Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
alhambra schreef op 10-10-2024 om 09:10:
Overigens hebben wij het dus aardig goed verdeeld samen maar ik merk dat de omgeving mij verantwoordelijk houdt voor zaken zoals huishouden, verzorging kind en regelingen kind.
Dus als er bezoek komt zorg ik ervoor dat de boel aan kant is omdat ik erop aangekeken word. Mensen communiceren met mij i.p.v. etc.
Dit vind ik lastig te doorbreken. Inmiddels sluit man wel aan als ik fanatiek ga opruimen voor bezoek maar hij vindt eigenlijk dat ik gewoon de boel de boel zou moeten laten.
Heel herkenbaar. Ik denk dat het komt omdat we allebei verreweg de jongste zijn en onze ouders een traditioneel huishouden hadden. Man’s zus is hier trouwens het ergst in, mijn inmiddels overleden schoonmoeder kon er ook wat van.
Diyer schreef op 10-10-2024 om 10:15:
[..]
Welke omgeving is dat? Familie? In mijn omgeving is dat helemaal niet van toepassing. Kom jij/jouw man uit een heel traditionele achtergrond, waarbij de vrouw huisvrouw is en de man werkt?
Gelukkig dat jullie daar als stel niet van die ouderwetse opvattingen over hebben.
scholen zijn er bijvoorbeeld heel hardnekkig in. In ons lijstje contact personen in noodgevallen stond mijn ex altijd boven aan, maar wie werd er gebeld: eerst ik (2e op het lijstje), daarna stiefma (3 op het lijstje) en daarna vader pas. Waarom lever je dan zo'n lijstje in.
Zelfde met sport, terwijl vader kind bracht en ergens in de kantine zat te werken, werd ik gebeld toen kind een blessure kreeg. Kind zei nog: vader is er gewoon, waarom bel je mama? O, maar die hebben we niet gezien.
Vlak ook de school, kdv etc niet uit, die standaard moeders bellen of aanspreken als er iets is met kind of iets geregeld moet worden. Hoewel ongeslachtelijke voortplanting bij mensen niet voorkomt, doen heel veel instellingen nog steeds alsof alle kinderen alleen maar een moeder hebben.
Netherfield schreef op 10-10-2024 om 07:07:
Hij: weinig. Ik: veel. Hij werkt 40 uur, ik 36. En verder wil ik er geen woorden aan vuil maken.
Als jullie het beiden zo prettig vinden en zo hebben afgesproken is er natuurlijk ook niks aan de hand.
Temet schreef op 10-10-2024 om 11:28:
Vlak ook de school, kdv etc niet uit, die standaard moeders bellen of aanspreken als er iets is met kind of iets geregeld moet worden. Hoewel ongeslachtelijke voortplanting bij mensen niet voorkomt, doen heel veel instellingen nog steeds alsof alle kinderen alleen maar een moeder hebben.
Maar speelt dat nu nog bij jullie ( ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn) of is dat al iets langer geleden? Ik herken het totaal niet namelijk. Hier bellen ze eerst ouder 1 en pas bij niet bereikbaar ouder 2 etc. En je kiest er zelf voor wie je op welke positie zet. Op de basisschool van mijn kinderen zijn er bv net zoveel luizenpluis vaders als moeders en is de verdeling bij werkgroepen als de oudercommissie ook wel 50/50 verdeeld.
Wij hebben de taken verdeeld; Gingerman en ik werken beiden 32 uur, hij is wel flexibeler wat betreft zijn werktijden en thuiswerken. Bepaalde taken doet de een iets meer dan de ander omdat het praktischer is; hij haalt bv op van de BSO, ik breng vaker naar school, oudergesprekken doen we samen. We zitten ook beiden in de appgroepjes van clubjes en ontvangen beiden de info van school etc., dat scheelt enorm en hoef je elkaar niet telkens bij te praten. Huishoudelijke klussen hebben we naar ieders tevredenheid verdeeld ook gelet op wat praktisch is en waar iemand goed in is; Gingerman is geen held in de keuken dus ik kook vaker, maar ik vind koken leuk dus geen probleem, hij neemt bv weer de verzorging van de huisdieren dagelijks op zich. Doktersafspraken e.d. ligt er net aan wanneer het is en hoe het het beste uit komt en dat is goed verdeeld. We gaan ook zeker niet alles op een weegschaaltje leggen; soms doet de eens iets meer van het een of ander omdat de persoon er beter in is of het zo uitkomt maar in zn geheel is bij ons alles goed evenredig verdeeld. Cadeautjes regel ik met 1 bestelling per maand wat we nodig hebben die maand en ik regel wel dingen als de vakantie boeken, hij doet weer de administratie etc.
Als man het op tijd weet, dan probeert hij wel iets te regelen. Dus bij medische afspraak voor zoon heeft hij wel vrij geregeld. Studiedagen vangen we omstebeurt op, evenals sommige vakantiedagen dat we geen bso hebben
Als tien minuten gesprekken op normale tijdstippen in de avond konden 
zou man wel meegaan. Zijn ze in de avond, dan wisselen we af.
Sporttraining geven we beiden op een andere dag, sportwedstrijden verdelen we onderling wie met welk kind meegaat.
Maar het praktische regelwerk en de voorzet voor dagen die moeten worden vrijgekomen ligt wel bij mij. Net als cadeautjes want ik heb 2 dagen vrij en hij niet en we willen niet altijd dat soort dingen tot weekend laten wachten.
alhambra schreef op 10-10-2024 om 09:10:
Overigens hebben wij het dus aardig goed verdeeld samen maar ik merk dat de omgeving mij verantwoordelijk houdt voor zaken zoals huishouden, verzorging kind en regelingen kind.
