Werken aan gezondere levenstijl en gewicht in 2025

Mag ik hier ook meeschrijven? Ik ben nu sinds een paar dagen ook daadwerkelijk bezig met een gezonde leefstijl. Ik voel me nu al veel beter. Ik wist al eerder wat gezond was, maar ben er nu klaar voor om het in de praktijk te brengen. Afgelopen jaar is me dat eerder niet gelukt. Ik kreeg de knop niet om. Nu gelukkig wel. Ik heb nu ook geen behoefte meer aan snaai heerlijk. Ook zie ik nu al dat mijn lichaam al een stukje slanker eruit ziet. Dat gaat lekker snel en is een hele mooie bijeenkomstigheid.
Ik eet nu koolhydraatarm (zal dat blijvend blijven doen) en vanaf 1 januari ga ik ook van de (zero) frisdrank af en alcohol zal ik vanaf dan nog maar heel soms drinken.
In de loop van januari zal ik ook het bewegen nog meer gaan opschroeven. Succes allemaal en op naar een gezonde leefstijl in 2025. 

Veel geschreven vandaag, ik heb het vluchig even gelezen want ben ontzettend moe. Het was druk op het werk en ik heb met alleen werk en kort ommetje in de pauze en voor werk even hier naar de Ah 12.000 stappen gezet.

Due-scimmie schreef op 30-12-2024 om 20:07:

Praktisch maar voor degene die met weinig calorien aankomen, weet je dan wel zeker dat je echt alles opschrijft?

Ik kom volgens de tdee methode op 2188 voor maintenance uit. Eerder ben ik met 2000kcal eten 10 kilo afgevallen. Volgens mij ligt mijn verbruik dan waarschijnlijk hoger.

Voor mij zeker. Ik weeg zelfs de olie waarin ik bak.

Hoeveel energie er in voedsel zit, komt niet overeen met wat je lijf eruit weet te halen. Dat is de frustrerende reden dat de één afvalt van voedsel met een zekere energetische waarde, waarbij de andere aankomt, ondanks hetzelfde geslacht, lengte en gewicht. 
Welke bacteriën actief zijn in je darmen, welke hormonen er in welke verhouding aanwezig zijn in je bloed, welke medicijnen je slikt, en daarom moet ieder voor zich uitvinden wat "teveel" is.

Mijn man heeft wat overgewicht, ik niet, terwijl ik meer eet dan hij, terwijl hij màn is, en zeker 18 cm langer dan ik. Maar hij slikt medicijnen waar 'gewichtstoename' in de bijsluiter vermeld staat.
Een paar weken terug begon ik af te vallen omdat mijn darmen opeens erg prikkelbaar waren, terwijl ik me niet aan een dieet hield. Darmen zijn weer in orde en ben terug op mijn vorige gewicht.

Auwereel schreef op 30-12-2024 om 20:22:

Hoeveel energie er in voedsel zit, komt niet overeen met wat je lijf eruit weet te halen. Dat is de frustrerende reden dat de één afvalt van voedsel met een zekere energetische waarde, waarbij de andere aankomt, ondanks hetzelfde geslacht, lengte en gewicht.
Welke bacteriën actief zijn in je darmen, welke hormonen er in welke verhouding aanwezig zijn in je bloed, welke medicijnen je slikt, en daarom moet ieder voor zich uitvinden wat "teveel" is.

Mijn man heeft wat overgewicht, ik niet, terwijl ik meer eet dan hij, terwijl hij màn is, en zeker 18 cm langer dan ik. Maar hij slikt medicijnen waar 'gewichtstoename' in de bijsluiter vermeld staat.
Een paar weken terug begon ik af te vallen omdat mijn darmen opeens erg prikkelbaar waren, terwijl ik me niet aan een dieet hield. Darmen zijn weer in orde en ben terug op mijn vorige gewicht.

