dat ik zogenaamde ballen kan laten zien en dan bij voorkeur zonder dat ze mij verwijten dat ik haren op mijn tanden heb. Ik wil graag net zo 'zakelijk' kunnen zijn en zorgtaken delen (omdat ik geen voorliefde heb voor zorgtaken). Maar ik begrijp nu wederom dat ik dit juist hoor te omarmen bij mijn mede vrouwen, aangezien we feitelijk toch écht wel zo gebouwd zijn en elke vrouw die zich daarin anders voordoet, is zich eigenlijk aan het verloochenen, want dan durf je je vrouwelijkheid niet te omarmen en accepteren. Vrouwen schamen zich dus echt niet meer voor opmerkingen dat ze niet kunnen inparkeren, want tja, vrouw he, gooiende de armpjes in de lucht ter illustratie van de onhandigheid.
Ik vind veel vrouwelijke dingen gewoon ronduit suf en broeken vele malen praktischer. En soms heb ik zin in een rok, echt wel, vooral zomers, lekker makkelijk, maar niet bijzonder vaak. En thuis blijven zorgen voor kinderen heeft me nooit het leukst geleken van de wereld. Ik heb hersens gekregen om uitgedaagd te worden en die verleppen bij lego op kleur sorteren en pampers in de aanbieding scoren.
Herkennen jullie dit en wat is de mening hierover?
MiniJCW schreef op 23-08-2023 om 19:40:
[..]
Het is geen beeld dat MMcGonagall graag wil zien, er is onderzoek naar gedaan
Maar wat maakt dat uit? Leven en laten leven toch. Ik ken ook geen enkele vrouw die fulltime wil werken. Veel mannen vinden dat niet erg. Als je eenmaal aan deeltijd werken gewend bent wil je ook niet anders meer. Er is meer in het leven, zoals plezier maken met je gezin.
Facy66 schreef op 23-08-2023 om 21:17:
[..]
Maar wat maakt dat uit? Leven en laten leven toch. Ik ken ook geen enkele vrouw die fulltime wil werken. Veel mannen vinden dat niet erg. Als je eenmaal aan deeltijd werken gewend bent wil je ook niet anders meer. Er is meer in het leven, zoals plezier maken met je gezin.
Ik heb echt geen idee waarom je zo reageert. Iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij of zij dat wil. Het ging om maatschappelijke invloed op je keuzes en dat die keuzes helemaal niet zo vrij zijn als sommigen willen geloven. Je schrijft dat er meer is in het leven, zoals plezier maken met je gezin. Geldt dat niet voor mannen?
Ok, ik heb weinig zin in de discussie dat je toch 'lekker zelf moet weten' wat je doet (klinkt alsof dit kleuteruitspraken zijn). Ik ben voor een aantal aanpassingen, omdat ik er heilig in geloof dat hoe de maatschappij ooit is ingericht, dit is gedaan vanuit opvattingen over het verschil tussen mannen en vrouwen en dat vrouwen beter geschikt zijn om thuis te blijven bij de kinderen en daarin ondersteund moeten worden.
Omdat ik geloof dat deze maatschappelijke denkwijze op een onbewust nivo bijdraagt aan de stilstand van emancipatie en ik graag gelijke monniken, gelijke kappen voorsta en ook denk dat de 'moet ik toch lekker zelf weten' mentaliteit prima is zolang dat een afspraak is (en blijft!) tussen twee partijen, zou ik het liefst zien dat:
Je geen automatisch recht hebt op een uitkering en allerlei toeslagen als je gaat scheiden. Partners moeten dit samen regelen én vastleggen in geval van part time werken of niet werken. Dat houdt dan een zorgplicht ná scheiding in, omgeacht wie er het initiatief neemt tot scheiden. En daar zullen dan dingen voor moeten worden vastgelegd. Dit voorkomt naar mijn idee het iets té makkelijke idee dat je als vrouw (of voor mijn part, als man) altijd wel een soort zorg voor jou en je kinderen krijgt. Nee, dat regel je met je partner (man). Als deze bewuste keuze bij huwelijk gemaakt wordt dan blijft de zorgplicht voor vrouw en kinderen ook ná dat huwelijk.
