Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

Hij: weinig. Ik: veel. Hij werkt 40 uur, ik 36. En verder wil ik er geen woorden aan vuil maken.

Toen de kinderen klein waren, werkte man als vrachtwagen chauffeur in Duitsland en was van zondag avond tot vrijdag avond niet thuis en incidenteel ook wel eens een weekend niet thuis 
Toen kwam echt alles op mij neer.

Nu hij ander werk heeft en alles rond zijn werk kan plannen, gaat hij altijd mee naar school en andere afspraken.
Ziekenhuis (controles) en prik afspraken vind hij niet echt fijn dus over het algemeen doe ik dat.
Terzij het belangrijk is en ik aangeef dat hij mee moet
Cadeautjes regel ik eigenlijk altijd en vind ik prima, soms ziet hij online wat en na overleg besteld hij dat dan eventueel 
Sport, voornamelijk man, want ik ga vroeg naar bed vanwege werk en moet er ook heel vroeg in de ochtend uit

Lexus schreef op 09-10-2024 om 23:05:

Mijn ex deed wel eens dingen als ik er (een paar keer) om vroeg. Maar de 'mental load' bleef altijd bij mij liggen. Dat vroeg ook energie.
Mental load: "De term ‘mental load’ wordt gebruikt om een bepaald soort taken binnen een gezin te beschrijven. Er zijn in een gezin ‘concrete taken’, zoals het vuilnis buiten zetten of een kind naar voetbal brengen. Ook zijn er taken die meer om organisatie en het overzicht houden over iedereens behoefte gaan. Voorbeelden zijn speelafspraken maken voor de kinderen en zorgen dat tassen op tijd gepakt zijn. Dit laatste wordt ook wel de ‘mental load’ genoemd. Het zijn vaak onzichtbare taken. Het blijkt dat mannen vaak sneller geneigd zijn de concrete taken uit te voeren, terwijl vrouwen naast concrete taken vaak de mental load op zich nemen. Dat deze taken onzichtbaarder zijn, betekent niet dat ze geen energie kosten. Niet voor niets is buiten het gezinsleven ‘manager’ een betaalde functie. Het overzicht houden over iedereens behoeften is een belangrijke taak en vraagt een gevoel van verantwoordelijkheid. Toch is het vaak geen onderdeel van een bewuste taakverdeling. Binnen gelijkwaardig ouderschap is er aandacht voor alle taken binnen een gezin, ook de mental load"

Bron: https://kleinezaken.com/kennisbank/mental-load/

Dat heet in het Nederlands gewoon mentale belasting.

Het meeste heb ik gedaan. Omdat dat gewoon in mijn dag past.
Maar eerlijk gezegd hebben wij niet zo'n spannend bestaan in de zin van dat wij nooit naar het zh of arts moesten met de kinderen. 10-min gesprekken op de basisschool ging ik alleen heen omdat ik het wel leuk vond om andere ouders te zien op het plein. Op het vo ben ik nog nooit naar een 10minutengesprek geweest. Ik vind dat zoiets onzinnigs, als er iets is bespreek je dat toch direct met de docent?
Kinderfeestjes, uitjes etc hebben we altijd samen gedaan. Mijn man werkt in 5ploegen, dus dat planden we dan meestal ook wel zo  dat hij er gewoon bij kon zijn.

Zoon is inmiddels 31 maar ik was ook thuisblijfmoeder. Mijn man werkte 36 uur. In de huishouding hoefde mijn man niks te doen. De tuin deed hij wel vaak. Zoon naar bed brengen en voorlezen deden wij om de beurt. Naar ouderavonden gingen we samen. Voetbalwedstrijden op zaterdag deed ook mijn man maar hij was ook leider van het team. Als ik een dag weg wilde met vriendinnen dan nam hij vrij of zoon ging naar opa en oma.

Onze kinderen zijn inmiddels pubers, maar we hebben de taken altijd behoorlijk eerlijk verdeeld. Allebei ongeveer evenveel werken (28 uur/week de meeste jaren) en evenveel zorgen.

Brengen/halen kdv/school/bso: Hij meestal brengen, ik halen
Thuisblijven met ziek kind: Hij de eerste dag, ik de tweede. 
Oudergesprekken: meestal ik
Tandarts: Gewone tandarts en ortho man, ik naar de gespecialiseerde tandarts ivm medisch probleem van een van de kinderen
Huisarts/schoolarts/cb/oogarts: ik
Kapper: ik
Zwemles: hij
Kleding: ik
Cadeautjes regelen: meestal ik
Brengen/halen kinderfeestjes : 50-50
Kinderfeestje geven :beiden
Naar bed brengen: ongeveer 50/50, ik misschien iets vaker
Schooltas vullen en legen : beiden, maar hebben dat de kinderen zo snel mogelijk zelf geleerd en laten doen
Koken: beiden
Ontbijt en lunch klaarzetten : hij
Sport: Ik hou de afspraken en tijden bij, man doet de praktische dingen (halen/brengen waar nodig)

ik doe het huishouden, de kleren, koken, feestjes en kadotjes regelen en de lunchtrommels.  Man doet alle gespreken op school, brengen en halen van school, ziekenhuis/dokter bezoeken, brengen/halen van sport. Naar bed brengen doen we samen, maar man meer dan ik. Als kind ziek is of vrij is vraagt man meestal veij, tenzij het echt niet gaat met zijn werk, dan doe ik het. De 'leuke' dingen op school zoals de kerstviering doen we  samen.  Man werkt fulltime en ik studeer nog. 

