Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Mijn werkdag ging gisteren een stuk minder soepel . Behoorlijk geblunderd
Ach ja.
Slecht geslapen ook, veel rare nachtmerries over dode kinderen?? Heel raar. Ben bekaf. Heb net groot deel huis schoon en netjes, er komt zo een vriendin dus voorlopig kom ik de bank niet meer af. Alleen paard nog trainen en eten koken.
Picunia schreef op 21-07-2024 om 19:43:
Wat een gemiste kans, Alcedo. Juist bij heftige gebeurtenissen heb jet je partner het meeste nodig. Jammer dat hij dat niet ziet. Hebben jullie relatietherapie? Zo niet, zou dit jullie wel helpen, denk ik. Mijn man en ik hebben jaren geleden relatietherapie gehad en dat heeft op verschillende momenten onze relatie gered, zelfs nadat we er mee gestopt waren. Ik wens je veel sterkte om hiermee om te gaan en de goede stappen te zetten.
Ja, we hebben relatietherapie. Al een tijdje inmiddels ook.
Als het goed is, leer je de patronen te herkennen en krijg je begrip voor elkaars gedrag en leer je ermee omgaan. Na de dood van ons eerste kind waren we elkaar uiteindelijk kwijtgeraakt. Nadat we eerst juist heel erg tot elkaar waren gekomen. We hadden ruzie om de gekste dingen. In therapie begrepen we dat de onderliggende boosheid met de dood van ons kind te maken had. Toen dat helder was, konden we gaan ‘helen’.
Picunia schreef op 23-07-2024 om 09:36:
Als het goed is, leer je de patronen te herkennen en krijg je begrip voor elkaars gedrag en leer je ermee omgaan. Na de dood van ons eerste kind waren we elkaar uiteindelijk kwijtgeraakt. Nadat we eerst juist heel erg tot elkaar waren gekomen. We hadden ruzie om de gekste dingen. In therapie begrepen we dat de onderliggende boosheid met de dood van ons kind te maken had. Toen dat helder was, konden we gaan ‘helen’.
Man heeft daar heel veel moeite mee (zacht uitgedrukt).
Wat bij jullie kan spelen (mijn psychologie van de koude grond): dat man boos is over het feit, dat zijn geliefde, jij dus, ziek is, waardoor zij veel niet meer kan. Dat heeft ook impact op hem, zowel dat bepaalde dingen samen niet meer gaan en dat hij het naar vindt om jou zo te zien. Misschien heeft hijzelf (nog) niet in de gaten, dat hij daar boosheid door voelt, misschien wel naar jou, de zieke. Mocht dit aan de orde zijn, kan het heel erg helpend zijn als jullie daar over kunnen praten.
Dat is tenminste mijn ervaring. Zodra bepaalde zaken aan de oppervlakte komen, (en dan gaat het om dingen waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt, want wie kan/mag een zieke kwalijk nemen dat hij/zij ziek is) en bespreekbaar zijn, gaat de zwaarte ervan af. Dan kan er begrip ontstaan.
Maar goed, simpel is het nooit. Sterkte, Alcedo!
Picunia schreef op 23-07-2024 om 12:55:
Wat bij jullie kan spelen (mijn psychologie van de koude grond): dat man boos is over het feit, dat zijn geliefde, jij dus, ziek is, waardoor zij veel niet meer kan. Dat heeft ook impact op hem, zowel dat bepaalde dingen samen niet meer gaan en dat hij het naar vindt om jou zo te zien. Misschien heeft hijzelf (nog) niet in de gaten, dat hij daar boosheid door voelt, misschien wel naar jou, de zieke. Mocht dit aan de orde zijn, kan het heel erg helpend zijn als jullie daar over kunnen praten.
Dat is tenminste mijn ervaring. Zodra bepaalde zaken aan de oppervlakte komen, (en dan gaat het om dingen waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt, want wie kan/mag een zieke kwalijk nemen dat hij/zij ziek is) en bespreekbaar zijn, gaat de zwaarte ervan af. Dan kan er begrip ontstaan.
Maar goed, simpel is het nooit. Sterkte, Alcedo!