Voor mijn part moet je daar dan een soort garantiefonds of hoe het ook moet worden ingericht, voor in het leven roepen.
Ik denk en hoop dat als mensen op deze wijze kiezen voor een samenleving en kinderen krijgen, ze hierdoor consequenties heel goed gaan doordenken en beseffen dat de keuze onder geen enkel beding vrijblijvend is. Ik denk dat het dan ook belangrijk is dat de partner (vaak man) hiertoe verplicht kan worden, anders heeft dit geen zin.
Ik denk ook dat men moet stoppen met de vrijstelling van sollicitatieplicht als je kinderen hebt/krijgt en dat wanneer normaal gesproken zwangerschapsverlof voorbij is, ouders ook sollicitatieplicht moeten krijgen. Ik vind het erg belangrijk dat vrouwen onderdeel worden en blijven van het werkende leven en dat kinderen krijgen hier geen uitstel voor geeft. Wil je dan toch (zonder zwaarwegende reden) thuisblijven bij de kinderen, dan moet je zorgen dat er iemand voor jouw inkomen zorgt, maar niet vadertje/moedertje staat.
Wel ben ik voor gratis kinderopvang. Het maakt dan niet uit wie gebruik maakt van kinderopvang of sociale voorzieningen, voor mannen én vrouwen gelden dezelfde regels. Kinderen krijgen is financieel óf binnen je gekozen gezin voor zorgen (en die verdeling moeten de ouders dan maar lekker zelf weten, wie er bij de kinderen thuis blijft of niet. Of er opa's oma's of andere mensen bij betrokken worden, maar in principe is het financiele feestje voor de ouders). En is er geen sprake meer van een gezin met 2 ouders, dan houdt de andere ouder de financiele zorgplicht als er ooit gekozen is voor stoppen met werken. Maar niet meer als vanzelfsprekend bij de maatschappij met thuisblijvende niet werkende moeders op bijstandnivo.
Ik hoop (en schat dat ook zo in) dat als dit een nieuw stelsel wordt, het binnen 1,5 generatie is afgeleerd dat het zo vanzelfsprekend is dat vrouwen thuis blijven bij kinderen vanwege een zogenaamd groter zorg-gen. Ik denk dat dit radicaal bijdraagt aan emancipatie van iig vrouwen en dat dit daarmee indirect ook radicaal gaat bijdragen aan emancipatie van mannen. Want als je wel allebei MOET werken, dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met mannen die zorgtaken ontwijken. En dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met laagbetaalde banen, OMDAT ze nu eenmaal niet meer die man hebben die wel het grote geld binnenbrengt en de part time uurtjes meer gezien worden als zakgeld voor vakanties.
Wanneer noodzaak op de deur klopt, dan hoop ik dat vrouwen anders tegen werk gaan aankijken, anders tegen de waardering voor hun werk gaan aankijken, anders gaan aankijken tegen mannen die maar halve verantwoordelijkheid willen dragen en dat zet hopelijk de emancipatie voor beide seksen in een stroomversnelling. Nu is er nl. geen echte noodzaak, want de verwachting ontbreekt en de maatschappij is nog altijd ingericht op vrouw (meer) thuis en man (meer) werken.
MiniJCW schreef op 23-08-2023 om 21:50:
[..]
Ik heb echt geen idee waarom je zo reageert. Iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij of zij dat wil. Het ging om maatschappelijke invloed op je keuzes en dat die keuzes helemaal niet zo vrij zijn als sommigen willen geloven. Je schrijft dat er meer is in het leven, zoals plezier maken met je gezin. Geldt dat niet voor mannen?
