Oppas weigeren?
Een vriendin van mij vroeg vanavond of ik volgende week wil komen oppassen s avonds omdat ze met haar man naar een voorstelling wil. Ik kan op zich wel die avond want heb geen verplichtingen.
Maar ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Het is een gewone werkdag. Ik zou dan eerst mijn kinderen van de bso moeten halen, thuisbrengen en snel eten. Mijn man neemt het verder thuis over. Vervolgens naar vriendin die gelukkig in de buurt woont. Ze wil om half 8 weg. Dan ligt haar jongste ongeveer in bed. Tegen half 9 gaat 2e kind slapen. En dan zit ik in haar huis op te passen tot ongeveer half 11.
Ik heb daar helemaal geen zin in! Ik wil gewoon bij mijn eigen gezin zijn, kinderen naar bed brengen en op mijn eigen bank tv kijken.
Normaal past haar zus op maar die kan niet. En het is te kortdag om oppas te vinden en te leren kennen.
Sorry voor het lange verhaal. Maar ik ben vooral benieuwd of haar vraag normaal is. Ik vind het namelijk zo apart. Ik heb wel eerder opgepast in noodgevallen. Maar om nu mijn eigen relaxte avond op te offeren voor haar leuke uitje voelt verkeerd. Maar dat idee voelt dan gelijk ook weer zo egoïstisch! Het is maar 1 avondje...
Peiling
Zou jij oppassen?
Ja, ik zou oppassen. Dat ene avondje, die paar uur, lees ik daar wel een boek of kijk ik een serie. Vriendin blij, ik blij. Ik hoef er niet concreet wat van haar voor terug, ik ben wel blij dat ik in een omgeving zit waar het gebruikelijk is om wat voor elkaar te doen.
Bakblik schreef op 21-09-2024 om 20:24:
[..]
Ja, investeren in contacten met ouders van vriendjes, met buren en mensen in je omgeving om in geval van nood op terug te kunnen vallen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend. Het speelt hier nu niet meer maar ik heb al meer dan c20 jaar goed contact met buren. Als je wat voor elkaar doet doen zij ook wat voor jou. Ik ben er een keer met mijn hand in een theedoek heb gelopen. Buurman met mij naar het ziekenhuis voor hechtingen buurvrouw haalde de kinderen uit school.
Vriendinnetje van dochter heeft hier een keer ad hoc gelogeerd toen haar moeder naar de eerste hulp was afgevoerd.
Wie goed doet goed ontmoet.
Dat is zeker waardevol, maar TO zit al in het netwerk van deze vriendin. Dan moet zij toch ook op TO terug kunnen vallen in dit geval?
Kersje schreef op 21-09-2024 om 13:54:
[..]
Misschien het hele topic even lezen?
9 + pagina's 🥱
Zeilboot schreef op 21-09-2024 om 20:34:
Nee, ik zou niet oppassen. De nood is geen nood. Zij kan er ook voor kiezen dat een van de twee gaat of iemand anders meeneemt ipv haar man. Dat is namelijk ook een oplossing als de oppas niet kan.
In het weekend wil ik wel meedenken naar een oplossing en mogen ze komen logeren, maar doordeweek is het voor mij nee. Ik vind oppassen op een avond iets voor een 16 jarige en niet voor mij, ook niet bij een goede vriendin. Ipv afschakelen na werktijd, sta je nog een keer de hele avond aan omdat je de verantwoordelijkheid hebt voor andersmans kinderen.
Ja dit!
Hekje schreef op 21-09-2024 om 22:57:
[..]
Ja dit!
Misschien is het goed om na het oppassen 'n keer het gesprek met je vriendin aan te gaan. Vertel haar dat je haar bent tegemoet gekomen maar hoe je werkelijk over haar hulp vraag denkt.
Ik vind het een normale vraag om 'n keer op te passen, maar jij duidelijk niet, zeg dat dan ook... dan weet je vriendin waar ze aan toe is, en jij hoeft je geen dagenlang te ergeren.
