Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

Diyer schreef op 19-10-2024 om 20:26:

[..]

Bloem1970 schrijft:

"Dan is het nu een mooi moment om deze post van Twinski nog eens te kopiëren"

met daaronder een heel verhaal. Ik weet toch niet waar het verhaal van twinski eindigt en die van Bloem begint? Er zit geen ----EINDE----- aan, dus lees het als een complete tekst. Maar dat verandert niks aan de strekking van mijn reactie.

Excuus als ik je verwar met Bloem Twinski, maar dan moet je Bloem vragen wat beter te citeren en niet haar eigen verhaal met jou te vermengen. Los daarvan, ik zie het stuk tekst omhoog gehaald worden en heb 'm vaker gezien en er is ook al de afgelopen tig pagina's in allerlei reacties min of meer dit onderwerp besproken. Dus begrijp nog steeds niet wat de toevoeging is om 'm steeds omhoog te halen. Dat verandert de reacties van 17 pagina's geleden, 12 pagina's geleden, 6 pagina's geleden toch niet?

Waarom moet ik iemand vragen mij beter te citeren, als een ander dit vervolgens ook weer verkeerd doet? 

Gelukkig geef je je fouten makkelijk toe zonder naar anderen te wijzen. Dat siert je. 

Diyer schreef op 19-10[..]

Bloem1970 schrijft:

"Dan is het nu een mooi moment om deze post van Twinski nog eens te kopiëren"

met daaronder een heel verhaal. Ik weet toch niet waar het verhaal van twinski eindigt en die van Bloem begint? Er zit geen ----EINDE----- aan, dus lees het als een complete tekst. Maar dat verandert niks aan de strekking van mijn reactie.

Excuus als ik je verwar met Bloem Twinski, maar dan moet je Bloem vragen wat beter te citeren en niet haar eigen verhaal met jou te vermengen. Los daarvan, ik zie het stuk tekst omhoog gehaald worden en heb 'm vaker gezien en er is ook al de afgelopen tig pagina's in allerlei reacties min of meer dit onderwerp besproken. Dus begrijp nog steeds niet wat de toevoeging is om 'm steeds omhoog te halen. Dat verandert de reacties van 17 pagina's geleden, 12 pagina's geleden, 6 pagina's geleden toch niet

Je staat bij mij ondertussen op de negeerlijst, dus bespaar je verder de moeite om nog persoonlijker proberen aan te vallen.
Om het je uit te leggen, het gaat zoals al eerder gezegd, om de systemen in de samenleving. De patriarchale samenleving. En als je elkaar de maat neemt, persoonlijk aanvalt etc als vrouwen onderling, hou je dit soort systemen in stand en veranker je ze nog meer en hou je dus de hoognodige ontwikkeling in de maatschappij tegen.

Dus precies wat jij doet met je oordelen en veroordelingen. Daarom haal ik deze post nog eens omhoog, vooral jouw reacties laten zien hoezeer je als vrouw de patriarchale samenleving in stand kan houden, dus ook ten nadele van jezelf. 

@Twinksi, sorry dat ik niet beter heb geciteerd. Zou ik echt al die datingapps moeten installeren? Ik ben me zo bewust van mijn slechte smaak in mannen, dat ik al 8 jaar een zeer gelukkige single ben.(nee, ben ook niet handig genoeg met de emoticons, maar dit is met een dikke knipoog geschreven)

Diyer schreef op 19-10-2024 om 20:26:

[..]

Bloem1970 schrijft:

"Dan is het nu een mooi moment om deze post van Twinski nog eens te kopiëren"

met daaronder een heel verhaal. Ik weet toch niet waar het verhaal van twinski eindigt en die van Bloem begint? Er zit geen ----EINDE----- aan, dus lees het als een complete tekst. Maar dat verandert niks aan de strekking van mijn reactie.

Excuus als ik je verwar met Bloem Twinski, maar dan moet je Bloem vragen wat beter te citeren en niet haar eigen verhaal met jou te vermengen. Los daarvan, ik zie het stuk tekst omhoog gehaald worden en heb 'm vaker gezien en er is ook al de afgelopen tig pagina's in allerlei reacties min of meer dit onderwerp besproken. Dus begrijp nog steeds niet wat de toevoeging is om 'm steeds omhoog te halen. Dat verandert de reacties van 17 pagina's geleden, 12 pagina's geleden, 6 pagina's geleden toch niet?