Natuurlijk geldt dat ook voor mannen. Dus ik hoop dat mannen en vrouwen de werkuren samen beter gaan verdelen en dan SAMEN meer gaan genieten MET hun evt. kinderen.
poej poeh Diyer. Dat zie jij allemaal vanuit jouw eigen leventje. Maar geloof me, het leven van anderen ziet er vaak heeeeeel anders uit.
Overigens krijgen vrouwen die pt gaan werken net zoveel veagen en opmerkingen van anderen. Dat moet dus ook in dat onderzoek meegenomen worden op een echt beeld te krijgen.
MiniJCW schreef op 23-08-2023 om 21:50:
[..]
Ik heb echt geen idee waarom je zo reageert. Iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij of zij dat wil. Het ging om maatschappelijke invloed op je keuzes en dat die keuzes helemaal niet zo vrij zijn als sommigen willen geloven. Je schrijft dat er meer is in het leven, zoals plezier maken met je gezin. Geldt dat niet voor mannen?
Genoeg mannen die dat ook steeds meer doen, maar als puntje bij paaltje komt kiezen ze toch vaker anders. Ook beroepskeuzes en interesses liggen vaak anders. Deels maatschappelijk maar ook vooral biologisch ingegeven. Wat is daar erg aan. Mannen en vrouwenverschillen van elkaar en dat vind ik niet erg.
Diyer schreef op 23-08-2023 om 23:15:
[..]
Natuurlijk geldt dat ook voor mannen. Dus ik hoop dat mannen en vrouwen de werkuren samen beter gaan verdelen en dan SAMEN meer gaan genieten MET hun evt. kinderen.
En als mensen het nu prima vinden zoals het gaat (wat meestal ook zo is) dan hoeft dat toch helemaal niet?
Diyer schreef op 23-08-2023 om 23:14:
Ok, ik heb weinig zin in de discussie dat je toch 'lekker zelf moet weten' wat je doet (klinkt alsof dit kleuteruitspraken zijn). Ik ben voor een aantal aanpassingen, omdat ik er heilig in geloof dat hoe de maatschappij ooit is ingericht, dit is gedaan vanuit opvattingen over het verschil tussen mannen en vrouwen en dat vrouwen beter geschikt zijn om thuis te blijven bij de kinderen en daarin ondersteund moeten worden.
Omdat ik geloof dat deze maatschappelijke denkwijze op een onbewust nivo bijdraagt aan de stilstand van emancipatie en ik graag gelijke monniken, gelijke kappen voorsta en ook denk dat de 'moet ik toch lekker zelf weten' mentaliteit prima is zolang dat een afspraak is (en blijft!) tussen twee partijen, zou ik het liefst zien dat:
Je geen automatisch recht hebt op een uitkering en allerlei toeslagen als je gaat scheiden. Partners moeten dit samen regelen én vastleggen in geval van part time werken of niet werken. Dat houdt dan een zorgplicht ná scheiding in, omgeacht wie er het initiatief neemt tot scheiden. En daar zullen dan dingen voor moeten worden vastgelegd. Dit voorkomt naar mijn idee het iets té makkelijke idee dat je als vrouw (of voor mijn part, als man) altijd wel een soort zorg voor jou en je kinderen krijgt. Nee, dat regel je met je partner (man). Als deze bewuste keuze bij huwelijk gemaakt wordt dan blijft de zorgplicht voor vrouw en kinderen ook ná dat huwelijk.
Voor mijn part moet je daar dan een soort garantiefonds of hoe het ook moet worden ingericht, voor in het leven roepen.
Ik denk en hoop dat als mensen op deze wijze kiezen voor een samenleving en kinderen krijgen, ze hierdoor consequenties heel goed gaan doordenken en beseffen dat de keuze onder geen enkel beding vrijblijvend is. Ik denk dat het dan ook belangrijk is dat de partner (vaak man) hiertoe verplicht kan worden, anders heeft dit geen zin.