Bakblik schreef op 21-09-2024 om 20:24:
[..]
Ja, investeren in contacten met ouders van vriendjes, met buren en mensen in je omgeving om in geval van nood op terug te kunnen vallen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend. Het speelt hier nu niet meer maar ik heb al meer dan c20 jaar goed contact met buren. Als je wat voor elkaar doet doen zij ook wat voor jou. Ik ben er een keer met mijn hand in een theedoek heb gelopen. Buurman met mij naar het ziekenhuis voor hechtingen buurvrouw haalde de kinderen uit school.
Vriendinnetje van dochter heeft hier een keer ad hoc gelogeerd toen haar moeder naar de eerste hulp was afgevoerd.
Wie goed doet goed ontmoet.
Ik vind dat een beetje vreemd, om met zo'n reden van te voren contact te maken met mensen.
Miepjecody schreef op 22-09-2024 om 12:51:
[..]
Ik vind dat een beetje vreemd, om met zo'n reden van te voren contact te maken met mensen.
Heb jij kinderen?
Zulke processen lopen heel natuurlijk. Je kind speelt een keer bij Truusje, Truusje speelt een keer bij jou. Dan sta je op de laatste zomerse dag bij school en de aanpalende speeltuin gaat nog een keer open. Dan ga je samen met de moeder van Truusje naar de speeltuin. De kinderen spelen lekker en jij zit met die moeder aan een kopje thee. Ze vertelt dat het wel heel vervelend is dat ze op de dag dat de schoolfotograaf komt een vroege dienst heeft. Nu moet de vader van Truusje de haren van Truusje netjes doen en dat is nou niet echt Willem zijn ding. Ik zeg spontaan: Als Willem Truusje dan even bij mij brengt rond de klok van 8 doe ik die haren wel even netjes.
De dinsdag daarna staat Willem voor mijn deur met Truusje en ik doe van 2 meiden de haren en breng ze naar school.
7 weken later haal ík Marietje op bij Truusje. De moeder van Truusje heeft in de gaten dat ik wel heel misselijk ben van de prille zwangerschap van Jr. Kan jij morgen wel naar de intocht van de Sint zo? Vraagt ze belangstellend. Weet ik nog niet en de vader van Marietje heeft weekenddienst. We kijken wel op de de tv of zo. Weet je wat zegt de moeder van Truusje wij halen Marietje morgenochtend wel even op kan ze met ons naar de intocht hier in het dorp. Dat is toch het leukst dan heeft de hele klas hetzelfde gezien.
Zo is dat 8 jaar doorgegaan. Waarbij er over een weer weleens wat opgelost werd voor de ander.
Inmiddels zijn de meiden 22 en totaal andere richtingen op gegaan. Heel af en toe spreek ik de moeder van Truusje nog eens. Ik weet zeker dat ik, als ik nu in grote nood, haar zou bellen of ze me naar het station kan brengen dat ze dat zou doen.
Gewoon, omdat wij in het verleden veel voor elkaar gedaan hebben en ik in een grote panieksituatie bij haar thuis echt iets groots voor haar heb gedaan waar ze mij nog altijd dankbaar voor is.
Een goed netwerk om je heen heb je niet meteen als je kinderen geboren worden dat vraagt tijd en aandacht en dingen voor elkaar doen. Wat overigens niet wil zeggen dat je altijd een contact aangaat met het doel van netwerkopbouw.
Edit om 15.00:
Zelfs mijn alleenstaande kinderloze buurvrouw van 60 jaar heeft, toen ze hier 5 jaar geleden kwam wonen, tijd en moeite gestoken in de opbouw van een netwerk. Wij zijn op goede voet met elkaar en zij vraagt weleens hulp en dat geven wij dan een andersom ook.
Bakblik schreef op 22-09-2024 om 14:31:
[..]
Heb jij kinderen?