Dat zie ik bij mijn man niet zo. Hij zei vanochtend wel dat hij vindt dat we uit elkaar groeien. Dat is al heel wat, want dat roep ik al een tijdje.
Het ging nu vooral over het gebrek aan emotionele steun en het mij daarin tegemoet komen. Dat is blijkbaar voor hem geen vanzelfsprekendheid. Maar goed, dit is slechts een greep uit de dingen. Het is nogal een verhaal en dat plaats ik liever niet allemaal online openbaar.
Alcedo 
Ik had dagdienst en ben bek af. Het is zó druk steeds. Veel niet echt revalideerbare mensen met een zware zorgvraag. Alles is gelukt verder uiteindelijk maar er loopt ook hier steeds meer personeel weg of valt uit waardoor het domino effect ontstaat. Nog zwaardere werkdruk , nog meer uitval enz. We hebben er als het goed is komende week een vergadering over. Ben benieuwd. Salaris komt morgen binnen, kreeg net de loonstrook. Deze was boven verwachting , dat maakt weer een hoop goed.
als er steeds wisseling van personeel is dan is dat wel een teken aan de wand lientje. Hopelijk gaat het wat rustiger worden.
Beetje kip en het ei verhaal denk ik broodje brie. Tekort personeel = hoge werkdruk. Hoge werkdruk= personeel vertrekt. Personeel vertrekt = nog hogere werkdruk. Enz
Domino effect en vicieuze cirkel waar je in komt. Vraag is hoe kom je er uit?
En het is jammer want het is verder zulk leuk werk. Vind ik. Sommige collega's denken daar inmiddels anders over 
Maar die zijn minder zware zorgvragers gewend. Voor mij biedt dit net de combinatie van zorg verlenen, extra stapje doen voor cliënten en nieuwe dingen leren . Voor nu bevalt me dat. Langere termijn weet ik nog niet. We gaan het zien. Genoeg werk in de zorg momenteel dus maak me niet druk.
Het mooie hier is dat ik leer loslaten. Minder gestresst ben ondanks zwaardere werkdruk ( vooral door alle administratie )
Wat niet lukt, gaat niet. Jammer de bammer.
lientje69 schreef op 24-07-2024 om 18:39:
Beetje kip en het ei verhaal denk ik broodje brie. Tekort personeel = hoge werkdruk. Hoge werkdruk= personeel vertrekt. Personeel vertrekt = nog hogere werkdruk. Enz
Domino effect en vicieuze cirkel waar je in komt. Vraag is hoe kom je er uit?
Klopt, dat is bij ons ook. Was een tijdje stabiel maar nu niet. Vakanties, 3 zieke collega's. Ik probeer het maar los te laten, ik doe wat ik kan maar ga niet extra werken. Ik heb al genoeg aan mezelf en wil voorkomen dat ik straks weer thuiszit.
Broodjebrie schreef op 24-07-2024 om 19:04:
[..]
Klopt, dat is bij ons ook. Was een tijdje stabiel maar nu niet. Vakanties, 3 zieke collega's. Ik probeer het maar los te laten, ik doe wat ik kan maar ga niet extra werken. Ik heb al genoeg aan mezelf en wil voorkomen dat ik straks weer thuiszit.
Doe je goed. Ik doe het ook niet. Of nou ja misschien incidenteel als ik een verder rustige week heb. Maar zo min mogelijk . Voor je het weet val je uit en dan zijn er nog meer problemen.
lientje69 schreef op 24-07-2024 om 19:28:
[..]
Doe je goed. Ik doe het ook niet. Of nou ja misschien incidenteel als ik een verder rustige week heb. Maar zo min mogelijk . Voor je het weet val je uit en dan zijn er nog meer problemen.
Juist..
Broodjebrie schreef op 24-07-2024 om 19:04:
[..]
Klopt, dat is bij ons ook. Was een tijdje stabiel maar nu niet. Vakanties, 3 zieke collega's. Ik probeer het maar los te laten, ik doe wat ik kan maar ga niet extra werken. Ik heb al genoeg aan mezelf en wil voorkomen dat ik straks weer thuiszit.
Slim. Uiteindelijk is het ook het probleem van de organisatie en niet van de werknemers.