Nu kan ik je echt niet meer serieus nemen als discussiepartner.

Valeria schreef op 19-10-2024 om 20:01:

[..]

Hoe komt iemand überhaupt op het punt om cadeautjes voor zijn familie te gaan regelen?

Geen idee, misschien vanuit opgevoed met het idee dat dat de taak van de vrouw is of valt onder 'regeldingen' die de minst werkende partner dan doet. 

Het ging mij meer om; iemand neemt al jaren altijd een bepaalde taak op zich. Dan is het toch niet zo gek dat er dan een bepaalde verwachting ontstaat dat diegene dat doet en dat jij het dus niet hoeft te doen? En dan heb ik het niet over taken die per se op een bepaalde dag en tijd moeten gebeuren zoals school, sport of zwemles. Als de één ziek is, is het voor mij heel logisch dat de ander dat dan doet. Maar bijvoorbeeld een cadeautje of traktatie kopen, dat hoeft niet per se op dag x en tijdstip y. Of de was doen of de bedden verschonen of de boodschappen. Als iemand dat altijd doet, ga je daar op een gegeven moment vanuit. Als diegene zo'n taak dan wil overdragen, dan doe je dat in mijn ogen door het er bij voorkeur over te hebben of het in ieder geval te vermelden dat jij het niet meer gaat doen en niet door er zomaar uit het niets mee te stoppen.
Ik ben er ook enorm voor om kinderen meer zelfstandig te maken, maar ook dat doe je niet door uit het niets te stoppen met dingen voor ze te doen. Dan zeg je tegen je kind dat het oud genoeg is om een bepaalde taak zelf te doen en dat jij het vanaf nu niet meer voor hem/haar gaat doen. En dan vermeld je daarbij ook waar het allemaal aan moet denken. Desnoods doe je het een paar keer samen. 

En als je partner ervoor kiest om op weg naar zijn ouders nog snel een bos bloemen of doos chocola te halen bij het tankstation dan is dat ook een manier. Misschien niet de jouwe, maar dat hoeft ook niet. En als hij er niks van leert en dat elk jaar zo doet, dan is dat toch gewoon zo?

Tis maar goed dat je me niet meer leest Bloem, want man man man, wat een treurigheid als vrouw. Je zou maar eens aangesproken worden op stukjes die totaal bij je eigen verantwoordelijkheid hoort. Dan ben je meteen de patriarchale samenleving.

Je kunt als crimineel best uitleggen dat je doet en reageert, omdat je zo'n vervelende jeugd hebt gehad of een kind bent dat komt uit generaties met criminelen. Je kúnt niet anders... En daar wil een rechter misschien best een stukje rekening mee houden. Maar je blijft ten alle tijden toch écht verantwoordelijk voor je eigen keuzes, je eigen handelen.

Natuurlijk zijn wij allen producten van onze samenleving. Maar ik zie veel 'producten' ook geen of weinig last hebben van die collectieve achtergrond en bepaalde thematieken niet zo zwaar voelen drukken en toch ook keuzes zien maken die niet passen binnen wat jij schetst als gedeelde achtergrond.

Wat maakt dan dat dat verschil zó groot is? Dat sommigen velen wél leuke partners hebben en dat er gelijkwaardige relaties zijn. Wat maakt dat als het misgaat in je relatie of je vindt dat er toch meer 3e shift op jouw schouders rust, dat je dan niet daar je eigen verantwoordelijkheid in wilt pakken? Je kunt wachten tot st juttemis dat de ander dat nu maar eens moet doen. Maar als je een leukere partner had gehad, had deze dat wel gedaan. Blijkbaar zit je met een exemplaar die dat dan dus nooit gaat doen.

