Na 8 jaar 2e? Man twijfelt en dit maakt me verdrietig.
Gewoon even om m'n hart te luchten, kan er niet echt open met anderen over praten.
We hebben een gezonde maar intensieve jongen van 8 jaar. Mijn kinderwens is altijd sterker geweest dan die van mijn man. Door ziekte en burnout geen behoefte gehad aan een 2e. Die wens is de laatste 2 jaar langzaamaan terug gekomen. Soort oermoeder gevoel. Voor de zomervakantie over gehad omdat m'n spiraal er de komende maand uit moet na 5 jaar. M'n man stond er redelijk open voor, wees het niet direct af waardoor ik wat hoop kreeg en we het na de vakantie weer zouden bespreken. Ook gezegd dat de wens van beiden moeten komen. Vd week over gehad en toen zei hij opeens: nah ik weet het nog niet, we hebben het er nog wel over. Heb zelf het idee dat het baby gebeuren weer een drama wordt en de gemakkelijkheid van 1 kind gaat missen.
Terwijl ik dan denk; zo bijzonder leven we niet, zijn niet actief en gaan niet vaak weg. Vandaag op terug gekomen en gevraagd of hij al een keuze had gemaakt. Nee nog niet, weet niet of ik er wel klaar voor ben. Gezegd dat spiraal er wel uit gaat binnenkort en ik de wens nog wel heb en niet langer wil wachten mocht het natuurlijk allemaal lukken, ben 33 maar langer wachten zie ik zelf niet zitten.
Pff bah weet dat ik echt heel dankbaar moet zijn met 1 gezonde jongen en dat ben ik ook enorm maar kon ik dat gevoel maar uitzetten en accepteren dat 1 ook goed genoeg is. Man wil het weekend over nadenken en er dan op terug komen.
Ondertussen ben ik best verdrietig en teleurgesteld.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 11:00:
[..]
Dus je bent het met mee eens. Als je gewoon de keuze aan je partner laat of hij voorbehoudsmiddelen wil gebruiken of niet is dat minder erg. Dat vind ik ook.
Nee ik was het niet met je eens.. jij maakte een opmerking om stiekem zwanger te worden. Niet zwanger worden is iets waar je samen verantwoordelijk voor bent. Als jij weigert, mag je er niet van uit gaan dat je partner het oplost. Of om vervolgens te zeggen, hey joh nu ben ik zwanger en ik houdt het. Had je maar een condoom om moeten doen.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 09:35:
[..]
Misschien komen wij uit een andere tijd, maar de meeste vrouwen in mijn generatie willen trouwen en een gezin stichten. Als ze een relatie hebben met een man die dat niet wilt, dan is het snel over. Kan het nog zo leuk zijn, die kinderwens blijft sterker.
Zo denken de meesten tegenwoordig niet meer hoor. Je komt inderdaad echt uit een andere ouderwetse generatie.
Lollypopje schreef op 03-09-2022 om 08:57:
[..]
Grappig, voor de meeste mensen die ik ken is het doel van een leuke relatie in de eerste plaats een leuke relatie en een kinderwens één van de dingen waarbij ze overeen willen komen.
Zo gaat het bij de meesten ook is mijn ervaring.
Lollypopje schreef op 03-09-2022 om 08:57:
[..]
Grappig, voor de meeste mensen die ik ken is het doel van een leuke relatie in de eerste plaats een leuke relatie en een kinderwens één van de dingen waarbij ze overeen willen komen.
Voor de meeste vrouwen die ik ken ook. Toch ken ik ze ook wel die tegen de 40 lopen, eigenlijk nooit een relatie hebben gehad en in een sneltreinvaart een relatie hebben, samenwonen en zwanger zijn. Ach ja, het leven loopt hoe het loopt.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 09:33:
[..]
Waarom? Mannen zijn toch geen dieren. ALs ze het niet willen nemen ze echt verantwoordelijkheid. Jij doet altijd maar net of mannen niet na kunnen denken.
Verachtelijk omdat je eerder al schreef dat zij haar anticonceptie maar even moet "vergeten" en nu letterlijk schrijft dat de kans bestaat dat hij er in de heat of the moment toch niet aan denkt en het wel zal accepteren als de zwangerschap er eenmaal is.
Je gaat een partner waarmee je een jarenlange relatie hebt toch niet op deze manier beduvelen?
Het verklaard wel je gedachtegang in een ander topic.
