Na 8 jaar 2e? Man twijfelt en dit maakt me verdrietig.
Gewoon even om m'n hart te luchten, kan er niet echt open met anderen over praten.
We hebben een gezonde maar intensieve jongen van 8 jaar. Mijn kinderwens is altijd sterker geweest dan die van mijn man. Door ziekte en burnout geen behoefte gehad aan een 2e. Die wens is de laatste 2 jaar langzaamaan terug gekomen. Soort oermoeder gevoel. Voor de zomervakantie over gehad omdat m'n spiraal er de komende maand uit moet na 5 jaar. M'n man stond er redelijk open voor, wees het niet direct af waardoor ik wat hoop kreeg en we het na de vakantie weer zouden bespreken. Ook gezegd dat de wens van beiden moeten komen. Vd week over gehad en toen zei hij opeens: nah ik weet het nog niet, we hebben het er nog wel over. Heb zelf het idee dat het baby gebeuren weer een drama wordt en de gemakkelijkheid van 1 kind gaat missen.
Terwijl ik dan denk; zo bijzonder leven we niet, zijn niet actief en gaan niet vaak weg. Vandaag op terug gekomen en gevraagd of hij al een keuze had gemaakt. Nee nog niet, weet niet of ik er wel klaar voor ben. Gezegd dat spiraal er wel uit gaat binnenkort en ik de wens nog wel heb en niet langer wil wachten mocht het natuurlijk allemaal lukken, ben 33 maar langer wachten zie ik zelf niet zitten.
Pff bah weet dat ik echt heel dankbaar moet zijn met 1 gezonde jongen en dat ben ik ook enorm maar kon ik dat gevoel maar uitzetten en accepteren dat 1 ook goed genoeg is. Man wil het weekend over nadenken en er dan op terug komen.
Ondertussen ben ik best verdrietig en teleurgesteld.
Zelf vond ik de overgang van 1 naar 2 kinderen pittiger dan het krijgen van de 1e. Maar er zat bij ons 2 jaar tussen en niet 9 (moet nog verwekt en geboren worden dus je hebt mogelijk een nog wat groter leeftijdsverschil straks als alles lukt). Je hebt dan ook te maken met verschillende behoeftes tussen de kinderen. Qua vakantie/vrije tijd, zorg, vriendschappen, school etc. Goed over nadenken is wel belangrijk, als er eenmaal een kindje onderweg/aanwezig is dan kun je niet meer terug naar het ongecompliceerde van 1 kind. Negeer zowel de wens als de twijfels niet, zou ik zeggen.
madee schreef op 02-09-2022 om 15:41:
Zelf vond ik de overgang van 1 naar 2 kinderen pittiger dan het krijgen van de 1e. Maar er zat bij ons 2 jaar tussen en niet 9 (moet nog verwekt en geboren worden dus je hebt mogelijk een nog wat groter leeftijdsverschil straks als alles lukt). Je hebt dan ook te maken met verschillende behoeftes tussen de kinderen. Qua vakantie/vrije tijd, zorg, vriendschappen, school etc. Goed over nadenken is wel belangrijk, als er eenmaal een kindje onderweg/aanwezig is dan kun je niet meer terug naar het ongecompliceerde van 1 kind. Negeer zowel de wens als de twijfels niet, zou ik zeggen.
Klopt is ook weer een enorme overgang, kraamtijd was bij ons niet rooskleurig doordat m'n zoontje veel huilde en over algemeen gewoon een intens kind is. We hebben ook pittige jaren achter de rug en begrijp ook zn twijfel wel en wil ook absoluut niet dat 1 van ons niet achter deze keuze staat, tenslotte moet je ook samen zorgdragen voor een eventueel kleintje.
Maar goed, nieuwe spiraal erin en toch m'n eigen gevoel negeren en gaan accepteren dat het klaar is vind ik nu nog erg lastig.
En het is geen gegeven dat het zo maar lukt zoals bij de 1e, die gedachten speelt ook wel in mn hoofd.
Is geen goed advies voor te geven maar moest het even van me afschrijven, zou hey heel naar vinden wanneer dit tussen ons in zou gaan staan..
Dan doe je in ieder geval de nieuwe spiraal niet en ga je over op een andere vorm van anticonceptie. Condooms of, als hij echt geen kind meer wil, een sterilisatie bij hem.
Dat hij er goed over na wil denken is begrijpelijk en verstandig. Maar dat die spiraal voor jou niet goed voelt snap ik ook heel goed.
Ik vind het niet gek dat je man twijfelt, maar kan me ook indenken dat dit voor jou lastig is. Wat als man een definitieve Nee geeft voor de tweede? Blijf je hem dat denk je kwalijk nemen? Is jullie relatie verder goed?
Is een broertje of zusje voor je kind wel leuk met bijna 10 jaar verschil?
Tickel schreef op 02-09-2022 om 17:21:
Is een broertje of zusje voor je kind wel leuk met bijna 10 jaar verschil?