Veranderen kan je nl. niet voor een ander. Je kunt vanalles vinden van een ander, maar je kunt iemand niet dwingen te doen wat jij wilt. Als iemand dan niet mee wil, waarom word je dan boos of gefrustreerd als je gewezen wordt op eigen keuzes? Bijv. géén relatie (meer) willen aangaan is een keuze. Lijkt me overigens een prima en hele verstandige keuze als je van jezelf weet dat je een slechte smaak hebt in mannen. Dat is wat verantwoordelijkheid over je eigen leven pakken inhoudt. Meer dan dat is het niet. Moeilijker dan dat is het óók niet. Theoretisch dan he. Ik begrijp best dat dit ook verdrietig is en een stuk rouw geeft. Gewoon balen dat dit de beste keuze is, ook al had je het graag anders gezien.

Nicole123 schreef op 19-10-2024 om 17:50:

[..]

Mwah, ik maak er zelf ook geen toestanden en enorme knutselwerken van. Ik heb wel eens niets gezegd en toen had mijn man de dag voor de verjaardag nog niets geregeld: niks afgesproken met de juf, niet aan kind gevraagd wat het wil trakteren, niks gekocht, niet aa mij gevraagd of ik wat geregeld had. Hij had er domweg niet aan gedacht. Als ik het niet doe heeft kind geen traktatie. Of ik moet het aan mijn man vragen, dan koopt hij wel een partyzak chips de avond van tevoren. Maar dan ben ik dus alsnog de thuisfrontmanager die de verantwoordelijkheid voelt en de taak delegeert. En ik denk dat wij geen uitzondering zijn, dat het in het gros van de gezinnen zo gaat. Idem met uit de schoenen groeien, opgeven voor zwemles, aan de bel trekken bij de juf, etc etc.

Verbeter me als ik het verkeerd lees ( ik heb ook je andere verjaardagscadeautjespost gelezen);

Jij doet al langere tijd de traktaties en cadeaus voor jullie eigen kinderen + cadeaus voor kinderfeestjes van derden. Dan " ineens" wil je dat je man die traktatie regelt maar je overlegt het niet met hem, want in jouw redenatie: hij weet dat kind jarig is en dat je dan trakteert op school dus waarom onderneemt hij geen actie. Nou dat is vrij begrijpelijk; jij regelt het altijd en hij is niet helderziend en wist dus niet dat er verwacht werd dat hij het dit keer moest regelen. Waarom gaan dit soort dingen niet in overleg? En dan bedoel ik niet dat jij het hem moet vragen dit of dat te doen of het initiatief moet nemen om tot een overleg te komen. Maak met elkaar een vast koffiemomentje per week. Bij ons is dat zondagavond 20 uur dan nemen we even de agenda's voor de komende week en de week erop door en bespreken eventuele bijzonderheden en incidentele klussen zoals een traktatie of cadeaukinderfeestje verdelen we en laten het dan ook aan de ander over. En voor de wekelijkse dingen maak je een eerlijke verdeling samen en maak je gebruik van elkaars kwaliteiten, dan hoef je dat niet telkens te overleggen want van het huishouden wordt zelden iemand gelukkig als je daar telkens gedoe over hebt.

Ik regel ook altijd cadeautjes, vind ik leuk om te doen en ben er beter in. In het voorjaar moest ik onverwacht geopereerd worden en was ruim een week compleet uit de running. Gingerman heeft voor de 2 kinderfeestjes waar de kinderen heen gingen een giftcard met een verjaardagskaart en een lolly geregeld. Prima ! 

Mijn man regelt elk jaar de winterbanden/ zomerbanden/ keuring/ vakantie check auto. Klussen die in zijn routine zitten en totaal niet in die van mij. Dus ja als hij wil dat ik dat nu op me neem is het wel handig als hij dat even meldt anders zitten die winterbanden er in maart nog niet op.

Diyer schreef op 19-10-2024 om 21:46:

Tis maar goed dat je me niet meer leest Bloem, want man man man, wat een treurigheid als vrouw. Je zou maar eens aangesproken worden op stukjes die totaal bij je eigen verantwoordelijkheid hoort. Dan ben je meteen de patriarchale samenleving.

Je kunt als crimineel best uitleggen dat je doet en reageert, omdat je zo'n vervelende jeugd hebt gehad of een kind bent dat komt uit generaties met criminelen. Je kúnt niet anders... En daar wil een rechter misschien best een stukje rekening mee houden. Maar je blijft ten alle tijden toch écht verantwoordelijk voor je eigen keuzes, je eigen handelen.