Ik denk ook dat men moet stoppen met de vrijstelling van sollicitatieplicht als je kinderen hebt/krijgt en dat wanneer normaal gesproken zwangerschapsverlof voorbij is, ouders ook sollicitatieplicht moeten krijgen. Ik vind het erg belangrijk dat vrouwen onderdeel worden en blijven van het werkende leven en dat kinderen krijgen hier geen uitstel voor geeft. Wil je dan toch (zonder zwaarwegende reden) thuisblijven bij de kinderen, dan moet je zorgen dat er iemand voor jouw inkomen zorgt, maar niet vadertje/moedertje staat.
Wel ben ik voor gratis kinderopvang. Het maakt dan niet uit wie gebruik maakt van kinderopvang of sociale voorzieningen, voor mannen én vrouwen gelden dezelfde regels. Kinderen krijgen is financieel óf binnen je gekozen gezin voor zorgen (en die verdeling moeten de ouders dan maar lekker zelf weten, wie er bij de kinderen thuis blijft of niet. Of er opa's oma's of andere mensen bij betrokken worden, maar in principe is het financiele feestje voor de ouders). En is er geen sprake meer van een gezin met 2 ouders, dan houdt de andere ouder de financiele zorgplicht als er ooit gekozen is voor stoppen met werken. Maar niet meer als vanzelfsprekend bij de maatschappij met thuisblijvende niet werkende moeders op bijstandnivo.
Ik hoop (en schat dat ook zo in) dat als dit een nieuw stelsel wordt, het binnen 1,5 generatie is afgeleerd dat het zo vanzelfsprekend is dat vrouwen thuis blijven bij kinderen vanwege een zogenaamd groter zorg-gen. Ik denk dat dit radicaal bijdraagt aan emancipatie van iig vrouwen en dat dit daarmee indirect ook radicaal gaat bijdragen aan emancipatie van mannen. Want als je wel allebei MOET werken, dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met mannen die zorgtaken ontwijken. En dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met laagbetaalde banen, OMDAT ze nu eenmaal niet meer die man hebben die wel het grote geld binnenbrengt en de part time uurtjes meer gezien worden als zakgeld voor vakanties.
Wanneer noodzaak op de deur klopt, dan hoop ik dat vrouwen anders tegen werk gaan aankijken, anders tegen de waardering voor hun werk gaan aankijken, anders gaan aankijken tegen mannen die maar halve verantwoordelijkheid willen dragen en dat zet hopelijk de emancipatie voor beide seksen in een stroomversnelling. Nu is er nl. geen echte noodzaak, want de verwachting ontbreekt en de maatschappij is nog altijd ingericht op vrouw (meer) thuis en man (meer) werken.
Tegenwoordig blijft bijna niemand meer helemaal thuis, maar dat is ook niet meer op te brengen. Dus die groep wordt steeds minder. Zolang je blijft werken is dat toch prima want je CV blijft gewoon doorlopen. Dus het maakt niet uit als een vrouw minder uren werkt. Waarom zou dat gelijk moeten worden als mensen dat niet willen. En je kan nog meer nuttige dingen doen voor de maatschappij zonder ervoor betaald te worden. Er is meer in het leven dan betaald werk. Betaald werk wordt wat overgewaardeerd. Werk is soms leuk, maar ook een noodzakelijk kwaad.
Ik ben voor eigen keus en ik denk dat we ons daar niet mee moeten bemoeien. We horen in een vrij land te leven en dat moet ook zo blijven.
Diyer schreef op 23-08-2023 om 23:14:
Ok, ik heb weinig zin in de discussie dat je toch 'lekker zelf moet weten' wat je doet (klinkt alsof dit kleuteruitspraken zijn). Ik ben voor een aantal aanpassingen, omdat ik er heilig in geloof dat hoe de maatschappij ooit is ingericht, dit is gedaan vanuit opvattingen over het verschil tussen mannen en vrouwen en dat vrouwen beter geschikt zijn om thuis te blijven bij de kinderen en daarin ondersteund moeten worden.