Ik werk 24 uur, man fulltime.
Afspraken voor kind plan ik zoveel mogelijk op mijn parttime dagen en doe ik dus voornamelijk (ik vind dat wel logisch, anders dan EmmaT ).
Als het niet lukt om een afspraak op mijn parttime dag te plannen, dan is man de pineut. Ik neem er geen vrij voor, dat mag hij dan doen.
Sport (in het weekend) doet man. 

Vooral in overleg, maar redelijk 50/50. Wij bespraken de kalender met elkaar welke afspraken daarin stonden. Afspraken mbt school in de avond werden door ons allebei bijgewoond. Afspraken overdag afwisselend de een, danwel de ander. De verdeling die werd gemaakt, was altijd logisch. Een van de kinderen ziek? Ook dat werd tussen ons beiden opgevangen. Ik heb door omstandigheden een tijd minder gewerkt en dan was het logisch dat die verhoudingen niet gelijk lagen. Ik was immers vaker thuis. Maar vanaf het moment dat jongste 7 was, gingen mijn uren weer gelijk op en werden zaken gelijk verdeeld.

alhambra schreef op 10-10-2024 om 09:10:

Overigens hebben wij het dus aardig goed verdeeld samen maar ik merk dat de omgeving mij verantwoordelijk houdt voor zaken zoals huishouden, verzorging kind en regelingen kind.

Welke omgeving is dat? Familie? In mijn omgeving is dat helemaal niet van toepassing. Kom jij/jouw man uit een heel traditionele achtergrond, waarbij de vrouw huisvrouw is en de man werkt?
Gelukkig dat jullie daar als stel niet van die ouderwetse opvattingen over hebben.

alhambra schreef op 10-10-2024 om 09:10:

Overigens hebben wij het dus aardig goed verdeeld samen maar ik merk dat de omgeving mij verantwoordelijk houdt voor zaken zoals huishouden, verzorging kind en regelingen kind.

Dus als er bezoek komt zorg ik ervoor dat de boel aan kant is omdat ik erop aangekeken word. Mensen communiceren met mij i.p.v. etc.

Dit vind ik lastig te doorbreken. Inmiddels sluit man wel aan als ik fanatiek ga opruimen voor bezoek maar hij vindt eigenlijk dat ik gewoon de boel de boel zou moeten laten.

Deze 'zorgverwachting' heb je bijvoorbeeld ook bij ouders. Iedereen kijkt naar mij voor het regelen van thuiszorg, schoonmaakhulp, administratie en ziekenhuisbezoek voor mijn moeder. 

Mijn broer krijgt zelden vragen of ongevraagde adviezen. Het valt mij altijd op dat het vaker andere vrouwen zijn. Mannen nemen andere mensen gemiddeld minder 'de maat' op zorggebied.

Ik werk minder dan mijn man, dus ik pakte de meeste van dit soort zaken op. Als er echt belangrijke zaken waren, bv een 10minutengesprek voor een van de kinderen die moeite had met bepaalde zaken op school of iets belangrijk medisch - dan gaf ik aan dat ik wilde dat hij mee ging en dan regelde hij dat met zijn werk.
Voor simpele zaken deed ik het alleen (bv. mee voor vaccinaties uit het RVP of tandartscontroles). Verjaarscadeautjes was (helaas) altijd mijn pakkie an... 
En verder vooral wie het het makkelijkst kon inplannen met werk.

Maar, gezien de andere draadjes die je hebt gestart, TO: ik denk dat je moet (leren) aangeven wanneer je wil dat je man meegaat. Blijkbaar ziet/weet hij dat niet - dan kun je het toch aan hem vragen of hij die keer mee kan gaan? 

Voor mij gold ook: donderdag was mijn lange werkdag met veel afspraken en dat was de dag dat man de kinderen van school haalde (of thuis had, toen ze nog naar het KDV gingen) - alles wat er die dag aan privé afspraken was ging volledig langs mij heen en ik had dan echt niet in de gaten dat er iets speelde. Als man dan vroeg of ik kon regelen om om 16 uur... etc - dan probeerde ik dat te regelen. Als JOUW man fulltime werkt, kan ik me voorstellen dat hij de thuis-afspraken ook gewoon 'niet ziet/merkt' - dan moet je dingen expliciet gaan vragen.