Zulke processen lopen heel natuurlijk. Je kind speelt een keer bij Truusje, Truusje speelt een keer bij jou. Dan sta je op de laatste zomerse dag bij school en de aanpalende speeltuin gaat nog een keer open. Dan ga je samen met de moeder van Truusje naar de speeltuin. De kinderen spelen lekker en jij zit met die moeder aan een kopje thee. Ze vertelt dat het wel heel vervelend is dat ze op de dag dat de schoolfotograaf komt een vroege dienst heeft. Nu moet de vader van Truusje de haren van Truusje netjes doen en dat is nou niet echt Willem zijn ding. Ik zeg spontaan: Als Willem Truusje dan even bij mij brengt rond de klok van 8 doe ik die haren wel even netjes.
De dinsdag daarna staat Willem voor mijn deur met Truusje en ik doe van 2 meiden de haren en breng ze naar school.
7 weken later haal ík Marietje op bij Truusje. De moeder van Truusje heeft in de gaten dat ik wel heel misselijk ben van de prille zwangerschap van Jr. Kan jij morgen wel naar de intocht van de Sint zo? Vraagt ze belangstellend. Weet ik nog niet en de vader van Marietje heeft weekenddienst. We kijken wel op de de tv of zo. Weet je wat zegt de moeder van Truusje wij halen Marietje morgenochtend wel even op kan ze met ons naar de intocht hier in het dorp. Dat is toch het leukst dan heeft de hele klas hetzelfde gezien.
Zo is dat 8 jaar doorgegaan. Waarbij er over een weer weleens wat opgelost werd voor de ander.
Inmiddels zijn de meiden 22 en totaal andere richtingen op gegaan. Heel af en toe spreek ik de moeder van Truusje nog eens. Ik weet zeker dat ik, als ik nu in grote nood, haar zou bellen of ze me naar het station kan brengen dat ze dat zou doen.
Gewoon, omdat wij in het verleden veel voor elkaar gedaan hebben en ik in een grote panieksituatie bij haar thuis echt iets groots voor haar heb gedaan waar ze mij nog altijd dankbaar voor is.
Een goed netwerk om je heen heb je niet meteen als je kinderen geboren worden dat vraagt tijd en aandacht en dingen voor elkaar doen. Wat overigens niet wil zeggen dat je altijd een contact aangaat met het doel van netwerkopbouw.
Edit om 15.00:
Zelfs mijn alleenstaande kinderloze buurvrouw van 60 jaar heeft, toen ze hier 5 jaar geleden kwam wonen, tijd en moeite gestoken in de opbouw van een netwerk. Wij zijn op goede voet met elkaar en zij vraagt weleens hulp en dat geven wij dan een andersom ook.
Ja ik heb volwassen kinderen.
Wat jij schrijft vind ik geen netwerk opbouwen omdat je dan hulp nodig hebt.
Dat is gewoon omdat de kinderen spelen maar dan nog ga ik er niet van te voren vanuit dat hulp vragen de reden is, maar gewoon omdat het leuke mensen zijn om mee om te gaan.
Iets voor iemand doen met de reden dat iemand ook wat voor jou gaat doen, is nog nooit in me opgekomen.
Toch is een netwerk opbouwen wel handig. In een noodgeval heb je vaak meer aan een goede buur dan een verre vriend. Natuurlijk ga je om met andere ouders omdat je kinderen bevriend zijn, maar er is niks mis met iets voor elkaar doen.
Miepjecody schreef op 22-09-2024 om 15:39:
[..]
Ja ik heb volwassen kinderen.
Wat jij schrijft vind ik geen netwerk opbouwen omdat je dan hulp nodig hebt.
Dat is gewoon omdat de kinderen spelen maar dan nog ga ik er niet van te voren vanuit dat hulp vragen de reden is, maar gewoon omdat het leuke mensen zijn om mee om te gaan.
Iets voor iemand doen met de reden dat iemand ook wat voor jou gaat doen, is nog nooit in me opgekomen.
Jij mist echt de kern van mijn betoog.