Omdat ik geloof dat deze maatschappelijke denkwijze op een onbewust nivo bijdraagt aan de stilstand van emancipatie en ik graag gelijke monniken, gelijke kappen voorsta en ook denk dat de 'moet ik toch lekker zelf weten' mentaliteit prima is zolang dat een afspraak is (en blijft!) tussen twee partijen, zou ik het liefst zien dat:
Je geen automatisch recht hebt op een uitkering en allerlei toeslagen als je gaat scheiden. Partners moeten dit samen regelen én vastleggen in geval van part time werken of niet werken. Dat houdt dan een zorgplicht ná scheiding in, omgeacht wie er het initiatief neemt tot scheiden. En daar zullen dan dingen voor moeten worden vastgelegd. Dit voorkomt naar mijn idee het iets té makkelijke idee dat je als vrouw (of voor mijn part, als man) altijd wel een soort zorg voor jou en je kinderen krijgt. Nee, dat regel je met je partner (man). Als deze bewuste keuze bij huwelijk gemaakt wordt dan blijft de zorgplicht voor vrouw en kinderen ook ná dat huwelijk.
Voor mijn part moet je daar dan een soort garantiefonds of hoe het ook moet worden ingericht, voor in het leven roepen.
Ik denk en hoop dat als mensen op deze wijze kiezen voor een samenleving en kinderen krijgen, ze hierdoor consequenties heel goed gaan doordenken en beseffen dat de keuze onder geen enkel beding vrijblijvend is. Ik denk dat het dan ook belangrijk is dat de partner (vaak man) hiertoe verplicht kan worden, anders heeft dit geen zin.
Ik denk ook dat men moet stoppen met de vrijstelling van sollicitatieplicht als je kinderen hebt/krijgt en dat wanneer normaal gesproken zwangerschapsverlof voorbij is, ouders ook sollicitatieplicht moeten krijgen. Ik vind het erg belangrijk dat vrouwen onderdeel worden en blijven van het werkende leven en dat kinderen krijgen hier geen uitstel voor geeft. Wil je dan toch (zonder zwaarwegende reden) thuisblijven bij de kinderen, dan moet je zorgen dat er iemand voor jouw inkomen zorgt, maar niet vadertje/moedertje staat.
Wel ben ik voor gratis kinderopvang. Het maakt dan niet uit wie gebruik maakt van kinderopvang of sociale voorzieningen, voor mannen én vrouwen gelden dezelfde regels. Kinderen krijgen is financieel óf binnen je gekozen gezin voor zorgen (en die verdeling moeten de ouders dan maar lekker zelf weten, wie er bij de kinderen thuis blijft of niet. Of er opa's oma's of andere mensen bij betrokken worden, maar in principe is het financiele feestje voor de ouders). En is er geen sprake meer van een gezin met 2 ouders, dan houdt de andere ouder de financiele zorgplicht als er ooit gekozen is voor stoppen met werken. Maar niet meer als vanzelfsprekend bij de maatschappij met thuisblijvende niet werkende moeders op bijstandnivo.
Ik hoop (en schat dat ook zo in) dat als dit een nieuw stelsel wordt, het binnen 1,5 generatie is afgeleerd dat het zo vanzelfsprekend is dat vrouwen thuis blijven bij kinderen vanwege een zogenaamd groter zorg-gen. Ik denk dat dit radicaal bijdraagt aan emancipatie van iig vrouwen en dat dit daarmee indirect ook radicaal gaat bijdragen aan emancipatie van mannen. Want als je wel allebei MOET werken, dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met mannen die zorgtaken ontwijken. En dan is er ook geen enkele reden meer voor vrouwen om genoegen te nemen met laagbetaalde banen, OMDAT ze nu eenmaal niet meer die man hebben die wel het grote geld binnenbrengt en de part time uurtjes meer gezien worden als zakgeld voor vakanties.
Wanneer noodzaak op de deur klopt, dan hoop ik dat vrouwen anders tegen werk gaan aankijken, anders tegen de waardering voor hun werk gaan aankijken, anders gaan aankijken tegen mannen die maar halve verantwoordelijkheid willen dragen en dat zet hopelijk de emancipatie voor beide seksen in een stroomversnelling. Nu is er nl. geen echte noodzaak, want de verwachting ontbreekt en de maatschappij is nog altijd ingericht op vrouw (meer) thuis en man (meer) werken.
