Oppas weigeren?
Een vriendin van mij vroeg vanavond of ik volgende week wil komen oppassen s avonds omdat ze met haar man naar een voorstelling wil. Ik kan op zich wel die avond want heb geen verplichtingen.
Maar ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Het is een gewone werkdag. Ik zou dan eerst mijn kinderen van de bso moeten halen, thuisbrengen en snel eten. Mijn man neemt het verder thuis over. Vervolgens naar vriendin die gelukkig in de buurt woont. Ze wil om half 8 weg. Dan ligt haar jongste ongeveer in bed. Tegen half 9 gaat 2e kind slapen. En dan zit ik in haar huis op te passen tot ongeveer half 11.
Ik heb daar helemaal geen zin in! Ik wil gewoon bij mijn eigen gezin zijn, kinderen naar bed brengen en op mijn eigen bank tv kijken.
Normaal past haar zus op maar die kan niet. En het is te kortdag om oppas te vinden en te leren kennen.
Sorry voor het lange verhaal. Maar ik ben vooral benieuwd of haar vraag normaal is. Ik vind het namelijk zo apart. Ik heb wel eerder opgepast in noodgevallen. Maar om nu mijn eigen relaxte avond op te offeren voor haar leuke uitje voelt verkeerd. Maar dat idee voelt dan gelijk ook weer zo egoïstisch! Het is maar 1 avondje...
Peiling
Zou jij oppassen?
EmmaT schreef op 21-09-2024 om 09:19:
[..]
Het wordt nou wel erg dramatisch allemaal. Een avondje niet thuis he?
TO vindt het in ieder geval heel vervelend blijkt uit haar posts.Dat vind ik ook niet zo gek doordeweeks met een eigen gezin. En ze zegt ja omdat ze geen nee durft te zeggen of zich onterecht verplicht voelt terwijl ze daar niet echt zelf achterstaat.
IceTea schreef op 21-09-2024 om 09:20:
Niet doen! Je wilt duidelijk niet.
Je eigen gevoel zit je hierbij wel in de weg.
Die voorstelling staat waarschijnlijk al maanden gepland. Kortom ze hadden tijd zat om iets te regelen.
Er was toch geregeld dat de zus zou oppassen maar die kon niet meer.
Joszy schreef op 21-09-2024 om 09:30:
TO, loopt het scheef omdat jij nooit nee zegt? Of loopt het scheef omdat jij haar nooit om hulp durft te vragen/vraagt?
Beiden! Ik vraag nooit hulp, dan voel ik me bezwaard, en mijn omgeving vraagt wel hulp. En dan zeg ik bijna altijd ja 
Hekje schreef op 21-09-2024 om 11:21:
[..]
Beiden! Ik vraag nooit hulp, dan voel ik me bezwaard, en mijn omgeving vraagt wel hulp. En dan zeg ik bijna altijd ja
Misschien zou het fijn kunnen zijn om zelf ook om hulp te leren vragen? Ik vind het nav dit voorbeeld bv volstrekt logisch om tegen vriendin te zeggen “Hé vriendin, ik wil ook graag weer eens met man uit eten (of wat dan ook), kom je ook een keer bij ons oppassen? Wanneer komt dat je uit?” Hoef je je totaal niet bezwaard over te voelen aangezien je dan net bij haar hebt opgepast, goede oefening misschien ook voor je én je wint er zelf een leuk avondje mee!
Hekje schreef op 21-09-2024 om 11:21:
[..]
Beiden! Ik vraag nooit hulp, dan voel ik me bezwaard, en mijn omgeving vraagt wel hulp. En dan zeg ik bijna altijd ja
Op een dag zul jij hulp nodig hebben en dan zul je blij zijn dat je tot die tijd anderen hebt geholpen.
Hekje schreef op 21-09-2024 om 11:21:
[..]
Beiden! Ik vraag nooit hulp, dan voel ik me bezwaard, en mijn omgeving vraagt wel hulp. En dan zeg ik bijna altijd ja
Van de week als je gaat oppassen overleg je meteen met jouw vriendin een datum om bij jou op te passen. Voor jou een goede les om ook eens te durven vragen en je plant meteen een avondje uit met je man. En de kans is zeer groot dat je vriendin dat graag voor je doet.
Ik zie dat je al ja hebt gezegd. Ik heb nee gestemd. Puur en alleen omdat ik merk dat je heel veel weerstand voelt bij deze vraag. Als dat zo is, dan zou ik toch naar mezelf luisteren en niet over mijn grenzen heen gaan.