Natuurlijk zijn wij allen producten van onze samenleving. Maar ik zie veel 'producten' ook geen of weinig last hebben van die collectieve achtergrond en bepaalde thematieken niet zo zwaar voelen drukken en toch ook keuzes zien maken die niet passen binnen wat jij schetst als gedeelde achtergrond.

Wat maakt dan dat dat verschil zó groot is? Dat sommigen velen wél leuke partners hebben en dat er gelijkwaardige relaties zijn. Wat maakt dat als het misgaat in je relatie of je vindt dat er toch meer 3e shift op jouw schouders rust, dat je dan niet daar je eigen verantwoordelijkheid in wilt pakken? Je kunt wachten tot st juttemis dat de ander dat nu maar eens moet doen. Maar als je een leukere partner had gehad, had deze dat wel gedaan. Blijkbaar zit je met een exemplaar die dat dan dus nooit gaat doen.

Veranderen kan je nl. niet voor een ander. Je kunt vanalles vinden van een ander, maar je kunt iemand niet dwingen te doen wat jij wilt. Als iemand dan niet mee wil, waarom word je dan boos of gefrustreerd als je gewezen wordt op eigen keuzes? Bijv. géén relatie (meer) willen aangaan is een keuze. Lijkt me overigens een prima en hele verstandige keuze als je van jezelf weet dat je een slechte smaak hebt in mannen. Dat is wat verantwoordelijkheid over je eigen leven pakken inhoudt. Meer dan dat is het niet. Moeilijker dan dat is het óók niet. Theoretisch dan he. Ik begrijp best dat dit ook verdrietig is en een stuk rouw geeft. Gewoon balen dat dit de beste keuze is, ook al had je het graag anders gezien.

Over geen eind aan komen gesproken .. dat terwijl je weet dat ze het niet leest

Zou de manier van Gingergirl kunnen helpen Nicole? Een routine erin brengen van een vast moment per week samen zitten en de agenda doorspreken + gelijk verdelen wie wat op zich neemt? Zo deden wij het ook. En ik denk ook dat je zult merken dat als de een minder verantwoordelijk wordt, de ander automatisch meer verantwoordelijk wordt. Soms zal er dan iets in de soep vallen en laat de verantwoordelijkheid dan ook bij de ander. Als jullie al zo lang een bepaalde verdeling hebben gehad, kan ik me voorstellen dat de ander bepaalde inzichten/ervaringen ook nog wat moet gaan ontwikkelen. En dat hoeft niet erg te zijn.

Gingergirl schreef op 19-10-2024 om 21:59:

[..]

Verbeter me als ik het verkeerd lees ( ik heb ook je andere verjaardagscadeautjespost gelezen);

Jij doet al langere tijd de traktaties en cadeaus voor jullie eigen kinderen + cadeaus voor kinderfeestjes van derden. Dan " ineens" wil je dat je man die traktatie regelt maar je overlegt het niet met hem, want in jouw redenatie: hij weet dat kind jarig is en dat je dan trakteert op school dus waarom onderneemt hij geen actie. Nou dat is vrij begrijpelijk; jij regelt het altijd en hij is niet helderziend en wist dus niet dat er verwacht werd dat hij het dit keer moest regelen. Waarom gaan dit soort dingen niet in overleg? En dan bedoel ik niet dat jij het hem moet vragen dit of dat te doen of het initiatief moet nemen om tot een overleg te komen. Maak met elkaar een vast koffiemomentje per week. 

Ja, met dat punt kwam MamaE ook al en daar hebben jullie ook zeker gelijk in. Zoals ik het opschreef kwam het ook zo over als jullie het interpreteren. Ik bedoelde het meer als dat wanneer ik 1x iets regel het voortaan altijd van mij moet komen en ook die eerste keren en eenmalige regeltaken eigenlijk altijd bij mij liggen. En dat als ik dat niet doe (bijv. bij de 1e of 2e keer dat onze oudste jarig was geen traktatie regelen) dat hij het dan ook niet doet en dat het kind dan de dupe is. 

Zo'n vast koffiemoment inplannen is een handige ja. Dat hebben we ooit wel gehad, maar daar is de klad in geraakt. Misschien maar weer oppakken. 