Door het bestaan van vrouwen zoals jij pleit ik ervoor om het alleenrecht van vrouwen om te beslissen of een kind geboren wordt of niet een klein beetje te wijzigen, zodat mannen in de eerste maanden van de zwangerschap schriftelijk kunnen vastleggen dat het kind niet gewenst is en ze daarna nooit verantwoordelijk kunnen gehouden worden mocht de vrouw toch beslissen het kind te houden.
duizel schreef op 03-09-2022 om 09:52:
[..]
Je vult wel heel erg in dat de man van to geen condoom wil gebruiken. Dat heeft to toch helemaal niet gezegd?
Invullen en haar fantasietjes spuien; dat is de grootste kwaliteit van Mona xxx. En het zijn meestal nogal negatieve fantasietjes, helaas.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 10:53:
[..]
Niet je eigen verantwoordelijkheid nemen om niet zwanger te worden vind ik pas gemeen.
Wat schrijf jij denigrerend over mannen. Hoe zou je het vinden als je een (klein) zoon hebt als z’n vrouw zonder zijn medeweten de pil niet gebruikt ( “ expres vergeten”) terwijl je weet dat hij geen kind wil?
Als het andersom is ( man wil wel, vrouw niet) hoe zie je dat dan? Het lijkt wel of de man sowieso aan het kortste eind trekt in geval van een kinderwens.
Beiden hebben daar mi evenveel over te zeggen.
Battle-Royale schreef op 03-09-2022 om 10:02:
[..]
Dus mannen zouden zich eigenlijk massaal moeten laten steriliseren op het moment dat ze vinden dat ze wel klaar zijn met voortplanten?
Ja!!! Inderdaad. Wat je nu nogal eens ziet gebeuren is dat een man bij een bepaalde vrouw geen kinderen wil, er dan vandoor gaat met een jongere vrouw en een gezin sticht. En de eerste vrouw blijft achter, kinderloos en de leeftijd van zwanger worden overschreden... zo verdrietig.
Pippeltje schreef op 03-09-2022 om 12:14:
[..]
Ja!!! Inderdaad. Wat je nu nogal eens ziet gebeuren is dat een man bij een bepaalde vrouw geen kinderen wil, er dan vandoor gaat met een jongere vrouw en een gezin sticht. En de eerste vrouw blijft achter, kinderloos en de leeftijd van zwanger worden overschreden... zo verdrietig.
Tja vrouwen raken over de datum maar mannen kunnen nog lang doorgaan, ik vind wel dat een vrouw geen medestem zou mogen krijgen hierin.
Pippeltje schreef op 03-09-2022 om 12:14:
[..]
Ja!!! Inderdaad. Wat je nu nogal eens ziet gebeuren is dat een man bij een bepaalde vrouw geen kinderen wil, er dan vandoor gaat met een jongere vrouw en een gezin sticht. En de eerste vrouw blijft achter, kinderloos en de leeftijd van zwanger worden overschreden... zo verdrietig.
Dat heb ik inderdaad wel vaak gezien. Meegemaakt ook met mijn eerste echtgenoot, die pertinent geen tweede wilde en nu meer kinderen heeft dan ik.
Pippeltje schreef op 03-09-2022 om 12:14:
[..]
Ja!!! Inderdaad. Wat je nu nogal eens ziet gebeuren is dat een man bij een bepaalde vrouw geen kinderen wil, er dan vandoor gaat met een jongere vrouw en een gezin sticht. En de eerste vrouw blijft achter, kinderloos en de leeftijd van zwanger worden overschreden... zo verdrietig.
Of die nieuwe vrouw neemt een gok, luist hem erin en zegt 'oeps, pilletje vergeten/buikgriep/antibiotica gehad' en man is te slap om in verweer te gaan. Bijzonder pijnlijk voor de vrouw die naar eer en geweten haar man al die jaren heeft gerespecteerd. Ik ben ook voorstander van sterilisatie bij de man als vrouw geen hormonen meer wil als anticonceptie. Heel eenvoudige ingreep voor hem, medisch gezien.
Even on topic en heel eerlijk over mijn eigen ervaringen...
Ik heb als kind èn als moeder ervaring met 8 jaar verschil tussen de oudste en jongste. In beide gevallen zaten daar wel een paar kinderen tussen. Overeenkomsten: heel gezellig en vanaf dag 1 gek op elkaar, maar een echt leuke band onstaat eigenlijk pas in de tienerjaren van de jongste. Dan kunnen ze samen veel meer dingen doen die ze beiden leuk vinden. Tot die tijd wordt er vooral veel aangepast aan de jongste: wat je thuis en buitenshuis doet en of/wanneer/hoe lang/hoe laat je ergens naartoe kan. Dat is niet erg, maar ook niet altijd leuk.
