Nestvlieder wil niet meer naar het oude nest
Samenvatting voor wie geen zin heeft in een heel epistel lezen:
Als een kind zonder ruzie het huis uitgaat, is het dan normaal dat alle contact met de ouders wordt verbroken en ouders niet in hun huis welkom zijn?
Lange versie:
Mijn zoon (25) was toe aan een plek voor zichzelf en gelukkig heeft hij een appartement voor zichzelf kunnen bemachtigen. We hebben hem, als hij daarom vroeg, geholpen met het inrichten, kasten en bed in elkaar zetten. Het was stil in ons huis toen hij het huis uitging, maar daar kan ik prima aan te wennen.
Wat ik wel opvallend vond, is dat als hij nog wat spullen kwam ophalen thuis (dingen die niet direct waren meeverhuisd, schone was toen hij nog geen wasmachine had enz) dat hij dat steeds vaker deed als hij wist dat we niet thuis waren. Nu is het meeste over, en heeft hij een wasmachine, dus dat is geen reden meer om naar het ouderlijk huis te komen. Inmiddels hangen in zijn appartement alle lampen, de wasmachine en droger staan, housewermingsparties voor vrienden zijn gegeven. Ik was wel nieuwsgierig hoe het uiteindelijk was geworden, ik heb diverse tussenstadia van het huis-inrichten gezien maar niet het eindresultaat. En bovendien wilde ik hem wel weer eens zien. Maar toen werd het stil.
Er zou een huiswarmingsparty voor ons ouders en zus komen, omdat dat agendatechnisch bij zus goed uitkwam pas na een maand nadat zijn huis ingericht was, maar die werd vandaag op het laatste moment afgezegd, zonder er veel woorden aan vuil te maken. Ik dacht, die heeft het vast te druk om z'n huis op orde te maken, en bang voor ouderlijke kritiek, alsof het hier thuis zo schoon is! Nou, dan nodig ik hem voor een lekker hapje bij ons thuis uit op een dag en tijd die hem schikt, kunnen we bijpraten. Maar op mijn uitnodiging kreeg ik een appje dat hij nou graag met rust gelaten wil worden, dat hij zijn leven nu zelf vormgeeft en wij daar niet meer in passen en dat we dat moeten respecteren.
Ondertussen is het een maand geleden dat ik hem gezien heb, en toen ik hem laatst bij z'n huis zag staan (voordat ik het appje kreeg dat hij geen contact meer wil), groette hij niet. Ik dacht, misschien heeft hij me niet gezien, maar nu na dit appje denk ik, hij wilde me niet zien uit angst dat hij zich verplicht zou voelen me uit te nodigen.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aanmoet. Dat je het huis uitgaat, prima, dat je niet elke week thuis op de stoep wil staan, ook goed, maar dat je dan gelijk alle contact verbreekt terwijl er geen ruzie was, dat vind ik zo gek. Man en ik kennen dat niet van onszelf, we gingen regelmatig langs bij onze ouders toen we die leeftijd hadden. Weliswaar niet wekelijks, maar we hielden ze wel regelmatig op de hoogte, minstens eens in de week een belletje. En dat doet mijn zoon ook niet meer, waar we er eerder vrolijk op los appten, reageert hij nu nooit meer als ik wat in de gezinsapp zet.
Volgens mijn dochter hoort dat zo, ze vindt dat ik er teveel bovenop zit, en dat ik hem moet ik moet loslaten. Ook vindt ze dat ik hem teveel verwijten maak en hem een schuldgevoel geef omdat ik klaagde dat we zo opeens niet meer welkom waren op de beloofde housewarmingsparty (een dag van tevoren, ik heb er een yogales voor afgezegd) en bovendien vindt ze dat ik zeur omdat ik aan zoon vraag waarom hij geen contact meer wil.
Ik blijf het raar vinden, weet niet wat ik ermee aan moet. Loslaten vind ik lastig als er geen contact is en ik weet niet waarom. Man (=vader) vindt het ook raar.
ik pieker erover en ik kan niet slapen, vandaar dat ik hier maar even loos ga...
Ik bel maar zelden met mijn moeder of andere familieleden trouwens. Dat zegt niet zoveel over de band. Maar sinds mijn broer zijn eerste vriendin had zo'n 20 jaar geleden hebben we de regel dat iedereen op bepaalde dag mag komen eten. Die dag is welelijks hetzelfde en daar zie ik mijn broers/moeder/neefjes.
Man belt dan wel weer bijna dagelijks met zijn vader en zus. Maar die delen meer ditjes en datjes.
Chantal2022 schreef op 26-10-2024 om 13:41:
[..]
Moederkareltje zegt niet dat ze wil dat haar kinderen niet weerbaar en/of zelfstandig worden . Zelfstandig zijn kan ook prima samen gaan met regelmatig contact met je ouders als je uit huis bent
Uiteraard, ik refereerde met mijn post aan haar achttien jaar bloed, zweet en tranen.