Ook dit, maar vooral ook het feit dat als er straks een 2e is hun leeftijden te ver uit elkaar liggen bij uitstapjes met het gezin. Zo vindt de oudste nu mss ravotten in een speeltuin nog leuk, maar als die 2e er eenmaal is is het ‘stom en kinderachtig’ voor hem. Zo ook vice versa.
Ik snap jullie beiden, maar neig meer je man beter te begrijpen, omdat jullie al heel wat te verstouwen hebben gehad en hij geen zin meer heeft weer helemaal opnieuw te beginnen met een baby. Tel je zegeningen dus, al klinkt dit cliché en niet wat je wil horen met wél een kinderwens.
Due-scimmie schreef op 02-09-2022 om 16:58:
Ik vind het niet gek dat je man twijfelt, maar kan me ook indenken dat dit voor jou lastig is. Wat als man een definitieve Nee geeft voor de tweede? Blijf je hem dat denk je kwalijk nemen? Is jullie relatie verder goed?
Onze relatie is gelukkig heel goed, zoals ik eerder zei hebben we pittige jaren gehad en we zijn een sterk team en nog erg gek op elkaar. Ja of ik het kwalijk ga nemen weet ik niet, zal me er dan toch bij meer moeten leggen en accepteren. Wil onze relatie er ook niet kapot door laten gaan.
Tickel schreef op 02-09-2022 om 17:21:
Is een broertje of zusje voor je kind wel leuk met bijna 10 jaar verschil?
Nou hij wil niets liever dan grote broer worden maar goed dat is uiteindelijk geen reden om ervoor te gaan.
Tickel schreef op 02-09-2022 om 17:21:
Is een broertje of zusje voor je kind wel leuk met bijna 10 jaar verschil?
Dit vond ik juist super leuk! Zusje van 2 jaar jonger en ik vochten elkaar de tent uit, maar op die van 8 jaar jonger was ik stapelgek.
Ik snap zowel de wens als ook de bedenkingen. Je eerste was en is intens schrijf je. Dat kan bij de tweede weer zo zijn. Willen jullie weer terug naar de babytijd met slaapjes, voedingen, beperkte mogelijkheden qua uitjes etc. Het leeftijdsverschil wordt behoorlijk groot, zeker als het niet meteen lukt.
Persoonlijk vond ik het mettertijd steeds makkelijker om vrede te sluiten met het gegeven dat er bij ons geen tweede komt.
Juist omdat je kind ouder en zelfstandiger wordt. Inmiddels ben ik zelfs wel op het punt dat ik er ook niet meer voor zou kiezen als het opeens toch wel zou kunnen.
Maar een kinderwens is toch niet bij uitstek iets rationeels.
AlisonH schreef op 02-09-2022 om 16:27:
Dan doe je in ieder geval de nieuwe spiraal niet en ga je over op een andere vorm van anticonceptie. Condooms of, als hij echt geen kind meer wil, een sterilisatie bij hem.
Dat hij er goed over na wil denken is begrijpelijk en verstandig. Maar dat die spiraal voor jou niet goed voelt snap ik ook heel goed.
Lijkt mij een zinnige optie. Lastige beslissing, dat snap ik ook. Toch iets waar jullie samen uit moeten komen :hug
Misschien moet hij gewoon in het diepe gegooid worden. Stel dat je jouw voorbehoudsmiddelen een keer 'vergeet' en zwanger raakt, dan zal hij vast niet meer twijfelen. Als het puntje bij het paaltje komt gaat hij er wel voor.
En ik schil bijna 20 jaar met mijn halfbroer en ik heb een betere band met hem dan met mijn volle broer waar ik slechts een paar jaar mee schil. Dus leeftijd zegt niet alles.
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 18:11:
Misschien moet hij gewoon in het diepe gegooid worden. Stel dat je jouw voorbehoudsmiddelen een keer 'vergeet' en zwanger raakt, dan zal hij vast niet meer twijfelen. Als het puntje bij het paaltje komt gaat hij er wel voor.
En ik schil bijna 20 jaar met mijn halfbroer en ik heb een betere band met hem dan met mijn volle broer waar ik slechts een paar jaar mee schil. Dus leeftijd zegt niet alles.
Serieus 
Ze heeft het over een kind, een levend wezen + gevoelens en mening van haar man, niet over de kleur van een nieuwe auto.
Ik zou de anticonceptie dan wel bij hem leggen. Hij doet dan maar een condoom om of laat zich steriliseren. Dan verandert hij snel van mening hoor.
ik zou ook zwaar inzetten op het overtuigen. Kennelijk is er geen uitgesproken nee. Mijn ervaring is juist dat nummer twee naadloos inpaste in het gezin (dat daarvoor bestond uit mij en mijn oudste kind). Oudste was bijna 6 toen de tweede kwam. Bij mijn zus zit er ruim 8 jaar tussen de kinderen. Wat dat betreft is een groter leeftijdsverschil voor mij dus niet vreemd en ik denk dat het zelfs leuker is omdat je weer volledig van de babytijd kunt genieten, in plaats van een baby verzorgen terwijl er nog een net-baby-af handenbindertje van 3 rondloopt.