Wat een onrealistisch plan zeg. Alsof deze vrouwen het wel een goed idee vinden om op bijstandsniveau te gaan leven?! Zo'n vetpot is het niet. Alimentatie blijkt in de praktijk ook niet altijd makkelijk, dus ik vraag mij af hoe zo'n verplichting er dan uit gaat zien.
Kinderopvang gratis? Ik kan al niet eens betaalde opvang vinden voor het aantal dagen dat ik nodig heb. Nu werken partner en ik nog beide vier dagen, maar straks gaat man noodgedwongen nog een dag minder werken. Meer opvang is er helaas niet.
Kinderopvang is ook geen goed betaalde baan. Geloof niet dat je daar als alleenstaande moeder je huishouden van kunt betalen. En aangezien jouw voorstel inhoud dat vrouwen geen genoegen moeten nemen met slecht betaalde banen vrees ik dat de tekorten in de kinderopvang nog verder zullen oplopen.
Ja en bij ons is het dus man die minder gaat werken. Hij verdiend ook minder en hij zal dus in ons geval minder financiële zekerheid hebben. Gelukkig kan het nu op ouderschapsverlof en kan hij dus eenvoudig weer terug naar vijf dagen per week. Wij hopen dus heel hard dat we als zijn ouderschapsverlof op is we eindelijk een plek krijgen op de opvang. Als we de keuze hadden gehad waren we liever beide vier dagen blijven werken.
bieb1963 schreef op 24-08-2023 om 06:58:
poej poeh Diyer. Dat zie jij allemaal vanuit jouw eigen leventje. Maar geloof me, het leven van anderen ziet er vaak heeeeeel anders uit.
Overigens krijgen vrouwen die pt gaan werken net zoveel veagen en opmerkingen van anderen. Dat moet dus ook in dat onderzoek meegenomen worden op een echt beeld te krijgen.
Jij doet ontzettend veel aannamen, met je poeh poeh. Als de discussie je zo zwaar valt, kun je ook gewoon wegblijven. Poeh poeh en wat vrouwen voor reacties krijgen moet in een onderzoek meegenomen worden is allemaal geen inhoudelijke bijdrage, maar vooral dat het jou blijkbaar stoort wat mijn opvattingen zijn en hoe onderzoeken zich vertalen. Onderzoeken die kijken naar feitelijke deelname aan het werkend leven onderzoeken inderdaad niet wat men daar voor opmerkingen over krijgt. Leg mij even uit waarom een onderzoeker dat van jou als voetnoot moet opnemen.
In mijn omgeving werken de meeste vrouwen en een groot deel richting fulltime en vaak ook in hoger opgeleide functies. Maar ik ben me wel bewust dat ik niet alleen in mijn bubbel leef en dat arbeidsparticipatie van vrouwen nog steeds op geen enkel punt te vergelijken is met die van mannen en dat dit waarschijnlijk nog steeds een groot oorzakelijk verband heeft met de man vs vrouw gerichte opvattingen van onze (Nederlandse) samenleving in combinatie met rijkdom. En dat de uitwerking op emancipatie daarmee ook niet opschiet. Zeker niet als thuisblijven (met of zonder kinderen) door m.n. vrouwen een nieuwe trend gaat worden. Als dat al een trend moet worden (die vrije keuze he), zorg dan dat het écht iets is en blijft van dat koppel, nu en in de toekomst.
Facy66 schreef op 24-08-2023 om 08:14:
[..]
En als mensen het nu prima vinden zoals het gaat (wat meestal ook zo is) dan hoeft dat toch helemaal niet?