Dus als er bezoek komt zorg ik ervoor dat de boel aan kant is omdat ik erop aangekeken word. Mensen communiceren met mij i.p.v. etc.
Dit vind ik lastig te doorbreken. Inmiddels sluit man wel aan als ik fanatiek ga opruimen voor bezoek maar hij vindt eigenlijk dat ik gewoon de boel de boel zou moeten laten.
Familie, tandarts, kdv/school en andere ouders. Communicatie over kinderfeestjes bijvoorbeeld gaat altijd via de vrouwen.
Gingergirl schreef op 10-10-2024 om 12:28:
[..]
Maar speelt dat nu nog bij jullie ( ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn) of is dat al iets langer geleden? Ik herken het totaal niet namelijk. Hier bellen ze eerst ouder 1 en pas bij niet bereikbaar ouder 2 etc. En je kiest er zelf voor wie je op welke positie zet. Op de basisschool van mijn kinderen zijn er bv net zoveel luizenpluis vaders als moeders en is de verdeling bij werkgroepen als de oudercommissie ook wel 50/50 verdeeld.
Mijn man staat altijd als eerste genoteerd overal en de laatste tijd bellen ze inderdaad als eerste hem maar eerder altijd mij als eerste.
Het zijn onbewuste gedragspatronen in onze maatschappij.
Gingergirl schreef op 10-10-2024 om 12:28:
[..]
Maar speelt dat nu nog bij jullie ( ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn) of is dat al iets langer geleden? Ik herken het totaal niet namelijk. Hier bellen ze eerst ouder 1 en pas bij niet bereikbaar ouder 2 etc. En je kiest er zelf voor wie je op welke positie zet. Op de basisschool van mijn kinderen zijn er bv net zoveel luizenpluis vaders als moeders en is de verdeling bij werkgroepen als de oudercommissie ook wel 50/50 verdeeld.
Dit speelde een jaar of 10 geleden. Het zou mooi zijn als het inmiddels veranderd was. Maar ik betwijfel dat, eerlijk gezegd.
Ik besef ineens dat ik als leraar inderdaad ook standaard eerst de moeder probeer als er gebeld moet worden... 
Man werkt 24 uur, ik 32. De oudste gaat net naar school, jongste gaat 2 dagen naar het KDV en is verder thuis.
Afspraken: planning ligt bij mij, uitvoering (halen/brengen) afhankelijk van wie er vrij is.
School: alle mailtjes, berichtjes, regeldingen van school doe ik.
Halen/brengen afhankelijk van wie er thuis is.
Oudergesprekken plannen we zodat we allebei mee kunnen.
Man doet de ouder whatsapp groep.
KDV/Bso: Alle regelzaken en halen/brengen doe ik, omdat ik die dagen thuiswerk. Als dat niet lukt, haalt man de kinderen op. Oudergesprekken van KDV plannen we zodat we allebei mee kunnen. Man zit in de oudercommisie.
Medische afspraken: meestal ik. Omdat ik zelf medisch onderlegt ben, is dat vaak handiger. Als ik niet kan, gaat man naar de huisarts. Voor ziekenhuis neem ik evt. vrij en CB wordt op mijn vrije dag gepland. Man is bang voor de tandarts, dus de kinderen gaan bewust met mij mee, zodat de angst niet overslaat.
Weekendjes weg/vakanties: Communicatie met vakantieadres ligt bij mij. Man zorgt dat alle spullen meegaan (ik pak alleen de kleren in).
Bij ziekte: Ongepland: vaak ik, omdat het alleen gaat om de dagen die ik thuiswerk (de andere dagen is er één van ons thuis). Meestal kan schoonmoeder oppassen, dus start ik alleen wat later dan normaal. Gepland en we kunnen niet iets anders regelen, neemt man meestal vrij.
Man gaat met de kinderen veel vaker op pad tijdens 'zijn' dagen.
yasmijn27 schreef op 10-10-2024 om 07:42:
Het meeste heb ik gedaan. Omdat dat gewoon in mijn dag past.
Maar eerlijk gezegd hebben wij niet zo'n spannend bestaan in de zin van dat wij nooit naar het zh of arts moesten met de kinderen. 10-min gesprekken op de basisschool ging ik alleen heen omdat ik het wel leuk vond om andere ouders te zien op het plein. Op het vo ben ik nog nooit naar een 10minutengesprek geweest. Ik vind dat zoiets onzinnigs, als er iets is bespreek je dat toch direct met de docent?
Kinderfeestjes, uitjes etc hebben we altijd samen gedaan. Mijn man werkt in 5ploegen, dus dat planden we dan meestal ook wel zo dat hij er gewoon bij kon zijn.
Ik bespreek eigenlijk nooit iets met ouders buiten de 10- minutengesprekken om. Alleen als het mijn mentorkinderen zijn, maar in mijn functie docent nooit.
Pippeltje schreef op 10-10-2024 om 13:10:
Ik besef ineens dat ik als leraar inderdaad ook standaard eerst de moeder probeer als er gebeld moet worden...
Echt?
Meij hebben als standaard: eerste ouder neem je contact mee op.
Dat was bij ons kind ook zo, maar ik neem mijn telefoon ook gewoon niet op, dus ik ben hartstikke onbereikbaar onder schooltijd. Dat scheelt misschien.
Wij hadden vroeger wel een redelijk onevenredige verdeling, maar na behoorlijk wat strijd is het wel rechtgetrokken.
Jammere is wel dat iedereen ziet wat man doet, maar welke strijd ik heb moeten voeren én wat ik eerder dus allemaal deed op de een of andere manier niet zichtbaar was. Ik wil ook eer van mijn werk.