Chantal2022 schreef op 26-10-2024 om 17:33:
[..]
Nou vreselijk zeg.....je zou toch eens boodschappen doen voor een ander.
Daar gaat het niet om. Ik heb zelf gemantelzorgd voor mijn schoonvader en ik weet dat dit veel tijd neemt, en energie. Ik wil mijn kinderen daar zo weinig mogelijk mee belasten. Waarom sla je zo'n onaangename toon aan?
En het gaat meestal niet om 'een keer boodschappen doen' . Als het eenmaal nodig is wordt het structureel en meestal steeds meer.
er wordt nu steeds gesproken over zorgen voor maar ik wil dat ze koffie komen drinken elke week voor mijn gezelschap met hun kinderen of alleen. Dat is soms niet eens zo als ik verhalen lees. Dat lijkt me het vreselijkste. Ze hoeven verder niks te doen behalve met me te praten en te vertellen. Sommige moeders zien hun eigen moeder amper of niet hoe kun je dan van je eigen kind verwachten dat hij wel dat doet.
Moederkareltje schreef op 26-10-2024 om 18:49:
er wordt nu steeds gesproken over zorgen voor maar ik wil dat ze koffie komen drinken elke week voor mijn gezelschap met hun kinderen of alleen. Dat is soms niet eens zo als ik verhalen lees. Dat lijkt me het vreselijkste. Ze hoeven verder niks te doen behalve met me te praten en te vertellen. Sommige moeders zien hun eigen moeder amper of niet hoe kun je dan van je eigen kind verwachten dat hij wel dat doet.
Ja ik snap het hoor, ik had je verkeerd begrepen. Maar elke week is wel vaak voor een druk bezet kind.
En, Moederkareltje, het lijkt me verstandig om je levensgeluk niet zo op te hangen aan je kinderen. Zorg gewoon dat je mensen van je eigen leeftijd hebt waar je dingen mee doet en gezelschap aan hebt. Alles wat je kinderen je dan eventueel bieden is meegenomen.
Moederkareltje schreef op 26-10-2024 om 18:49:
er wordt nu steeds gesproken over zorgen voor maar ik wil dat ze koffie komen drinken elke week voor mijn gezelschap met hun kinderen of alleen. Dat is soms niet eens zo als ik verhalen lees. Dat lijkt me het vreselijkste. Ze hoeven verder niks te doen behalve met me te praten en te vertellen. Sommige moeders zien hun eigen moeder amper of niet hoe kun je dan van je eigen kind verwachten dat hij wel dat doet.
Ben bang dat mijn kinderen erg weinig van mijn ouders hebben meegekregen, maar dat gaat ook lastig, omdat ze al waren overleden voordat mijn kinderen geboren waren.
Herfstappeltaart schreef op 26-10-2024 om 18:56:
En, Moederkareltje, het lijkt me verstandig om je levensgeluk niet zo op te hangen aan je kinderen. Zorg gewoon dat je mensen van je eigen leeftijd hebt waar je dingen mee doet en gezelschap aan hebt. Alles wat je kinderen je dan eventueel bieden is meegenomen.
Het zijn vooral de jaren dat ik 70 tot 100 ben waar ik voor vrees. Als ik oud ben zijn mijn ouders dood en mijn broers en zussen ook oud of dood... Ik kom regelmatig in het verzorgingshuis en dan zie ik de mensen zitten.... en dan denk ik wat zou ik willen dat mijn kinderen zo vaak mogelijk kwamen. Zit je daar de hele dag voor de tv of tegen de andere ouwe dezelfde mensen aan te kijken heel de dag. De bewoners fleuren altijd al op als ik al langs kom lopen met mijn kinderen en ik kom niet eens voor hun. Moet je nagaan wat een saaie ellende denk ik dan...
Moederkareltje schreef op 26-10-2024 om 20:02:
[..]
Het zijn vooral de jaren dat ik 70 tot 100 ben waar ik voor vrees. Als ik oud ben zijn mijn ouders dood en mijn broers en zussen ook oud of dood... Ik kom regelmatig in het verzorgingshuis en dan zie ik de mensen zitten.... en dan denk ik wat zou ik willen dat mijn kinderen zo vaak mogelijk kwamen. Zit je daar de hele dag voor de tv of tegen de andere ouwe dezelfde mensen aan te kijken heel de dag. De bewoners fleuren altijd al op als ik al langs kom lopen met mijn kinderen en ik kom niet eens voor hun. Moet je nagaan wat een saaie ellende denk ik dan...
Als je tussen de 70 en 100 bent dan zijn je kinderen ook oude mensen😂
Bolmieke schreef op 26-10-2024 om 20:13:
[..]
Als je tussen de 70 en 100 bent dan zijn je kinderen ook oude mensen😂
Het ligt eraan op welke leeftijd ze kinderen kregen...