Van mij moet niks. Als je goed leest schrijf ik de hele tijd dat je die keuze prima kan maken. Maar dan wel zodanig dat het een keuze blijft van dat koppel en dat als in latere situatie de vrouw weg wil bij haar man (want hij werkt toch alleen maar), dat ze dat kan, omdat ze bij trouwen hebben afgesproken dat hij voor haar en de kinderen blijft betalen totdat die volwassen zijn en als de vrouw dan nog steeds niet wil werken, ze niet hoeft te rekenen op een uitkering. Als dit haar levenskeuze is, zal ze bij haar traditionele familie/religieus instituut/mede vriendinnen trad wives om geld moeten vragen om dat leven in stand te houden.
Alleen dan is het een bewuste keuze. Want bij een (bewuste) keuze hoort ook dat je daarvan de gevolgen als onderdeel van die keuze accepteert.
En ook als die man van haar wil scheiden (is verliefd geworden op de buurvrouw), dat hij ook weet dat hij dan niet 1 maar 2 vrouwen moet gaan onderhouden. Of de buurvrouw moet geen tradwive zijn, dat kan ook. Maar in alle gevallen zal hij bij de keuze dat zij bij de kinderen of huishouden is gebleven, moeten vercompenseren na een evt. scheiding. Het was immers een gezamenlijke keuze die maakt dat haar werkervaring stopt, haar groei en ontwikkeling op gebied van werk stopt en dat als ze ooit weer kan instappen in werk, dit haar automatisch op een flinke financiële achterstand zet. De kansen die hij qua werk wél heeft, omdat zijn carrière niet onderbroken is en al die tijd een aantrekkelijke kandidaat blijft voor een werkgever, moet dan ook naar haar afvloeien.
Facy66 schreef op 24-08-2023 om 08:20:
[..]
Ik ben voor eigen keus en ik denk dat we ons daar niet mee moeten bemoeien. We horen in een vrij land te leven en dat moet ook zo blijven.
helemaal eens, maar dan dus ook zelf de gevolgen dragen van die keuze (en geen uitkering of toeslagen om je aan te vullen) en gewoon de tering naar de nering zetten met je lage inkomen.
Er zijn ook zat huisvrouwen die na hun scheiding alsnog zijn gaan werken en die nu prima rond kunnen komen.
Facy66 schreef op 24-08-2023 om 08:20:
[..]
Tegenwoordig blijft bijna niemand meer helemaal thuis, maar dat is ook niet meer op te brengen. Dus die groep wordt steeds minder. Zolang je blijft werken is dat toch prima want je CV blijft gewoon doorlopen. Dus het maakt niet uit als een vrouw minder uren werkt. Waarom zou dat gelijk moeten worden als mensen dat niet willen. En je kan nog meer nuttige dingen doen voor de maatschappij zonder ervoor betaald te worden. Er is meer in het leven dan betaald werk. Betaald werk wordt wat overgewaardeerd. Werk is soms leuk, maar ook een noodzakelijk kwaad.
Ik ben voor eigen keus en ik denk dat we ons daar niet mee moeten bemoeien. We horen in een vrij land te leven en dat moet ook zo blijven.
Los daarvan: We hebben nu dan wel veel vacatures in de zorg, bouw enz (met de kanttekening dat dat ook alleen maar relevant is voor de mensen die dat willen/kunnen), als er over enige tijd weer weinig werk is (kan zomaar weer), dan is het voor jongeren/startenden helemaal niet meer te doen een baan te vinden.
Facy66 schreef op 24-08-2023 om 08:13:
[..]
Genoeg mannen die dat ook steeds meer doen, maar als puntje bij paaltje komt kiezen ze toch vaker anders. Ook beroepskeuzes en interesses liggen vaak anders. Deels maatschappelijk maar ook vooral biologisch ingegeven. Wat is daar erg aan. Mannen en vrouwenverschillen van elkaar en dat vind ik niet erg.
Wetenschappers buigen zich al decennia lang over het nature/nurture vraagstuk. Maar het is dus VOORAL biologisch?
hoe komt het dan dat daar dan weer behoorlijk grote verschillen tussen landen zijn?