En daarbij ook nog dat er nog steeds iets van de Neanderthalers aanwezig is in ons dna. Als je consequent te weinig eet dan gaat je lichaam spaarzaam om met de reserves. Net als in de oertijd, in de winter was er weinig voedsel dus voor de winter werden mensen wat dikker om de winter te kunnen overleven.

Mijn schoonmoeder was altijd aan het crashdieten dan viel ze 8 kilo af en kwam er 8.5 aan als ze weer stopte.  Toen ze eindelijk naar een diëtist ging (ouderdomsdiabetes) moest ze meer eten en toch viel ze af. Geen kilo per week maar 300 gram. Dan is het vuil te houden en kan je het nieuwe gewicht ook behouden zonder weer tig kilo aan te komen. 

Blegh! Vanmiddag een kom erwtensoep gegeten die verkeerd gevallen is. Ik voel me al uren een opgeblazen kikker. 1 voordeel: 0 behoefte aan eten.

Auwereel schreef op 30-12-2024 om 20:22:

Hoeveel energie er in voedsel zit, komt niet overeen met wat je lijf eruit weet te halen. Dat is de frustrerende reden dat de één afvalt van voedsel met een zekere energetische waarde, waarbij de andere aankomt, ondanks hetzelfde geslacht, lengte en gewicht.
Welke bacteriën actief zijn in je darmen, welke hormonen er in welke verhouding aanwezig zijn in je bloed, welke medicijnen je slikt, en daarom moet ieder voor zich uitvinden wat "teveel" is.

Mijn man heeft wat overgewicht, ik niet, terwijl ik meer eet dan hij, terwijl hij màn is, en zeker 18 cm langer dan ik. Maar hij slikt medicijnen waar 'gewichtstoename' in de bijsluiter vermeld staat.
Een paar weken terug begon ik af te vallen omdat mijn darmen opeens erg prikkelbaar waren, terwijl ik me niet aan een dieet hield. Darmen zijn weer in orde en ben terug op mijn vorige gewicht.

Ik zie dit verschil heel goed tussen mijn man en mij. Bij ongeveer hetzelfde voedingsspatroon alleen hij grotere porties heb ik wat overgewicht en hij moet oppassen op ondergewicht. Hij eet daarom ook opmerkelijk meer tussendoortjes en komt niet aan. Zijn spijsvertering is gewoon anders 2 of zelf 3 keer per dag poepen is voor hem normaal terwijl ik wel eens een dagje oversla.

Ik zie de waardes van het voedingscentrum meer als leidraad waar ieder zijn persoonlijke weg in moet vinden.

Zo'n slanke man is gewoon lastig als je af wilt vallen. Hij weet dat ik dan bv ook heel goed let hoeveel olie ik bij het eten bereiden gebruik en uit voorzorg schaft hij dan al extra meestal niet de gezondste tussendoortjes voor zichzelf aan. Leuk hoor zo'n op Japanse zoutjes of chips knoersende man naast je.

Bij mijn vriend werkt ook alles anders. Hij kan rustig een dag niet eten als hij druk is op t werk. Als ik een maaltijd oversla word ik wiebelig, chagrijnig, soms bijna flauwvallen. Lastig want hij begrijpt dat niet.
Ik moet eigenlijk altijd iets te eten bij mij hebben en een lunchpakket. Als ik om 12 uur mijn 'hongerklop' heb kan vriend rustig zeggen dat we na het bezoek aan Piet wel even wat eten... wat dan bijv om 15 uur is. We hebben er soms echt ruzie over.
Inmiddels begint hij iets beter in te zien dat ik gewoon moet eten als ik moet eten. En dat het dan ook aan mij is om te zorgen dat ik gewoon iets mee heb. Mijn familie heeft het overigens ook, mijn moeder vooral. En bij stress wordt het erger merk ik.