Kun je niet voorstellen dat ze komen logeren?
Dutchgirly schreef op 21-09-2024 om 13:43:
Ik zie dat je al ja hebt gezegd. Ik heb nee gestemd. Puur en alleen omdat ik merk dat je heel veel weerstand voelt bij deze vraag. Als dat zo is, dan zou ik toch naar mezelf luisteren en niet over mijn grenzen heen gaan.
Eigen grenzen bewaken is altijd goed, maar het zou ook een mooi leermoment voor TO kunnen zijn.
Zij geeft aan moeite te hebben met nee zeggen en tevens met hulp vragen, omdat zij zich dan bezwaard voelt. Juist binnen een vriendschap kun je dit mooi toepassen/leren, want hoe fijn is het om zelf een keer een uitje met partner te kunnen plannen als je zelf geen groot netwerk hebt als evt oppas?
Oké, mocht je daarin geen interesse hebben houdt het op natuurlijk, maar vind je zoiets wel leuk, maar vind je het moeilijk anderen te vragen en het daarom nooit te doen, dan is dat toch jammer?
Decembermamma schreef op 21-09-2024 om 13:48:
Kun je niet voorstellen dat ze komen logeren?
Misschien het hele topic even lezen? 
Bakblik schreef op 20-09-2024 om 08:15:
Ik heb nee gestemd. Ze heeft nog met dan een week om een "16 jarige" te fixen. Dat moet kunnen lukken. Ze weet het vroeg genoeg dus echt een noodgeval is dit niet.
Aan de andere kant ben ik een groot voorstander van het bouwen van een solide netwerk, zodat je altijd mensen om je heen hebt om op terug te vallen. In dat licht zou het verstandig kunnen zijn om het wel te doen. Ik ken haar niet ik kan zo niet beoordelen of ze een waardevolle toevoeging is voor je netwerk. Er zijn tenslotte ook mensen in je omgeving die weinig toe te voegen hebben aan je netwerk, omdat je nooit kan rekenen op die mensen.Kort gezegd: die het als je je er goed bij voelt dat het ook een investering is voor jezelf. Anders doe je het niet.
Een netwerk opbouwen omdat je daar dan op terug kan vallen? Met die reden?
Gingergirl schreef op 21-09-2024 om 12:57:
[..]
Van de week als je gaat oppassen overleg je meteen met jouw vriendin een datum om bij jou op te passen. Voor jou een goede les om ook eens te durven vragen en je plant meteen een avondje uit met je man. En de kans is zeer groot dat je vriendin dat graag voor je doet.
Vraag is of TO dit ook wel echt wil. Want ik vermoed dat ze liever gewoon thuis is met (ook) de kinderen.
Miepjecody schreef op 21-09-2024 om 19:11:
[..]
Een netwerk opbouwen omdat je daar dan op terug kan vallen? Met die reden?
Ja, investeren in contacten met ouders van vriendjes, met buren en mensen in je omgeving om in geval van nood op terug te kunnen vallen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend. Het speelt hier nu niet meer maar ik heb al meer dan c20 jaar goed contact met buren. Als je wat voor elkaar doet doen zij ook wat voor jou. Ik ben er een keer met mijn hand in een theedoek heb gelopen. Buurman met mij naar het ziekenhuis voor hechtingen buurvrouw haalde de kinderen uit school.
Vriendinnetje van dochter heeft hier een keer ad hoc gelogeerd toen haar moeder naar de eerste hulp was afgevoerd.
Wie goed doet goed ontmoet.
Jesse_1 schreef op 21-09-2024 om 20:05:
[..]
Vraag is of TO dit ook wel echt wil. Want ik vermoed dat ze liever gewoon thuis is met (ook) de kinderen.
Snap ik. Maar To doet wellicht bepaalde dingen niet omdat ze het niet durft te vragen. Een keer proberen en uit je comfortzone stappen kan ook positief zijn.
Nee, ik zou niet oppassen. De nood is geen nood. Zij kan er ook voor kiezen dat een van de twee gaat of iemand anders meeneemt ipv haar man. Dat is namelijk ook een oplossing als de oppas niet kan.
In het weekend wil ik wel meedenken naar een oplossing en mogen ze komen logeren, maar doordeweek is het voor mij nee. Ik vind oppassen op een avond iets voor een 16 jarige en niet voor mij, ook niet bij een goede vriendin. Ipv afschakelen na werktijd, sta je nog een keer de hele avond aan omdat je de verantwoordelijkheid hebt voor andersmans kinderen.