Moederkareltje schreef op 26-10-2024 om 18:49:
er wordt nu steeds gesproken over zorgen voor maar ik wil dat ze koffie komen drinken elke week voor mijn gezelschap met hun kinderen of alleen. Dat is soms niet eens zo als ik verhalen lees. Dat lijkt me het vreselijkste. Ze hoeven verder niks te doen behalve met me te praten en te vertellen. Sommige moeders zien hun eigen moeder amper of niet hoe kun je dan van je eigen kind verwachten dat hij wel dat doet.
Ik vind de verplichting om wekelijks langs te komen best wel iets. Toen ik net mijn vriend ging samen wonen dachten zijn ouders dat wij vanaf dan ook elk weekend een keer zouden komen. Mijn vriend heeft al vlug verteld dat dat niet zo is. Wij gingen vroeger op zondag naar opa en oma. Dat was een soort van verplichting. Ik zou mij er niet fijn bij voelen als die verplichting er voor mij was.
Ik wil later deze verplichting ook niet voor mijn kinderen. Ik hoop wel op beter contact met mijn kinderen en doe dat mijn best voor. Als het anders uitpakt zal dat zeker pijn doen, ik hou van ze, ze staan voor mij op 1. Maar dat wordt niet goed gemaakt door een verplicht bezoekje per week.
Ik vind trouwens dat contact ook wederkerig moet zijn. Je wil dat ze koffie komen drinken maar de kans is heel groot dat jij met je 70ste prima in staat bent om zelf naar je kinderen te gaan. Je hoeft niet thuis te gaan zitten wachten.
Ik vind de situaties die hier besproken worden dat kinderen weinig tot geen contact op zoeken nadat ze uit huis gaan best dubbel. Ik begrijp dat ze los willen komen en dat het nodig is. Ik herken het ook, ik wilde echt weg uit het juk van mijn moeder. Als moeder zou ik dit ook heel lastig vinden. Hoe goed ik het ook kan begrijpen.
Ik wil helemaal niet dat mijn dochter elke week verplicht op de koffie komt want daar hebben ik en zij helemaal geen tijd voor. Ook niet als ik straks met pensioen ben. Het is gezellig als ze er is en dat houden we graag zo.
Gezien de wooncrisis is er een kans dat ze hier over een paar jaar (tijdelijk) weer intrekt. Daar zitten we allebei niet op te wachten.
Een paar pagina's hiervoor had iemand het over 'een keertje boodschappen doen' voor hulpbehoevende ouders. Ik stel me daar toch iets heel anders bij voor: dagelijks helpen met steunkousen, douchen, huishouden, koken, zorgen.
Ik wil niet dat mijn dochter dat allemaal gaat doen. Maar dat wordt nog wat want tegen die tijd zal er geen zorgsector meer zijn. Die boodschappen laat je dan overigens echt wel bezorgen hoor.
EmmaT schreef op 27-10-2024 om 04:58:
Ik wil helemaal niet dat mijn dochter elke week verplicht op de koffie komt want daar hebben ik en zij helemaal geen tijd voor. Ook niet als ik straks met pensioen ben. Het is gezellig als ze er is en dat houden we graag zo.
Gezien de wooncrisis is er een kans dat ze hier over een paar jaar (tijdelijk) weer intrekt. Daar zitten we allebei niet op te wachten.
Een paar pagina's hiervoor had iemand het over 'een keertje boodschappen doen' voor hulpbehoevende ouders. Ik stel me daar toch iets heel anders bij voor: dagelijks helpen met steunkousen, douchen, huishouden, koken, zorgen.
Ik wil niet dat mijn dochter dat allemaal gaat doen. Maar dat wordt nog wat want tegen die tijd zal er geen zorgsector meer zijn. Die boodschappen laat je dan overigens echt wel bezorgen hoor.
Precies. Dat bedoelde ik ook. Dat keertje boodschappen doen is niet hoe het wordt. Het wordt structureel en steeds meer. De professionele zorg wordt steeds minder en ik hoop echt heel erg dat ik mijn kinderen dit soort dingen nooit hoef te vragen.
ik heb vaak ook niet zo een zin in koffie met moeder maar als ik mij bedenk hoeveel ik van mijn kinderen houdt en zij dat ook van mij doet als moeder zijnde ga ik toch weer. De liefde naar mijn kinderen is 100 keer meer dan naar mijn ouders. Ik denk dat dat normaal is en met dat besef ga ik als kind trouw naar mijn moeder. Dat ik geen zin heb is ondergeschikt aan wat het haar opleverd. Dat is ook liefde.
Moederkareltje schreef op 26-10-2024 om 12:35:
[..]
Ik heb mijn kinderen gemaakt met zeker in mijn achterhoofd dat het een investering is in mijn oude dag. Een verrijking van mijn leven nu en straks als bejaarde vrouw ook nog. Niet om ze na bloed, zweet en tranen na 18 jaar ze niet of nauwelijks meer te zien
.
Gelukkig zit er nog een heel leven tussen 18 en je oude dag. Zo bezien zorgen kinderen nog meer jaren voor hun ouders dan de ouders voor hun kinderen.
Tsjor