Ook als moeder vind ik dit verschil eigenlijk te groot. De behoeftes lopen zéker de eerste jaren te veel uit elkaar. De lego en knex moesten naar boven, tv-programma's en computerspelletjes voor de leeftijd van de oudste, konden niet als de jongste erbij was, etc. Ik had de oudste graag op zijn 10e (vaker) meegenomen naar een pretpark met achtbanen ipv een kinderboerderij, naar een avondvoorstelling in de bios, musea, uit eten, naar zee, een klimbos of een camping met speeltoestellen aan het water ... dat kon prima met zijn zusjes van 8 en 6 maar met onze 2-jarige erbij, werd dat toch allemaal wat moeilijker of zelfs onmogelijk. Uiteraard hebben we veel leuke dingen gedaan, maar het was wel vaak een compromis. Bij een kleiner leeftijdsverschil heb je dat toch minder.
En met sommige dingen was/ben ik op een gegeven moment ook echt klaar. Zwemles bijvoorbeeld. Pfff. Ik kan geen zwembad meer zien! Schoolplein, idem. Ging de oudste nèt naar de brugklas, stond ik alweer op het kleuterplein ... heb bij elkaar 16 (!!!) jaar bijna dagelijks 10-15 minuten op dat suffe plein staan wachten ... 
En dan nu, 2022 ... zit ik zelf midden in de overgang, inclusief slaapgebrek en emotionele/boze buien, begint de jongste óók nog eens lekker heftig te puberen 
Dus tsja.
Als ik dit had geweten, was de jongste echt minstens 4 jaar ouder geweest dan hij nu is. En dan was het hopelijk precies deze jongen geworden. Want hij is fantastisch!
yette schreef op 03-09-2022 om 13:37:
Even on topic en heel eerlijk over mijn eigen ervaringen...
Ik heb als kind èn als moeder ervaring met 8 jaar verschil tussen de oudste en jongste. In beide gevallen zaten daar wel een paar kinderen tussen. Overeenkomsten: heel gezellig en vanaf dag 1 gek op elkaar, maar een echt leuke band onstaat eigenlijk pas in de tienerjaren van de jongste. Dan kunnen ze samen veel meer dingen doen die ze beiden leuk vinden. Tot die tijd wordt er vooral veel aangepast aan de jongste: wat je thuis en buitenshuis doet en of/wanneer/hoe lang/hoe laat je ergens naartoe kan. Dat is niet erg, maar ook niet altijd leuk.
Ook als moeder vind ik dit verschil eigenlijk te groot. De behoeftes lopen zéker de eerste jaren te veel uit elkaar. De lego en knex moesten naar boven, tv-programma's en computerspelletjes voor de leeftijd van de oudste, konden niet als de jongste erbij was, etc. Ik had de oudste graag op zijn 10e (vaker) meegenomen naar een pretpark met achtbanen ipv een kinderboerderij, naar een avondvoorstelling in de bios, musea, uit eten, naar zee, een klimbos of een camping met speeltoestellen aan het water ... dat kon prima met zijn zusjes van 8 en 6 maar met onze 2-jarige erbij, werd dat toch allemaal wat moeilijker of zelfs onmogelijk. Uiteraard hebben we veel leuke dingen gedaan, maar het was wel vaak een compromis. Bij een kleiner leeftijdsverschil heb je dat toch minder.
En met sommige dingen was/ben ik op een gegeven moment ook echt klaar. Zwemles bijvoorbeeld. Pfff. Ik kan geen zwembad meer zien! Schoolplein, idem. Ging de oudste nèt naar de brugklas, stond ik alweer op het kleuterplein ... heb bij elkaar 16 (!!!) jaar bijna dagelijks 10-15 minuten op dat suffe plein staan wachten ...
En dan nu, 2022 ... zit ik zelf midden in de overgang, inclusief slaapgebrek en emotionele/boze buien, begint de jongste óók nog eens sinds lekker heftig te puberen
Dus tsja.
Als ik dit had geweten, was de jongste echt minstens 4 jaar ouder geweest dan hij nu is. En dan was het hopelijk precies deze jongen geworden. Want hij is fantastisch!
Ja, leuk hè dat schoolplein 🥴?!
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-09-2022 om 14:00:
[..]
Ja, leuk hè dat schoolplein 🥴?!
En gezellig ook. Heel gezellig.
Mocht een van onze kinderen me ooit vragen om eventuele kleinkinderen van school te halen, dan emigreer ik nog dezelfde dag 
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 10:53:
[..]
Niet je eigen verantwoordelijkheid nemen om niet zwanger te worden vind ik pas gemeen.
Waar haal je toch vandaan dat de man van to dat niet wil? Het lijkt wel dat je je eigen frustraties aan het botvieren bent hier