Als je ergens woont waar je niet kunt rekenen op familie dan zul je in het belang van je kinderen moeten investeren in een netwerk.
Liefst met mensen die je aardig vindt maar ook goed contact met buren kan je veel opleveren. Mensen die je kunnen helpen in geval van nood hebben dat niet op een bordje bij de voordeur staan. Je moet mensen leren kennen en laten zien dat ze op jou kunnen rekenen en dan laten zij zien dat jij ook op hen kunt rekenen.
Waar je woont en waar je je prettig voelt wil je toch altijd mensen om je heen en leer je ze kennen? Gewoon omdat je daar thuishoort. Ook als je geen kinderen hebt. Daar is niks opportunistisch aan. Ik heb familie, vrienden èn mensen die in de buurt wonen.
Bakblik schreef op 22-09-2024 om 16:48:
[..]
Jij mist echt de kern van mijn betoog.
Als je ergens woont waar je niet kunt rekenen op familie dan zul je in het belang van je kinderen moeten investeren in een netwerk.
Liefst met mensen die je aardig vindt maar ook goed contact met buren kan je veel opleveren. Mensen die je kunnen helpen in geval van nood hebben dat niet op een bordje bij de voordeur staan. Je moet mensen leren kennen en laten zien dat ze op jou kunnen rekenen en dan laten zij zien dat jij ook op hen kunt rekenen.
Ik sta er niet zo in. Al doe ik 100 dingen voor een ander, ik doe dat niet omdat ik zelf iets nodig heb.
Miepjecody schreef op 22-09-2024 om 17:25:
[..]
Ik sta er niet zo in. Al doe ik 100 dingen voor een ander, ik doe dat niet omdat ik zelf iets nodig heb.
Wat wil je nou? Een sticker? O o o wat ben je goed! Complimenten dat je altijd aktes zelf hebt kunnen doen goed zo! Ga zo door!
Ik heb wel gewerkt aan een netwerk. En dat heeft goed uitgepakt, anderen durfden mij om hulp te vragen en ik hen. Ook met de buurvrouw heeft het goed uitgepakt. We zijn geen hartsvriendinnen maar zijn er voor elkaar als dat nodig is. Als je met niemand contact maakt wordt het heel moeilijk om eens in hulp te vragen als het echt nodig is hoor!
Bakblik schreef op 22-09-2024 om 17:47:
[..]
Wat wil je nou? Een sticker? O o o wat ben je goed! Complimenten dat je altijd aktes zelf hebt kunnen doen goed zo! Ga zo door!
Ik heb wel gewerkt aan een netwerk. En dat heeft goed uitgepakt, anderen durfden mij om hulp te vragen en ik hen. Ook met de buurvrouw heeft het goed uitgepakt. We zijn geen hartsvriendinnen maar zijn er voor elkaar als dat nodig is. Als je met niemand contact maakt wordt het heel moeilijk om eens in hulp te vragen als het echt nodig is hoor!
Dat zeg ik helemaal niet, maar je begrijpt het blijkbaar niet.
Bakblik schreef op 22-09-2024 om 17:47:
[..]
Wat wil je nou? Een sticker? O o o wat ben je goed! Complimenten dat je altijd aktes zelf hebt kunnen doen goed zo! Ga zo door!
Ik heb wel gewerkt aan een netwerk. En dat heeft goed uitgepakt, anderen durfden mij om hulp te vragen en ik hen. Ook met de buurvrouw heeft het goed uitgepakt. We zijn geen hartsvriendinnen maar zijn er voor elkaar als dat nodig is. Als je met niemand contact maakt wordt het heel moeilijk om eens in hulp te vragen als het echt nodig is hoor!
Maar zoals jij het vertelt, lijkt het of je alleen maar contact zoekt om er zelf als dat nodig is van te profiteren. Niet om “gewoon” een goed/fijn contact te hebben met je omgeving. Het klinkt nogal berekenend. En zo bedoel je het, denk ik, niet, maar zo komt het wel over.