Wat ik ook nog wel zou willen is taken echt goed verdelen aan de hand van een soort checklist. Dus wie doet wat en hoe vaak en is dat een beetje eerlijk verdeeld. Dan mis je nog wel alle eenmalige en overige dingetjes, maar heb je niet dat alle dingen waarover we geen vaste afspraak hebben automatisch bij mij komen te liggen omdat hij ze gewoon niet doet. Doen anderen hier dat, of spreek je meer heel grove domeinen af waarop een van de partners dan vervolgens alles zelf pro-actief oppakt?

Wij deden het op het grove domein. Op detailniveau kan handig zijn als je denkt dat de ander geen weet heeft van wat erbij komt kijken. Aangezien jij dat idee hebt, zou ik het tot op detailniveau invullen. Iig om mee te beginnen.

felija schreef op 19-10-2024 om 21:05:

[..]

Nu kan ik je echt niet meer serieus nemen als discussiepartner.

Nee, dat kon ik ook al langer niet meer. 

Nicole123 schreef op 19-10-2024 om 22:06:

[..]

Dat klopt, dat kun je dan de ander niet echt kwalijk nemen, zeker niet na heel veel keer regelen door een van de twee partners. Maar het is ook wel een beetje gemakkelijk, als partner A de eerste keer het initiatief neemt om een traktatie te regelen dat dan partner B er meteen vanuit gaat dat dat dus voortaan de taak van partner A wordt. Want B zou ook kunnen voorstellen om het om en om te doen in plaats van er maar vanuit te gaan dat dus de partner het voortaan altijd wel regelt. Op die manier belandt er wel heel veel op het bordje van degene die zich het meest pro-actief en verantwoordelijk opstelt in het gezin en dan meteen tot in eeuwigheid. Of partner A moet vervolgens zelf actief regelen dat de verantwoordelijkheid overgedragen wordt aan de partner B. Soms doe ik dat wel inderdaad, bijv. uitzoeken op welke sport een van de kinderen zou willen, kijken wat er mogelijk is qua trainingstijden en locatie en kijken of het kan, aanvragen of hij een proefles mag doen en dat ik dan daarna met man afspreek dat hij 'chef sport X' wordt en in de appgroep gaat, rijdt, de wedstrijden op de kalender schrijft, etc. Dat werkt wel. Dan blijft er nog wel heel veel over, want er zijn ook heel veel losse 3e shift dingen of start 3e shift dingen. Wie uit het gezin pakt de eenmalige en de eerste van een serie regeltaken op? Dat zijn nou juist de dingen waarbij er nog geen routine is en die denk ik daarom het mentaal het meeste energie vreten.

Je maakt in mijn optiek een denkfout;

De eerste van een serie bespreek je met elkaar: ukkie wordt 1 jaar; wie regelt de traktatie voor het KDV en hoe zullen we de 1e verjaardag vieren ? Communiceer/ overleg met elkaar. Want ook daarin moet meteen vanaf het begin routine en samenwerking in komen. Waarom eerst een taak zonder overleg oppakken, de ander daarin weinig tot niks laten doen. Die ander bouwt dus geen routine en ervaring in op want je werkt niet samen en dan het jaar daarop van de ander verwachten dat er initiatief komt. Dit is nogal " of de een of de ander" en dan invullen dat de ander denkt " dat regelt partner A wel". En dat is toch ook eigenlijk zo...de eerste keer trok je die taak ook zonder enige vorm van overleg naar je toe. Je schrijft het zelf al in het voorbeeld kind op sport; in overleg lukt het wel. En dan zou je de klus ook in zijn geheel bij hem kunnen laten: ukkie wil op handbal, wil jij dat regelen? Fijn!....en los.

Eenmalige dingen zijn hier vaak adhoc dingen als kind moet naar dokter, dat pakt degene op die het de dag het makkelijkst kan regelen.

Weet je waarom het mannen op het werk prima lukt om de taken die ze moeten doen, te doen? Omdat ze worden aangenomen en dan wordt er overlegd wat de taken inhouden en dan doen ze het ook. Daar hoeven ze ook niet " aan te voelen" wat ze moeten doen.