Wij zitten qua "moeten eten" allemaal in hetzelfde ritme.  Ontbijt om 8.00 is lunch om 13.00 en avond eten om 18.30. In de ochtend nog een moment voor koffie met iets erbij en dat is meestal (ontbijt)koek mueslireep of voor de mannen op werkdagen echt brood met beleg. In de middag bij de koffie/thee meestal flink fruit. In de avond drinken we dan nog thee met deze week een kerstkransje van chocolade en dan gaan we volgende week weer verder aan alle gekregen chocoladeletters in stukjes geslagen. 

Noodgedwongen lunch uitstellen tot 13.30 dat red ik nog net maar veel later moet dat niet worden en voor de rest van het gezin ook niet daar worden we erg chagrijnig van. 

Laatst gingen we bij iemand op bezoek die ook de avondmaaltijd zou verzorgen.  Door ervaring wijs geworden lag er een zak krentenbollen in de auto. Na al een keer 2 uur terug te moeten hebben rijden met veel te weinig eten achter de kiezen doen we dat nu altijd. 

Laatst gingen we bij iemand op bezoek die ook de avondmaaltijd zou verzorgen. Die ervaring wijs geworden lag er een zak krentenbollen in de auto. Na al een keer 2 uur terug te moeten hebben rijden met veel te weinig eten achter de kiezen doen we dat nu altijd.

Klinkt verstandig allemaal.

Ik herinner me ook een kerstdiner waar iemand nog 'even'  aan het voorgerecht moest werken van 17.30 tot 20 uur ofzo. Mijn vader met diabetes en mijn zwangere schoonzus vielen ook bijna om toen.

Damoontje schreef op 31-12-2024 om 08:07:

Bij mijn vriend werkt ook alles anders. Hij kan rustig een dag niet eten als hij druk is op t werk. Als ik een maaltijd oversla word ik wiebelig, chagrijnig, soms bijna flauwvallen. Lastig want hij begrijpt dat niet.
Ik moet eigenlijk altijd iets te eten bij mij hebben en een lunchpakket. Als ik om 12 uur mijn 'hongerklop' heb kan vriend rustig zeggen dat we na het bezoek aan Piet wel even wat eten... wat dan bijv om 15 uur is. We hebben er soms echt ruzie over.
Inmiddels begint hij iets beter in te zien dat ik gewoon moet eten als ik moet eten. En dat het dan ook aan mij is om te zorgen dat ik gewoon iets mee heb. Mijn familie heeft het overigens ook, mijn moeder vooral. En bij stress wordt het erger merk ik.

Hier is dat ook wel een beetje zo, zijn we bijvoorbeeld op vakantie dan heb ik tegen de middag alweer honger en dat zit hij nog vol van ontbijt. Ik soms moet ik echt zeggen " je moet nu nu voeren want anders bijt ik je kop eraf " 

Wat betreft toiletgang moet ik elke dag en vaak ook wel meedere keren en hij gaat 1a 2 keer per week. Het is dat hij er geen last van heeft gelukkig.

Damoontje schreef op 31-12-2024 om 08:27:

[..]

Klinkt verstandig allemaal.

Ik herinner me ook een kerstdiner waar iemand nog 'even' aan het voorgerecht moest werken van 17.30 tot 20 uur ofzo. Mijn vader met diabetes en mijn zwangere schoonzus vielen ook bijna om toen.

Mijn eigen ouders eten 's avonds ergens 'tussen half zeven en acht'. Ofzo. Ik kon daar als kind al slecht tegen en inmiddels eet ik al jaren rond 18:00 uur. Liever eerder. Als ik echt trek heb dan ga ik koken of vraag mijn vriend of hij ook vroeg wil eten (het antwoord is eigenlijk altijd ja, lief als ik er zo over nadenk). Met kerst bij mijn ouders werd ik er weer aan herinnerd toen we om 21:00 uur nog aan een toetje gingen. Toen had ik geen zin meer in eten, zo laat. En bij de borrel vantevoren zat ik te snaaien omdat ik al trek had.